Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.574.2025.2.GK

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest

‒prawidłowe – w zakresie uznania dokonywanej przez Państwa w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dostawy za eksport towarów dokonany na terenie Polski;

‒nieprawidłowe – w zakresie zastosowania stawki 0% na podstawie posiadanych dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2025 r. za pośrednictwem e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 29 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania opisanych transakcji za eksport towarów opodatkowany stawką VAT 0%. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 października 2025 r. (wpływ 14 października 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka A. GmbH & Co. KG (dalej: „Wnioskodawca”) posiada siedzibę w Niemczech, gdzie ma status podatnika podatku od wartości dodanej.

W kraju siedziby Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu, dystrybucji, importu i eksportu produktów (...).

Wnioskodawca jest także zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce i prowadzi tutaj działalność handlową w zakresie importu, eksportu i dystrybucji m.in. (...).

a)Zaistniały stan faktyczny

W ramach prowadzonej w Polsce działalności, Wnioskodawca dokonał w kwietniu 2025 r. transakcji sprzedaży towarów w postaci produktów (...) na rzecz kontrahenta (dalej: „Kontrahent”) z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: „UK”), które to towary zostały przetransportowane na skutek tej transakcji z magazynu w Polsce do miejsca odbioru położonego na terenie UK.

Odnośnie dokładnych okoliczności dokonanej sprzedaży należy wskazać, że:

1)Została ona zawarta na warunkach INCOTERMS DAP, a zatem:

‒to Wnioskodawca jako sprzedający był odpowiedzialny za organizację całego transportu i ponosił jego ryzyko, aż do momentu dostarczenia towarów do miejsca odbioru w UK,

‒momentem dokonania dostawy towarów w rozumieniu INCOTERMS DAP jest moment ich dostarczenia do miejsca odbioru i to w momencie dostarczenia towarów do punktu odbioru na terenie UK zostały przez Wnioskodawcę przeniesione na Kontrahenta ryzyka i korzyści związane z towarami.

2)W momencie zawarcia transakcji sprzedaży towary znajdowały się na terenie Polski i już od tego momentu zgodnie z ustaleniami stron ich finalnym miejscem przeznaczenia był punkt odbioru na terenie UK.

3)Transport z magazynu położonego w Polsce do miejsca odbioru UK został wykonany na zlecenie Wnioskodawcy przez firmę spedycyjną, która korzystała także z pomocy podwykonawców (np. agencji celnych przy dokonywaniu odpraw celnych).

4)To Wnioskodawca opłacił transport oraz podejmował rzeczywistą współpracę w zakresie organizacji transportu ze spedytorem tj. pozostawał z nim w kontakcie w zakresie transportu oraz ustalał jego warunki.

5)Towary zostały w pełni przygotowane do transportu w Polsce (odpowiednio zapakowane i załadowane na środek transportu w postaci samochodu).

6)Towary zostały przetransportowane z Polski do UK środkiem transportu w postaci samochodu, który to transport przebiegał następująco:

‒samochód z towarami przemieścił się przez teren UE do portu w (…) we Francji (trasa Polska > Niemcy > Holandia > Belgia > Francja),

‒następnie w porcie w (…) samochód wjechał na prom i w taki sposób został przetransportowany na teren UK,

‒po przybyciu na teren UK samochód kontynuował transport lądowy do punktu odbioru towarów.

7)W związku z tym, że cały samochód z towarem przemieścił się na teren UK nie było konieczne przeładowanie/przepakowanie towarów.

8)Wnioskodawca wskazuje zresztą, że przez cały czas trwania transportu z Polski na teren UK nie doszło do istotnych przerw o charakterze logistycznym np. magazynowania towarów, ich przepakowywania/przeładowania, czy też wykonywania jakichś prac z towarami – towary zostały w Polsce załadowane na samochód i tym też samochodem ostatecznie dotarły do punktu odbioru w UK.

9)Wnioskodawca zaznacza przy tym, że odprawa celna związana z procedurą wywozu towarów na teren UK odbyła się przed belgijskim organem celnym:

‒w momencie transportu towarów z Polski do Belgii zostało złożone zgłoszenie celne do belgijskiego organu celnego,

‒po przybyciu do Belgii i przedstawieniu belgijskiemu organowi celnemu towarów, zostały one zwolnione do wywozu na teren UK przez belgijski organ celny, który wydał towarzyszący dokument eksportowy (EAD),

‒w dokumencie EAD wskazano, że miejscem przeznaczenia towarów jest teren UK, a urzędem wyprowadzenia francuski urząd celny w (…).

10)Wnioskodawca zaznacza przy tym, że nie posiada dokumentu CC599C potwierdzającego wywóz towarów.

11)Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonano sprzedaży, posiadał (i nadal posiada) następujące dokumenty dotyczące dokonanego wywozu:

‒dokument transportowy CMR dokumentujący transport z Polski do UK, na którym osoba działająca w imieniu Kontrahenta potwierdziła swoim podpisem odbiór towarów w punkcie odbioru na terenie UK,

‒dokument EAD wydany przez belgijski organ celny, na którym wskazano, że towary mają zostać wywiezione do UK,

‒dokument importowy wygenerowany z systemu celnego UK po dokonanej odprawie celnej w UK, który potwierdza, że towary zostały przywiezione na teren UK.

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie powyższej transakcji dotyczą tego, czy stanowi ona eksport towarów dokonany na terenie Polski, do którego zastosowanie znajdzie stawka 0%.

