Interpretacja indywidualna z dnia 27 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.387.2025.3.AMA
Dzierżawa gruntów rolnych przeznaczonych na instalację farmy fotowoltaicznej podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie spełnia przesłanek zwolnienia od podatku jako działająca wyłączna w zakresie działalności rolniczej, pomimo wstępnego etapu inwestycji. Wydzierżawiający będący czynnym podatnikiem VAT jest zobowiązany do wystawienia faktury dla tej usługi.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 12 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku wystawiania faktury z tytułu dzierżawy gruntu, z przeznaczeniem na instalację farmy fotowoltaicznej. Uzupełniła go Pani pismem z 16 czerwca 2025 r. (data wpływu 17 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pani gospodarstwo rolne, jest Pani czynnym podatnikiem VAT, nie płaci Pani podatku dochodowego w związku z prowadzeniem gospodarstwa.
21 lutego 2024 r. zawarła Pani umowę dzierżawy z firmą (…) Sp. z o.o. jako A.A. z mężem B.A.
W umowie p. 4 Czynsz dzierżawy napisane jest: „Za okres od dnia wejścia umowy w życie do dnia rozpoczęcia budowy przedsięwzięcia czynsz w wysokości (…) PLN za każdy hektar w skali roku kalendarzowego plus należny podatek VAT, o ile będzie należny zgodnie z przepisami prawa płatny raz w roku z góry za nieruchomość w terminie 21 dni od doręczenia dzierżawcy prawidłowo wystawionej faktury lub noty obciążeniowej. W przypadku zawarcia niniejszej umowy w trakcie trwania danego okresu rozliczeniowego, czynsz taki należny będzie proporcjonalnie do okresu trwania umowy w ciągu roku kalendarzowego (zwany dalej czynszem wstępnym).”
Na dzień 22 lutego 2024 r. wystawiła Pani notę obciążeniową (…) za roczny czynsz dzierżawy w kwocie (…) PLN dla firmy j. w. i zapłaciła Pani podatek dochodowy 8,5% od tej sumy.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Przedmiotem dzierżawy jest działka rolna wchodząca w skład gospodarstwa rolnego.
Oprócz przychodów z dzierżawy działki i gospodarstwa rolnego osiąga Pani przychody z wynajmu prywatnego mieszkania i z tego tytułu opłaca Pani podatek dochodowy ryczałtowy w wysokości 8,5%.
Nie prowadzi Pani poza tym żadnej działalności gospodarczej.
Dzierżawca sam się zgłosił.
Dzierżawa jest przeznaczona na instalację farmy fotowoltaicznej. Na teraźniejszym etapie dzierżawca przygotowuje niezbędną dokumentację inwestycyjną i nieruchomość jest wciąż używana w gospodarstwie rolnym. W momencie kiedy dzierżawca uzyska pozwolenie na budowę (maksymalny czas to 5 lat), nieruchomość przejdzie w użytkowanie dzierżawcy i zostanie odpowiednio przekwalifikowana na cele inne niż rolnicze. Umowa dzierżawy podpisana jest na maksymalnie 29 lat. Jeśli w ciągu 5 lat dzierżawca nie uzyska pozwoleń, umowa ulegnie rozwiązaniu.
Pomiędzy Panią a Spółką nie istnieją żadne powiązania osobiste czy gospodarcze. Nie jest Pani wspólnikiem w Spółce ani nie pełni Pani żadnych funkcji w zarządzie.
Jest Pani zarejestrowana jako czynny płatnik podatku VAT z racji prowadzenia gospodarstwa rolnego.
Nieruchomość jest częścią gospodarstwa rolnego.
(…) Sp. z o.o. jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy jest Pani zobligowana do wystawiania faktury VAT?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Pani zdaniem, nie może Pani wystawiać faktury VAT za dzierżawę gruntu na cele nierolnicze ponieważ przedmiotowa dzierżawa nie jest w zakresie działalności rolniczej, którą Pani prowadzi.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym”.
