Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.1.2023.1.MAZ

Brak konieczności korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku różnicą ceny żelazostopów w momencie ich importu oraz w momencie sprzedaży

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 29 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy konieczności korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku różnicą ceny żelazostopów w momencie ich importu oraz w momencie sprzedaży, wpłynął 2 stycznia 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) na podstawie umowy komisu uczestniczy w transakcji, w której pełni rolę komisanta. W ramach tej umowy komitent (podmiot z Ukrainy) zleca, a komisant zobowiązuje się we własnym imieniu i na rachunek komitenta do sprzedaży na zasadzie komisu żelazostopów. Sprzedaż towaru następuje na rzecz kontrahentów z terenu Unii Europejskiej, a także z krajów trzecich. Komitent zachowuje własność towaru do momentu sprzedaży ich przez komisanta kontrahentowi. Towar sprzedawany jest kontrahentowi po cenie odpowiadającej wartości rynkowej na dzień sprzedaży. Ta cena różni się od wartości ujętej w zgłoszeniu celnym, będącej podstawą opodatkowania importu w podatku od towarów i usług. Kwota ujęta w zgłoszeniu celnym odpowiada wartości rynkowej towaru na moment importu. Różnica wynika z wahań cen żelazostopów na rynku.

Pytanie

Czy różnica ceny w momencie importu oraz w momencie sprzedaży żelazostopów kontrahentowi powoduje konieczność korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w zakresie podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zmiana wartości dokonująca się między importem towaru a sprzedażą kontrahentowi w ramach umowy komisu nie powoduje konieczności korekty podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w zakresie podatku od towarów i usług. Przyjęta wartość celna w momencie importu i dokonania odprawy odpowiada cenie rynkowej towaru na ten właśnie moment. Bez znaczenia pozostaje fakt, że w momencie sprzedaży żelazostopów kontrahentowi „ostatecznemu” cena ulega zmianie wskutek gwałtownych wahań cen rynkowych. W momencie dokonania odprawy celnej żadna ze stron umowy nie ma wiedzy, jakie będą wartości rynkowe żelazostopów w przyszłości, tj. w momencie dokonania sprzedaży, której dokładna data też nie jest znana w czasie dokonania zgłoszenia celnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2, 3 i 4 ustawy wskazuje:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

- wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

- wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

- wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta.

Stosownie do art. 19a ust. 9 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Jak stanowi art. 70 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.Urz. UE L 2013 r. Nr 269 str. 1; dalej jako: „unijny kodeks celny”):

Zasadniczą podstawą wartości celnej towarów jest wartość transakcyjna, tj. cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii, w razie potrzeby skorygowana.

Z treści art. 70 ust. 2 unijnego kodeksu celnego wynika, że:

Cena faktycznie zapłacona lub należna to całkowita płatność, która została lub ma zostać dokonana przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego stronie trzeciej na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 unijnego kodeksu celnego:

Jeżeli wartość celna towarów nie może zostać ustalona na podstawie art. 70, ustala się ją, stosując kolejno procedury z ust. 2 lit. a)-d) aż do pierwszej litery, na podstawie której możliwe będzie ustalenie wartości celnej towarów.

Na wniosek zgłaszającego kolejność stosowania ust. 2 lit. c) i d) zostaje zmieniona.

Stosownie do art. 74 ust. 3 unijnego kodeksu celnego:

Jeżeli wartość celna nie może zostać ustalona na podstawie ust. 1, ustala się ją na podstawie danych dostępnych na obszarze celnym Unii z zastosowaniem odpowiednich środków zgodnych ze wszystkimi następującymi zasadami i przepisami ogólnymi:

a) porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;

b) artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu;

c) niniejszym rozdziałem.

W art. 77 ust. 2 unijnego kodeksu celnego wskazano, że:

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Zgodnie z art. 77 ust. 3 unijnego kodeksu celnego:

Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 unijnego kodeksu celnego:

Do celów niniejszego kodeksu stosuje się następujące definicje:

- „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

- „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

- „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Stosownie do art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W art. 29a ust. 1 ustawy wskazano, że:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Treść art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 stanowi, że:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

W myśl art. 30b ust. 4 ustawy:

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Jak stanowi art. 30b ust. 6 ustawy:

Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Stosownie do art. 30b ust. 7 ustawy:

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1-3a, przepisy art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360). Zgodnie z art. 765 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, umowa komisu kwalifikowana jest jako dwie odrębne czynności, gdzie każda z nich stanowi dostawę towarów.

