Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.863.2025.1.MKA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, że z tytułu sprzedaży działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 nie będzie Pan występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Nie prowadzi Pan i nie prowadził działalności gospodarczej i nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

6 czerwca 2014 r. otrzymał Pan od ojca w drodze darowizny niezabudowaną działkę rolną nr 27 o powierzchni 3,5127 ha poł. w (...) gm. (...), niezabudowane działki rolne: 28, 29 i 30 oraz zabudowaną działkę rolną nr 31 o łącznej pow. 7,67 ha poł. w (...) gm. (...).

Działka nr 31 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym oraz budynkami gospodarczymi.

Działki stanowiły majątek rodzinny. Wcześniej nabył Pan prawa do spadku po matce, gdzie masą spadkową były m.in. powyższe działki. W wyniku nieodpłatnego działu spadku 14 sierpnia 2013 r. po matce działki zostały przekazane na rzecz Pana ojca. Ojciec dokonał darowizny działek na Pana rzecz 6 czerwca 2014 r.

Działka nr 28 jest działką rolną (łąki trwałe).

Na podstawie decyzji Wójta Gminy (...) z 7 maja 2021 r. zatwierdzającej podział działki nr 27 obręb (...), nastąpiło wydzielenie z działki 27 na działkę 32 o pow. 0,3589 ha i utworzenie nowego nr 33 o pow. 3,1538 ha.

13 lipca 2022 r. Wójt Gminy (...) wydał decyzję nr (…), w której orzekł zatwierdzić podział nieruchomości oznaczonej jako działka nr 33 o pow. 3,1548 ha na następujące działki:

‒działka nr 1 o pow. 0,0729 ha pod poszerzenie drogi gminnej,

‒działka nr 2 o pow. 0,1883 ha pod poszerzenie drogi gminnej,

‒działka nr 3 o pow. 0,0620 ha

‒działka nr 4 o pow. 0,1218 ha

‒działka nr 5 o pow. 0,1225 ha

‒działka nr 6 o pow. 0,1225 ha

‒działka nr 7 o pow. 0,1225 ha

‒działka nr 8 o pow. 0,1225 ha

‒działka nr 9 o pow. 0,1159 ha

‒działka nr 10 o pow. 0,1010 ha

‒działka nr 11 o pow. 0,1052 ha

‒działka nr 12 o pow. 0,1065 ha

‒działka nr 13 o pow. 0,1019 ha

‒działka nr 14 o pow. 0,313 ha

‒działka nr 15 o pow. 0,1118 ha

‒działka nr 16 o pow. 0,1069 ha

‒działka nr 17 o pow. 0,1193 ha

‒działka nr 18 o pow. 0,1192 ha

‒działka nr 19 o pow. 0,1192 ha

‒działka nr 20 o pow. 0,1488 ha

‒działka nr 21 o pow. 0,1319 ha

‒działka nr 22 o pow. 0,1301 ha

‒działka nr 23 o pow. 0,1284 ha

‒działka nr 24 o pow. 0,1267 ha

‒działka nr 25 o pow. 0,1250 ha

‒działka nr 26 o pow. 0,2217 ha

Po nabyciu nieruchomości w drodze darowizny nie podejmował Pan czynności zmierzających do ich sprzedaży. W pierwotnym zamierzeniu nie było planów sprzedaży. Obecnie zmienił Pan zamierzenia i planuje dokonać w przyszłości sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26.

Nie poniósł Pan żadnych nakładów w celu uatrakcyjnienia działek np. nie uzbroił Pan terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej, nie ogradzał terenu. Nie podejmował Pan działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Nie występował Pan o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowego terenu. We wcześniejszym planie zagospodarowania przestrzennego grunty w 31 % były przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

Nie prowadził Pan działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Użytkuje Pan przedmiotowe działki od dnia nabycia do chwili obecnej w uprawach rolnych.

1)Teren został podzielony na działki o minimalnej powierzchni 310 m² i wydzielone drogi wewnętrzne.

2)Działki są wykorzystywane w uprawach rolnych.

3)Nie zamierza Pan podejmować czynności w celu ich uatrakcyjnienia.

4)Nie zamierza Pan podejmować nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

5)Zamierza Pan zamieszczać ogłoszenia o sprzedaży. Sam będzie Pan sprzedał działki, a jak nie da rady to zleci sprzedaż biurze nieruchomości.

6)Działki są w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

7)Nie zamierza Pan podejmować czynności mających na celu zmianę przeznaczenia gruntów. W momencie sprzedaży działki będą stanowiły teren niezabudowany.

8)Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna lub bliźniacza. Zgodnie z planem działki są przeznaczone pod zabudowane. Nie będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy.

9)W momencie sprzedaży działki będą niezabudowane.

10)Posiada Pan status rolnika ryczałtowego zwolnionego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

11)Przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego działki 27 nastąpiło w 2000 r.

12)Plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Gminy.

13)Wnioskował Pan o podział na działki o minimalnej powierzchni 310 m².

Pytanie

Czy przy sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 będzie Pan uznawany za podatnika podatku od towarów i usług i będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem nie powinien być Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą w przyszłości działek: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26.

