Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 2 marca 2022 r., sygn. II SA/Gl 1311/21

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Asesor WSA Aneta Majowska,, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant specjalista Magdalena Nowacka-Brzeźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2022 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego w T. z dnia [...] nr [...], 2) zasądza od Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Katowicach na rzecz skarżącego kwotę 980 ( dziewięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. (PINB) decyzją z dnia [...] r., nr 1, działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm., dalej - k.p.a.), art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 1974 r., Nr 38, poz. 229 z późn. zm. - dalej d.p.b.) oraz art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm. - dalej p.b.), nakazał U. K., K. K. i M. S., jako współwłaścicielom nieruchomości na parceli nr 2 przy ul. [...] [...] w T. , rozbiórkę wiaty zlokalizowanej na posesji jw. wzdłuż granicy z nieruchomością sąsiednią na parceli nr 3, wybudowanej bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu organ podał m. in., że wykonane samowolnie roboty budowlane zostały zakończone przed dniem 1 stycznia 1995 roku, tj. przed datą wejścia w życie obecnie obowiązującej ustawy - Prawo budowlane. Obecnie na przedmiotowym terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wydział Budownictwa Urzędu Miasta T. poinformował pisemnie, że w posiadanych rejestrach z lat 1970-1995 nie odnotowano zapisu dotyczącego wydania pozwolenia na budowę lub zgłoszenia zamiaru budowy ww. wiaty. Wiata powstała ok. 1980 r. jako zaplecze zakładu [...]. W czasie uzyskiwania w 1982 r. pozwolenia na budowę obiektów zakładu [...] teren sąsiedni (obecnie parcela nr 3) był niezabudowany. Na planie nie naniesiono spornej wiaty. Budowa wiaty, jako zaplecza zakładu [...], nie stała w sprzeczności z obowiązującymi wówczas przepisami o planowaniu przestrzennym. Natomiast lokalizacja wiaty nie spełniała obowiązujących w dacie jej wykonania przepisów rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki (Dz. U. z 1980 r., Nr 17, poz. 62 ze zm.). Naruszony został bowiem przepis § 20 ust. 1 i ust. 2 powyższego rozporządzenia, który dotyczy minimalnej odległości budynków od placów składowych materiałów palnych i wiat przeznaczonych do składowania tych materiałów. Wiaty te powinny być wykonane z materiałów niepalnych z pokryciem z materiałów co najmniej trudno zapalnych, a ich odległość od granicy działki powinna wynosić co najmniej 10 m. Wymagania te nie były spełnione, gdyż wiata, która służyła wtedy jako skład drewna dla zakładu [...], została wykonana z elementów drewnianych (łatwopalnych) i zlokalizowana została w granicy działki sąsiedniej. Sporna wiata usytuowana jest na działce niezabudowanej budynkiem mieszkalnym, wykonana jest z materiałów palnych, a w jej obrysie wykonana jest instalacja elektryczna. Kolejną kwestią budzącą zastrzeżenia jest niezgodność przedmiotowej wiaty z przepisami w zakresie usytuowania w odległości ok. 5,60 m od zewnętrznej krawędzi jezdni ul. [...] (droga powiatowa), co narusza art. 43 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 1376 ze zm.), zgodnie z którym w terenie zabudowanym minimalna taka odległość powinna wynosić 6 m. Sporna wiata obecnie służy jako zadaszenie miejsc postojowych dla samochodów osobowych. Uciążliwość stanowi parkowanie pod wiatą samochodów powypadkowych, które mogą stanowić zagrożenie, z uwagi na niezweryfikowany stan techniczny tych pojazdów. Nie jest więc możliwe doprowadzenie istniejącej wiaty (stanowiącej zadaszenie miejsc postojowych) do zgodności z obowiązującymi przepisami techniczno - budowlanymi, wynikającymi z § 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (j.t. Dz. U. z 2019 r., poz. 1065 ze zm. - dalej w.t.). Ówczesne przepisy uniemożliwiały legalizację wiaty z materiałów palnych, pełniącej funkcję składu materiałów palnych, usytuowanej w granicy działki. Organ uznał zatem, że zachodzą przesłanki określone w art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane z 1974 r. Organ przeprowadził w dniu 27 sierpnia 2020 r. oględziny wiaty, celem precyzyjnego ustalenia odległości usytuowania obiektu budowlanego od granic działki oraz odległości od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi. Ustalono m. in., że przedmiotowa wiata znajduje się w odległości ok. 2,75 m, to jest mniejszej niż 7 m od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz mniejszej niż 3 m od granicy nieruchomości. Nie zmieniły się gabaryty, ani kształt wiaty. W dalszym ciągu użytkowana jest ona jako zadaszone miejsce dla samochodów osobowych, w związku z czym nie spełnia wymagań określonych w § 19 Rozporządzenia w.t. Lokalizacja wiaty z materiałów palnych (drewno, papa), stanowiącej zadaszenie dwóch miejsc postojowych w granicy działki, może powodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia, a także pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Pod wiatą, praktycznie przy należącym do innych właścicieli budynku mieszkalnym jednorodzinnym, ustawiane są samochody osobowe powypadkowe, które jako uszkodzone pojazdy o wątpliwym stanie technicznym mogą być przyczyną pożaru, czy też skażenia środowiska wyciekającymi płynami (zanieczyszczenia gleby substancjami niebezpiecznymi). Może też dojść do niekontrolowanego, nagłego uderzenia pojazdu w wiatę lub budynek. Obowiązujące przepisy rozporządzenia w.t. nie dopuszczają możliwości sytuowania zadaszonych miejsc postojowych dla samochodów osobowych przy granicy nieruchomości i w odległości mniejszej niż 7 m od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, co uzasadnia niemożność zalegalizowania samowolnej budowy przedmiotowej wiaty.