Rozbieżności w orzecznictwie dotyczącym świadczenia pielęgnacyjnego rozstrzygnięte

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego dla osoby, która nie jest spokrewniona w pierwszym stopniu z niepełnosprawnym członkiem rodziny, przysługuje tylko wtedy, gdy bliżsi krewni oraz małżonek legitymują się orzeczeniami o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Tak wynika z uchwały podjętej przez poszerzony, siedmioosobowy skład Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zajmował się pytaniem prawnym skierowanym przez prof. Marcina Wiącka, rzecznika praw obywatelskich. Było ono związane ze sprzecznymi wyrokami, jakie na przestrzeni ostatnich kilku lat zapadały w NSA w sprawie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Co do zasady może je otrzymać rodzic, opiekun faktyczny dziecka oraz rodzic zastępczy spokrewniony oraz inna osoba obciążona obowiązkiem alimentacyjnym względem niepełnosprawnego członka rodziny, i to właśnie jej dotyczyło pytanie RPO. Taka osoba, która nie jest spokrewniona z nim w pierwszym stopniu, może bowiem uzyskać świadczenie pielęgnacyjne, o ile spełnia dodatkowe warunki wymienione w art. 17 ust. 1a oraz ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 615 ze zm.). Sprowadzają się one do tego, że opiekun staje się uprawniony do świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli osoba spokrewniona w pierwszym stopniu z niepełnosprawnym członkiem rodziny lub jej małżonek mają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.