Interpretacja indywidualna z dnia 23 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.448.2023.2.PRM

Ustalenie momentu przeniesienia ze Spółki na Franczyzobiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku udokumentowania tego faktu fakturą lub fakturami zbiorczymi do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania towarów przez Franczyzobiorcę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu przeniesienia ze Spółki na Franczyzobiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku udokumentowania tego faktu fakturą lub fakturami zbiorczymi do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania towarów przez Franczyzobiorcę. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 października 2023 r. (wpływ 16 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sprzedaży detalicznej odzieży w wyspecjalizowanych sklepach. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność w ramach międzynarodowej grupy A.

Wnioskodawca prowadzi swoją działalność poprzez własne sklepy, a także na podstawie umów franczyzowych (dalej: „Umowy”) zawartych z podmiotami trzecimi prowadzącymi działalność gospodarczą (dalej: „Franczyzobiorcy”). Zgodnie z Umowami, Wnioskodawca występuje w roli Franczyzodawcy. Podobnie jak Wnioskodawca, Franczyzobiorcy są również czynnymi podatnikami VAT.

W ramach grupy A zapadły decyzje o usprawnieniach współpracy z Franczyzobiorcami. W konsekwencji, Wnioskodawca planuje zmienić zasady współpracy z Franczyzobiorcami, poprzez zmianę Umów, wskutek czego wprowadzone zostaną nowe zasady obrotu towarami (dalej: „Nowe Zasady”).

Wnioskodawca nie wyklucza również zawarcia Umów uwzględniających Nowe Zasady z innymi podmiotami. Umowa określa zasady współpracy w zakresie zamawiania, dostaw, sprzedaży oraz przekazywania i powierzania towarów.

Nowe Zasady, które planuje wprowadzić Wnioskodawca, mają kształtować relację pomiędzy Wnioskodawcą a Franczyzobiorcą w następujący sposób:

• towary Wnioskodawcy będą przewożone przez Wnioskodawcę do punktów prowadzonych przez Franczyzobiorcę oraz magazynowane w tych punktach przez Franczyzobiorcę;

• usługa magazynowania będzie realizowana przez Franczyzobiorców odpłatnie, a szczególne zasady związane z odpowiedzialnością za powierzone towary, w tym ich zniszczenie, utratę wskutek kradzieży regulują Nowe Zasady;
• Wnioskodawca zachowa pełne prawo do rozporządzania towarami znajdującymi się w punktach prowadzonych przez Franczyzobiorcę, w tym do przemieszczania towarów pomiędzy punktami prowadzonymi przez Franczyzobiorców, a własnymi sklepami, a także własnymi magazynami;
• towary Wnioskodawcy będą ewidencjonowane przez Wnioskodawcę za pomocą wewnętrznego systemu ewidencyjnego Wnioskodawcy;
• uzupełnienie braków magazynowych, transporty nowych towarów, a także wszelkie inne operacje związane z magazynowaniem towarów Wnioskodawcy w punktach prowadzonych przez Franczyzobiorcę odbywać się będą na podstawie wewnętrznych decyzji Wnioskodawcy;
• Franczyzobiorca będzie mógł nabywać od Wnioskodawcy poszczególne towary znajdujące się w punkcie przez siebie prowadzonym zgodnie ze szczegółowymi ustaleniami zawartymi w Nowych Zasadach. Franczyzobiorca będzie mógł nabywać od Wnioskodawcy poszczególne towary w sytuacji, gdy zamierza je bezpośrednio sprzedać konsumentowi;
• konsument będzie nabywać towary znajdujące się w punktach prowadzonych przez Franczyzobiorcę, od Franczyzobiorcy, który będzie je nabywać od Wnioskodawcy w momencie poprzedzającym sprzedaż konsumentowi;
• na podstawie powyżej opisanego modelu, między Franczyzobiorcą, a Wnioskodawcą będzie dochodzić do rozliczeń, na podstawie faktury lub faktur zbiorczych dokumentujących nabycie większych grup towarów (kilka fakturowań na miesiąc) lub wszystkich towarów w danym miesiącu (jedno fakturowanie na miesiąc), wystawianych najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały sprzedane przez Wnioskodawcę do Franczyzobiorcy;
• Wnioskodawca będzie mógł od razu po dokonaniu transakcji dokonać jej identyfikacji na podstawie dowodów wydania towarów.

