Zasady sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej budynków
Ustawa o charakterystyce energetycznej budynku określa zasady sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, kontroli systemu ogrzewania i klimatyzacji w budynkach, a także zasady prowadzenia centralnego rejestru charakterystyki energetycznej budynków i sposób opracowywania krajowego planu działań mających na celu zwiększenie liczby budynków o niskim zużyciu energii.
Świadectwo charakterystyki energetycznej to dokument wykonany na podstawie oceny energetycznej budynku lub jego części. Określa zapotrzebowanie budynku lub jego części na energię potrzebną do ogrzewania, wentylację, przygotowanie ciepłej wody użytkowej oraz klimatyzację.
Definicje ustawowe
Ustawa z 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynku (dalej: u.ch.e.) definiuje pojęcia części budynku oraz charakterystyki energetycznej.
W odniesieniu do definicji budynku u.ch.e. odsyła do art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351, dalej: p.b.). Zgodnie z art. 2 pkt 2 u.ch.e., ilekroć w ustawie jest mowa o części budynku, należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń w budynku o jednakowym przeznaczeniu, przewidzianych do odrębnego użytkowania, w szczególności lokal mieszkalny lub lokal użytkowy w budynku.
Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 3 u.ch.e. przez charakterystykę energetyczną należy rozumieć zbiór danych i wskaźników energetycznych budynku lub części budynku, określających całkowite zapotrzebowanie na energię niezbędną do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.
Artykuł 3 pkt 2 p.b. definiuje pojęcie , przez które należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
POTRZEBUJESZ POMOCY?