Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.330.2025.3.AD; 0114-KDIP3-2.4011.819.2025.3.MJ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką z siedzibą na terytorium Polski i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług prawniczych.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: „Pracownicy”), w związku z czym Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 ustawy Kodeks pracy.

W związku z zatrudnieniem Pracowników, Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypłacanych im wynagrodzeń.

Wnioskodawca od czasu do czasu przekazuje Pracownikom upominki okolicznościowe („Upominki”). Upominki przekazywane są przez Wnioskodawcę Pracownikom w szczególności z okazji Świąt Bożego Narodzenia, ale również z okazji jubileuszu, przejścia na emeryturę czy urodzenia dziecka. Wnioskodawca dopuszcza również możliwość, że Upominki mogą być przekazywane z innych okazji, takich jak urodziny, ślub itp.

Upominki mogą przyjmować postać kart podarunkowych zasilonych określoną kwotą lub inną postać (niemniej w każdym przypadku mającą charakter rzeczowy). Upominki mogą być zindywidualizowane dla konkretnego Pracownika (np. w związku z jego przejściem na emeryturę) lub mieć charakter uniwersalny (np. Upominki dla wszystkich Pracowników z okazji świąt). Przedmiotowe Upominki finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

W każdym przypadku decyzja o przekazaniu Upominków (w tym postaci Upominku i okazji jego przekazania) leży wyłącznie w gestii Wnioskodawcy – Wnioskodawca w żaden sposób nie gwarantuje Pracownikom na jakie okazje Upominki mogą być przekazywane. Przekazywanie Upominków nie wynika z podpisanych z Pracownikami umów o pracę, regulaminów wynagradzania czy innych dokumentów wewnętrznych Wnioskodawcy regulujących zasady wynagradzania Pracowników. Decyzje o przekazaniu Upominków nie są też zależne od indywidualnych wyników danego Pracownika, jego ocen rocznych ani innych metryk, którymi Wnioskodawca mógłby oceniać produktywność Pracownika. W celu otrzymania Upominku ani w związku z jego otrzymaniem Pracownicy nie są zobowiązani do żadnego świadczenia zwrotnego na rzecz Wnioskodawcy.

Celem przekazywanych Upominków jest wzmocnienie relacji między Wnioskodawcą a Pracownikami, sprawienie Pracownikom przyjemności lub wyrażenie gratulacji z ważnej dla Pracownika okazji.

Pytanie

Czy Upominki przekazywane przez Wnioskodawcę Pracownikom nie spowodują powstania po stronie Pracowników przychodu, w szczególności z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ani art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy w tym zakresie nie ciąży obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 tej ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Upominki przekazywane przez Wnioskodawcę Pracownikom nie spowodują powstania po stronie Pracowników przychodu, w szczególności z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ani art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy w tym zakresie nie ciąży obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 tej ustawy.

Uzasadnienie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że choć pytanie zadane we wniosku dotyczy przychodu Pracowników, to jednak ma interes prawny w uzyskaniu odpowiedzi na to pytanie, bowiem powstanie (albo niepowstanie) przychodu ze stosunku pracy po stronie Pracowników przekłada się na obowiązek Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób prawnych (winno być: osób fizycznych).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wskazano w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 12 ust. 1 cyt. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów mieszczących się w pojęciu przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. Przyjmuje się, że przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Katalog ten jest bardzo szeroki i obejmuje nie tylko wynagrodzenia, ale też inne świadczenia, jeżeli wiążą się z faktem wykonywania pracy (również świadczenia w naturze).

W odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podmiocie dokonującym świadczenia (pracodawcy). Jak bowiem wskazano w art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten reguluje sytuacje, gdzie podatnik uzyskuje przysporzenie, które co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który został uzyskany na podstawie tytułu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W ten sposób eliminowane jest potencjalne podwójne opodatkowanie tych samych przysporzeń.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny, zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny, to umowa, na podstawie której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W myśl art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno zostać złożone w formie aktu notarialnego, jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeśli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W świetle powyższych przepisów, wątpliwość może budzić, czy Upominki przekazywane przez Wnioskodawcę Pracownikom powinny zostać zakwalifikowane jako przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych (winno być: osób fizycznych), w stosunku do których to Wnioskodawca działa w roli płatnika, czy przychody z tytułu darowizn, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym przedmiocie wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13, gdzie Trybunał wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Jak wskazano w tym wyroku: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku.”

Warto w tym miejscu powołać istotne okoliczności przedstawionego stanu faktycznego.