W związku z tymi wątpliwościami, Wnioskodawca aby nie narazić należności publicznoprawnej na uszczuplenie zdecydował się opodatkować opisaną sprzedaż w Polsce stawką standardową, a następnie wystąpić o własną interpretację indywidualną potwierdzającą możliwość zastosowania stawki 0%.

b)Zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca ma przy tym w planach dokonywanie kolejnych transakcji sprzedaży towarów ze swojej oferty na rzecz swoich kontrahentów, w warunkach zbliżonych do tych opisanych w zaistniałym stanie faktycznym.

Zatem Wnioskodawca wskazuje, że te przyszłe transakcje sprzedaży także będą związane z wysyłką towarów z terenu Polski na teren UK i będą dokonywane na następujących warunkach:

1)Transakcje zawierane będą na warunkach INCOTERMS DAP lub zbliżonych, a zatem:

‒to Wnioskodawca jako sprzedający będzie odpowiedzialny za organizację całego transportu i ponosił będzie jego ryzyko, aż do momentu dostarczenia towarów do miejsca odbioru na terenie UK,

‒momentem dokonania dostawy towarów w rozumieniu INCOTERMS DAP jest moment ich dostarczenia do miejsca odbioru i to w momencie dostarczenia towarów do punktu odbioru na terenie UK zostaną przez Wnioskodawcę przeniesione ryzyka i korzyści związane z towarami.

2)Towary w momencie zawarcia transakcji sprzedaży będą znajdowały się na terenie Polski, a ich miejscem przeznaczenia zgodnie z ustaleniami stron od samego początku będzie teren UK.

3)Transport z magazynu położonego w Polsce do miejsca odbioru na terenie UK Wnioskodawca zleci firmie spedycyjnej, która korzystać może także z pomocy podwykonawców (np. agencji celnych przy dokonywaniu odpraw celnych).

4)To Wnioskodawca opłacał będzie transport i podejmował będzie rzeczywistą współpracę w zakresie organizacji transportu ze spedytorem tj. pozostawał z nim w kontakcie w zakresie transportu oraz ustalał jego warunki.

5)Towary zostaną w pełni przygotowane do transportu w Polsce (odpowiednio zapakowane i załadowane na środek transportu).

6)Towary zostaną przetransportowane z Polski do UK środkiem transportu w postaci samochodu, który to transport przebiegał będzie następująco:

‒towary zostaną przez teren UE przetransportowane do portu położonego na terenie UE,

‒stamtąd samochód promem zostanie przetransportowany na teren UK,

‒ten sam samochód będzie kontynuował transport do miejsca odbioru na terenie UK.

7)W związku z tym, że cały samochód z towarem przemieści się na teren UK nie będzie konieczne przeładowanie/przepakowanie towarów.

8)Wnioskodawca wskazuje zresztą, że przez cały czas trwania transportu z Polski na teren UK nie będzie dochodziło do istotnych przerw o charakterze logistycznym np. magazynowania towarów, ich przepakowywania/przeładowania, czy też wykonywania jakichś prac z towarami – towary zostaną w Polsce załadowane na samochód i tym też samochodem ostatecznie dotrą do punktu odbioru w UK.

9)Wnioskodawca zaznacza przy tym, że odprawa celna związana z procedurą wywozu towarów na teren UK odbywać się będzie przed organami celnymi innych państw członkowskich UE niż Polska:

‒w momencie transportu towarów z Polski do państwa UE odprawy celnej zostanie złożone zgłoszenie celne do organu celnego tego państwa,

‒po przybyciu do tego państwa i przedstawieniu organowi celnemu towarów, zostanie dokonana odprawa celna,

‒w przypadku zwolnienia towarów do wywozu na teren UK, zostaną one następnie przetransportowane do portu na terenie UE z którego opuszczą jej teren.

10)Wnioskodawca zaznacza, przy tym, że jak zakłada nie będzie w przypadku tych przyszłych sprzedaży posiadał dokumentu CC599C potwierdzającego wywóz towarów.

11)Wnioskodawca będzie jednak dysponował następującymi dokumentami przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy sprzedaży:

‒dokumentem transportowym CMR dokumentującym transport z Polski do UK, na którym osoba działająca w imieniu danego kontrahenta potwierdzi swoim podpisem odbiór towarów w punkcie odbioru na terenie UK,

‒dokumentem EAD wydanym przez organ celny innego państwa zostanie, że towary mają zostać wywiezione do UK, UE, na którym wskazane,

‒dokumentem importowym wygenerowanym z systemu celnego UK po dokonanej odprawie celnej w UK, który potwierdzi, że towary zostały przywiezione na teren UK.

Podobnie jak w przypadku zaistniałego stanu faktycznego, wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie opisanych powyżej przyszłych transakcji dotyczą tego, czy stanowić one będą eksport towarów dokonany na terenie Polski i opodatkowany stawką 0%.

Pytania

Czy transakcja sprzedaży opisana w zaistniałym stanie faktycznym stanowi eksport towarów dokonany na terenie Polski, do którego Wnioskodawca może zastosować 0% stawkę VAT?

Czy przyszłe transakcje sprzedaży opisane w zdarzeniu przyszłym stanowić będą eksport towarów dokonany na terenie Polski, do którego Wnioskodawca będzie mógł zastosować 0% stawkę VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Transakcja sprzedaży towarów opisana w zaistniałym stanie faktycznym stanowi eksport towarów dokonany na terenie Polski, do którego Wnioskodawca może zastosować 0% stawkę VAT.

2.Przyszłe transakcje sprzedaży towarów opisane w zdarzeniu przyszłym stanowić będą eksport towarów dokonany na terenie Polski, do którego Wnioskodawca będzie mógł zastosować 0% stawkę VAT.

