Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.599.2025.1.MR
Województwo realizując projekt nie działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, ponieważ działania te mają charakter zadań publicznych bez odpłatności, co wyklucza ich sklasyfikowanie jako działalność gospodarczą podlegającą VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie braku działania w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w ramach realizacji Projektu jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
·braku działania w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w ramach realizacji Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
·wyłączenia podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, przewidzianego dla organów władzy publicznej oraz obsługujących ich urzędów wykonujących swoje zadania na podstawie innej niż umowa cywilnoprawna w ramach realizacji Projektu – w przypadku uznania, że przy realizacji Projektu Województwo (...) działa w charakterze podatnika VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
·nieuznaniaza podstawę opodatkowania o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy dofinansowania ze środków unijnych – w przypadku uznania, że przy realizacji Projektu Województwo (...) nie korzysta z wyłączenia podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 ) oraz
·prawo do odliczenia VAT naliczonego w zakresie towarów i usług nabywanych dla celów Projektu – w przypadku uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym dofinansowanie ze środków unijnych stanowi po stronie Partnera Wiodącego –Województwa (...), podstawę opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).
W ramach wykonywanych czynności, Województwo (...) wykonuje zadania własne nałożone na Wnioskodawcę przez ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. Dz.U. z 2025 r. poz. 581, dalej: „u.s.w.”), które obejmują w szczególności:
1)wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej (art. 2 ust. 2 u.s.w.);
2)określanie strategii rozwoju województwa, uwzględniającej w szczególności ustawowo określone cele, z których dwa dotyczą rozwoju gospodarczego, tj.: pobudzanie aktywności gospodarczej oraz podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa (art. 11 ust. 1 pkt 2 i 3 u.s.w.);
3)prowadzenie polityki rozwoju województwa, na którą składa się m.in.: tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji (art. 11 ust. 2 pkt 1 i 6 u.s.w.).
Województwo (...) realizuje zadania w zakresie szeroko pojętego rozwoju gospodarczego regionu, zgodne z wyżej wymienionymi celami m.in. poprzez liczne projekty i programy finansowane ze środków własnych Województwa (...) oraz dotacji zewnętrznych, w tym m.in. z programu Fundusze Europejskie (…) 2021-2027 (dalej: „FE(…) 2021-2027”), których pozyskanie zwiększa możliwości realizacyjne samorządu i pozwala na rozszerzenie skali podejmowanych działań.
Województwo (...) realizuje (…) Program (…).
(…) Program (…) ukierunkowany jest na zainicjowanie i wzmocnienie współpracy sektora nauki oraz przedsiębiorstw, a także zwiększenie skali komercjalizacji wyników badań naukowych w oparciu o (…) model (…). Model ten był negocjowany z Komisją Europejską oraz został wpisany do FE(...) 2021-2027. Uszczegółowieniem realizacji tego działania jest wprowadzenie do Szczegółowego Opisu Priorytetów Programu Fundusze Europejskie (…) (dalej: „Szop FE(...) 2021-2027”) projektu obejmującego powyższe działania i przypisanie mu statusu projektu wybieranego w sposób niekonkurencyjny.
Należy wskazać, iż zgodnie z ustawą wdrożeniową, w sposób niekonkurencyjny mogą być wybierane wyłącznie projekty o strategicznym znaczeniu dla społeczno-gospodarczego rozwoju kraju, regionu lub obszaru objętego realizacją zintegrowanej inwestycji terytorialnej, innych instrumentów terytorialnych lub terytorialnego planu sprawiedliwej transformacji.
Projekt (…) jest odpowiedzią na zidentyfikowane problemy w zakresie współpracy przedstawicieli nauki z biznesem, dlatego został zdefiniowany jako projekt o strategicznym znaczeniu dla społeczno-gospodarczego rozwoju regionu.
Zgodnie z definicją wskazaną w ustawie z dnia 28 kwietnia 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021-2027 projekt to przedsięwzięcie zmierzające do osiągnięcia założonego celu określonego wskaźnikami, z określonym początkiem i końcem realizacji, zgłoszone do objęcia albo objęte finansowaniem UE jednego z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności albo Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji w ramach programu. Przedsięwzięcie w postaci opisanej we wniosku o dofinansowanie podlega ocenie przez Komisję Oceny Projektów pod kątem ściśle wskazanych kryteriów formalnych i merytorycznych.
Ocena projektu w sposób niekonkurencyjny kończy się wynikiem pozytywnym i rekomendowaniem projektu do dofinansowania, albo wynikiem negatywnym w sytuacji, gdy projekt nie spełnia któregokolwiek z kryteriów oceny. W przypadku, gdy projekt został oceniony pozytywnie i może zostać rekomendowany do dofinansowania, Instytucja Ogłaszająca Nabór zgłasza Zarządowi Województwa (...) (Instytucja Zarządzająca programem Fundusze Europejskie (…) projekt Uchwały w sprawie wyboru do dofinansowania projektu.
Przyznane dofinansowanie jest dedykowane realizacji konkretnego projektu opisanego we wniosku o dofinansowanie, a Beneficjent środków unijnych nie ma możliwości wydatkowania środków dotacji przekazanych na dany projekt na działania inne niż te, które wynikają z ocenionego wniosku o dofinansowanie.
