Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2020 r., sygn. I SA/Gd 4/20

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Kozik Sędziowie: Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.) Sędzia WSA Marek Kraus Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w z dnia 13 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2013 r. do maja 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 22 lutego 2019 r., Naczelnik Urzędu Celno Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) wydał decyzję, w której dokonał odmiennego rozliczenia podatku VAT za miesiące od grudnia 2013 r. do maja 2014 r. aniżeli uczyniła to "A" Sp. z o.o z siedzibą w G. (dalej w skrócie zwana "A" lub Spółką),

Naczelnik stwierdził, że w przypadku transakcji zawartych przez "A" z kontrahentami z krajów UE, prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na unijnych nabywców z chwilą, kiedy przeszło na nich ryzyko przypadkowej utraty towaru, niezależnie od tego, czy towar został fizycznie im przekazany, a więc przenoszone było w zależności od warunków, na jakich poszczególne transakcje były zawarte. Organ stwierdził, że Spółka weszła w posiadanie prawa do dysponowania towarem jak właściciel przed rozpoczęciem transportu transgranicznego (części ruchomej transakcji), gdyż, jak ustalono w toku postępowania, Spółka nabywała zboże od swoich dostawców na terenie kraju na warunkach FCA (określone miejsce) i CPT, a tym samym, w miejscach załadunku towarów doszło do przeniesienia na Spółkę prawa do towaru, czyli, że doszło do dostawy towarów na rzecz Spółki.

W transakcjach sprzedaży zawartych na zasadach CIF i CPT, gdy władztwo nad towarem zostało przeniesione na nabywców z krajów UE jeszcze przed rozpoczęciem jego transportu, a więc na terytorium kraju, Spółka prawidłowo określiła tzw. transakcję ruchomą, poprzez przypisanie transportu do jej dostawy i tym samym, właściwie rozliczyła te transakcje jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W przypadku zaś transakcji zawartych na zasadach DDP lub zgodnie z regułą FRANCO miejsce przeznaczenia, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na unijnych nabywców w państwie członkowskim przeznaczenia transportu i to od prawidłowego przypisania transportu uzależnione było, którą dostawę w kraju (Polsce) uzna się za tzw. "ruchomą", stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.