Uzasadnienie

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775, dalej: „ustawa VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”) podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu VAT podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy VAT przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

‒jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy VAT przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy VAT przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

a)Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Republiki Cypru,

b)następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:

‒wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,

‒Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

‒Livigno, Campione d'Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,

‒francuskie terytoria, o których mowa w art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - z Republiki Francuskiej,

‒Górę Athos - z Republiki Greckiej,

‒Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii,

d)Irlandię Północną traktuje się jako terytorium Unii Europejskiej w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

Stosownie do treści art. 2 pkt 4 ustawy VAT przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy VAT przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Przy czym stosownie do art. 41 ust. 6 ustawy VAT stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy VAT dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Na wstępie należy zauważyć, że aktualne brzmienie wszystkich powyższych przepisów odpowiada ich brzmieniu na moment dokonania sprzedaży opisanej w zaistniałym stanie faktycznym. Zatem przytoczona treść przepisów jest relewantna zarówno dla zaistniałego stanu faktycznego, jak też zdarzenia przyszłego.

Jak wynika z powyższych przepisów dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel co prawda nie można zrównać z pojęciem prawa własności w rozumieniu cywilistycznym, to jednak należy uznać, że w przypadku przeniesienia prawa własności (na skutek np. właśnie umowy sprzedaży) co do zasady dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu Ustawy VAT, ponieważ właściciel towarów niewątpliwie ma prawo rozporządzać towarami „jak właściciel”.

Skoro zatem istotą transakcji sprzedaży jest przeniesienie własności towarów na kupującego, to niewątpliwie w przypadku transakcji sprzedaży opisanej w zaistniałym stanie faktycznym doszło do dostawy towarów w rozumieniu ustawy VAT.

Jednocześnie z racji tego, że jest to dostawa towarów wysyłanych, to miejscem jej dokonania jest miejsce, w którym towary znajdowały się w momencie rozpoczęcia wysyłki do nabywcy, a więc terytorium Polski.

Przy czym, żeby dostawa towarów dokonana w Polsce mogła zostać uznana za eksport towarów w rozumieniu ustawy VAT muszą zostać spełnione następujące warunki:

1.towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych,

2.wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Warunek wskazany w pkt 1 powyżej należy uznać w ocenie Wnioskodawcy za spełniony w przypadku transakcji opisanej w zaistniałym stanie faktycznym, ponieważ:

‒transport towarów został dokonany na rzecz Wnioskodawcy przez przewoźnika i rozpoczął się z magazynu w Polsce i skończył się na terenie UK, a więc poza terytorium UE,

‒transport miał w ocenie Wnioskodawcy charakter ciągły, ponieważ towary zostały załadowane na samochód w Polsce i ten sam samochód dowiózł je ostatecznie do miejsca odbioru na terenie UK, natomiast w trakcie tego transportu nie doszło do żadnych istotnych przerw logistycznych na przepakowanie/przeładowanie, obróbkę lub magazynowanie towarów, samochód z załadowanymi towarami zmierzał od samego początku z towarami do UK.

Nie jest przy tym istotne w ocenie Wnioskodawcy, że zastosowanie do transakcji miały warunki INCOTERMS DAP, zgodnie z którymi korzyści i ryzyka związane z towarami zostały przeniesione dopiero w momencie ich dostarczenia do punktu odbioru.

Biorąc pod uwagę zastosowanie warunków INCOTERMS DAP należy co prawda uznać w ocenie Wnioskodawcy, że do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (dostawy towarów) doszło dopiero na terenie UK.

To jednak nie wyklucza zdaniem Wnioskodawcy uznania tej dostawy towarów za eksport biorąc pod uwagę, że od samego początku ich transport był dokonywany w związku ze sprzedażą towarów na rzecz konkretnego nabywcy i z zamiarem wywozu towarów na teren UK.

Dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 8 ustawy VAT zmieniono w taki sposób, że sformułowanie „wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7” zastąpiono sformułowaniem „dostawa towarów wysyłanych bądź transportowanych poza terytorium Unii Europejskiej”.

W ocenie Wnioskodawcy obecna definicja eksportu akcentuje zatem sam fakt, że wysyłane towary powinny być przedmiotem dostawy, ale nie sugeruje, że dostawa w rozumieniu ustawy VAT musi nastąpić jeszcze przed ich wysyłką.

Dlatego z racji tego, że towar od samego początku transakcji był transportowany z Polski na teren UK, w związku z dostawą dokonywaną do konkretnego nabywcy, to fakt, że do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami doszło dopiero na terenie UK nie wyklucza uznania dostawy za eksport, ponieważ niewątpliwie wysyłka pozostawała w związku z konkretną dostawą.

Stanowisko takie zostało także wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.214.2021.3.KW:

„Przy czym fakt, iż zgodnie z ustalonymi warunkami dostaw (INCOTERMS DDP) - jak wskazał Wnioskodawca - przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na kupującego będzie następowało w magazynie nabywcy - nie może przesądzać o tym, że w opisanej sprawie będziemy mieć do czynienia z przemieszczeniem towarów własnych w ramach przedsiębiorstwa, a następnie ze sprzedażą towarów znajdujących się w magazynie kontrahenta na terytorium Wielkiej Brytanii.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że opisane transakcje sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii będą stanowiły eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, które to czynności będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju przy spełnieniu warunków określonych w ustawie i powinny zostać ujęte w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, stosownie do przepisów art. 109 ustawy.”

Odnosząc się natomiast do warunku potwierdzenia wywozu poza terytorium UE przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest przeszkodą do uznania dokonanej dostawy za eksport fakt, że odprawa celna została dokonana przed belgijskim organem celnym.

Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. o sygn. I FPS 3/12:

„Oczywiście nie wynika z tego, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny. Niezbędne jednak jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Wspólnoty, rozpoczął się na terytorium Polski.”

Dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 8 ustawy VAT został zmieniony w taki sposób, że:

‒sformułowanie „potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej”

‒zastąpiono sformułowaniem „jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych”

Jak wskazali autorzy projektu ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, która wprowadziła powyższą zmianę:

„Zgodnie z proponowanym brzmieniem art. 2 pkt 8 eksportem towarów będzie dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony jest przez urząd celny określony w przepisach celnych. Oznacza to, iż eksport towarów będzie występował również w sytuacji, gdy towary będą objęte procedurą celną wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli będą spełnione pozostałe warunki określone w tym przepisie.”

Należy zatem uznać w ocenie Wnioskodawcy, że na gruncie obecnie obowiązujących przepisów eksport towarów występuje również wtedy, gdy towary są obejmowane procedurą wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Odnosząc się natomiast do wynikającego z art. 2 pkt 8 ustawy VAT warunku, iż eksport występuje o ile potwierdzony przez organ celny zostanie „wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej”, a także wynikającego z art. 41 ust. 6 ustawy VAT wymogu posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej do zastosowania preferencyjnej stawki 0% do eksportu towarów.

Jak zaznaczono w opisie zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem CC599C potwierdzającym wywóz towarów.

Jak jednak podkreśla się w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych dla uznania dostawy za eksport i zastosowania stawki VAT 0% decydujący jest sam fakt wywozu towarów poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów urzędowych (przesłanka formalna).

W konsekwencji nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, tym bardziej jeżeli fakt wywozu jest potwierdzony przez podatnika innymi dowodami:

·jak wyjaśnia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 18 czerwca 2025 r. sygn. akt I SA/Łd 223/25:

„Zważywszy na powyższą unijną regulację prawną krajowy przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT należy, stosując jego prounijną wykładnię mająca zapewniać zgodność prawa krajowego z unijnym, interpretować w ten sposób, że nie stanowi przeszkody zastosowanie stawki zerowej VAT do eksportu towaru, którego wywóz poza terytorium Unii Europejskiej został w sposób niewątpliwy wykazany, a może to nastąpić nie tylko w drodze dokumentu urzędowego wygenerowanego przez organy celne w związku z realizacją procedur celnych, ale każdym innym dokumentem.

Jest to tym bardziej uzasadnione, że art. 41 ust. 6a ustawy o VAT nie daje do tego podstaw, gdyż zawiera otwarty katalog sposobu dokumentowania eksportu. Dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie decydujący jest sam fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), nie zgromadzenie określonych dokumentów urzędowych (przesłanka formalna).

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana.”

·jak wyjaśnia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 20 lutego 2025 r. o sygn. akt I SA/Ke 547/24:

„Biorąc powyższe wywody pod uwagę należy stwierdzić, że konieczność posiadania potwierdzenia wywozu od odpowiednich organów celnych, celem udokumentowania wywozu, nie wynika również z art. 146 ust. 1 lit. a w zw. z art. 131 Dyrektywy VAT. Zdaniem sądu dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie decydujący jest sam fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), nie zaś zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W związku z tym, brak jest podstaw do odmowy prawa do zastosowania stawki 0% VAT jedynie z powodu braku określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten rzeczywiście miał miejsce.

Należy również zauważyć, że na gruncie wspólnotowych przepisów celnych potwierdzenie wywozu towarów może się odbywać nie tylko poprzez uzyskanie komunikatu IE-599, lecz dopuszczalne jest także w tym zakresie powoływanie się na tzw. dowody alternatywne, których katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Skoro zatem przepisy celne nie ograniczają możliwości potwierdzenia wywozu towarów w inny sposób niż przy pomocy odpowiedniego komunikatu, wprowadzonego do systemu organów celnych, to tym bardziej możliwości tego rodzaju nie można wykluczyć na gruncie ustawy o VAT, tym bardziej, że art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, nie dostarcza do tego żadnych podstaw.

Nieuprawnionym jest zatem stanowisko organu interpretacyjnego, że wyłącznie dokumenty urzędowe, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE, dają podstawę do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów. Organ pominął zatem istotę zastosowania stawki VAT w wysokości 0%, w przypadku eksportu towarów, jakim jest ich rzeczywisty wywóz poza granice Unii Europejskiej.”

·jak wyjaśnia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 13 lutego 2025 r. o sygn. akt I SA/Kr 972/24:

Warto tu przypomnieć, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, ponieważ takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12 oraz z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada neutralności wymaga, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników (tak: wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 lipca 2016 r., C-332/15, pkt 45 LEX nr 2080950 oraz powołane tam orzecznictwo; wyrok NSA z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13).

Nie ma wobec powyższego racji DKIS, że jedynie dokumenty urzędowe, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE, względnie potwierdzenie wysyłki towarów poza terytorium UE przez operatora wyznaczonego, czyli Pocztę Polską, dają podstawy do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów.

·jak wyjaśnia Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 12 grudnia 2024 r. o sygn. akt I SA/Wr 521/24:

Sąd błędnej wykładni przez DKIS art. 41 ust. 6, ust. 6a w związku z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT upatruje w pominięciu istoty zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, w przypadku eksportu towarów jakim jest ich rzeczywisty wywóz poza granice Unii Europejskiej. Jakkolwiek warunkowi wykazanie się przez podatnika dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie można odmówić zasadności, z uwagi na zabezpieczenie przed zapobieżeniem unikania opodatkowania i nadużyć podatkowych, to warunek ten ma charakter służebny, względem samego eksportu towarów, jeżeli zostały spełnione materialnoprawne przesłanki do uznania, że rzeczywiście towar opuścił terytorium Unii Europejskiej (nastąpił eksport towarów). (…)

W ocenie Sądu na aprobatę zasługuje pogląd, że nie ma racji DKIS stwierdzając, że jedynie dokumenty urzędowe, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE, dają podstawy do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów, jak również, że możliwość zastosowania takiej stawki miałaby miejsce wówczas, gdyby potwierdzenie wysyłki towarów poza terytorium UE, zostało potwierdzone przez operatora pocztowego, czyli P. S.A.