Województwo (...) w ramach ogłoszonego przez Zarząd Województwa (...) za pośrednictwem (...) Centrum (…) (Instytucja Pośrednicząca FE(...) 2021-2027) naboru wniosków o dofinansowanie projektów w ramach Priorytetu (…). Zarząd Województwa (...) Uchwałą Nr (…) podjął decyzję o zatwierdzeniu wyników oceny oraz wyborze do dofinansowania projektu (…) złożonego przez Województwo (...).
Kolejno, Uchwałą Zarządu Województwa (…) została podjęta decyzja o dofinansowaniu projektu, dla którego Beneficjentem jest Województwo (...).
Projekt realizowany jest w okresie (…) w partnerstwie projektowym przez Województwo (...) (Partner Wiodący) wraz ze wskazanymi niżej podmiotami (Partnerami Projektu):
(…)
Wybór Partnerów Projektu nastąpił w drodze otwartego naboru partnerów zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021-2027 (Dz. U. 2022 poz. 1079 ze zm.) na mocy Uchwały Zarządu Województwa (...).
Umowa partnerska na rzecz wspólnej realizacji projektu (…) została zawarta (…) (dalej: „umowa partnerska”).
Projekt realizuje następujące cele wskazane w Szop FE(...) 2021-2027:
(…)
Realizowany projekt to odpowiedź na rosnącą potrzebę wzmacniania innowacyjności i konkurencyjności (…) przedsiębiorstw. Projekt ma na celu wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu small mid caps w ich procesach innowacyjnych poprzez oferowanie specjalistycznego doradztwa i dostępu do nowoczesnych rozwiązań technologicznych, które są niezbędne do ich rozwoju. Dzięki współpracy z wiodącymi uczelniami (…) oraz instytucjami naukowymi i badawczymi, projekt stwarza realne możliwości dla przedsiębiorców, aby podnieść swoją konkurencyjność na rynku krajowym i międzynarodowym. Projekt, oprócz swoich celów ekonomicznych, przyczynia się także do społecznego rozwoju regionu, angażując przedsiębiorców i naukowców do współpracy na rzecz innowacji i transferu wiedzy i technologii do przedsiębiorców.
Przedsiębiorcy mogą korzystać z usług Partnerów Projektu (…).
(…)
Grupę docelową Projektu stanowią przedsiębiorstwa MŚP oraz typu small mid-caps prowadzące działalność na terenie (…), dla których partnerzy projektu świadczą usługi proinnowacyjne w zakresie:
(…)
Każdy z Partnerów Projektu wnosi w realizację Projektu swój potencjał kadrowo-naukowy, wysoko wyspecjalizowany w ramach wybranych (…).
W Projekcie wskazano następujące wskaźniki:
(…)
Działania Partnera Wiodącego, tj. Województwa (...) w Projekcie:
1)Prowadzenie Punktu Kontaktowego oraz współpraca z przedsiębiorcami
Punkt Kontaktowy jest miejscem, w którym przedsiębiorcy uzyskają pełny wachlarz informacji o usługach proponowanych poprzez poszczególne (…) oraz o regionalnych specjalizacjach, w ramach których można uzyskać wsparcie. Punkt Kontaktowy swoimi działaniami wspiera Partnerów Projektu w zakresie informowania i promowania proinnowacyjnych usług przez nich świadczonych. Punkt Kontaktowy jest miejscem, do którego przedsiębiorca może trafić i z którego zostanie przekierowany w odpowiednie miejsce (…) zgodnie z potrzebami i branżą, w której oczekuje wsparcia. Nawiązywanie kontaktów z przedsiębiorcami jest złożonym procesem i wymaga zaangażowania oraz współpracy pracowników Punktu Kontaktowego (…) Partnera Wiodącego, a także zespołów poszczególnych Partnerów Projektu.
W ramach tego zadania podstawowym kosztem są wynagrodzenia dla pracowników (w oparciu o umowy o pracę), prowadzących Punkt Kontaktowy dla przedsiębiorców. W ramach tego zadania przewiduje się również udział w delegacjach dla pracowników Punktu Kontaktowego oraz szkolenia podnoszące kompetencje pracowników Punktu Kontaktowego.
Wszystkie działania są otwarte oraz nieodpłatne dla przedsiębiorców. Mają one przede wszystkim charakter informacyjny i inspirujący do rozwoju przedsiębiorczości i nawiązania współpracy z poszczególnymi (…).
2)Kampania informacyjna usług realizowanych na rzecz przedsiębiorców
W ramach Projektu zostanie przeprowadzona kampania promująca usługi realizowane przez (…) dla przedsiębiorców. (…). Ze strony przedsiębiorców istnieje zapotrzebowanie na usługi innowacyjne, jednocześnie konieczne jest dotarcie z informacją na czym te usługi polegają i jak szeroki wachlarz rozwiązań innowacyjnych mogą wprowadzić firmy. Kampania ma na celu aktywizację przedsiębiorców do sięgania po innowacje. W jej ramach przewidziano następujące działania: realizacja kampanii promocyjnej poprzez media społecznościowe, zakup usług graficznych (stworzenie elementów wizualnych i promocyjnych), produkcja materiału audiowizualnego, zakup usług promocyjnych podczas znaczących wydarzeń z udziałem przedsiębiorców (…) udział w konferencjach tematycznie związanych z Projektem oraz udział w targach branżowych wraz z wystawieniem stoiska Projektu (koszt najmu powierzchni wystawienniczej), przygotowanie (…) (ścieżki klienta) – jej tworzenie polega na badaniu potrzeb klienta i mapowaniu procesów zachodzących na drodze zakupu, przy wykorzystaniu nowoczesnych narzędzi typu marketing automation (zebrane dane posłużą zaprojektowaniu rozwiązań odpowiadających na potrzeby klienta), przygotowanie (…) ebooków tematycznie związanych z celami Projektu). Wnioskodawca chce wspomnieć, że na tym etapie Projektu rozważa jeszcze ewentualnie utworzenie strony internetowej dla celów Projektu. Stąd zakres tego zadania może się okazać ostatecznie inny (w związku właśnie z tym, że rozważa się utworzenie strony internetowej).
