Interpretacja indywidualna z dnia 30 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.86.2023.1.KC

Obowiązki płatnika z tytułu zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka” lub „Pracodawca”) nabył samochód z napędem hybrydowym o mocy silnika powyżej 60 kW, ale nie wyklucza nabycia w przyszłości samochodów o innej mocy oraz pojazdów elektrycznych - w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych, które co do zasady będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki.

Jednakże, Spółka nie wyklucza ich udostępnienia pracownikom również do realizacji ich prywatnych celów.

W związku z czym pojazdy te będą wykorzystywane przez pracowników do celów mieszanych, tj. służbowych z możliwością wykorzystania na cele prywatne pracowników.

Pracownikom użytkującym samochody służbowe, także do celów prywatnych (przez cały miesiąc), doliczana będzie do przychodu kwota ryczałtowa w wysokości odpowiednio 250 zł miesięcznie (dla samochodów o mocy silnika do 60 kW lub pojazdów elektrycznych) lub 400 zł miesięcznie (w przypadku samochodów o mocy silnika wyższej niż 60kW) z tytułu nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Samochody hybrydowe lub elektryczne będą mogły być ładowane przez pracownika w jego miejscu zamieszkania, tj. w przydomowej stacji ładowania, ale nie tylko. Do każdego pojazdu, Spółka zamierza nabyć ładowarkę, która będzie mierzyła ilość zużytego prądu na potrzeby ładowania konkretnego samochodu.

Ponadto, koszty poniesione przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego we własnym zakresie, będą zwracane pracownikowi na podstawie wiarygodnych danych pochodzących z ładowarki i ewidencji poboru energii. Na tej podstawie, pracownik będzie przedkładał Wnioskodawcy miesięczne zestawienie (rozliczenie) ładowania samochodu służbowego, a wartość (kwota) zwrotu na rzecz pracownika zostanie ustalona według wzoru: Ilość pobranych kWh x cena kWh wg taryfy. Co do zasady zatem, cena kWh będzie ustalana na podstawie oświadczenia pracownika, przy czym na każde żądanie Wnioskodawcy - pracownik będzie zobowiązany do przedłożenia dokumentacji potwierdzającej wysokość taryfy i ilość pobranych kWh.

Reasumując, Spółka planuje zwracać pracownikom koszty zużycia energii elektrycznej w celu ładowania baterii służbowych samochodów hybrydowych lub elektrycznych, w tym także w przydomowej stacji ładowania, poza godzinami pracy. Jednocześnie, z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika, doliczana mu będzie do przychodu miesięczna kwota ryczałtowa w wysokości 250 zł lub 400 zł (w zależności od mocy silnika i rodzaju pojazdu), zgodnie z art. 12 ust. 2a ww. ustawy.

Pytanie

Czy zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w celu ładowania służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych (w przydomowej stacji ładowania), nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, w sytuacji gdy pracownik ładuje służbowy samochód hybrydowy lub elektryczny korzystając z przydomowej stacji ładowania - zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu (we własnym zakresie, poza godzinami pracy), nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy źródłami przychodów są m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)250 zł miesięcznie - dla samochodów:

a)o mocy silnika do 60 kW,

b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;

2)400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (ust. 3).

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,  osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, (..).

Udostępniany przez Spółkę samochód jest pojazdem hybrydowym o mocy silnika powyżej 60 kW lub będzie samochodem hybrydowym o innej mocy silnika lub pojazdem elektrycznym. Wobec tego, ryczałt z tytułu nieodpłatnego wykorzystywania przez pracownika do celów prywatnych służbowego auta hybrydowego lub elektrycznego należy ustalać w oparciu o brzmienie art. 12 ust. 2a ww. ustawy, tj. w wysokości odpowiednio 250 zł lub 400 zł miesięcznie.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że 11 września 2020 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych. W interpretacji tej Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy – jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Warto dodać, że ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje wszelkie koszty związane z użytkowaniem samochodu i jak wynika również z orzecznictwa sądów administracyjnych, świadczeniem pracodawcy nie jest samo udostępnienie samochodu, ale zapewnienie możliwości jego prawidłowego używania, w tym także ponoszenie wszystkich niezbędnych wydatków umożliwiających takie używanie, tj. kosztów eksploatacji, w tym materiałów eksploatacyjnych, kosztów związanych z zakupem paliwa czy badań technicznych. Mając zatem powyższe na uwadze, także w przypadku gdy pracodawca zwraca pracownikowi wydatki na paliwo, to zwroty takie nie stanowią odrębnego świadczenia i nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu (por. wyrok NSA z 22 lipca 2020 r., sygn. akt II FSK 1116/18 lub wyrok NSA z 6 czerwca 2019 r. sygn. akt. II FSK 1723/17).