·jak wyjaśnia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 26 listopada 2024 r. o sygn. akt I SA/Gl 329/24:

W konsekwencji błędne jest stanowisko Dyrektora, że jedynie dokumenty urzędowe, w których właściwe organy celne potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE, dają podstawy do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów.

Zdaniem Sądu stanowisko takie narusza art. 41 ust. 6a u.p.t.u., albowiem przepis ten zawiera otwarty katalog dokumentów, za pomocą których podatnik może wykazać wywóz towarów poza terytorium UE. Mogą to być zatem jakiekolwiek dokumenty, z których będzie wynikało, że faktycznie doszło do eksportu towarów.

Nie można zatem zakładać a priori, że dokumenty wymienione we wniosku Wnioskodawca we wszystkich trzech wariantach nie dokumentują eksportu, albowiem nie stanowią dokumentów urzędowych. (…)

Zdaniem Sądu potwierdzenie wywozu towarów może się odbywać nie tylko poprzez uzyskanie komunikatu IE-599, ale dopuszczalne jest także w tym zakresie powołanie się na tzw. dowody alternatywne, których katalog nie jest katalogiem zamkniętym.

·zbliżone stanowisko wyrażał w przeszłości także sam Naczelny Sąd Administracyjny, który przykładowo w wyroku z dnia 21 lipca 2020 r. o sygn. akt I FSK 2022/17 argumentuje następująco:

Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17).

Uwzględniając jednolitość i jednoznaczność orzecznictwa sądów administracyjnych w tym zakresie, ich stanowisko powinno zostać uwzględnione zdaniem Wnioskodawcy także przez organ interpretacyjny.

Jak bowiem podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, także orzecznictwo sądów administracyjnych wydane w innych sprawach ma szczególne znaczenie w zakresie interpretacji podatkowych:

·jak argumentuje Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 24 stycznia 2024 r. o sygn. akt I SA/Wr 493/23:

Dokonując natomiast oceny sformułowanego w skardze zarzutu naruszenia prawa procesowego, Sąd wskazuje, że chociaż orzecznictwo sądowe nie ma w polskim systemie prawnym charakteru precedensowego, to w zakresie interpretacji podatkowych (ogólnych i indywidualnych) orzecznictwo to zyskuje szczególnie na znaczeniu.

Tym samym orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych.

Skoro organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania z urzędu (art. 14e § 1 pkt 1 o.p.) zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. (…)

Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 o.p. wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych).

Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza wyrażoną w art. 121 § 1 o.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 maja 2023 r., sygn. akt I SA/Gl 89/23).

·jak argumentuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2023 r. o sygn. akt II FSK 313/21:

W kontekście powyższego należy przyjąć, że trafnie Sąd pierwszej instancji wskazał, że z postanowień art. 14e § 1 O.p. płynie wniosek, iż organy są zobowiązane do uwzględniania w ramach interpretacji indywidualnych orzeczeń sądów, w szczególności w sytuacji, gdy odnośnie zagadnienia, którego dotyczy dana interpretacja indywidualna, ukształtowała się jednolita linia orzecznicza.

W związku z powyższym działanie organu, który pomimo powoływania się przez wnioskodawcę na takie jednoznaczne i jednolite w spornej w sprawie kwestii orzecznictwo, w wydanej interpretacji indywidualnej prezentuje stanowisko przeciwne, w żaden sposób nie argumentując odstępstwa od przyjętej w tym zakresie linii orzeczniczej, musi być postrzegane jako naruszające zasadę wyrażoną w art. 121 § 1 O.p., zgodnie z którą postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Przywołane orzecznictwo w zakresie zagadnienia obowiązków dokumentacyjnych związanych z uznaniem dostawy za eksport opodatkowany stawką 0% VAT jest zdaniem Wnioskodawcy zarówno:

·jednolite – w najnowszych orzeczeniach sądy rozpoznające te zagadnienie konsekwentnie prezentują w tym zakresie tożsame stanowisko i jest to stanowisko, które było prezentowane także we wcześniejszym orzecznictwie,

·jak też jednoznaczne – nie budzi absolutnie żadnych wątpliwości jaki jest sens argumentacji sądów administracyjnych, a mianowicie to, że przy uznaniu dostawy za eksport opodatkowany stawką VAT 0% istotny jest aspekt materialny, a więc faktyczny wywóz towarów poza teren UE, czego podatnik może dowodzić także alternatywnymi dowodami, a nie jedynie dokumentem potwierdzającym wywóz wydanym przez organ celny.

Uwzględniając zatem jednolite i jednoznaczne stanowisko sądów administracyjnych, Wnioskodawca uważa, że brak dokumentu CC599C potwierdzającego wywóz towarów nie pozbawia go prawa do potraktowania dokonanej dostawy jako eksportu i zastosowania do niej stawki VAT 0%.

O ile bowiem Wnioskodawca nie posiada tego dokumentu, to do wywozu towarów doszło, czego też niewątpliwie dowodzi zestaw alternatywnych dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę w postaci:

1.dokumentu transportowego CMR dokumentującego fakt transportu z Polski do UK, na którym osoba działająca w imieniu Kontrahenta potwierdziła swoim podpisem odbiór towarów w punkcie odbioru na terenie UK,

2.dokumentu EAD wydanego przez belgijski organ celny, na którym wskazano, że towary mają zostać wywiezione do UK,

3.dokumentu importowego wygenerowanego z systemu celnego UK po dokonanej odprawie celnej w UK, który potwierdza, że towary zostały przywiezione na teren UK.

