Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 listopada 2024 r., sygn. II SA/Sz 816/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Asesor WSA Joanna Świerzko-Bukowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2024 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 19 lutego 2024 r., nr B.6740.1.6.9.2024.PAC, Starosta [...], po rozpatrzeniu wniosku J. S. z dnia 31 stycznia 2024 r. odmówił wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Starosty [...] nr 59 z dnia 6 kwietnia 2016 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia - R. S. - pozwolenia na budowę farmy fotowoltaicznej o mocy do 1 MW z infrastrukturą towarzyszącą wraz z zagospodarowaniem terenu działek nr ewid.[...] i [...] obręb R., gmina C..

Jak wynika z treści uzasadnienia tego rozstrzygnięcia, organ uznał, że w sprawie nie zachodzą wskazywane we wniosku przesłanki z art. 145 § 1, 2 i 3 k.p.a. Do wniosku o pozwolenie na budowę z dnia 16 lutego 2016 r. inwestor załączył dwa oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane dla działki nr ewid.[...] obręb R., tj. oświadczenie J. oraz P. S. jako osoby upoważnionej do reprezentowania Spółki zgodnie z zapisami w KRS co do sposobu reprezentacji podmiotu. Zdaniem organu brak jest podstaw do uznania, że powyższe oświadczenia są fałszywe. Ponadto sfałszowanie dowodu winno być stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu bądź innego organu, którego to orzeczenia wnioskodawca nie załączył. Starosta nie podzielił też argumentacji, że decyzja została wydana w wyniku przestępstwa ponieważ przestępstwo winno być stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu bądź innego organu, a takiego orzeczenia wnioskodawca również nie przedstawił. W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 145 § 2 k.p.a., tj. sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa nie jest oczywiste, a wznowienie postępowania nie jest niezbędne dla uniknięcia niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnej szkody dla interesu społecznego, w związku z czym postępowanie nie może być wznowione przed stwierdzeniem sfałszowania dowodu lub popełnienia przestępstwa. W sprawie nie zachodzą również przesłanki do wznowienia postępowania, o których mowa w art. 145 § 1 pkt 3 k.p.a. tj. wydanie decyzji przez pracownika lub organ administracji publicznej, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 24, 25 i 27 k.p.a. ponieważ ani pracownik wydający decyzję ani organ nie podlegał wyłączeniu stosownie do wskazanych wyżej przepisów.