Wykonawcy poszczególnych usług zostaną wybrani zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych z dnia 11 września 2019 r. (t. j. Dz. U. 2024 poz. 1320 z zm.) oraz Regulaminem udzielania zamówień publicznych w Urzędzie Marszałkowskim Województwa (...), stanowiącym załącznik (...) do Uchwały (…). Podstawowym kosztem po stronie Partnera Wiodącego będzie zapłata wynagrodzenia za wykonaną usługę. Realizacja zadania wiąże się również z ponoszeniem kosztów wynagrodzeń pracowników Partnera Wiodącego.
3)Organizacja warsztatów (…)
Cykl (…) warsztatów (…). Za stronę organizacyjną, tj. zapewnienie sal, nagłośnienie, wynagrodzenie prelegentów, trenerów i moderatorów, zapewnienie cateringu odpowiedzialna będzie firma zewnętrzna wyłoniona zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych z dnia 11 września 2019 r. (t. j. Dz. U. 2024 poz. 1320 z zm.) oraz Regulaminem udzielania zamówień publicznych w Urzędzie Marszałkowskim Województwa (...), stanowiącym załącznik (...) do (…).
Podmiotem odpowiedzialnym za przeprowadzenie zamówienia i wybór wykonawcy jest Partner Wiodący. Uczestnikami wydarzenia będą przedsiębiorcy, którzy będą mogli porozmawiać z naukowcami, specjalistami w dziedzinie związanej z tematyką danego (…). Warsztaty będą prowadzone przez uznanych w swoich dziedzinach ekspertów, którzy podczas sesji, wspólnie z uczestnikami, będą rozmawiali o niekonwencjonalnych rozwiązaniach oraz będą mogli podzielić się doświadczeniami.
Z tytułu realizacji zadania Wykonawca otrzyma wynagrodzenie od Partnera Wiodącego na podstawie wystawionej faktury. Wszystkie wydarzenia będą nieodpłatne dla uczestników/przedsiębiorców. Mają one przede wszystkim informować i inspirować do rozwoju przedsiębiorczości. Realizacja zadania będzie wiązała się również z ponoszeniem kosztów wynagrodzeń pracowników Punktu Kontaktowego i kosztów ich delegacji.
W związku z realizacją Projektu Partnerowi Wiodącemu i Partnerom Projektu przysługują koszty pośrednie, które naliczane są zgodnie z przyjętą stawką ryczałtową – (…). Wydatki rozliczone zgodnie ze stawką ryczałtową są traktowane jako wydatki faktycznie poniesione. Wysokość kosztów pośrednich jest rozliczana zgodnie z ustaloną stawką ryczałtową i jest uzależniona od wysokości zatwierdzonych bezpośrednich kwalifikowanych kosztów personelu Projektu, ujętych w danym wniosku o płatność. Partner Wiodący samodzielnie ponosi wydatki związane z realizacją zadań Projektu przypisanych do niego, w tym na podstawie otrzymanych faktur, z wykazanym VAT.
Realizując Projekt Partner Wiodący będzie nabywał świadczenia dokumentowane m.in. fakturami (wraz z należnym VAT). Partner Wiodący nie otrzyma zapłaty (wynagrodzenia) za wykonanie świadczeń w ramach Projektu, które podlegają opodatkowaniem VAT zgodnie z ustawą o VAT. Partner Wiodący odpowiedzialny jest za koordynację, w tym monitorowanie, nadzorowanie, prawidłowości realizacji całości działań w Projekcie.
Realizacja Projektu przyczyni się do:
(…)
Wsparcie dla przedsiębiorstw stanowi pomoc de minimis, która udzielana jest przez Partnerów Projektu. Usługi świadczone na rzecz przedsiębiorców przez Partnerów Projektu są częściowo odpłatne, stanowią pomoc de minimis do wysokości wartości nieodpłatnej części usługi. Wysokość odpłatności będzie wynikała z potrzeb przedsiębiorcy (wybór usług) oraz przyjętego na potrzeby realizacji projektu cennika usług, świadczonych przez (…), jednak nie będzie przekraczała 23% wartości usługi świadczonej na rzecz przedsiębiorcy. Zapisy dotyczące odpłatności zostały wprowadzone do Regulaminu otwartego naboru na Partnerów do wspólnej realizacji Projektu, jako swoistego rodzaju zabezpieczenie na wypadek wystąpienia konieczności odprowadzenia podatku VAT od dotacji przez Partnerów Projektu. Opłata ponoszona przez przedsiębiorców miałaby równoważyć ww. VAT tak, aby środki przekazywane Partnerom Projektu w ramach dotacji przekazywane były wyłącznie na realizację działań merytorycznych, tj. usług proinnowacyjnych. W Projekcie wysokość udzielonej pomocy de minimis dla przedsiębiorców w całości pokrywa się z wartością przekazanej dotacji dla poszczególnych Partnerów Projektu, na realizację zadań zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie (Partnerzy Projektu transferują w całości środki z przekazanej dotacji na rzecz przedsiębiorców).
