Postanowienie NSA z dnia 6 czerwca 2025 r., sygn. III OZ 248/25

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Korzeniowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Teresa Zyglewska sędzia del. WSA Maciej Kobak Protokolant: starszy asystent sędziego Nina Muszyńska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadmnistracyjnej zażalenia G.B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 listopada 2024 r. sygn. akt II SA/Sz 972/23 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg G.B., M.J. i P.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 29 września 2023 r. nr SKO.4170.1591.2023 w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 7 listopada 2024 r., sygn. akt II SA/Sz 972/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: WSA w Szczecinie), po rozpoznaniu wniosku skarżącej G.B. (dalej: skarżąca), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skarg G.B., M.J. i P.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej: SKO w Koszalinie) z dnia 29 września 2023 r. nr SKO.4170.1591.2023 w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia pod nazwą: "Budowa obwodnicy Z. w ciągu drogi krajowej nr [...]".

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, że Sąd I instancji doszedł do przekonania, że skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia w badanej sprawie następstw, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 86f, ust. 1 u.o.o.ś. Złożony przez pełnomocnika skarżącej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zawiera wyłącznie gołosłowne i lakoniczne stwierdzenia. Argumentacja pełnomocnika skarżącej zawarta w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji złożonego na rozprawie koncentruje się na zarzutach naruszenia praw właścicielskich skarżącej, polegających na niemożności prowadzenia dalszej uprawy, wyłączenia z produkcji rolnej gruntów rolnych i utracie z tej przyczyny dochodu. Skarżąca podniosła także, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje ingerencję w środowisko naturalne, stanowiące bezpośrednie otoczenie nieruchomości skarżącej. W ocenie Sądu I instancji zarzuty te zostały sformułowane zbyt ogólnie, aby można było je zweryfikować w kontekście następstw w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, które uzasadniałyby zastosowanie ochrony tymczasowej przed rozpoznaniem skargi. Niewątpliwie wyłączenie gruntów z produkcji rolnej celem budowy drogi publicznej stanowi następstwo wynikające z podjęcia realizacji przedsięwzięcia stosownie do treści art. 86f, ust. 1 u.o.o.ś. Jednakże nie można tego uznać za następstwo niosące za sobą każdorazowo znaczną szkodę czy nieodwracalne skutki, w rozumieniu art. 61 § 3 p.p.s.a. W tożsamy sposób należy ocenić możliwość ingerencji w środowisko naturalne czy brak możliwości korzystania z ogródka lub warzyw. Skarżąca w złożonym wniosku nie uprawdopodobniła, by powołane przez nią następstwa wykonania zaskarżonej decyzji powodowały zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi albo trwale wpływały negatywnie na korzystanie z nieruchomości skarżącej, do czasu rozpoznania skargi. Nie określiła oraz nie udokumentowała materiałami źródłowymi wielkości mającej wystąpić znacznej szkody wskutek wykonania zaskarżonej decyzji.