W planowanym modelu współpracy z Franczyzobiorcami, powierzenie towarów oznacza zatem przekazanie towarów w celu wykorzystania ich zgodnie z postanowieniami Nowych Zasad, przy zastrzeżeniu zachowania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel po stronie przekazującego towar (Wnioskodawcy). W okresie składowania towaru w punkcie prowadzonym przez Franczyzobiorcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przysługuje Wnioskodawcy. Prawo to zostanie przeniesione na Franczyzobiorcę w momencie pobrania towaru przez Franczyzobiorcę w celu wydania ostatecznemu odbiorcy (klientowi sklepu).

Realizacja przemieszczeń do punktu i z punktu Franczyzobiorcy przez Wnioskodawcę następuje na podstawie szczególnych zleceń dostawy składanych w systemie informatycznym.

Dodatkowo postanowienia Umów zawieranych na Nowych Zasadach z Franczyzobiorcami będą przewidywać, że:

• w zakresie dostawy towarów do sklepów: Wnioskodawca zobowiązuje się do skompletowania zamówionych towarów oraz ich dostarczenia do uzgodnionych z Franczyzobiorcą miejsc odbioru, w tym, zwłaszcza do sklepów; zlecenia dostaw składane są przez Franczyzobiorcę w systemie informatycznym; powierzenie towarów następuje każdorazowo (w odniesieniu do każdego punktu) w oparciu o specyfikacje wydania;
• Franczyzobiorca zobowiązany jest do weryfikacji, czy towary mu powierzane nie posiadają braków ilościowych lub jakościowych, a po stwierdzeniu braków ilościowych w powierzanych mu towarach zobowiązany jest do dokonania zestawienia ilościowego braków oraz przesłania go do Wnioskodawcy; braki jakościowe (defekty techniczne) Franczyzobiorca ma prawo zgłosić Wnioskodawcy przez cały czas, aż do momentu sprzedaży danego towaru; poinformowanie Wnioskodawcy o brakach ilościowych lub jakościowych dokonywane jest za pośrednictwem systemu informatycznego;
• Franczyzobiorca ponosi względem Wnioskodawcy odpowiedzialność, zgodnie z określoną ceną towaru, za utratę, zaginięcie lub zniszczenie towarów w okresie po powierzeniu towarów przez Wnioskodawcę do Franczyzobiorcy na podstawie Nowych Zasad, co do których Franczyzobiorca nie dokona uzasadnionego zgłoszenia braków ilościowych lub jakościowych, chyba że udowodni, że nie mógł zapobiec szkodzie pomimo dołożenia należytej staranności;
• Wnioskodawca ma prawo zgłoszenia żądania weryfikacji ilości towarów powierzonych Franczyzobiorcy na podstawie Nowych Zasad. Decyzję o przeprowadzeniu takiej weryfikacji podejmuje Wnioskodawca, ustalając z Franczyzobiorcą termin dogodny dla każdej ze Stron, przy uwzględnieniu obowiązku poszanowania interesów Franczyzobiorców prowadzących sklepy;
• Franczyzobiorca jest uprawniony do wnioskowania o dokonanie wycofania towarów z jego punktu do Wnioskodawcy, jednakże akceptacja pozostaje decyzją Wnioskodawcy;
• Wnioskodawca może podjąć decyzję o przeniesieniu towarów powierzonych Franczyzobiorcy na podstawie Nowych Zasad, a niesprzedanych jeszcze w sklepach do innego punktu;
• Wnioskodawca ma prawo dowolnego przenoszenia towarów pomiędzy punktami Franczyzobiorców;
• na wezwanie Wnioskodawcy Franczyzobiorca zobowiązany jest zwrócić całość lub część otrzymanego towaru w wyznaczonym terminie;
• za przyjęcie zgłoszenia reklamacyjnego od konsumenta odpowiedzialny będzie Franczyzobiorca, któremu będzie przysługiwało roszczenie zwrotne w stosunku do Wnioskodawcy.