Wnioskodawca samodzielnie decyduje o tym jakim Pracownikom zostaną przekazane Upominki – na niektóre okazje mogą być przekazywane wszystkim Pracownikom (np. z okazji określonych świąt), a w innych przypadkach jedynie wybranym Pracownikom (np. z okazji jubileuszu czy urodzin dziecka). Decyzja co do okazji, w związku z którą przekazane zostaną Upominki, również leży wyłącznie w gestii Wnioskodawcy. Upominki nie są gwarantowane i nie mają podstawy w umowach o pracę zawartych z Pracownikami, regulaminie wynagradzania czy innych dokumentach regulujących zasady wynagradzania. Nie są one również związane z jakimikolwiek metrykami, na podstawie których Wnioskodawca mógłby oceniać wyniki czy produktywność danego Pracownika. W celu otrzymania Upominku ani w związku z jego otrzymaniem Pracownicy nie są zobowiązani do żadnego świadczenia zwrotnego na rzecz Wnioskodawcy, a ideą przyświecającą przekazywaniu Upominków jest wzmocnienie relacji między Wnioskodawcą a Pracownikami, sprawienie Pracownikom przyjemności lub wyrażenie gratulacji z ważnej dla Pracownika okazji.

Mając na uwadze przedstawione przepisy prawa oraz powołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego, w ocenie Wnioskodawcy nie sposób uznać Upominków za element wynagrodzenia Pracowników, który stanowiłby przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Takie przysporzenie charakterystyczne jest dla obdarowania pracownika, które co do zasady powinno być traktowane jako darowizna, podlegająca przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów są inne źródła. W myśl art. 20 ust. 1 tej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy zaznaczyć, że katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł jest katalogiem otwartym i zawiera jedynie przykładowe kategorie przychodów zaliczanych do tego źródła.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Niemniej w ocenie Wnioskodawcy, również w zakresie innych źródeł przychodów zastosowanie znajdzie analogiczna argumentacja jak w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Skoro bowiem charakter Upominków odpowiada darowiźnie, podlegającej opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, to na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą one stanowić jednocześnie dla Pracowników przychodów z innych źródeł.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, świadczenia z tytułu przekazanych Pracownikom Upominków należy uznać za przychody, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem takie, do których nie stosują się przepisy tej ustawy. Przychody te nie stanowią w szczególności przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ani w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, a Wnioskodawca nie występuje w stosunku do tych przychodów w roli płatnika zobowiązanego do obliczenia, pobrania oraz wpłaty podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego ani wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ww. ustawy.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedstawione przez niego stanowisko znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora KIS, por.:

-interpretacja indywidualna z 17 stycznia 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.894.2024.2.DJ;

-interpretacja indywidualna z 13 stycznia 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.898.2024.2.KF;

-interpretacja indywidualna z 10 stycznia 2025 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4015.189.2024.4.DR, 0113-KDIPT2-3.4011.676.2024.3.GG;

-interpretacja indywidualna z 14 czerwca 2024 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.284.2024.1.AS;

-interpretacja indywidualna z 28 maja 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.335.2024.1.KF;

-interpretacja indywidualna z 14 lutego 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.39.2024.2.DJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 i § 2 cyt. Kodeksu:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że od czasu do czasu przekazują Państwo Pracownikom upominki okolicznościowe. Upominki mogą przyjmować postać kart podarunkowych zasilonych określoną kwotą lub inną postać (niemniej w każdym przypadku mającą charakter rzeczowy). Przedmiotowe Upominki finansowane są z Państwa środków obrotowych. W każdym przypadku decyzja o przekazaniu Upominków (w tym postaci Upominku i okazji jego przekazania) leży wyłącznie w Państwa gestii – w żaden sposób nie gwarantują Państwo Pracownikom, na jakie okazje Upominki mogą być przekazywane. Przekazywanie Upominków nie wynika z podpisanych z Pracownikami umów o pracę, regulaminów wynagradzania czy innych dokumentów wewnętrznych regulujących zasady wynagradzania Pracowników. Decyzje o przekazaniu Upominków nie są też zależne od indywidualnych wyników danego Pracownika, jego ocen rocznych ani innych metryk, którymi mogliby Państwo oceniać produktywność Pracownika. W celu otrzymania Upominku ani w związku z jego otrzymaniem Pracownicy nie są zobowiązani do żadnego świadczenia zwrotnego na Państwa rzecz.

Z opisu wniosku wynika zatem, że ww. podarunki (prezenty) przekazywane są/będą Pracownikom tytułem darowizny.

Podatkiem od spadków i darowizn objęte są umowy darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że przekazywane Pracownikom upominki, co do zasady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Przechodząc na grunt uregulowań ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) należy wyjaśnić, że podstawową zasadą obowiązującą w jej przepisach jej zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 9 ust. ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

9. inne źródła.

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. W celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

W świetle art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Treść ww. przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Zatem do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Jak wynika natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Warto zauważyć, że katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła.

W myśl zaś art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

W Państwa sprawie, upominki przekazywane będą pracownikom tytułem darowizny i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będą stanowiły one dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Upominki te nie będą także stanowić dla Pracowników przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z uwagi na powyższe jako płatnik nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy ani do sporządzenia informacji, o której mowa art. 42a ust. 1 ww. ustawy.

Państwa stanowisko uznać należy za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy także zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.