Powyższe dokumenty stanowią w ocenie Wnioskodawcy wystarczający dowód, że towary zostały wywiezione poza teren UE.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy dokonana przez niego dostawa stanowi eksport towarów w rozumieniu Ustawy VAT i ma on prawo do zastosowania do niej stawki VAT 0%.

Ad 2

Na wstępie należy zaznaczyć, że w zakresie uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy co do pytania nr 2 relewantne są dokładnie te same przepisy i orzecznictwo, które zostały już przytoczone w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Transakcje sprzedaży opisane w zdarzeniu przyszłym odpowiadać bowiem będą we wszystkich istotnych aspektach transakcji opisanej w zaistniałym stanie faktycznym, a mogące ewentualnie wystąpić różnice nie są istotne z perspektywy uznania tych transakcji za eksport towarów opodatkowany stawką VAT 0%.

Dlatego poniżej Wnioskodawca przedstawi skróconą argumentację, bez przywoływania ponownie treści wszystkich istotnych przepisów i orzecznictwa.

Skoro w opisanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do transakcji sprzedaży, to należy uznać, że dojdzie do dostawy w rozumieniu Ustawy VAT, a więc przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak już bowiem uargumentował Wnioskodawca w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, o ile przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nie można zrównać z pojęciem prawa własności w rozumieniu cywilistycznym, to jednak należy uznać, że w przypadku przeniesienia prawa własności (na skutek np. właśnie umowy sprzedaży) co do zasady dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu ustawy VAT, ponieważ właściciel towarów niewątpliwie ma prawo rozporządzać towarami „jak właściciel”.

Jednocześnie z racji tego, że będą to dostawy towarów wysyłanych, a ich wysyłka rozpocznie się na terenie Polski, to w konsekwencji należy uznać, że zostaną one dokonane na terenie Polski.

Będą one przy tym spełniać poniższe warunki uznania dostawy za eksport w rozumieniu ustawy VAT:

1)towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych,

2)wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Warunek wskazany w pkt 1 powyżej będzie spełniony w przypadku przyszłych dostaw, ponieważ jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca:

‒transport towarów będzie dokonywany na rzecz Wnioskodawcy przez przewoźnika i będzie się rozpoczynał z magazynu w Polsce i kończył się na terenie UK, a więc poza terytorium UE,

‒transport będzie miał w ocenie Wnioskodawcy charakter ciągły, ponieważ towary będą ładowane na samochód w Polsce i ten sam samochód będzie dowoził je ostatecznie do miejsca odbioru na terenie UK, natomiast w trakcie tego transportu nie będzie dochodziło do żadnych istotnych przerw logistycznych np. na przepakowanie/przeładowanie, obróbkę lub magazynowanie towarów, samochód z załadowanymi towarami będzie zmierzał od samego początku z towarami do UK.

Nie będzie przy tym istotne w ocenie Wnioskodawcy, że zastosowanie do transakcji będą miały warunki INCOTERMS DAP lub zbliżone, zgodnie z którymi korzyści i ryzyka związane z towarami będą przenoszone dopiero w momencie ich dostarczenia do punktu odbioru.

Jak już uargumentował Wnioskodawca w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, w jego ocenie obecne brzmienie przepisów nie przewiduje wymogu, aby dostawa towarów musiała nastąpić jeszcze przed wysyłką poza teren UE, aby można było uznać dostawę towarów za eksport.

Jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, od samego momentu zawarcia przyszłych transakcji sprzedaży, miejscem ich przeznaczenia będzie zgodnie z ustaleniami stron teren UK.

A zatem o ile przeniesienie prawa do rozporządzania towarem nastąpi na terenie UK, to towary będą od samego początku wysyłane do konkretnego nabywcy w związku z zawartą wcześniej transakcją sprzedaży.

Dlatego późniejszy moment przeniesienia prawa do rozporządzania towarami nie będzie przeszkodą do uznania ich za eksport towarów w rozumieniu ustawy VAT.

Przeszkodą taką nie będzie także fakt, że odprawy celne będą odbywać się przed organami celnymi innych państw UE.

Jak już bowiem uargumentował Wnioskodawca w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1, należy uznać, że na gruncie obecnie obowiązujących przepisów ustawy VAT, z perspektywy uznania dostawy towarów za eksport, nie ma znaczenia, czy odprawa celna odbyła się przed polskim organem celnym, czy też może przed organem celnym jakiegokolwiek innego państwa UE.

Odnosząc się natomiast do wynikającego z art. 2 pkt 8 ustawy VAT warunku, iż eksport występuje, o ile potwierdzony przez organ celny zostanie „wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej”, a także wynikającego z art. 41 ust. 6 ustawy VAT wymogu posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej do zastosowania preferencyjnej stawki 0% do eksportu towarów.

Jak zaznaczono w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zakłada, że nie będzie w przypadku tych dostaw dysponował dokumentem CC599C potwierdzającym wywóz towarów.

Jak jednak uargumentował już Wnioskodawca w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1 przywołując liczne orzecznictwo, jak wynika z jednolitego i jednoznacznego orzecznictwa sądów administracyjnych:

‒z perspektywy uznania dostawy towarów za eksport na gruncie Ustawy VAT istotny jest aspekt materialny (fakt wywozu towarów poza teren UE), a nie aspekt formalny (posiadanie dokumentu potwierdzającego wywóz wydanego przez organ celny),

‒dlatego nie można odmówić podatnikowi zastosowania stawki VAT 0% o ile rzeczywiście doszło do wywozu towarów poza teren UE, czego podatnik może dowodzić także alternatywnymi dowodami,

‒nie można zatem odmawiać zastosowania stawki VAT 0% tylko z tego powodu, że podatnik nie posiada jednego konkretnego dokumentu potwierdzającego wywóz wydanego przez organ celny, jeżeli w oparciu o inne dowody nie budzi wątpliwości, że towary zostały wywiezione poza teren UE.

