Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 listopada 2024 r., sygn. I SA/Ol 389/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant sekretarz sądowy Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2024r. sprawy ze skargi Zarządcy Masy Sanacyjnej A. w restrukturyzacji na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 7 grudnia 2020 r., nr 2801-IOV.4103.8.2020 w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec – grudzień 2014 r. 1. Uchyla zaskarżoną decyzję; 2. Zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie na rzecz strony skarżącej Zarządcy Masy Sanacyjnej A. kwotę 51.405,00 zł (pięćdziesiąt jeden tysięcy czterysta pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarga Zarządcy Masy Sanacyjnej A. w restrukturyzacji (dalej jako: "skarżący") dotyczy decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z 7 grudnia 2020 r. (dalej jako: "organ odwoławczy", "DIAS") utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako: "organ I instancji" lub "NWMUCS", "organ I instancji") z 23 grudnia 2019 r. w sprawie podatku od towarów i usług (dalej jako: "podatek VAT") za miesiące od lipca do grudnia 2014 r.

Z przekazanych sądowi wraz ze skargą akt podatkowych sprawy wynika, że NWMUCS wydał decyzję po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego wobec J. P. prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów pod firmą A. (dalej jako: "strona", "skarżący") w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku VAT za ww. okresy.

Organ I instancji zakwestionował faktury dokumentujące sprzedaż usług transportowych (transport oleju napędowego) na rzecz dwóch firm niemieckich: D. (16 faktur) i M. GmbH (21 faktur). Według NWMUCS, wymienione podmioty były fikcyjne i nie prowadziły działalności gospodarczej na terenie Niemiec. Strona w sposób nieuprawniony przyjęła, że usługi transportowe wykonane na rzecz wymienionych firm, zostały wykonane poza terytorium kraju, a w konsekwencji nie miała obowiązku rozliczenia podatku należnego. Tymczasem transport dokonywany był pomiędzy podmiotami polskimi, z wykorzystaniem polskiej firmy transportowej, a decyzje w tej materii zapadały w Polsce. W tym stanie rzeczy nie zostały spełnione warunki określone w art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, ze zm.), dalej "ustawa o VAT", a usługi transportowe powinny być opodatkowane stawką podatku od towarów i usług 23%. Ponadto organ uznał, że strona była świadoma, że podmioty niemieckie są nieuczciwymi podatnikami, nieprowadzącymi działalności gospodarczej w Niemczech oraz że zarządzanie nimi odbywa się z terytorium Polski.