Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 września 2020 r., sygn. I SA/Gl 627/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Machcińska, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 września 2020 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w J. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...]r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 oraz art. 13 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej: O.p.) oraz innych przepisów powołanych w uzasadnieniu prawnym, po rozpatrzeniu zażalenia A sp. z o.o. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia [...]r. nr [...] w sprawie odmowy wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji wydanej wobec strony w dniu [...]r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z dnia 29 października 2019 r. pełnomocnik A sp. z o.o. (dalej: strona, podatniczka, skarżąca) złożył do organu I instancji wniosek o wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji z dnia [...]r. nr [...] określającej zobowiązanie strony w podatku od towarów i usług za miesiąc sierpień 2013 r. w wysokości [...] zł, w kwestii następującej: "Czy na podstawie przeprowadzonego postępowania organ przyjął, iż czynności prawne dokonywane między A sp. z o.o. a B sp. z o.o. były pozornymi czynnościami prawnymi?".

Uzasadniając powyższe wskazał, że w wydanej decyzji organ I instancji wielokrotnie wypowiada się w kontekście pozorności transakcji dokonywanych przez podmioty występujące w ustalonym łańcuchu dostaw, implikując tym samym, że w optyce organu podatkowego czynności dokonywane pomiędzy A sp. z o.o. a B sp. z o.o. były pozornymi czynnościami prawnymi, natomiast w żadnym miejscu organ nie wypowiada się w bezpośredni sposób co do tej okoliczności. W dalszej części uzasadnienia wniosku pełnomocnik przytoczył wypowiedzi organu podatkowego, które przemawiają za przyjęciem, że: "de facto uznał on czynności prawne między wyżej wskazanymi podmiotami za czynności pozorne. Zdaniem pełnomocnika powyższe spowodowało niejasność wydanej decyzji, gdyż za podstawę jej wydania przyjęto art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a), a nie przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto pełnomocnik zwrócił uwagę, że w orzecznictwie i doktrynie widoczny jest spór co do określenia różnic zachodzących między fakturą dokumentującą czynność, która nie została dokonana, a fakturą dokumentującą czynność pozorną. Na zakończenie ww. podniósł, że: "w realiach przedmiotowej sprawy dochodziło - co organ sam w istocie stwierdza - do faktycznego przemieszenia towaru, zaś było to dokonywane wyłącznie w celu upozorowania rzeczywistego przebiegu transakcji. Natomiast uregulowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a odnosi się do sytuacji, w której wskazane w niej zdarzenie w ogóle nie zaistniało, zaistniało w innej niż wskazanej dacie, bądź w rozmiarach innych niż wynika z faktury lub też zaistniało między innymi, niż to stwierdza faktura, podmiotami gospodarczymi (por. wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt I FSK 1137/15)".