Ewidencja księgowa rozrachunków

Zasady wyceny, ewidencji i dokumentowania zobowiązań i należności

Przepływy środków pieniężnych przez jednostkę gospodarczą poprzedza na ogół powstanie rozrachunku, np. za dostawy materiałów, towarów i usług od dostawców oraz wpłaconych zaliczek i przedpłat itp.

Ze względu na rozbieżność w czasie między momentem powstania należności czy zobowiązania a przepływem środków pieniężnych związanych ze spłatą zobowiązania lub otrzymaniem zapłaty za dostawy, konieczne jest zaewidencjonowanie rozrachunków na odpowiednich kontach.

W kontaktach handlowych jednostki istotne są informacje uzyskiwane z urządzeń księgowych przedstawiające rozrachunki, w szczególności znaczące są informacje dotyczące wielkości obrotów z danym kontrahentem oraz wywiązywania się przez niego z płatności lub realizacji dostaw. Salda kont rozrachunkowych obrazują przejściowe należności lub zobowiązania, wynikające z rozliczeń za dostawy, roboty i usługi, z pracownikami, instytucjami, urzędami itp.

Rozrachunki wykazywane w bilansie powinny być zaewidencjonowane w księgach rachunkowych prowadzonych na podstawie zakładowego planu kont jednostki. Jednostki mogą stosować zakładowy plan kont sporządzony we własnym zakresie i na własne potrzeby (z wyjątkiem banków, biur maklerskich, jednostek i zakładów budżetowych, funduszy celowych oraz gmin i ich związków). Zakładowy plan kont (ZPK) powinien być zgodny z ustawą, zasadami prowadzenia księgowości i umożliwić sporządzenie prawidłowych, przewidzianych w przepisach prawa, a w szczególności o statystyce publicznej, sprawozdań. Jednostki wzorują zakładowe plany kont na rozwiązaniach wzorcowego planu kont ze względu na liczne korzyści wynikające ze stosowania upowszechnionych wzorców.