Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 lipca 2021 r., sygn. I SA/Bd 320/21

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz sędzia WSA Agnieszka Olesińska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 lipca 2021 r. sprawy ze skargi A. I. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacenia należności z tytułu składek za luty 2021 r. uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Wnioskiem z [...] kwietnia 2021 r. A. I. (Skarżąca) zwróciła się do [...] o zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek za luty 2021 r. We wniosku RDZ-B7 oświadczyła, że prowadzi przeważającą działalność oznaczoną kodem PKD 56.10.A.

[...] w dniu [...] kwietnia 2021 r. wydał decyzję, na mocy której odmówił Skarżącej prawa do zwolnienia z obowiązku opłacenia należnych składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na [...] za okres od dnia [...] lutego 2021 r. do dnia [...] lutego 2021 r. W uzasadnieniu decyzji organ powołał się na przepis § 10 ust. 2 oraz § 11 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz.U. poz. 371 ze zm.) i wyjaśnił, że strona nie spełnia warunku prowadzenia na dzień 30 listopada 2020 r. zarejestrowanej działalności gospodarczej z kodem przeważającej działalności, który wymieniony został w powołanych przepisach. Organ ustalił bowiem, że na dzień 30 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni miała zarejestrowaną działalność przeważającą o kodzie PKD 96.09.Z.

W skardze na powyższą decyzję Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 31zy ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. i rozporządzeń wydanych na podstawie tego przepisu poprzez jego niezastosowanie, albowiem jako płatnik składek na dzień 30 listopada 2020 r. faktycznie prowadziła działalność gospodarczą oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007 kodem 56.10.A (restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne) i była to na ten dzień nie tylko przeważająca, ale wręcz jedyna jej działalność. Z uwagi na te zarzuty Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, a także przeprowadzenie dowodu z księgi przychodów i rozchodów za rok 2020 celem ustalenia, że faktycznie w 2020 r. prowadziła działalność oznaczoną kodem PKD 56.10.A. Zdaniem Skarżącej wpis w CEIDG nie przesądza o faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej, ma charakter deklaratoryjny i w związku z tym tworzy tylko wzruszalne domniemanie, według którego osoba wpisana do ewidencji jest traktowana jako prowadząca działalność gospodarczą. Dlatego też organ powinien ustalić jaką faktycznie działalność prowadziła Skarżąca na dzień 30 listopada 2020 r. i nie powinien opierać się na danych z CEIDG. Wyjaśniła, że tylko wskutek przeoczenia nie zweryfikowała wpisu w CEIDG, jednak obecnie sytuacja uległa zmianie, bowiem dokonano stosownych zmian we wpisie, ujawniając przeważający rodzaj działalności oznaczony kodem PKD 56.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Zdaniem Skarżącej kody PKD nie mogą mieć decydującego znaczenia, istotny jest stan faktyczny, a więc to co dany podmiot rzeczywiście robi, a nie to czy jego działalność jest ujawniona w odpowiednim rejestrze.