rozliczenia z zus

Świadczenia chorobowe delegowanych są liczone według odmiennych zasad

Pracownikom wysyłanym czasowo do pracy za granicę podstawę zasiłku ustala się inaczej niż w kraju: od faktycznego przychodu odejmuje się równowartość diet, nie stosuje się uzupełniania za nieobecność, a minimalna podstawa nie spada poniżej przeciętnego wynagrodzenia

Zasadniczo podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu pracownikowi tworzy przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej, ustala się ją z faktycznego okresu zatrudnienia, za pełne miesiące kalendarzowe. Wynagrodzeniem jest tu przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe (zwykle 13,71 proc. łącznie).

Zwolnienie ze składek na ZUS

Jednak w przypadku pracowników wykonujących pracę za granicą, nie zawsze przychód faktycznie otrzymany jest przyjmowany do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, w tym ubezpieczenie chorobowe. Należy mieć tu na względzie zwolnienie ze składek na ZUS części wynagrodzenia delegowanego.