Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 153/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Mariola Kowalska Sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant: Starszy asystent sędziego Marta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 2084/19 w sprawie ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w [...] na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz Fundacji [...] z siedzibą w [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2020 r. (sygn. akt IV SA/WA 2084/19), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie – orzekając ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w [...] i na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a") – uchylił postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia - na wniosek Fundacji [...] - postępowania administracyjnego, zakończonego własną, ostateczną decyzją z dnia 13 lipca 2018 r. nr [...], zezwalającą [...] na wprowadzenie do obrotu, z przeznaczeniem do stosowania w uprawie rzepaku ozimego, środka ochrony roślin Cruiser 70 WS.

W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 31 § 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt 6 i art. 151 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późn. zm. dalej jako: k.p.a.) - poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że może być wszczęte, prowadzone i zakończone merytorycznym rozstrzygnięciem postępowanie wznowieniowe względem decyzji, która przyznawała uprawnienia stronie na okres, który już upłynął, a decyzja wygasła, podczas gdy z prawidłowej wykładni tych przepisów wynika, że ze względu na bezprzedmiotowość takiego postępowania nie może ono być wszczęte, decyzja nie może być uchylona, a sprawa administracyjna ponownie merytorycznie rozstrzygnięta, co skutkowało również niewłaściwym zastosowaniem ww. przepisów poprzez uznanie, że obowiązkiem organu w takiej sytuacji jest wszczęcie postępowania wznowieniowego, a następnie jego prowadzenie i zakończenie decyzją merytoryczną,