O ile natomiast Wnioskodawca w przypadku dostaw opisanych we zdarzeniu przyszłym nie będzie dysponował dokumentem CC599C, to jednak jak wskazał będzie on dysponował następującymi dokumentami przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy sprzedaży:

‒dokumentem transportowym CMR dokumentującym transport z Polski do UK, na którym osoba działająca w imieniu danego kontrahenta potwierdzi swoim podpisem odbiór towarów w punkcie odbioru na terenie UK,

‒dokumentem EAD wydanym przez organ celny innego państwa UE, na którym wskazane zostanie, że towary mają zostać wywiezione do UK,

‒dokumentem importowym wygenerowanym z systemu celnego UK po dokonanej odprawie celnej w UK, który potwierdzi, że towary zostały przywiezione na teren UK.

Wszystkie powyższe dokumenty zdaniem Wnioskodawcy będą dowodziły, że towary niewątpliwie opuściły teren UE.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy opisane we zdarzeniu przyszłym transakcje sprzedaży stanowić będą eksport towarów w rozumieniu ustawy VAT i będzie on miał prawo do zastosowania do nich stawki VAT 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 i 5 ustawy o VAT:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT:

Według art. 41 ust. 7 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy o VAT:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy o VAT:

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy o VAT:

Zatem, zastosowanie stawki VAT 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy również nadmienić, że zgodnie z powołanym art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zatem tylko wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium UE znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej - nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.”

Z powyższego wynika, że towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny. Niemniej jednak niezbędne jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym, nie chodzi o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech. W kraju prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu, dystrybucji, importu i eksportu produktów (...). Wnioskodawca jest także zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce i prowadzi tutaj działalność handlową. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał w kwietniu 2025 r. jak również planuje dokonywać transakcji sprzedaży towarów w postaci produktów (...) na rzecz Kontrahenta z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Towary zostały/zostaną przetransportowane z magazynu w Polsce do miejsca odbioru położonego na terenie Wielkiej Brytanii. Transakcja została/zostanie zawarta na warunkach Incoterms DAP. Momentem dokonania dostawy towarów w rozumieniu warunków Incoterms DAP jest moment ich dostarczenia do miejsca odbioru i to w momencie dostarczenia towarów do punktu odbioru na terenie Wielkiej Brytanii zostały/zostaną przez Wnioskodawcę przeniesiona ryzyka i korzyści związane z towarami. W momencie zawarcia transakcji sprzedaży towary znajdowały/będą znajdowały się na terenie Polski i już od tego momentu zgodnie z ustaleniami stron ich finalnym miejscem przeznaczenia był/będzie punkt odbioru na terenie Wielkiej Brytanii. Odprawa celna związana z procedurą wywozu towarów na teren Wielkiej Brytanii odbyła/będzie odbywała się przed organami celnymi innych państw członkowskich Unii Europejskiej niż Polska (w opisanym stanie faktycznym była to Belgia). Wnioskodawca nie dysponował oraz nie będzie dysponował dokumentem CC599C.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania dostaw towarów opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym za eksport towarów i możliwości opodatkowania tych transakcji stawką VAT w wysokości 0%.

Z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że aby czynność mogła być uznana za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

·ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni - art. 2 pkt 8 lit. a ustawy) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni - art. 2 pkt 8 lit. b ustawy),

·wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku VAT w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Zgodnie z powołanym art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki VAT 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby Spółka mogła opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku VAT w wysokości 0% musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy.

Przy tym, zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”. Niemniej jednak, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, nie można przyjąć, że mogą to być inne dowody niż dokumenty „urzędowe”, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem sytemu Automatyczny System Eksportu (AES). Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu. Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 System AES generuje automatycznie komunikat IE-599 i przesyła go zgłaszającemu. Komunikat IE-599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.

Należy dodatkowo zaznaczyć, że komunikat IE-599, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Zatem, dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

­elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES,

­wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

­elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Nadmieniam także, że od dnia 31 października 2024 r. nastąpiło ogólnopolskie uruchomienie systemu AES/ECS2 PLUS, w którym nie funkcjonuje już komunikat IE 599. W związku z tym, na terytorium Polski nie jest już wydawany komunikat IE 599, gdyż został on zastąpiony komunikatem CC599C, który pełni jednak taką samą rolę jak jego poprzednik, tj. jest dokumentem celnym stanowiącym potwierdzenie wywozu towaru.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny. We wszystkich ww. przypadkach są to dokumenty o charakterze „urzędowym” wygenerowane w systemie AES (AES/ECS2 PLUS) lub potwierdzone przez właściwy urząd celny.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca dokonuje oraz będziecie dokonywał dostawy towarów na rzecz Kontrahenta z siedzibą w Wielkiej Brytanii, które to towary zostały/będą przetransportowane z magazynu w Polsce do miejsca odbioru na terenie Wielkiej Brytanii. Już w momencie zawarcia transakcji sprzedaży na terytorium Polski, zgodnie z ustaleniami stron, wiadomym było/będzie że finalnym miejscem przeznaczenia był/będzie punkt odbioru na terenie Wielkiej Brytanii. Transport z magazynu położonego w Polsce do miejsca odbioru na terenie Wielkiej Brytanii został/będzie wykonany na zlecenie Wnioskodawcy przez firmę spedycyjną, która korzystała/będzie korzystała z pomocy podwykonawców (np. agencji celnych przy dokonywaniu odpraw celnych). Zatem to Wnioskodawca jako sprzedający był/będzie odpowiedzialny za organizację całego transportu i ponosił/będzie ponosił ryzyko, aż do momentu dostarczenia towarów do miejsca odbioru w Wielkiej Brytanii. Towary zostały/zostaną przetransportowane z Polski do Wielkiej Brytanii środkiem transportu w postaci samochodu, który to transport przebiegał/będzie przebiegał następująco. W pierwszej kolejności samochód z towarami przemieścił/przemieści się przez Unię Europejską do portu położonego na terenie Unii Europejskiej (w opisanym stanie faktycznym był to port w (…) we Francji). Następnie w porcie położonym na terenie Unii Europejskiej został/będzie przetransportowany promem na teren Wielkiej Brytanii. Po przybyciu na teren Wielkiej Brytanii samochód kontynuował/będzie kontynuował transport do miejsca odbioru na terenie Wielkiej Brytanii. W przedstawionych okoliczności sprawy towar nie był/nie będzie przeładowywany/ przepakowywany. Ponadto nie doszło/nie będzie dochodzić do istotnych przerw o charakterze logistycznym, np. magazynowania towarów, ich przepakowywania/ przeładowania, czy też wykonywania jakichś prac z towarami – towary zostały/zostaną w Polsce załadowane na samochód i tym też samochodem ostatecznie dotarły/będą docierać do punktu odbioru w Wielkiej Brytanii. Jednocześnie, odprawa celna związana z procedurą wywozu towarów na teren Wielkiej Brytanii odbyła/będzie odbywała się przed organami celnymi innych państw członkowskich Unii Europejskiej niż Polska (w opisanym stanie faktycznym była to Belgia).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że dostawa towarów dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta (opisana w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) spełnia przesłanki wskazane w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy (eksport bezpośredni), a w konsekwencji stanowi eksport towarów opodatkowany na terytorium Polski. W momencie zawarcia transakcji sprzedaży na terytorium Polski, zgodnie z ustaleniami stron, Kontrahent, znany był/będzie już Wnioskodawcy i wiadomym było/będzie że finalnym miejscem przeznaczenia był/będzie punkt odbioru na terenie Wielkiej Brytanii. Brak zapoczątkowania procedury eksportu na terenie Polski i zainicjowanie jej w innym państwie członkowskim UE (Belgia), jest wystarczające do uznania tak zorganizowanego wywozu towarów za eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, ponieważ w konsekwencji dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta następuje/nastąpi wywóz towaru z Polski na terytorium państwa trzeciego, tj. terytorium Wielkiej Brytanii.

Odnośnie posiadanej dokumentacji wskazać należy, że w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że w związku z dokonywanymi dostawami nie posiadał/nie będzie posiadał dokumentu celnego stanowiącego potwierdzenie wywozu towaru, tj. CC599C. Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał/będzie dokonywał sprzedaży, posiadał (i nadal posiada)/będzie posiadał dokument transportowy CMR dokumentujący transport z Polski do Wielkiej Brytanii, na którym osoba działająca w imieniu danego kontrahenta potwierdzi swoim podpisem odbiór towarów w punkcie odbioru na terenie UK, tranzytowy dokument towarzyszący EAD wydany przez organ celny innego państwa Unii Europejskiej, na którym wskazano/wskazane zostanie, że towary mają zostać wywiezione do Wielkiej Brytanii oraz dokument importowy wygenerowany z systemu celnego Wielkiej Brytanii po dokonanej odprawie celnej w Wielkiej Brytanii, który potwierdza/potwierdzi, że towary zostały przywiezione na teren Wielkiej Brytanii.

Podkreślić należy, że zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik posiada dokumenty zawierające potwierdzenie wywozu towarów wydane przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. W konsekwencji nie mogą to być takie dokumenty jak wskazane w opisie sprawy. Posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów, nie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, mają one jedynie charakter informacyjny. Tym samym, opisane dokumenty, nie są/nie będą dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy o VAT. Ponadto tranzytowego dokumentu towarzyszącego EAD wydanego przez organ celny innego państwa Unii Europejskiej nie można uznać za dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE, gdyż dokument ten potwierdza jedynie fakt, że towary mają zostać wywiezione do Wielkiej Brytanii, a nie że zostały faktycznie tam dostarczone. W konsekwencji na podstawie dokumentów opisanych we wniosku Wnioskodawca nie może/nie będzie mógł zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie uznania dokonywanej przez Państwa w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dostawy za eksport towarów dokonany na terenie Polski jest prawidłowe. Natomiast Państwa stanowisko w zakresie zastosowania stawki 0% na podstawie posiadanych dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informuję, że wydając interpretację nie przeprowadzam postępowania dowodowego i opieram się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że zarówno wyroki jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu.

Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Tym samym, powołane wyroki nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.

Ponadto odnosząc się do przedstawionych orzecznictw sądów administracyjnych wydawanych w podobnych sprawach, tj. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 czerwca 2025 r. o sygn. I SA/Łd 223/25, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 20 lutego 2025 r. o sygn. I SA/Ke 547/24, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 lutego 2025 r. o sygn. I Sa/Kr 972/24, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2024 r. o sygn. I SA/Wr 521/24, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 listopada 2024 r. o sygn. I SA/Gl 239/24, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2024 r. o sygn. akt I SA/Wr 493/23 należy zauważyć, że są wyrokami nieprawomocnymi, które to orzeczenia nieprawomocne nie mają mocy prawnej. Wyroki te nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.