W zakresie obowiązków przekazywania informacji w ramach Umów zawieranych na Nowych Zasadach:

• Franczyzobiorca zapewnia przekazywanie Wnioskodawcy niezwłocznie po zakończeniu każdego miesiąca rozliczeniowego kompletu dokumentów dotyczących sprzedaży i przesunięć między magazynowych, a w szczególności raportu z kasy fiskalnej,
• Franczyzobiorca zobowiązuje się do zapewnienia Wnioskodawcy w każdej chwili dostępu do danych obrazujących ilość towarów znajdujących się u Franczyzobiorcy w danym momencie.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że:

• na cenę, po jakiej Franczyzobiorca dokonuje sprzedaży na rzecz klientów ostatecznych ma wpływ Wnioskodawca (zgodnie z Jego polityką handlową). Przejawia się to tym, że Wnioskodawca nabywa po określonej cenie towary od innych podmiotów, które następnie po nałożeniu odpowiedniej marży ustalonej przez Wnioskodawcę będą za pośrednictwem Franczyzobiorcy sprzedawane do klienta ostatecznego,
• na rodzaj asortymentu towaru, który będzie znajdował się w punktach Franczyzobiorców decydujący wpływ ma Wnioskodawca, ponieważ to On będzie składał zamówienia na określony towar z asortymentu innych podmiotów i umieszczał go w punktach Franczyzobiorcy, który co prawda może składać wnioski o zmiany w asortymencie, jednak ostateczna akceptacja pozostaje po stronie Wnioskodawcy,
• ekonomiczne koszty składowania będą obciążały Wnioskodawcę, co zostanie uwzględnione w ramach kalkulacji ceny sprzedawanych towarów.

Tym samym należy podkreślić kluczowe elementy konstrukcji planowanego modelu współpracy Wnioskodawcy z Franczyzobiorcami:

• płynność i elastyczność przemieszczenia towarów - Wnioskodawca jako właściciel towarów zachowa prawo do wycofywania towarów z punktów prowadzonych przez Franczyzobiorcę, na podstawie jednostronnej czynności, bez konsultacji z Franczyzobiorcą. Operacyjnym sensem takiego rozwiązania będzie zapewnienie większej elastyczności zaopatrzenia w punktach sprzedaży (możliwość przesunięcia towarów między punktami w tym samym mieście), a także zwiększenia kontroli Wnioskodawcy nad sprzedażą oraz dostępnością określonych produktów (co ma znaczenie w branży odzieżowej i modowej). Wnioskodawca zachowa prawo sprzedaży towarów innym podmiotom niż Franczyzobiorca, w którego punkcie składowane są towary,
• zwiększenie przejrzystości płatności - Franczyzobiorca będzie zobowiązany do zapłaty Wnioskodawcy jedynie za te towary, które zostaną przez niego nabyte w celu bezpośredniej sprzedaży konsumentowi.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku

1)Czy obowiązek podatkowy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, powstaje z chwilą pobrania towaru przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Wnioskodawcy w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy?

2)Czy Wnioskodawca będzie postępował zgodnie z przepisami Ustawy o VAT, w odniesieniu do towarów pobranych przez Franczyzobiorcę w danym miesiącu, wystawiając Franczyzobiorcy fakturę zbiorczą lub faktury zbiorcze do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania przez Franczyzobiorcę towarów w celu sprzedaży ostatecznemu odbiorcy?

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku

1)Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w opisanym zdarzeniu przyszłym, powstaje z chwilą pobrania towaru przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Wnioskodawcy w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy.

2)Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On postępował zgodnie z przepisami Ustawy o VAT, w odniesieniu do towarów pobranych przez Franczyzobiorcę w danym miesiącu, wystawiając Franczyzobiorcy fakturę zbiorczą lub faktury zbiorcze do 15 dnia miesiąca po miesiącu pobrania przez Franczyzobiorcę towarów w celu sprzedaży ostatecznemu odbiorcy.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Dopiero zatem przekazanie władztwa ekonomicznego nad rzeczą jest przesłanką do uznania danej czynności za dostawę towarów. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako prawa własności. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przeniesienia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Innymi słowy, jeśli nabywca może dowolnie towar zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie, bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów. Niemniej jednak czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Zatem wydaniem towaru (dostarczeniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego), jest moment, w którym sprzedający odda towar do swobodnego rozporządzania (dysponowania) odbiorcy, a sam przestanie faktycznie władać tym towarem (por. wyrok NSA z 21 listopada 2007 r., sygn. akt I FSK 114/06).

Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 326 ze zm.), przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 Kodeksu cywilnego).