Na usługi świadczone przez Partnerów Projektu nie ma naliczonej marży. Refundacji podlegają wyłącznie koszty wynikające z zatwierdzonego budżetu Projektu.
Dobór usług, świadczonych przez Partnerów Projektu, uzależniony jest od decyzji przedsiębiorcy i na każdym etapie może być uzupełniony o kolejne elementy.
Każdy z Partnerów Projektu realizuje zadania zgodnie z budżetem, wskazującym koszty niezbędne do poniesienia dla wsparcia przedsiębiorców, przy czym zasadniczą część kosztów stanowią wynagrodzenia personelu Projektu. Po stronie Partnerów Projektu w budżecie Projektu widnieją następujące pozycje kosztowe: wynagrodzenia personelu Projektu; wynagrodzenia ekspertów wewnętrznych i zewnętrznych (spoza jednostki Partnera Projektu); delegacje, wyjazdy służbowe personelu Projektu; szkolenia i podnoszenie kompetencji personelu Projektu; odpisy amortyzacyjne sprzętu i wartości niematerialnych i prawnych; promocja Projektu; koszty pośrednie.
Projekt finansowany jest z następujących źródeł: dotacja unijna otrzymana w ramach (…) oraz środki własne Partnera Wiodącego i Partnerów Projektu. Dofinansowanie unijne stanowi 95% wydatków kwalifikowanych, natomiast środki własne Partnera Wiodącego i Partnerów Projektu stanowią 5% wydatków kwalifikowanych.
Realizacja Projektu musi przebiegać w zgodności i w oparciu o obowiązujące Wytyczne wydane przez ministra właściwego ds. rozwoju regionalnego dotyczących okresu programowania 2021-2027, w tym m.in. Wytyczne dotyczące kwalifikowalności wydatków na lata 2021-2027 oraz według wytycznych zawartych w Zasadach realizacji projektów, dla których Beneficjentem jest Województwo (...) w ramach Programu Fundusze Europejskie (…) na lata 2021-2027 (dalej: „Zasady realizacji”), stanowiących załącznik do dokumentacji naboru wniosków (…) o dofinansowanie projektów w ramach FE(...) 2021-2027 (…) i kolejno stanowiącym załącznik do Uchwały (…) Zarządu Województwa (...) w sprawie podjęcia decyzji o dofinansowaniu projektu (…), dla którego Beneficjentem jest Województwo (…) złożonego w odpowiedzi na nabór (…) Programu Fundusze Europejskie (…) 2021-2027 w ramach Priorytetu (…).
Rozliczenie otrzymanej dotacji unijnej opiera się na udokumentowaniu kosztów ponoszonych przez Partnera Wiodącego i poszczególnych Partnerów Projektu.
Partner Wiodący oraz Partnerzy Projektu posiadają określony budżet w ramach Projektu. Każdy z Partnerów Projektu, również Partner Wiodący, realizuje indywidualnie przydzielone mu zadania wyodrębnione we wniosku o dofinansowanie.
Zgodnie z przywołanymi wyżej Zasadami realizacji dotacja unijna w ramach FE(...) 2021-2027 na realizację Projektu przekazywana jest Partnerowi Wiodącemu w formie zaliczki w wysokości określonej w harmonogramie składania wniosków o płatność. Zaliczka wpłacana jest na rachunek bankowy transferowy, na podstawie prawidłowego, kompletnego i spełniającego wymogi formalne, rachunkowe i merytoryczne wniosku o płatność zaliczkową, zweryfikowanego i zatwierdzonego przez IP FE(...). Rachunek transferowy prowadzony jest przez Partnera Wiodącego. Z rachunku bankowego transferowego transze zaliczki przekazywane są na rachunek bankowy wyodrębniony dla Projektu. Partnerom Projektu dotacja zostaje przekazana przez Partnera Wiodącego w formie refundacji poniesionych wydatków, pod warunkiem złożenia zestawienia poniesionych wydatków w danym kwartale przez Partnerów do Partnera Wiodącego i wstępnego przez niego zatwierdzenia, oraz zgodnie z pozostałymi zasadami określonymi w umowie partnerskiej.
Wszystkie płatności dokonywane w związku z realizacją Projektu, pomiędzy Partnerem Wiodącym a Partnerami Projektu dokonywane są za pośrednictwem rachunku bankowego wyodrębnionego dla Projektu, pod rygorem uznania przez IP FE(...) poniesionych wydatków za niekwalifikowalne. Odsetki wynikające z przechowywania na rachunku bankowym otrzymanego w formie zaliczki dofinansowania unijnego w ramach FE(...) 2021-2027 stanowią dochód Partnera Wiodącego (odsetki są przekazywane z konta projektowego na konto pozaprojektowe Województwa) i nie podlegają zwrotowi na mocy ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2267 ze zm.).
Wypłata poszczególnych transz dofinansowania przez IP FE(...) realizowana jest przy zachowaniu następujących warunków:
(…).
Końcowy wniosek o płatność, składany jest w terminie do 30 dni od dnia zakończenia realizacji Projektu. IP FE(...) na etapie rozliczania wniosku o płatność końcową dokonuje weryfikacji poziomu wypłaconych oraz rozliczonych transz dofinansowania przy zachowaniu właściwych proporcji tak, by na koniec realizacji Projektu kwota wypłacona była zgodna z założonym poziomem dofinansowania określonym w Uchwale Zarządu Województwa (...) na mocy której została podjęta decyzja o dofinansowaniu projektu, dla którego Beneficjentem jest Województwo (...).