Z jednej strony występuje komitent – osoba dająca zlecenie, chcąca sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisant – przyjmujący zlecenie, swoisty pośrednik, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.

Dostawę towarów stanowi zarówno wydanie towarów w komis przez komitenta komisantowi (podmiotowi prowadzącemu komis), jak i wydanie towarów przez komisanta ostatecznemu klientowi. Powyższe wynika z brzmienia art. 7 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy, ponieważ w świetle tych przepisów, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, komisantem i komitentem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Wątpliwości Wnioskodawcy (działającego jako komisant na zlecenie ukraińskiego komitenta) dotyczą konieczności korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w związku różnicą ceny żelazostopów w momencie ich importu oraz w momencie sprzedaży.

Definicja importu kładzie nacisk na czynność faktyczną, czyli przywóz towarów (z terytorium kraju trzeciego na terytorium Unii Europejskiej). Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu. Zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wynikają ze specyfiki tej czynności, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, którą jest przywóz towarów. Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Z treści art. 2 pkt 7 ustawy o VAT wynika jednoznacznie, że do importu towarów dochodzi, gdy następuje przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W przedstawionym stanie faktycznym Spółka uczestniczy w transakcji sprzedaży żelazostopów jako komisant. Żelazostopy są przywożone z terytorium Ukrainy, i do momentu ich sprzedaży przez Spółkę jako komisanta, podmiotom z terytorium Unii Europejskiej oraz krajów trzecich, pozostają własnością podmiotu z Ukrainy (komitenta). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży we własnym imieniu i na rachunek komitenta. Towar sprzedawany jest kontrahentowi po cenie odpowiadającej wartości rynkowej na dzień sprzedaży, przy tym cena ta różni się od wartości ujętej w zgłoszeniu celnym, będącej podstawą opodatkowania importu w podatku od towarów i usług. Kwota ujęta w zgłoszeniu celnym odpowiada wartości rynkowej towaru na moment importu. Różnica wynika z wahań cen żelazostopów na rynku.

Opis stanu faktycznego i zawarte w nim informacje wskazują, że żelazostopy są przedmiotem importu – następuje przywóz tych towarów z Ukrainy (terytorium kraju trzeciego) na terytorium Polski (terytorium Unii Europejskiej). Następnie Spółka, działając jako komisant, sprzedaje te żelazostopy do podmiotów z terytorium Unii Europejskiej, bądź z krajów trzecich.

Przepisy ust. 30b ustawy, których interpretacji w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oczekuje Spółka, dotyczą określenia podstawy opodatkowania w momencie importu towarów. Przepisy te nie zawierają jakiegokolwiek odwołania do sytuacji, gdy cena towarów będzie się różniła w momencie ich sprzedaży od kwoty ujętej w zgłoszeniu celnym. Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy, podstawa opodatkowania z tytułu importu towarów jest oparta na wartości celnej towarów, powiększonej o należne cło. Zatem to na podmiocie dokonującym importu spoczywa obowiązek wskazania wszystkich elementów (przesłanek) do prawidłowego ustalenia wartości celnej importowanych towarów. Przy czym należy zauważyć, że kwestia ustalenia wartości celnej towarów odwołuje się do przepisów unijnego kodeksu celnego. Zatem określenie podstawy opodatkowania na gruncie przepisów ustawy o VAT jest dopiero wypadkową prawidłowego obliczenia wartości celnej towarów.

Reasumując – w związku z wątpliwościami wyrażonymi w pytaniu należy stwierdzić, że różnica pomiędzy ceną sprzedaży żelazostopów kontrahentom z terytorium Unii Europejskiej oraz krajów trzecich a ich wartością ujętą w zgłoszeniu celnym, nie będzie oznaczała konieczności dokonania korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego. W przedstawionych okolicznościach sprawy obowiązek dokonania takiej korekty nie wynika z przepisów art. 30b ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.  

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm. ).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00