Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych – wynagrodzenie chorobowe i zasiłek – część 1

W pierwszej części cyklu poświęconego świadczeniom z tytułu choroby i macierzyństwa omawiamy zasady przyznawania i wypłaty dwóch rodzajów świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, a mianowicie wynagrodzenia za czas choroby i zasiłku chorobowego.

Wynagrodzenie za czas choroby

Pracownik niezdolny do pracy z powodu choroby ma prawo do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego. Natomiast w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - wynagrodzenie chorobowe przysługuje za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jeżeli choroba trwa po upływie 33 lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Czternastodniowe wynagrodzenie chorobowe stosuje się do pracownika w wieku powyżej 50 roku życia w sytuacji, gdy jego niezdolność do pracy przypada w następnych latach po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia (zobacz: Przykład 1).

Przykład 1

Pracownica urodzona 22 listopada 1968 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby od 9 listopada 2018 r. do 29 grudnia 2018 r. W związku z tym, że 22 listopada 2018 r. pracownica skończyła 50 lat, w 2018 r. przez okres 33 dni zachowała prawo do pobierania wynagrodzenia chorobowego. Dopiero z początkiem nowego roku 2019 uzyska ona prawo do 14‑dniowego okresu pobierania wynagrodzenia za czas choroby, a od 15 dnia niezdolności do pracy nabędzie prawo do zasiłku chorobowego. Obecnie pracownica przedłożyła zwolnienie lekarskie na okres od 2 do 31 stycznia 2019 r. W tej sytuacji zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego za okres od 2 stycznia do 15 stycznia 2019 r., zaś od 16 stycznia do 31 stycznia 2019 r. przysługuje jej zasiłek chorobowy.

Okres wyczekiwania na świadczenia

Jeżeli pracownik zachoruje w pierwszych dniach zatrudnienia, może nie uzyskać prawa do płatnych świadczeń. Jak wynika z tabeli 1, pracownik ma prawo do świadczeń chorobowych dopiero po 30-dniowym okresie wyczekiwania. Aby pracodawca mógł stwierdzić, że pracownik ma prawo do świadczeń chorobowych, pracownik powinien być zatrudniony w jednostce co najmniej 30 dni (zobacz: