Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.650.2023.2.KP

Sprzedaż nieruchomości - umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

25 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 21 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 października 2023 r. (wpływ 7 listopada 2023 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan D.L.

(…);

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani M.L.

(…).

Opis zdarzenia przyszłego

Pan D.L. (dalej: „Wnioskodawca”) oraz Pani M.L. (dalej: „Zainteresowana") są małżeństwem (Wnioskodawca oraz Zainteresowana, zwani są dalej „Wnioskodawcami”). W małżeństwie obowiązuje wspólność majątkowa.

Wnioskodawcy, na zasadzie wspólności małżeńskiej, nabyli działki położone w O. (dalej: „Nieruchomość") w 2008 roku. Nieruchomość nie została nabyta w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawców.

Wnioskodawca nie jest polskim rezydentem podatkowym. Jednak, podlega on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, ze względu na to, że przedmiotem zapytania jest Nieruchomość, która jest położona w Polsce. Zainteresowana jest polskim rezydentem podatkowym.

W 2014 roku, Wnioskodawcy zawarli z wierzycielem Wnioskodawcy (dalej: „Wierzyciel"), w formie aktu notarialnego, umowę przeniesienia prawa własności nieruchomości (dalej: „Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie”). W umowie tej, w celu zabezpieczenia spłaty zobowiązania (pożyczki), Wnioskodawcy przenieśli na rzecz Wierzyciela prawo własności Nieruchomości. Nadto określono, że w przypadku całkowitej spłaty zobowiązania wraz z należnymi odsetkami, Wierzyciel zwrotnie przeniesie prawo własności Nieruchomości na rzecz Wnioskodawców. Umowa ta była aneksowana w związku ze zmianą terminu spłaty pożyczki.

Zgodnie z Umową przewłaszczenia na zabezpieczenie, Nieruchomość pozostaje we władaniu Wnioskodawców.

W wypadku niezwrócenia przez Wnioskodawcę na rzecz Wierzyciela kwoty wierzytelności wraz z odsetkami w terminie, dojdzie do ostatecznego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Wierzyciela, a Wierzyciel dokona stosownego rozliczenia wartości Nieruchomości. Mianowicie, zwróci on Wnioskodawcom różnicę między wartością Nieruchomości, a wierzytelnością, powiększoną o odsetki i koszty związane z wezwaniem do zapłaty oraz ewentualnymi kosztami sprzedaży Nieruchomości. W tym terminie. Wnioskodawcy są zobowiązani także do wydania Nieruchomości na rzecz Wierzyciela.

W związku z brakiem wystarczających środków finansowych na zwrot pożyczki, Wnioskodawca w najbliższym czasie poinformuje Wierzyciela o niemożności dokonania dalszych spłat Wierzytelności. Zatem, dojdzie do ostatecznego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Wierzyciela. W tym terminie, Wnioskodawcy dokonają także wydania Nieruchomości na rzecz Wierzyciela.

W związku z tym, Wierzyciel dokona stosownego rozliczenia wartości Nieruchomości. Jak wskazano, wyżej Wierzyciel zwróci Wnioskodawcom różnicę między wartością Nieruchomości, a wierzytelnością, powiększoną o odsetki i koszty związane z wezwaniem do zapłaty oraz ewentualnymi kosztami sprzedaży Nieruchomości.

Pytanie

Czy planowane ostateczne przeniesienie własności Nieruchomości oraz otrzymanie rozliczenia pieniężnego od Wierzyciela, będzie traktowane jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 2 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana sprzedaż Nieruchomości, która była przedmiotem Umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat od pierwotnego nabycia nieruchomości przez Wnioskodawców w 2008 r. Inny słowy, 5 letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, należy liczyć od pierwotnego nabycia nieruchomości przez Wnioskodawców w 2008 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ust. 2 ww. artykułu stanowi m.in. o wyłączeniu jego stosowania w przypadku odpłatnego zbycia na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu – do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - dokonane poza działalnością gospodarczą - przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku zbycia nieruchomości po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, przychód po stronie sprzedającego nie wystąpi na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów art. 155, art. 156 oraz art. 353 [1] ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.). Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób określony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewłaszczenia mogą być także nieruchomości.

W tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 maja 2000 r. sygn. akt III CKN 246/00 stwierdził, że: „umowa przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie spłaty kredytu, w której kredytodawca zobowiązał się do przeniesienia z powrotem na kredytobiorcę własności nieruchomości niezwłocznie po spłacie kredytu, nie jest umową przeniesienia własności zawartą pod warunkiem (art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego)”.

Jak wskazuje art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki, stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 tego artykułu, jedynie w sytuacji (i w momencie), gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku. Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku powstanie tylko wówczas (i tylko wtedy), gdy przedmiot przewłaszczenia – w związku z nieuiszczeniem długu – definitywnie przejdzie na własność wierzyciela.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego zapytania, Wnioskodawca wraz z Zainteresowaną dokonają ostatecznego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Wierzyciela. W konsekwencji, strony dokonają stosownego rozliczenia z Wierzycielem. Biorąc zatem pod uwagę, że ostateczne przeniesienie własności Nieruchomości na Wierzyciela oraz wskazane rozliczenie nastąpi po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie Nieruchomości przez Wnioskodawców, ostateczne przeniesienie własności Nieruchomości i oraz otrzymanie rozliczenia pieniężnego od Wierzyciela nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Środki pieniężne otrzymane przez Wnioskodawców stanowią element ceny (wynagrodzenia) za zbytą Nieruchomość na rzecz Wierzyciela. W związku z tym, korzystają z opisanego wyżej zwolnienia.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są między innymi znane Wnioskodawcy interpretacje indywidualne.

W piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2018 r. znak 0115-KDIT2-1.4011.324.2017.2.MST stwierdzono, że: „przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 jedynie w sytuacji, gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku.” Przychód nie może powstać do momentu, w którym istnieje potencjalna możliwość powrotnego przeniesienia przedmiotu zabezpieczenia, gdyż nie istnieje jeszcze definitywność przysporzenia.

Także w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2021 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.302.2021.1 MKA wskazano, że: „wobec tego powrotne nabycie własności nieruchomości przez pożyczkobiorcę, który spełnił ciążący na nim obowiązek, nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że zwrotne przeniesienie własności nieruchomości na Wnioskodawczynię po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności nie spowoduje po stronie Zainteresowanej powstania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy zbyciu nieruchomości w 2021 r. W konsekwencji Zainteresowana nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego od przedmiotowej transakcji”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 2008 r. na zasadzie wspólności małżeńskiej nabyliście Państwo działki (Nieruchomość) położone w O. W 2014 r. zawarliście Państwo z wierzycielem umowę przeniesienia prawa własności nieruchomości w formie aktu notarialnego. W umowie tej, w celu zabezpieczenia spłaty zobowiązania (pożyczki), przenieśliście Państwo na rzecz wierzyciela prawo własności Nieruchomości (działek). W przypadku całkowitej spłaty zobowiązania wraz z należnymi odsetkami, Wierzyciel zwrotnie przeniesie prawo własności Nieruchomości na Państwa rzecz. Zgodnie z umową przewłaszczenia na zabezpieczenie, Nieruchomość pozostaje w Państwa władaniu. W związku z brakiem wystarczających środków finansowych na zwrot pożyczki, w najbliższym czasie Wnioskodawca poinformuje wierzyciela o niemożności dokonania dalszych spłat wierzytelności. Zatem, dojdzie do ostatecznego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Wierzyciela. W tym terminie, Wnioskodawcy dokonają także wydania Nieruchomości na rzecz Wierzyciela. W związku z tym, wierzyciel dokona stosownego rozliczenia wartości Nieruchomości. Wierzyciel zwróci Państwu różnicę między wartością Nieruchomości, a wierzytelnością, powiększoną o odsetki i koszty związane z wezwaniem do zapłaty oraz ewentualnymi kosztami sprzedaży Nieruchomości.

Wyjaśnić należy, że umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów art. 155, art. 156 oraz art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r., poz. 1610, z późn. zm.).

Przewłaszczenie na zabezpieczenie polega na zabezpieczeniu wierzytelności przez przeniesienie na wierzyciela własności oznaczonej rzeczy z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób określony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. Konstrukcja umowy może opierać się na warunku rozwiązującym, po spełnieniu którego własność automatycznie przechodzi na dłużnika lub warunku zawieszającym, gdzie istnieje dopiero zobowiązanie do przeniesienia własności rodzące obowiązek ponownego zawarcia umowy przenoszącej tę własność. Nie budzi wątpliwości, że przedmiotem umowy przewłaszczenia mogą być także nieruchomości.

W tej kwestii Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 maja 2000 r., sygn. akt III CKN 246/00, stwierdził, że: „umowa przeniesienia własności nieruchomości na zabezpieczenie spłaty kredytu, w której kredytodawca zobowiązał się do przeniesienia z powrotem na kredytobiorcę własności nieruchomości niezwłocznie po spłacie kredytu, nie jest umową przeniesienia własności zawartą pod warunkiem (art. 157 § 1 Kodeksu cywilnego)”. Warunek pojawia się natomiast przy oświadczeniu w umowie przewłaszczenia odnośnie zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Przeniesienie to odbywa się właśnie pod warunkiem, którym jest spełnienie świadczenia zwrotne przez dłużnika.