Pomimo, że powyższe nie odnosi się wprost do samochodów hybrydowych lub pojazdów elektrycznych, zdaniem Wnioskodawcy na zasadach analogii te same zasady należy stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym hybrydowym, bowiem bez znaczenia pozostaje to, czy paliwem tym jest benzyna czy energia elektryczna.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca powinien rozpoznać i doliczać pracownikowi przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia przysługującego mu z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości odpowiednio 250 zł lub 400 zł miesięcznie (w zależności od mocy silnika i rodzaju pojazdu). Ponadto, jeżeli pracownik, korzystając z własnej energii elektrycznej (w jego własnym gospodarstwie domowym), ładuje służbowy samochód z częściowym napędem elektrycznym, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu, nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu PIT.

Powyższe stanowisko potwierdza także odpowiedź Ministra Finansów z dnia 13 kwietnia 2022 r. na petycję Polskiego Stowarzyszenia Paliw Alternatywnych w sprawie umożliwienia pracodawcom zwrotu kosztów poniesionych na ładowanie pojazdu elektrycznego w domu pracownika (znak sprawy: DD3.056.1.2022), w której Minister Finansów uznał, że „stąd też w sytuacji gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym korzystając z przydomowej stacji ładowania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy PIT.”.

Tożsame stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2022 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.233.2022.2.RS - organ potwierdził, że „(..) Koszty poniesione przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie poza godzinami pracy, będą pracownikowi zwracane. Wobec powyższego, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu elektrycznego we własnym zakresie, poza godzinami pracy, nie będzie stanowił po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 3 ww. ustawy.”.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, zwrot kosztów oszacowanych według metody wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego, a poniesionych przez pracownika na ładowanie samochodu służbowego (hybrydowego), nie będzie stanowił po stronie pracownika żadnego przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT.

Powyższe stanowisko potwierdza także interpretacja Szefa KAS z 23 września 2022 r. (sygn. DOP3.8222.34.2021.HTCE), uchylająca niekorzystną dla podatnika wcześniejszą indywidualną interpretację wydaną przez Dyrektora KIS z 5 maja 2021 r., sygn. 0112-KDIL2- 1.4011.153.2021.1.DJ. Szef KAS potwierdził tym samym, że: „(..) wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ryczałtowym przychodzie pracownika. Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna, olej napędowy, czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a updof. W przypadku jednak wykorzystywania przez pracownika do celów prywatnych samochodu elektrycznego wartość tego przychodu, niezależnie od pojemności silnika, wynosi 250 zł miesięcznie. W konsekwencji do rozliczania udostępnienia elektrycznych samochodów służbowych pracownikom (…) wnioskodawca może zastosować ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a updof.”.

Ponadto, z powyższej interpretacji wynika, że jeżeli pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym, korzystając z przydomowej stacji ładowania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie powodował powstania u niego dodatkowego przychodu.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, jeżeli wydatki poniesione przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego we własnym zakresie (poza godzinami pracy, w przydomowej stacji ładowania), będą pracownikowi zwracane - to zwrot ten nie będzie stanowił po jego stronie dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ww. ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. 

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 omawianej ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Według art. 11 ust. 2b przytoczonej ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1)250 zł miesięcznie - dla samochodów:

a)o mocy silnika do 60 kW,

b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;

2)400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.

W myśl art. 12 ust. 2b omawianej ustawy:

