Czasem pracy pracownika mobilnego jest także czas poświęcony na niezbędne przejazdy

Jeżeli cechą obowiązków pracowniczych jest bezpośredni kontakt z kontrahentem, co wiąże się z obowiązkiem przejazdu pracownika do siedziby tego kontrahenta, to nie można uznać, że pracownik mobilny nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy podczas takich przejazdów (wyrok Sądu Najwyższego z 24 lutego 2021 r., III PSKP 4/21).

Pracownik będący specjalistą ds. kontroli sprawdzał systemy ochrony w obiektach znajdujących się na obszarze kilku województw. Pracownik mieszkał w N. i stamtąd wyruszał do pracy. Jego czas pracy opisany był w poleceniach wyjazdów, przy czym uwzględnione były także godziny wyjazdu z miejsca zamieszkania i powrotu tam po skończonej pracy. Jednak pracodawca za moment rozpoczęcia pracy przyjmował bezpośrednie przystąpienie do kontroli obiektu w danej miejscowości. Natomiast za godzinę zakończenia pracy uważał moment zakończenia kontroli w danym miejscu. Pracodawca nie zaliczał do czasu pracy czasu przejazdów pracownika pomiędzy kontrolowanymi obiektami, a także czasu dojazdu na pierwszą kontrolę z N. i powrotu po pracy do miejsca zamieszkania.