Interpretacja indywidualna z dnia 28 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.713.2022.1.DS

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości dokonane na wniosek użytkowników wieczystych pozostaje poza zakresem ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych czynności przekształcenia prawa użytkowania wieczystego wskazanych w opisie sprawy Nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Prawo użytkowania wieczystego na działkach 1, 2 i 3 z obrębu (…) położonych na terenie Miasta (...) zostało ustanowione umową rep. A nr (…) października 1983 r. na rzecz Państwa M. i E. W. oraz Państwa J. i Z. Z. (na okres od 17 października 1983 r. do dnia 17 października 2082 r.). Obecnie na podstawie: Postanowienia Sądu Rejonowego dla (…) Wydział I Cywilny - sygn. akt (…) z 29 maja 1985 r., o stwierdzeniu nabycia spadku po Panu E. W., Postanowienia Sądu Rejonowego dla (…) Wydział I Cywilny – (…) z 31 października 1995 r., w sprawie działu spadku i zniesienia współużytkowania wieczystego oraz Postanowienia Sądu Rejonowego w (…) Wydział I Cywilny - sygn. akt (…) z 6 kwietnia 2011 r., stwierdzającym nabycie spadku po Panu T.W., użytkownikami wieczystymi ww. nieruchomości byli Pani M. W., Pani S. A. W. oraz Pan D. J. W. (po 1/3 każdy).

Miasto (...) na wniosek z 22 grudnia 2015 r. o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej ww. użytkowników wieczystych wydało decyzję nr (…) z 27 stycznia 2017 r. stwierdzającą nabycie prawa własności przez ww. po 1/3. Przedmiotem decyzji są działki nr 1, 2 i 3 z obrębu (…) położone na terenie Miasta (...) o łącznej powierzchni 0,1317 ha. Przekształcenie nastąpiło na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2016 r. poz. 23).

Miasto (...) ustaliło opłaty przekształceniowe w wysokości 44 555,80 zł wobec każdego z dotychczasowych współużytkowników wieczystych z zastosowaniem 40% bonifikaty. 24 października 2022 r. dotychczasowi użytkownicy wieczyści dokonali całkowitej spłaty opłaty przekształceniowej: Pani M.W. w kwocie 31 062,76 zł, Pan D.W. w kwocie 25 349,25 zł oraz Pani S.Ż. (wcześniej W.) 28 059,31 zł. W związku z powyższym Miasto (...) zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ustaliło podatek VAT w dacie otrzymania opłat przekształceniowych metodą „w stu” i wykazało podatek należny w deklaracji za październik 2022 r.

Przeniesienie własności zostało ustanowione na dotychczasowych użytkowników wieczystych.

2. Przedmiotem użytkowania wieczystego jest działka nr 4 z obrębu (…) położona na terenie Miasta (...) o powierzchni 0,0024 ha. Użytkowanie wieczyste na przedmiotowej działce oraz budynek boks garażowy stanowiący odrębną nieruchomość, nabyte zostały przez K.S. i J.S. do ich majątku objętego wspólnością ustawową, na podstawie umowy o oddanie działki w użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności garażu zawartej w dniu 28 marca 1996 r. (do 28 marca 2036 r.) udokumentowanej w akcie notarialnym sporządzonym przez E. M. - notariusza w (…), Repetytorium A nr (...). Pan K.S. zmarł 29 grudnia 2006 r., a Pani J.S. zmarła 6 czerwca 2011 r., a spadek na podstawie ustawy nabył syn Pan D.S.

14 października 2013 r. Pan D. S. sprzedał przedmiot użytkowania wieczystego oraz garaż murowany o powierzchni użytkowej wynoszącej 24 metry kwadratowe, stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności na rzecz Pana M. F.

10 października 2022 r. użytkownik wieczysty Pan M. F. złożył wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Przeniesienie własności ma być ustanowione na dotychczasowego użytkownika wieczystego na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2016 r. poz. 23).