Natomiast regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawierają przepisy art. 19a Ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

A zatem, jak wynika z literalnej wykładni przepisu art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów, co do zasady, istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że przez „dokonanie dostawy towarów”, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W tym miejscu należy również zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o której mowa w art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Zatem przekazanie władztwa ekonomicznego nad rzeczą jest przesłanką do uznania danej czynności za dostawę towarów. Innymi słowy „jeśli tylko nabywca może dowolnie towar zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie, bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów” (A. Bartosiewicz w „VAT. Komentarz” Lex, 2015). Niemniej jednak czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Nowe Zasady w Umowach zawieranych przez Wnioskodawcę przewidują, że towary do chwili ich pobrania przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy pozostaną własnością Wnioskodawcy, a Wnioskodawca będzie miał prawo do dysponowania nimi jak właściciel. Wnioskodawca w każdej chwili będzie mógł zdecydować, gdzie dany towar ma się znajdować i co ma się z nim stać, przykładowo może podjąć decyzję o wycofaniu towaru z punktu Franczyzobiorcy (swoboda decydowania o przemieszczaniu towaru pozostanie w gestii Wnioskodawcy). Franczyzobiorca z kolei do momentu zakupu towaru od Spółki (a więc do chwili złożenia zamówienia i pobrania towarów) nie będzie uprawniony do zmiany, zniszczenia, oddania towarów innej osobie w używanie oraz dalszej sprzedaży. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - pobranie towarów przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy.

Zatem do momentu pobrania towaru przez Franczyzobiorcę, Franczyzobiorca będzie pełnił rolę przechowawcy towaru, którego właścicielem w sensie ekonomicznym i prawnym do tego momentu pozostanie Wnioskodawca. Czynność przechowania nie nosi znamion umowy sprzedaży, w szczególności nie dochodzi do przeniesienia własności czy prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Ze specyfiki umowy przechowania wynika bowiem, że przechowawca w ramach umowy o przechowanie jest zobowiązany do zwrotu rzeczy w stanie niepogorszonym do deponenta. Na żadnym etapie przechowawca nie jest uprawniony do korzystania z rzeczy lub pobieranie z niej pożytków.

Wnioskodawca podkreśla przy tym, że zgodnie z ustaleniami zawartymi w Nowych Zasadach, do momentu pobrania towarów przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie na Franczyzobiorcy spoczywać będą obowiązki związane ze świadczoną usługą magazynowania tj. m.in. dbałość o powierzone do magazynowania towary. Tym samym zdeponowanie towarów przez Wnioskodawcę w punkcie Franczyzobiorcy nie wiąże się z przekazaniem Mu władztwa nad towarami.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie towaru do punktu Franczyzobiorcy nie jest jego wydaniem, a w związku z tym nie powstaje w tym przypadku obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika bezsprzecznie, że czynny podatnik podatku od towarów i usług, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, moment powstania obowiązku podatkowego w VAT nie jest związany z umieszczeniem towarów w punkcie Franczyzobiorcy, ale z pobraniem towarów przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy. Moment pobrania towarów przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy wyznaczać będzie moment sprzedaży, w którym zgodnie z Nowymi Zasadami dojdzie do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Pobranie towarów przez Franczyzobiorcę odbędzie się za zgodą Wnioskodawcy, tym samym stanowić będzie jawny przejaw realizacji przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, który przenosi nad nimi władztwo (rozporządza przysługującym Mu prawem) na nowego właściciela - Franczyzobiorcę.

Zatem, dla omawianych dostaw, moment powstania obowiązku podatkowego powinien być ustalony zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT, tj. z chwilą pobrania towarów przez Franczyzobiorcę za zgodą Wnioskodawcy, w celu dalszej sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy.

Powyższe stanowisko podatnika znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach organów podatkowych wydanych w podobnych stanach faktycznych, np.:

• w interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2021 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0113-KDIPT1-2.4012.382.2021.2.JSZ): „Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że samo przekazanie przez Wnioskodawcę towaru do lokalu franczyzobiorcy (działającego w imieniu Spółki X) nie będzie wiązało się z przekazaniem Spółce X władztwa nad towarem, gdyż - jak wynika z treści wniosku - towar zmagazynowany w lokalu franczyzobiorcy pozostanie nadal własnością Wnioskodawcy (Spółki). Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (tj. dostawy towaru) dojdzie dopiero z chwilą sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta, na które ten ma zapotrzebowanie i które pobrał z lokalu franczyzobiorcy w celu wydania ostatecznemu klientowi. Moment zawarcia umowy sprzedaży towaru wyznacza moment pobrania towarów w celu wydania ich ostatecznemu klientowi”;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 stycznia 2016 r. (nr IBPP4/4512-241/15/PK): „W sytuacji, gdy zgodnie z postanowieniami umowy, towary przechowywane przez Nabywcę w czasie tego przechowywania stanowiły własność Wnioskodawcy (tj. Wnioskodawca posiada prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel), a tym samym kontrahent wykonuje na rzecz Wnioskodawcy czynność przechowywania towarów, natomiast przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania tymi towarami jako właściciel następuje dopiero w momencie pobrania towaru przez Nabywcę z magazynu, to obowiązek podatkowy powstanie w momencie pobrania tych towarów przez Nabywcę”;
• w interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPP2/443-609/11/AK): „Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpi nie w momencie umieszczenia towaru w składzie konsygnacyjnym, a w chwili pobrania go z tego składu przez Konsygnatariusza, to zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym momencie będzie miała miejsce dostawa towaru.”