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powołanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z art. 31 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. - wynika, że:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast, na mocy art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.,:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka” lub „Pracodawca”) nabył samochód z napędem hybrydowym o mocy silnika powyżej 60 kW, ale nie wyklucza nabycia w przyszłości samochodów o innej mocy oraz pojazdów elektrycznych - w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych, które co do zasady będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki. Jednakże, Spółka nie wyklucza ich udostępnienia pracownikom również do realizacji ich prywatnych celów. W związku z czym pojazdy te będą wykorzystywane przez pracowników do celów mieszanych, tj. służbowych z możliwością wykorzystania na cele prywatne pracowników. Pracownikom użytkującym samochody służbowe, także do celów prywatnych (przez cały miesiąc), doliczana będzie do przychodu kwota ryczałtowa w wysokości odpowiednio 250 zł miesięcznie (dla samochodów o mocy silnika do 60 kW lub pojazdów elektrycznych) lub 400 zł miesięcznie (w przypadku samochodów o mocy silnika wyższej niż 60kW) z tytułu nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochody hybrydowe lub elektryczne będą mogły być ładowane przez pracownika w jego miejscu zamieszkania, tj. w przydomowej stacji ładowania, ale nie tylko. Do każdego pojazdu, Spółka zamierza nabyć ładowarkę, która będzie mierzyła ilość zużytego prądu na potrzeby ładowania konkretnego samochodu. Ponadto, koszty poniesione przez pracownika na ładowanie służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego we własnym zakresie, będą zwracane pracownikowi na podstawie wiarygodnych danych pochodzących z ładowarki i ewidencji poboru energii. Na tej podstawie, pracownik będzie przedkładał Wnioskodawcy miesięczne zestawienie (rozliczenie) ładowania samochodu służbowego, a wartość (kwota) zwrotu na rzecz pracownika zostanie ustalona według wzoru: Ilość pobranych kWh x cena kWh wg taryfy. Co do zasady zatem, cena kWh będzie ustalana na podstawie oświadczenia pracownika, przy czym na każde żądanie Wnioskodawcy - pracownik będzie zobowiązany do przedłożenia dokumentacji potwierdzającej wysokość taryfy i ilość pobranych kWh. Reasumując, Spółka planuje zwracać pracownikom koszty zużycia energii elektrycznej w celu ładowania baterii służbowych samochodów hybrydowych lub elektrycznych, w tym także w przydomowej stacji ładowania, poza godzinami pracy. Jednocześnie, z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika, doliczana mu będzie do przychodu miesięczna kwota ryczałtowa w wysokości 250 zł lub 400 zł (w zależności od mocy silnika i rodzaju pojazdu), zgodnie z art. 12 ust. 2a ww. ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w celu ładowania służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych (w przydomowej stacji ładowania), będzie stanowił dodatkowy opodatkowany przychód pracownika, i w konsekwencji czy na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika.

Celem wyjaśnienia powyższych wątpliwości zauważyć należy, że rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta.

Ponadto 11 września 2020 r. Minister Finansów, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe, wydał interpretację ogólną Nr DD3.8201.1.2020 w sprawie zryczałtowanego przychodu pracownika związanego z wykorzystywaniem samochodu służbowego do celów prywatnych.

W interpretacji tej, przyjmując argumentację zawartą w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w zakresie interpretacji art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Minister Finansów stwierdził, że ryczałtowo określona w tym przepisie wartość nieodpłatnego świadczenia obejmuje ponoszone przez pracodawcę koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, przykładowo takie koszty jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy, okresowe przeglądy, które zakład pracy – jako właściciel samochodu musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Pomimo, że interpretacja ta nie odnosi się do samochodów elektrycznych, nie ma przeszkód, aby te same zasady stosować zarówno do samochodów spalinowych, jak i z innym napędem, w tym elektrycznym. Zatem wartość paliwa sfinansowanego przez pracodawcę jest uwzględniana w ww. ryczałtowym przychodzie pracownika.

Przy czym bez znaczenia jest, czy paliwem samochodu służbowego jest benzyna czy energia elektryczna. Wartość tego paliwa jest już bowiem przychodem pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też w sytuacji, gdy pracownik ładuje służbowy samochód z napędem elektrycznym w miejscu zamieszkania, to zwrot przez pracodawcę wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił dodatkowego przychodu pracownika, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, zwrot wydatku na ładowanie samochodu służbowego w wartościach faktycznie poniesionych przez pracownika, nie stanowi dla niego ww. przychodu.

Jeśli jednak pracodawca będzie wypłacał ryczałtową kwotę na poczet wydatków na ładowanie tego samochodu, to powinna ona zostać rozliczona i ewentualna nadwyżka ponad poniesiony przez pracownika wydatek na ładowanie powinna albo zostać zwrócona pracodawcy, albo zostać zaliczona do przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika w celu ładowania służbowego samochodu hybrydowego lub elektrycznego wykorzystywanego zarówno do celów służbowych jak i celów prywatnych (w przydomowej stacji ładowania), nie stanowi po stronie pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 3 ww. ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

•stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, że niewątpliwie rozstrzygnięcia te kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).