Pytania

1.Czy Miasto (...) właściwie ustaliło obowiązek podatkowy od otrzymanej opłaty przekształceniowej za użytkowanie wieczyste ustalone decyzją nr (...) z dnia 27 stycznia 2017 r. na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności?

2.Czy Miasto (...) powinno rozpoznać obowiązek podatkowy od opłat przekształceniowych w prawo własności, które nastąpi na wniosek złożony w dniu 10 października 2022 r. gdzie przeniesienie własności nastąpi na skutek wydania decyzji wydanej na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Miasto (...) po analizie obecnego stanu prawnego stwierdza, że niewłaściwie rozpoznało obowiązek podatkowy względem przekształconego użytkowania wieczystego w prawo własności i powinno skorygować rozliczenie podatkowe za miesiąc październik 2022 r. zmniejszając podstawę opodatkowania.

Powyższe stanowisko wynika z faktu, że przeniesienie własności przedmiotu użytkowania wieczystego nastąpiło decyzją z 27 stycznia 2017 r., a w danej sprawie obowiązuje ugruntowana linia orzecznicza (zapoczątkowana uchwałą NSA w składzie 7 sędziów sygn. akt I FPS 1/06) wskazująca, że opłaty przekształceniowe dotyczące użytkowania wieczystego ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. nie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Miasto (...) po analizie obecnego stanu prawnego stwierdza, że nie powinno opodatkować opłat przekształceniowych, które będą ustanowione na mocy decyzji wydanej na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

W powyższych okolicznościach obowiązuje ugruntowana linia orzecznicza (zapoczątkowana uchwałą NSA w składzie 7 sędziów sygn. akt I FPS 1/06) wskazująca, że opłaty przekształceniowe ustanowione przed dniem 1 maja 2004 r. nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy,

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”, ustawodawca uznał, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu,

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej z grona podatników podatku od towarów i usług, konieczne jest określenie, czy zadania realizowane przez te organy są zadaniami, dla których zostały powołane w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu, bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika tego podatku jest zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako podatnika w stosunku do określonych świadczeń.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1)podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,

2)wykonywane są czynności, które związane są wyłącznie z realizacją zadań nałożonych na ten podmiot przepisami prawa, do realizacji których został on powołany.

Innymi słowy, organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach – gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań (co wynika z pierwszej części art. 15 ust. 6 ustawy) oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasady konkurencji.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego,

Przepis ten, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm. - do 23 lutego 2023 r.; t.j. Dz. U. 2023 poz. 344 - od 24 lutego 2023 r.),

Zgodnie z art. 27 tej ustawy,

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami

W myśl art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami,

Według art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

W świetle art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

Jak stanowi art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

Jak stanowi art. 67 ust. 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami,

Na podstawie regulacji art. 69 tej ustawy,

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami,

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną, gdyż ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne.

Jednocześnie nadmienić należy, że nadal w obrocie prawnym funkcjonuje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (t.j. Dz. U z 2019 r. poz. 1314).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości:

Na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości:

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości:

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu:

Przy czym należy podkreślić, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.), grunt nie był towarem i ustanowienie jego użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zmieniła się definicja towaru oraz zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, od 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Z przedstawionych informacji wynika, że 17 października 1983 r. zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego działek nr 1, 2 i 3 na rzecz M. i E. W. oraz J. i Z. Z. (na okres od 17 października 1983 r. do dnia 17 października 2082 r.). Obecnie na podstawie: Postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku po E. W., Postanowienia Sądu Rejonowego w sprawie działu spadku i zniesienia współużytkowania wieczystego oraz Postanowienia Sądu Rejonowego stwierdzającego nabycie spadku po T.W., użytkownikami wieczystymi ww. nieruchomości byli M. W., S.W. oraz D.W. (po 1/3 każdy). Miasto (...) na wniosek ww. użytkowników wieczystych z 22 grudnia 2015 r. o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej, wydało decyzję z 27 stycznia 2017 r. stwierdzającą nabycie prawa własności po 1/3. Przedmiotem decyzji są działki nr 1, 2 i 3 położone na terenie Miasta (...). Przekształcenie nastąpiło na mocy ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Miasto (...) ustaliło opłaty przekształceniowe wobec każdego z dotychczasowych współużytkowników wieczystych z zastosowaniem 40% bonifikaty. 24 października 2022 r. dotychczasowi użytkownicy wieczyści dokonali całkowitej spłaty opłaty przekształceniowej, w związku z powyższym Miasto (...) ustaliło podatek VAT w dacie otrzymania opłat przekształceniowych metodą „w stu” i wykazało podatek należny w deklaracji za październik 2022 r. Przeniesienie własności zostało ustanowione na dotychczasowych użytkowników wieczystych.