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.
Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.
W myśl art. 15 ust. 4 ustawy:
W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.
Na podstawie do art. 15 ust. 5 ustawy:
Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.
Zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 16 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o gospodarstwie rolnym – rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.
Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy:
Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Z treści art. 96 ust. 2 ustawy wynika, że:
W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.
W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:
Naczelnik urzędu skarbowego, po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym, rejestruje podatnika jako:
1)„podatnika VAT czynnego”,
2)„podatnika VAT zwolnionego” - w przypadku podatnika, o którym mowa w:
a)ust. 3 i 3c,
b)art. 113a ust. 1, jeżeli złożył zawiadomienie w celu rejestracji jako podatnik VAT UE
- i na jego wniosek potwierdza to zarejestrowanie.
Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie.
Wówczas bowiem za podatnika jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne.
Przyjęta zasada ma uprościć rozliczenia podatkowe – gdyż wymienione gospodarstwa to w istocie działalności, w przypadku których częstokroć nie można wyodrębnić osoby prowadzącej gospodarstwo. W takim przypadku, podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która – jak gdyby w imieniu gospodarstwa – zarejestruje się jako podatnik.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba fizyczna spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego ma takie znaczenie, że faktury dotyczące tego gospodarstwa (przy nabyciu towarów i usług) będą wystawiane na tę właśnie osobę, która dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy (dostawcy) przy sprzedaży (dostawie) produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)
W tym miejscu wyjaśnić należy, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.),zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:
Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
W myśl art. 693 § 2 Kodeksu cywilnego:
Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.
Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.
W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.
Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
W tej sprawie należy wskazać, że w myśl art. 82 ust. 3 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:
1)specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2)przebieg realizacji budżetu państwa;
3)potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4)przepisy Unii Europejskiej.
Na podstawie ww. art. 82 ust. 3 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 955 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.
Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:
Zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.
Zatem usługa dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie zatem korzystać ze zwolnienia od omawianej usługi, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.
Tym samym, należy uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa ww. art. 2 pkt 15 ustawy.
Powyższe potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 października 2016 r., sygn. I FSK 571/15, z którego wynika, że kiedy w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia VAT mowa jest o zwolnieniu od podatku dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, należy to utożsamiać z przeznaczeniem na działalność rolniczą, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.
Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.
W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Wszelkie dane jakie powinna zawierać faktura wymienione zostały w art. 106e ust. 1 ustawy.
Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Fakturę wystawia sprzedawca (usługodawca) będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.
Zasady dokumentowania operacji gospodarczych, w tym warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych, określa natomiast ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).
Noty księgowe (w tym obciążeniowe) stanowią dowody księgowe na podstawie ww. ustawy o rachunkowości, a nie przepisów dotyczących podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie jej upoważnienia w żadnym zakresie nie regulują kwestii wystawiania not księgowych. Jednocześnie, przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik powinien udokumentować kwoty niestanowiące podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29a ust. 1 ustawy.
Z okoliczności sprawy wynika, że jest Pani zarejestrowana jako czynny płatnik podatku VAT z racji prowadzenia gospodarstwa rolnego. 21 lutego 2024 r. zawarła Pani umowę dzierżawy z firmą (…) Sp. z o.o. jako A.A. z mężem B.A. Przedmiotem dzierżawy jest działka rolna wchodząca w skład gospodarstwa rolnego.
(…) Sp. z o.o. jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Dzierżawca sam się zgłosił. Dzierżawa jest przeznaczona na instalację farmy fotowoltaicznej. Umowa dzierżawy podpisana jest na maksymalnie 29 lat. Jeśli w ciągu 5 lat dzierżawca nie uzyska pozwoleń, umowa ulegnie rozwiązaniu. Na dzień 22 lutego 2024 r. wystawiła Pani notę obciążeniową (…) za roczny czynsz dzierżawy dla ww. firmy.