Dla czynności zbycia przedmiotowych nieruchomości nie będzie występował Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedaż stanowić będzie w Pana przypadku sprzedaż majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Nie nabył Pan gruntów w celu ich odsprzedaży, ponieważ pochodzą one z majątku prywatnego matki i ojca. Zostały przekazane częściowo w formie spadku po matce, a następnie w formie darowizny od ojca. Fakt przeznaczenia gruntów z rolnych na budowlane nie wskazuje na istnienie po Pana stronie zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży działek. Działki stanowią Pana prywatny majątek a sprzedając je, skorzysta Pan z przysługującego Panu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy wskazać, że definicja ta wprowadza pojęcie podatnika w oderwaniu od obowiązku podatkowego.

Podatnikiem jest wiec każdy podmiot, który wykonuje działalność gospodarcza. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., który wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług gruntów sprzedawanych przez właścicieli pod katem opodatkowania takich transakcji, była różnie traktowana w orzecznictwie sądowym.

Początkowo, sądy administracyjne stały na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości (działek) przez właściciela, stanowiących jego majątek prywatny i nie wykorzystywanych do działalności gospodarczej (czynności opodatkowanych) nie podlega podatkowi VAT. Prezentowane było stanowisko, że w sytuacji gdy dany podmiot działki nie nabyte do takiej działalności sprzedaje, to nie jest podatnikiem VAT, nawet jeżeli takich transakcji było kilkanaście (por. np.: wyrok składu siedmiu sędziów NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wyrok NSA z 12 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1626/08, wyrok WSA z 27 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 399/06). Jako istotna okoliczność sądy uznawały cel, dla którego działki te zostały nabyte. Nabycie do majątku prywatnego (nawet przy niewykluczeniu ich późniejszego odsprzedania) powodowało brak uzyskania statusu podatnika przez brak zamiaru dalszej sprzedaży (często trudny do ustalenia) determinował niemożność traktowania sprzedawcy jak podatnika.

Na konieczność zwrócenia uwagi na innego rodzaju okoliczności wskazał natomiast Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i 181/10 Słaby v. Minister Finansów oraz Kuc i Jeziorska-Kuc v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Odnosząc się do zasadniczej sprawy uznania sprzedawcy gruntu za podatnika VAT, nie odniósł się do okoliczności związanych z jego zakupem (nabyciem), ale wskazał, że istotne są tutaj okoliczności, w jakich dochodzi do sprzedaży gruntu, a mianowicie rodzaj i skala czynności podjętych przez sprzedawcę mających zapewnić mu jak najkorzystniejsza cenę. Trybunał w orzeczeniu swoim stwierdził mianowicie, że: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezalenie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta, nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (...). Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, należy uznać ja za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od wartości dodanej. Podstawą więc uznania dostawcy gruntu (sprzedającego) miało się zatem stać posługiwanie się przez niego takimi samymi metodami i sposobami, jak profesjonalni uczestnicy obrotu rynkowego w zakresie gruntów czy budynków. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalność gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Na tego rodzaju aktywność „handlowa” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Pogląd ten został powszechnie zaakceptowany w orzecznictwie sadowym. Można tutaj tylko tytułem przykładów wskazać na orzeczenia Naczelnego Sadu Administracyjnego o sygnaturach akt: I FSK 621/13, I FSK 621/13, I FSK 15/15. Pogląd ten został również zaakceptowany przez wojewódzkie sądy administracyjne (np. wyrok WSA w Gliwicach sygn. III SA/Gl 1136/15, czy wyrok WSA w Szczecinie sygn. I SA/Sz 617/16).

Powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Analiza stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że planowana sprzedaż kilkunastu niezabudowanych działek gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dla tych czynności nie wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Podjęte przez Pana czynności należy kwalifikować jako zarządzanie majątkiem prywatnym. Po nabyciu nieruchomości w drodze darowizny nie podejmował Pan żadnych działań zmierzających do wzrostu wartości działek, tj. nie uzbrajał ich Pan, nie meliorował, nie wykonywał niwelacji, nie utwardzał drogi, nie grodził działek. Nie występował również o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego czy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, by w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości nastąpiło prowadzenie przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tj. działania wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nie ruchomościami (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, działania marketingowe). Nie prowadził Pan działalność gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Ponadto grunty nie były wykorzystywane w jakiejkolwiek działalność gospodarczej, jedynie są uprawiane przez Pan rolniczo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Z okoliczności wskazanych przez Pana we wniosku wynika, że:

‒6 czerwca 2014 r. otrzymał Pan od ojca w drodze darowizny:

• niezabudowaną działkę rolną nr 27 o pow. 3,5127 ha;
• niezabudowane działki rolne nr: 28, 29 i 30 oraz;
• zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz budynkami gospodarczymi działkę rolną nr 31 o łączne pow. 7,67 ha;

‒wcześniej nabył Pan prawa do spadku po matce, gdzie masą spadkową były ww. działki;

‒w wyniku nieodpłatnego działu spadku 14 sierpnia 2013 r. po matce ww. działki zostały przekazane na rzecz Pana ojca, a następnie ojciec darował je Panu;