Państwa wątpliwości w tej sprawie dotyczą tego, czy właściwie ustalili Państwo obowiązek podatkowy od otrzymanej opłaty przekształceniowej za użytkowanie wieczyste na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności.

Analiza wskazanych wyżej informacji oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro prawo użytkowania wieczystego ustanowiono przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca objął tę czynność opodatkowaniem, to nie podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na wniosek użytkowników wieczystych i na ich rzecz stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do działek o nr 1, 2 i 3, natomiast nie wpływa na „władztwo do rzeczy”, które użytkownicy już uzyskali.

W konsekwencji w sytuacji opisanej we wniosku, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości stanowiącej działki o nr 1, 2 i 3 dokonane na wniosek użytkowników wieczystych nie może być traktowane jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, w związku z czym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem pozostaje poza zakresem tej ustawy. Z uwagi na powyższe z tego tytułu nie byli Państwo zobowiązani do naliczenia podatku VAT należnego.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem prawidłowe.

W opisie sprawy wskazali Państwo również, że przedmiotem użytkowania wieczystego jest działka nr 4 położona na terenie Miasta (...). Użytkowanie wieczyste na przedmiotowej działce oraz budynek boks garażowy stanowiący odrębną nieruchomość, nabyte zostały przez K.S. i J.S. do ich majątku objętego wspólnością ustawową, na podstawie umowy o oddanie działki w użytkowanie wieczyste i przeniesienia własności garażu zawartej 28 marca 1996 r. (do 28 marca 2036 r.). K.S. zmarł 29 grudnia 2006 r., J.S. zmarła 6 czerwca 2011 r., a spadek na podstawie ustawy nabył syn D.S. 14 października 2013 r. D.S. sprzedał przedmiot użytkowania wieczystego oraz garaż murowany, stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności na rzecz M.F. 10 października 2022 r. użytkownik wieczysty M. F. złożył wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Przeniesienie własności ma być ustanowione na dotychczasowego użytkownika wieczystego na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

W odniesieniu do powyższego opisu mają Państwo wątpliwości, czy powinni Państwo rozpoznać obowiązek podatkowy od opłat przekształceniowych w prawo własności, które nastąpi na wniosek użytkownika wieczystego z 10 października 2022 r., gdzie przeniesienie własności nastąpi na skutek decyzji wydanej na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Z powyższych informacji wynika, że również i w tym przypadku przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności dokonane na wniosek użytkownika wieczystego jest „przekształceniem” prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości i stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do tej nieruchomości oraz nie wpływa na „władztwo do rzeczy”, które użytkownik już uzyskał. Zatem czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego, ustanowionego dla tej nieruchomości przed dniem 1 maja 2004 r., w prawo własności, dokonana na wniosek użytkownika wieczystego nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, w związku z czym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i również w tym przypadku pozostaje poza zakresem tej ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, ustanowionego dla nieruchomości (działka nr 4) przed dniem 1 maja 2004 r., w prawo własności, dokonane na wniosek użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na powyższe z tego tytułu nie będą Państwo zobowiązani do wykazania podatku VAT należnego.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest zatem prawidłowe

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym Państwa pytaniami. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).