Artykuł
Koszty uzyskania przychodów w 2001 r.
Wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów
Niektóre wydatki nie spełniają kryteriów umożliwiających uznanie ich za koszty uzyskania przychodów. Można podzielić je na następujące grupy:
l
wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,l
straty,l
wydatki na rzecz pracowników i innych osób wykonujących pracę na podstawie umowy o dzieło lub zlecenia,l
fundusze,l
podatki,l
wydatki na eksploatację samochodów nie ujętych w ewidencji środków trwałych,l
pozostałe koszty.W szczególności wymienić należy:
l
wydatki na:– nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
– nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych – niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów – środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
– ulepszenie środków trwałych, które, zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,
wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na czas ich poniesienia,
l
wydatki ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę albo używającego z tytułu najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz realizacji umów o podobnym charakterze, stanowiących spłatę określonej w umowie wartości przedmiotu najmu lub dzierżawy albo używania, jeżeli rzecz tę lub prawo, zgodnie z odrębnymi przepisami, zalicza się do składników majątku najemcy lub dzierżawcy albo używającego; gdy wysokość kwoty spłaty wartości rzeczy albo praw przypadająca na poszczególne raty płacone przez najemcę lub dzierżawcę albo używającego nie jest określona w umowie, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania umowy,