‒7 maja 2021 r. został dokonany podział działki nr 27 na działkę nr 32 o pow. 0,3589 ha i utworzenie nowej działki nr 33 o pow. 3,1538 ha;

‒13 lipca 2022 r. dokonano podziału działki nr 33 na następujące działki:

• działka nr 1 o pow. 0,0729 ha pod poszerzenie drogi gminnej,
• działka nr 2 o pow. 0,1883 ha pod poszerzenie drogi gminnej,
• działka nr 3 o pow. 0,0620 ha
• działka nr 4 o pow. 0,1218 ha
• działka nr 5 o pow. 0,1225 ha
• działka nr 6 o pow. 0,1225 ha
• działka nr 7 o pow. 0,1225 ha
• działka nr 8 o pow. 0,1225 ha
• działka nr 9 o pow. 0,1159 ha
• działka nr 10 o pow. 0,1010 ha
• działka nr 11 o pow. 0,1052 ha
• działka nr 12 o pow. 0,1065 ha
• działka nr 13 o pow. 0,1019 ha
• działka nr 14 o pow. 0,313 ha
• działka nr 15 o pow. 0,1118 ha
• działka nr 16 o pow. 0,1069 ha
• działka nr 17 o pow. 0,1193 ha
• działka nr 18 o pow. 0,1192 ha
• działka nr 19 o pow. 0,1192 ha
• działka nr 20 o pow. 0,1488 ha
• działka nr 21 o pow. 0,1319 ha
• działka nr 22 o pow. 0,1301 ha
• działka nr 23 o pow. 0,1284 ha
• działka nr 24 o pow. 0,1267 ha
• działka nr 25 o pow. 0,1250 ha
• działka nr 26 o pow. 0,2217 ha,

W opisie sprawy wskazał Pan, że nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie prowadzi i nie prowadził Pan działalności gospodarczej. Posiadane działki od momentu nabycia wykorzystywane są w uprawach rolnych. Jest Pan rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT. Nie ponosił Pan żadnych nakładów w celu uatrakcyjnienia działek np. nie uzbrajał Pan terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej, nie ogradzał Pan terenu. Nie podejmował Pan działań marketingowych wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia. Działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zgodnie z którym przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Plan zagospodarowania został uchwalony z inicjatywy Gminy. Podział działek na działki o minimalnej powierzchni 310 m² nastąpił z Pana inicjatywy. Po nabyciu działek w drodze darowizny nie zamierzał Pan ich sprzedać. Obecnie zmienił Pan zamierzenia i planuje dokonać w przyszłości sprzedaży 26 działek powstałych w wyniku podziału działki nr 33.

Pana wątpliwości w sprawie dotyczą wskazania, czy z tytułu planowanej sprzedaży działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 będzie Pan działał w charakterze podatnika i czy będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tego tytułu.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Pan podjął/podejmie w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE prowadzi do wniosku, że dostawa działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Pana za podatnika tego podatku.

Skala Pana zaangażowania, w odniesieniu do planowanej sprzedaży nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że planowana przez Pana sprzedaż ww. działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W stosunku do opisanych działek, jak wynika z opisu sprawy, nie podejmował Pan działań marketingowych wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia, nie ponosił Pan i nie zamierza ponosić nakładów w celu ich uatrakcyjnienia i podniesienia wartości typu uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej, nie ogradzał Pan terenu. Nie zamierza Pan ponosić nakładów na przygotowanie działek do sprzedaży. Nie prowadził i nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Od chwili nabycia do dnia dzisiejszego użytkuje Pan przedmiotowe działki w uprawach rolnych. Jest Pan rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT. Plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Gminy. Jedyne czynności jakie Pan podjął to wniosek o podział na działki o minimalnej powierzchni 310 m². Zamierza Pan sam sprzedać działki poprzez zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży, a jeśli nie uzyska Pan w ten sposób nabywców wówczas zleci sprzedaż w biurze nieruchomości. W momencie sprzedaży działki będą niezabudowane.

Stwierdzić zatem należy, że w tym konkretnym przypadku w całym okresie posiadania działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, nie podjął Pan i nie zamierza podjąć aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Brak jest w sprawie przesłanek do uznania, że mamy tu do czynienia z działalnością o charakterze zawodowym, stałym i zorganizowanym. Nie zachował się Pan w żadnej mierze jak przedsiębiorca handlujący nieruchomościami, który swoimi działaniami zmierza do uzyskania jak najkorzystniejszej ceny i maksymalizacji zysku. Całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku wskazuje, że Pana aktywność w pełni mieści się w granicach zarządu majątkiem prywatnym, a stanowisko to pozostaje w zgodzie z przywołanym wyrokiem TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Faktu tego nie zmienia to, że działki wykorzystywane są w uprawach rolnych i jest Pan rolnikiem ryczałtowym, oraz wniosek o podział działki na mniejsze.

W konsekwencji, dokonując w przyszłości sprzedaży działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży posiadanych działek, a ich dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Opisana we wniosku sprzedaż oznaczała będzie działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, planowana przez Pana sprzedaż działek nr: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pan nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. działek.

Zatem Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.