W związku z powyższym dla omawianych dostaw moment powstania obowiązku podatkowego powinien być ustalony zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, tj. z chwilą pobrania towarów przez Franczyzobiorcę w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, w tym bowiem momencie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ww. przepis nakłada zatem na podatnika obowiązek wystawienia faktury wówczas, gdy odbiorcą czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) jest określony ww. podmiot.

Stosownie do art. 2 pkt 31 Ustawy o VAT, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy, przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy umożliwiają wystawienie przez podatnika faktur zbiorczych, przy czym terminy wystawiania faktur zostały określone w art. 106i Ustawy o VAT. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ten (art. 106i ustawy) obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem, przy czym w przypadku szczególnych czynności, dla których w art. 106i ustawy przewidziano odrębne terminy wystawiania faktur - wystawiając fakturę zbiorczą należy mieć na uwadze także te regulacje.

Odbiorcami towarów oferowanych przez Wnioskodawcę są podmioty prowadzące działalność gospodarczą (w tym np. Franczyzobiorcy), a więc podatnicy podatku VAT (ewentualnie podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze). W takim przypadku, co do zasady, zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, przy czym wystawienie faktury w ww. terminie następuje w związku z realizacją obowiązku ciążącego na podatniku podatku VAT na mocy ww. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca może od razu po dokonaniu transakcji dokonać jej identyfikacji na podstawie dowodów wydania towarów. Tym samym ma możliwość wystawienia faktury na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, która uwzględni wszystkie transakcje zrealizowane w danym miesiącu.

Wnioskodawca, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, ma obowiązek wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż dokonywaną na rzecz Franczyzobiorców. Przy czym może on wystawiać faktury zbiorcze, które uwzględnią większe grupy transakcji lub wszystkie transakcje zrealizowane przez danego Franczyzobiorcę Wnioskodawcy w danym miesiącu.

Z uwagi na to, że jak wskazano w uzasadnieniu do Pytania nr 1, w ocenie Wnioskodawcy moment powstania obowiązku podatkowego przypada na dzień, w którym Franczyzobiorca nabywa od Wnioskodawcy towary magazynowane w punkcie sprzedaży prowadzonym przez Franczyzobiorcę, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy wystawienie faktury lub faktur powinno nastąpić do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary zostały pobrane (a tym samym sprzedane dalej), przez Franczyzobiorcę.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, będzie On postępował zgodnie z przepisami Ustawy o VAT, w odniesieniu do towarów pobranych przez Franczyzobiorcę w danym miesiącu, wystawiając Franczyzobiorcy fakturę zbiorczą lub faktury zbiorcze do 15 dnia miesiąca po miesiącu pobrania przez Franczyzobiorcę towarów w celu sprzedaży ostatecznemu odbiorcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informujemy, że od 9 sierpnia 2023 r. obowiązuje nowy tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który jest opublikowany w Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.

Od 14 sierpnia 2023 r. obowiązuje również nowy tekst jednolity ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, który jest opublikowany w Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy również zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Państwa.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tutejszy Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa. Tutejszy Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14f § 2b Ordynacji podatkowej:

11 sierpnia 2023 r. dokonali Państwo wpłaty w wysokości 160 zł tytułem wydania interpretacji indywidualnej. Ponieważ wniosek dotyczy 2 zdarzeń przyszłych tj. ustalenia momentu przeniesienia ze Spółki na Franczyzobiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT oraz obowiązku udokumentowania tego faktu fakturą lub fakturami zbiorczymi do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania towarów przez Franczyzobiorcę, należna opłata to 80 zł. Zatem pozostała kwota w wysokości 80 zł stanowi nadpłatę i zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej, zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.