świadczenia
Jak obliczyć podstawę zasiłków przy krótkim zatrudnieniu
Co do zasady okres, z którego oblicza się podstawę zasiłków z ubezpieczeń społecznych, wynosi 12 miesięcy poprzedzających miesiąc powstania niezdolności. Bazę stanowi wypłacone za ten okres wynagrodzenie w przeciętnej, miesięcznej wysokości
Nie zawsze jednak pracownik ma już zaliczony tak długi okres nieprzerwanego ubezpieczenia u obecnego pracodawcy. A pracownicy z krótszym stażem również chorują bądź muszą zaopiekować się chorym członkiem rodziny. Czasem niedyspozycja wystąpi już w pierwszym albo drugim miesiącu pracy. Dlatego w takich szczególnych przypadkach podstawa wymiaru może być ustalana z okresu krótszego.
Podstawa nie zawsze z 12 miesięcy
Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych zatrudnienia, podstawę wymiaru zasiłku ustala się, przyjmując przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe tego zatrudnienia. Miesiąc, w którym pracownik został zatrudniony od pierwszego roboczego dnia miesiąca, traktuje się jako pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia i wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku. [przykłady 1 i 2]
PRZYKŁAD 1
Za pełne miesiące kalendarzowe
Pracownik jest zatrudniony od 16 kwietnia br. Zachorował w lipcu. Ma 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego, a więc od pierwszego dnia tej niezdolności do pracy ma prawo do wynagrodzenia chorobowego. Do ustalenia jego podstawy przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe zatrudnienia, tj. za maj i czerwiec.
