Artykuł
1. Krańcowy koszt kapitału, czyli jak uniknąć nierentownych projektów
Obliczenie krańcowego kosztu kapitału pozwala określić, które z planowanych inwestycji można zrealizować tak, aby koszt pozyskanego dodatkowego kapitału nie był wyższy od stopy zwrotu osiągniętej z inwestycji. Dzięki temu firma może uniknąć realizacji nierentownych projektów.
Krańcowy koszt kapitału ( - MCC) odpowiada na pytanie, w jakim stopniu wzrośnie średni ważony koszt kapitału (WACC), jeżeli przedsiębiorstwo zgłosi dodatkowe zapotrzebowanie na kapitał potrzebny do sfinansowania nowych projektów inwestycyjnych. Innymi słowy MCC jest definiowany jako koszt ostatniej jednostki pieniężnej nowego kapitału pozyskanego przez firmę na sfinansowanie potrzeb inwestycyjnych. Realizacja nowych przedsięwzięć będzie uwarunkowana koniecznością pozyskania nowych kapitałów. Spowoduje to możliwość wystąpienia przesunięć w istniejącej strukturze kapitałów przedsiębiorstwa oraz zmianę ryzyka działalności firmy na rynku. Czynniki te wywołują zmianę WACC. Ponadto, jeśli struktura kapitału jest już ustalona i jest traktowana przez firmę jako optymalna, to pozyskanie kapitałów według dotychczasowych proporcji również wywoła efekt wzrostu średniego kosztu kapitału, ponieważ drożeć będzie koszt poszczególnych rodzajów funduszy. Na przykład kapitał pochodzący z zysków zatrzymanych jest ograniczony i firmy o ustalonej strukturze funduszy muszą w celu sfinansowania rosnącej wartości inwestycji emitować nowe akcje, a więc korzystać z droższego kapitału własnego. W miarę wzrostu zadłużenia koszt kapitału obcego także rośnie, bo rośnie ryzyko kredytowania przedsiębiorstwa.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right