Pani wątpliwości dotyczą kwestii czy jest Pani zobligowana do wystawiania faktury VAT z tytułu ww. dzierżawy.
Wskazać na wstępie należy, że dla wszystkich czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jak wyżej wskazano, reprezentantem może być tylko jedna z osób prowadzących wspólnie gospodarstwo, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Reprezentantem wspólnego gospodarstwa rolnego jest w tej sprawie Pani. Pani jest bowiem podatnikiem podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 4 w związku z art. 96 ust. 2 ustawy. Zatem z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego dokonuje i będzie Pani dokonywała rozliczenia podatku VAT należnego.
Jak wyjaśniono w wstępie, działalność rolnicza, zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.
Tym samym, nieruchomość będąca częścią Pani gospodarstwa rolnego jest jednocześnie składnikiem majątkowym w tego rodzaju działalności gospodarczej, wykorzystywanym w prowadzonej przez Panią działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
W konsekwencji powyższego, wybierając jeden ze sposobów wykorzystywania składnika majątku gospodarstwa rolnego (działki rolnej), wydzierżawiła Pani (jako osoba reprezentująca ww. gospodarstwo rolne) tą nieruchomość na rzecz (…) Sp. z o.o., która z taką propozycją wystąpiła. Pani mąż zawarł ww. umowę dzierżawy wraz z Panią, ponieważ do dokonania czynności prawnej prowadzącej do oddania nieruchomości do używania i pobierania z niej pożytków potrzebna jest zgoda drugiego małżonka.
Jak już wyżej wskazano, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dzierżawa wypełnia definicję odpłatnego świadczenia usług, wykonywanego w ramach działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia na jakie cele przedmiot dzierżawy (w tym przypadku grunt) został udostępniony dzierżawcy. Uznanie danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, wymaga istnienia bezpośredniego konsumenta, beneficjenta świadczenia, odnoszącego wymierną korzyść oraz odpłatności rozumianej jako wykonanie czynności za wynagrodzeniem.
Cel dzierżawy w przypadku gruntu jest jednak decydujący w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów. Jak bowiem wynika z powołanych powyżej regulacji, podatnik może korzystać ze zwolnienia od omawianej usługi, jeśli dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.
Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na dzierżawie działki rolnej przeznaczonej na instalację farmy fotowoltaicznej, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie § 3 ust.1 pkt 2 ww. rozporządzenia.
Z okoliczności sprawy wynika także, że dzierżawca na obecnym etapie przygotowuje niezbędną dokumentację inwestycyjną i nieruchomość jest wciąż używana w gospodarstwie rolnym. W momencie kiedy dzierżawca uzyska pozwolenie na budowę (maksymalny czas to 5 lat), nieruchomość przejdzie w użytkowanie dzierżawcy i zostanie odpowiednio przekwalifikowana na cele inne niż rolnicze. Nie zmienia to jednak faktu, że ww. umowa dzierżawy, z tytułu której przysługuje Pani wynagrodzenie w formie czynszu dzierżawnego, obowiązuje od 21 lutego 2024 r.
Stwierdzić tym samym należy, że odpłatna dzierżawa działki rolnej Spółce, w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, którego jest Pani reprezentantem, celem prowadzenia na niej farmy fotowoltaicznej, stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystającą ze zwolnienia z podatku VAT.
Skoro więc posiada Pani status podatnika czynnego – jako osoba, która występuje w roli „reprezentanta” gospodarstwa rolnego i wydzierżawia Pani na rzecz innego podatnika (Spółki) działkę rolną, stanowiącą majątek tego gospodarstwa, to ma Pani obowiązek wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż tej usługi.
Pani stanowisko uznaję więc za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Interpretacja ta wywołuje skutki podatkowe jedynie dla Pani, nie ma natomiast zastosowania do Pani małżonka.
Interpretacja ta rozstrzyga Pani wątpliwości wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku). Natomiast odnośnie zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
POTRZEBUJESZ POMOCY?