Partnerzy Projektu zobowiązani są transferować 100% dotacji w postaci wsparcia dla przedsiębiorstw, które zdecydują się na skorzystanie z usług w ramach Projektu, czego potwierdzeniem są wystawione przez Partnerów Projektu zaświadczenia de minimis, na całość środków otrzymanych jako dotacja unijna FE(...) 2021-2027.
Projekt nie generuje i nie będzie generował zysku.
Otrzymane dofinansowanie unijne w ramach FE(...) 2021-2027 ma charakter kosztowy i w całości przeznaczone jest na pokrycie wydatków niezbędnych do realizacji projektu, wskazanych jako wydatki kwalifikowane w zatwierdzonym wniosku o dofinansowanie. Partner Wiodący oraz Partnerzy Projektu zobowiązani są do rozliczenia otrzymanego dofinansowania w ramach FE(...) 2021-2027. Wnioski rozliczające przyznaną dotację składane są do IP FE(...) zgodnie z Zasadami realizacji.
Partner Wiodący oraz Partnerzy Projektu zobowiązani są do realizacji Projektu z należytą starannością, w szczególności ponosząc wydatki celowo, rzetelnie, racjonalnie i oszczędnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zaleceniami i procedurami przewidzianymi w ramach FE(...) 2021-2027 oraz w sposób, który zapewni prawidłową i terminową realizację Projektu.
Zgodnie z Zasadami realizacji w przypadku stwierdzenia, że Beneficjent (Partner Wiodący, Partnerzy Projektu) wykorzystał całość lub część dofinansowania niezgodnie z przeznaczeniem, z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 ustawy o finansach publicznych (dalej: „u.f.p.”), lub pobrał całość lub część dofinansowania w sposób nienależny lub w nadmiernej wysokości, zobowiązany jest do zwrotu całości lub części dofinansowania wraz z odsetkami, w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków na rachunek Beneficjenta, na zasadach określonych w u.f.p.
Należy wskazać i podkreślić, że Partner Wiodący – Województwo (...) w ramach projektu nie świadczy usług na rzecz konkretnych przedsiębiorców, nie wystawi im też zaświadczeń de minimis, a tym samym nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia i nie oczekuje żadnej odpłatności ze strony przedsiębiorców. Działania skierowane bezpośrednio do przedsiębiorców realizowane są przez poszczególnych Partnerów Projektu (…).
Pytania
1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że realizując przedstawiony Projekt, Partner Wiodący – Województwo (...) nie działa w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?
2.W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, tj. w razie uznania, że przy realizacji Projektu Województwo (...) działa w charakterze podatnika VAT, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że realizując przedstawiony Projekt, Partner Wiodący – Województwo (...) korzysta z wyłączenia podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, przewidzianego dla organów władzy publicznej oraz obsługujących ich urzędów wykonujących swoje zadania na podstawie innej niż umowa cywilnoprawna?
3.W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie drugie, tj. w razie uznania, że przy realizacji Projektu Województwo (...) nie korzysta z wyłączenia podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym dofinansowanie ze środków unijnych nie stanowi po stronie Partnera Wiodącego – Województwa (...), podstawy opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?
4.W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie trzecie, tj. w razie uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym dofinansowanie ze środków unijnych stanowi po stronie Partnera Wiodącego –Województwa (...), podstawę opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. 1 Ustawy o VAT, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zakresie towarów i usług nabywanych dla celów Projektu przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tego powodu, że dokonywane nabycia towarów i usług są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
1.W ocenie Wnioskodawcy, realizując przedstawiony Projekt, Partner Wiodący – Województwo (...) nie działa w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
2.W ocenie Wnioskodawcy, w razie negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, realizując przedstawiony Projekt, Partner Wiodący – Województwo (...) korzysta z wyłączenia podmiotowego, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, przewidzianego dla organów władzy publicznej oraz obsługujących ich urzędów wykonujących swoje zadania na podstawie innej niż umowa cywilnoprawna.
3.W ocenie Wnioskodawcy, w razie negatywnej odpowiedzi na pytanie drugie, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym dofinansowanie ze środków unijnych nie stanowi po stronie Partnera Wiodącego – Województwa (...), podstawy opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
4.W ocenie Wnioskodawcy, w razie negatywnej odpowiedzi na pytanie trzecie, tj. w razie uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym dofinansowanie ze środków unijnych stanowi po stronie Partnera Wiodącego – Województwa (...), podstawę opodatkowania VAT, o której mowa w art. 29a ust. I Ustawy o VAT, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zakresie towarów i usług nabywanych dla celów Projektu przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tego powodu, że dokonywane nabycia towarów i usług są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.
Ad 1.
Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami (VAT) są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą.
Działalność gospodarczą na potrzeby VAT zdefiniowano w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W przepisie tym wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) wielokrotnie analizował sposób rozumienia pojęcia samodzielnego wykonywania działalności gospodarczej – występującego zarówno w VI Dyrektywie Rady z 17 maja 1977 r. dotyczącej harmonizacji przepisów państw członkowskich w zakresie podatków obrotowych (wspólny system VAT i jednolita podstawa opodatkowania), w samej dyrektywie VAT, jak i w polskiej ustawie o VAT.