Z uwagi na to, że nabycie własności nieruchomości (prawa) przez wierzyciela następuje bezwarunkowo i bezterminowo, zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia własności nieruchomości (prawa) na dłużnika po zaistnieniu określonych przesłanek ma charakter obligacyjny. Własność przechodzi od razu na pożyczkodawcę z tym, że mocą umowy jest on zobowiązany powrotnie przenieść własność na pożyczkobiorcę, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli, gdy ten wykona swoje zobowiązanie z tejże umowy w terminie. W tym stanie rzeczy własność nieruchomości (prawa) przewłaszczonej zostaje „ostatecznie” przeniesiona na pożyczkodawcę, mocą jednak umowy obligacyjnej pożyczkodawca zostaje ograniczony w rozporządzaniu tą nieruchomością (prawem) w zakresie określonym w umowie do upływu terminu spłaty pożyczki oraz zobowiązany do powrotnego przeniesienia własności po wykonaniu zobowiązań z umowy przez pożyczkobiorcę.

Z powyższego wyjaśnienia wynika więc, że jeżeli strony zawrą umowę przenoszącą własność nieruchomości (prawa) na zabezpieczenie, to takie przeniesienie ma skutek ostateczny już z chwilą jej zawarcia, a nie później.

Tym samym umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie przenosi własność rzeczy na wierzyciela, a dłużnik zachowuje jedynie prawo posiadania i używania rzeczy.

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, w świetle którego przy przewłaszczeniu nieruchomości na zabezpieczenie wierzyciel uzyskuje jej własność bezwarunkowo, stając się powiernikiem dłużnika co do jego nieruchomości. Umowa przewłaszczenia zawiera bowiem w sobie – jeżeli chodzi o oświadczenie dłużnika – podwójny skutek zobowiązująco-rozporządzający, zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego. Stanowi ona również podstawę zmiany wpisu w księdze wieczystej. Powiernik ma również możność zbycia nieruchomości. Natomiast stosunkiem prawnym, w oparciu o który dokonujący przewłaszczenia zachowa posiadanie nieruchomości, podobnie jak w sytuacji rzeczy ruchomych oznaczonych indywidualnie i rodzajowo, jest stosunek użyczenia. Czas trwania użyczenia będzie w tym wypadku oznaczony – pokrywać się będzie z czasem trwania stosunku prawnego, stanowiącego przyczynę przeniesienia własności nieruchomości. Warunek pojawia się natomiast przy oświadczeniu w umowie przewłaszczenia odnośnie zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Przeniesienie to odbywa się właśnie pod warunkiem, którym jest spełnienie świadczenia pieniężnego (kredyt, pożyczka) przez dłużnika.

Z zacytowanego art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przewłaszczenie w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki stanowi źródło przychodów, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 jedynie w sytuacji, gdy następuje ostateczne przeniesienie własności nieruchomości, a więc gdy podmiot zobowiązany do zwrotu zaciągniętej pożyczki (kredytu) nie wykona ciążącego na nim obowiązku. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku powstanie tylko wówczas, gdy przedmiot przewłaszczenia – w związku z nieuiszczeniem długu – definitywnie przejdzie na własność wierzyciela.

Nadmienić jeszcze raz należy, że w przypadku niewywiązania się dłużnika z obowiązku spłaty pożyczki, wygasa warunek odnośnie złożenia oświadczenia co do zwrotnego przeniesienia na dłużnika własności nieruchomości. Wierzyciel jako bezwarunkowy właściciel nieruchomości przestaje być ograniczony w zakresie rozporządzania nią.

Należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki została zawarta w 2014 r. Jej elementem jest roszczenie po Państwa stronie do zwrotnego przeniesieniaNieruchomości w przypadku uregulowania wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, z uwzględnieniem faktu niewywiązania się przez Wnioskodawcę (niespłacenia) z ciążącego na Nim zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki w terminie ustalonym w umowie pożyczki i umowie przenoszącej na Pożyczkodawcęprawo do nieruchomości w celu zabezpieczenia spłaty wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki i dokonania rozliczenia umowy pożyczki, należy stwierdzić, że ostateczne przeniesienie przez Państwa na rzecz Pożyczkodawcy własności Nieruchomości nastąpiło z chwilą zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki, tj. w roku 2014. Tym samym w wyniku ww. przewłaszczenia na zabezpieczenie Nieruchomość wejdzie do majątku Pożyczkodawcy.

W konsekwencji, odpłatne zbycie Nieruchomości (ostateczne przeniesienie jej własności na Pożyczkodawcę), którą nabyliście Państwo w 2008 r. nie będzie stanowić dla Państwa źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ nastąpi po upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan D.L. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).