Koszty uzyskania przychodów w 2001 r.

Działalność gospodarcza a koszty uzyskania przychodów

Przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów są bardzo rozbudowane i mają często kazuistyczny charakter. Ich konstrukcja, określona w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszystkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami taksatywnie wymienionymi w obu ustawach (patrz art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Koszty wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Natomiast gdyby między dniem zarachowania a dniem zapłaty kosztów wyrażonych w walutach obcych występowały różne kursy walut, wówczas koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik ponoszący koszty, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

Kosztem w działalności gospodarczej mogą być również różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych. Stanowią one różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Może się zdarzyć, że podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowywany, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł i nie jest możliwe ustalenie kosztów przypadających na poszczególne źródła. W takiej sytuacji koszty ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z poszczególnych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.