Doniosłe rozważania przedstawił w tym zakresie TSUE w wyroku z 1 kwietnia 1982 r., w sprawie 89/81 Staats secretaris van Financiën przeciwko Hong-Kong Trade Development Council. Sprawę rozstrzygniętą przez TSUE tym orzeczeniem należy przytoczyć z uwagi na jej podobieństwo do opisanego stanu faktycznego.
Sprawa przesądzona wyrokiem 89/81 dotyczyła bowiem organizacji powołanej do promocji handlu Hong-Kongu z innymi krajami, która utworzyła biuro w Amsterdamie. Biuro to świadczyło nieodpłatnie usługi polegające na udzielaniu informacji i porad handlowych związanych z Hong-Kongiem oraz możliwościami wymiany handlowej z tym regionem, a także przekazywało przedsiębiorcom z Hong-Kongu bezpłatne informacje o rynku europejskim. Jego jedynym źródłem finansowania była roczna dotacja rządowa oraz opłaty w wysokości 0,5% od wartości towarów importowanych i eksportowanych z Hong-Kongu.
Na tle takiego sposobu funkcjonowania biura powstała wątpliwość, czy można je uznać za podatnika VAT. Do TSUE skierowano pytanie, czy podmiot, który w sposób ciągły świadczy przedsiębiorcom usługi nieodpłatne, może być traktowany jako podatnik tego podatku.
W wydanym wyroku TSUE słusznie zauważył, że: „(…) kontekst art. 4 drugiej dyrektywy, którego wykładni dotyczy niniejsza sprawa, oraz spójność systemu wyraźnie dowodzą zatem, że osoba świadcząca usługi nieodpłatnie we wszystkich przypadkach nie może zostać uznana za podatnika w rozumieniu tego artykułu. W konsekwencji na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć, że osoba, która zwyczajowo świadczy usługi na rzecz podmiotów gospodarczych, we wszystkich przypadkach nieodpłatnie, nie może zostać uznana za podatnika w rozumieniu art. 4 drugiej dyrektywy”
Z powołanego orzeczenia TSUE wynika zatem, że istotne dla oceny czy dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT jest ustalenie, czy jego celem jest osiąganie jakiejkolwiek odpłatności z tytułu swojej działalności. Brak zamiaru uzyskiwania odpłatności w zamian za podejmowane działania powoduje, iż dany podmiot nie może zostać uznany za podatnika VAT.
Podobną interpretację art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przyjmują również polskie sądy administracyjne. W swych orzeczeniach wskazują one bowiem na to, że opodatkowaniu vat podlega co do zasady działalność odpłatna (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług). Stąd trudny do zaakceptowania jest wniosek jakoby podatnikiem VAT mógłby być podmiot podejmujący działania nieodpłatne. Działalność gospodarcza z samej swojej istoty zakłada występowanie odpłatności (odpłatności nie należy bowiem utożsamiać z zarobkowaniem/osiąganiem zysku). Brak odpłatności przekreśla wobec tego uznanie danej aktywności za działalność gospodarczą.
Poniżej Wnioskodawca powołuje przykłady takich stanowisk polskich sądów administracyjnych:
1.wyrok WSA w Łodzi z 7 grudnia 2016 r., I SA/Łd 958/16:
„Rację ma pełnomocniczka strony skarżącej, że ustawa o VAT nie wymaga, aby działalność gospodarcza była prowadzona w celu osiągnięcia zysku, co potwierdza brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Pozwala to na uznanie za podatników VAT różnego rodzaju organizacji o charakterze non profit, organów administracji publicznej, czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu osiągnięcia zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT nie musi być działalnością o charakterze zarobkowym. Należy jednak zauważyć, że podmiot, który wykonuje wyłącznie czynności nieodpłatne, nie może być uznany za podatnika VAT (tak ETS w orzeczeniu w sprawie 89/81 , Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council). Nie wykonuje on bowiem wówczas żadnych czynności opodatkowanych. W piśmiennictwie wskazuje się, że jest jednak różnica pomiędzy działalnością a działalnością gospodarczą (B.J.M. Terra, Developments in VAT – the deduction of input tax, International VAT Monitor 1996, nr 2, s. 53). Całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność. Taka sytuacja występuje w odniesieniu do bezpłatnych plenerowych pokazów filmowych dla dzieci i dorosłych oraz bezpłatnych spotkań autorskich z twórcami filmów, prezentacji publikacji poświęconej kinematografii, wernisaży wystaw oraz spacerów filmowych dla seniorów – jak prawidłowo ocenił organ”.
2.wyrok WSA w Szczecinie z 12 kwietnia 2017 r., I SA/Sz 96/17:
„Skoro działalność gospodarcza determinuje posiadanie statusu podatnika VAT, pojawia się pytanie, kiedy działalność nosi przymiot „gospodarczy”. W tym kontekście istotna wydaje się być kwestia zamiaru osiągania przychodów. O ile brak przychodu nie oznacza, że dany podmiot nie prowadzi działalności gospodarczej, o tyle brak zamiaru jego osiągania skutkuje brakiem możliwości uznania podmiotu za podatnika VAT. Takie stanowisko zaprezentował TS w wyroku w sprawie 89/81 Hong-Kong Trade Development Council. Trybunał uznał w tej sytuacji, że aktywność, która nie wiąże się z wzajemnym świadczeniem pieniężnym, stanowi czynność nieodpłatną, co wyklucza możliwość uznania podmiotu ją realizującego za podatnika VAT (analogicznie zob. wyrok TSUE w sprawie C-263/11 Ainars Redlihs czy wyrok z 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Landesorganisation Kärnten v. Finanzamt Klagenfurt (orzeczenie wstępne), Zb. Orz. 2009, s. I-9781)”.
W innych orzeczeniach zwrócono również uwagę na cechy działalności prowadzonej przez podmiot, które nie pozwalają na uznanie takiej działalności za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Takimi cechami są w szczególności nieograniczony krąg podmiotów, wobec których działalność jest podejmowana oraz stałość prowadzonej działalności gospodarczej.
W świetle tych cech za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT nie należałoby uznać aktywności, która jest skierowana do ograniczonego kręgu podmiotów i jest jednorazowa (niestała). Podmiot prowadzący działalność gospodarczą dąży bowiem zasadniczo do osiągnięcia jak najszerszego kręgu odbiorców swoich działań (nabywców towarów/usługobiorców) i sam ich nie ogranicza (byłoby to bowiem sprzeczne z ideą działalności gospodarczej). Ponadto, podmiot prowadzący działalność gospodarczą co do zasady działa w sposób stały, a nie jednorazowy.
Dla potwierdzenia powyższego należy powołać następujące orzeczenia sądów administracyjnych:
1.wyrok WSA we Wrocławiu z 1 lutego 2024 r., I SA/Wr 373/23:
„(...) okoliczności, w jakich doszło do świadczenia usług przez Fundację, różnią się od tych, w jakich zwykle prowadzi się działalność gospodarczą. Ponieważ fundacja nie oferuje świadczenia usług na ogólnym rynku lecz kieruje swoją ofertę jedynie do OPP. Podzielić należy stanowisko organu odwoławczego, który wywiódł, że czynności na rzecz innych OPP nie były realizowane przez Stronę w celach komercyjnych, lecz dla realizacji celów statutowych pożytku publicznego, dla których Fundacja została powołana. Organ prawidłowo ustalił, że działalność Skarżącego w zakresie świadczenia spornych usług, nie była podejmowana w celu zarobkowym i ukierunkowana na osiągnięcie zysku. Działalności tej nie można w ocenie sądu zakwalifikować jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i art. 9 ust. 1 dyrektywy 112, a Fundacja wykonując sporne usługi nie działała w charakterze podatnika VAT (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i art. 2 ust. 1 lit. c dyrektywy 112)”.
2.wyrok WSA w Szczecinie z 12 kwietnia 2017 r., I SA/Sz 96/17:
„Równie istotna co zamiar osiągania dochodów jest stałość prowadzonej działalności. Tylko aktywność, która w zamierzeniu ma być ciągła (tj. inna niż okazjonalna), może nieść za sobą skutki w zakresie VAT. Takie stanowisko wyraził TSUE m.in. w wyroku z 20 czerwca 2013 r. w sprawie C-219/12Finanzamt Freistadt Rohrbach Urfahr v. Unabhängiger Finanzsenat Außenstelle Linz (orzeczenie wstępne)”.
W świetle powyższej argumentacji aktywność Województwa w ramach Projektu nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. W efekcie – w ocenie Wnioskodawcy – Województwo w zakresie Projektu nie działa w charakterze podatnika VAT.
Województwo realizuje Projekt po to, aby osiągnąć określone cele publiczne. Należy do nich zaliczyć
Działaniom podejmowanym przez Województwo w ramach Projektu nie towarzyszy nastawienie podobne do tego, jakie jest charakterystyczne dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca od samego początku nie ma zamiaru osiągnięcia jakiejkolwiek odpłatności, a tym bardziej zysku, na skutek realizacji Projektu.
Powyższemu dowodzi przedstawiony opis stanu faktycznego, z którego wynika, że:
1.Działania wnioskodawcy (jako Partnera Wiodącego) w ramach projektu są nieodpłatne dla przedsiębiorców.
2.Projekt nie generuje i nie będzie generował zysku.
3.Wszystkie wydarzenia będą nieodpłatne dla uczestników/przedsiębiorców.
4.Partner Wiodący – Województwo (...) w ramach projektu nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia i nie oczekuje żadnej odpłatności ze strony przedsiębiorców.
Tymczasem typowy podmiot prowadzący działalność gospodarczą oczekiwałby odpłatności w zamian za swoje działania. Co więcej zakładałby on, że taka odpłatność nie tylko zrekompensuje poniesione przez niego koszty podejmowanych działań, ale również zapewni mu osiągnięcie zysku, co jest istotą działalności gospodarczej. Wnioskodawca natomiast nie oczekuje od odbiorców swoich działań żadnej odpłatności, co jest spójne z tym, że jego działalność w tej sferze nie stanowi działalności gospodarczej. Jak wykazano bowiem kilka akapitów wyżej, jest to działalność ściśle publiczna, nastawiona na osiągnięcie innych efektów niż zysk, a mianowicie określonych celów publicznych w zakresie rozwoju regionalnego. Z powyższym korespondują wyznaczone wskaźniki Projektu, które w żadnym stopniu nie odnoszą się do odpłatności czy zysku. Typowy podmiot prowadzący działalność gospodarczą przede wszystkim kierowałby się właśnie takimi wskaźnikami dla oceny swych działań, jak osiągany zysk (marża).
Wskaźniki przyjęte przez Województwo (Produktu i Rezultatu) odnoszą się bowiem do liczb wspartych w ramach Projektu przedsiębiorców z danej grupy (wskaźniki Produktu) oraz określonych efektów w zakresie rozwoju kompetencji pracowników MŚP (liczba pracowników MŚP kończących szkolenia) czy liczby przedsięwzięć ekologicznych w ramach Projektu (wskaźniki Rezultatu). Wskaźniki te są więc bezpośrednio skorelowane z pozagospodarczym celem Projektu, jakim jest stymulacja rozwoju gospodarczego Województwa (...) (przedsiębiorców z tego regionu). Działalność Województwa w ramach Projektu różni się od działalności gospodarczej również tym, że w porównaniu do typowej działalności gospodarczej jest ona skierowana do bardzo wąskiego kręgu odbiorców. Odbiorcami działań Wnioskodawcy będą bowiem tylko przedsiębiorcy z regionu (…). W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Projekt to odpowiedź na rosnącą potrzebę wzmacniania innowacyjności i konkurencyjności (…) przedsiębiorstw.
Podmiot prowadzący działalność gospodarczą, funkcjonujący na warunkach rynkowych, nie zawężałby kręgu odbiorców swoich działań wyłącznie do przedsiębiorców z określonego regionu. Byłoby to bowiem zachowanie sprzeczne z logiką gry rynkowej. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą dąży właśnie do tego, aby zakres odbiorców jego działań (potencjalnych klientów, którzy mogą przynieść mu zarobek) był jak największy. Jego działania nie są „celowane” – ukierunkowane na konkretną grupę odbiorców wyznaczoną jakimiś cechami. Taki sposób wyznaczenia odbiorców działań jest natomiast charakterystyczny właśnie dla działalności innej niż działalność gospodarcza, np. działalności charytatywnej prowadzonej przez organizacje pożytku publicznego (OPP) lub dla działalności administracji publicznej nieuznawanej za działalność gospodarczą. W takim wypadku ograniczenie kręgu odbiorców działań ma bowiem na celu osiągnięcie określonego efektu niefinansowego (np. wsparcie określonej grupy potrzebujących w przypadku OPP lub stymulowanie przedsiębiorczości na obszarze danego regionu). Tak jest właśnie w przypadku działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w ramach projektu i z tego powodu nie można ich uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.
Kolejnym aspektem jest fakt, że działania podejmowane przez Województwo w ramach projektu nie będą miały charakteru stałego, ciągłego, powtarzalnego. Projekt jest realizowany w ściśle określonych ramach czasowych.
W opisie stanu faktycznego wskazano bowiem, że Projekt realizowany jest w okresie (…). Działalność Wnioskodawcy jest w związku z tym ograniczona w czasie, co nie jest typowe dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Podmiot inicjujący i prowadzący działalność gospodarczą co do zasady nie zakłada, iż będzie ona stanowiła przedsięwzięcie jednorazowe lub ograniczone w czasie. Nawet jednak w tym drugim przypadku (co dotyczy np. działalności sezonowej) podmiot prowadzący działalność gospodarczą zakłada jej powtarzalność w miarę regularnych odstępach. Tymczasem w przypadku Projektu mamy do czynienia z działaniami jednorazowymi i niepowtarzalnymi. Sam Projekt odbywa się bowiem w perspektywie finansowej 2021-2027. Nie są to więc działania jakie można byłoby uznać za przejaw działalności gospodarczej Województwa.
Słuszność zaprezentowanej powyżej wykładni Wnioskodawcy potwierdzają następujące wyroki sądów administracyjnych:
1.wyrok WSA w Olsztynie z 13 marca 2024 r., I SA/OI 51/24:
„Sąd nie podziela stanowiska organu w kwestii trwałego charakteru omawianych usług. Były one świadczone w określonym przedziale czasowym, wyznaczonym początkową i końcową datą realizacji projektu. Przez ciągłość, o której mowa zarówno w przepisie krajowym jak i unijnym, należy rozumieć nie tylko czas świadczenia, ale także jego regularność i dostępność, w tej sprawie ograniczoną do zamkniętego kręgu odbiorców (8 MŚP)/ dostęp do spornych usług nie był więc powszechny, lecz zawężony do kilku wybranych podmiotów (beneficjentów Projektu). To także odróżnia działania skarżącej od typowej działalności gospodarczej, na ogół nieograniczonej do wyselekcjonowanych odbiorców i nieograniczonej w czasie. (...) W opisie stanu faktycznego podano, że MŚP korzystające z usług skarżącej w ramach projektu nie ponosiły żadnych opłat z tego tytułu. Zdaniem sądu usługi te były świadczone przez skarżącą bez zamiaru osiągnięcia zysku (zarobku). Celem skarżącej nie był zarobek, lecz cel społeczny, tj. stworzenie korzystnych warunków rozpoczęcia działalności gospodarczej wyselekcjonowanych przedsiębiorstw, co z kolei miało przyczynić się do wzrostu potencjału gospodarczego regionu i stworzenia nowych miejsc pracy. Organ celu tego nie podważył, kwestionuje jedynie jego źródło, tj. twierdzi, że opisane działanie nie należy do zadań własnych gminy. W ocenie Sądu, jeżeli po stronie skarżącej wystąpiła jakakolwiek korzyść, to miała ona ogólnospołeczny (niematerialny) charakter, niezapewniający skarżącej finansowych korzyści (zarobku, dochodu, zysku). W opisie stanu faktycznego podano, że skarżąca nie żądała od uczestników projektu wnoszenia wkładu własnego, kompensującego część kosztów, przy czym dofinansowanie stanowiło około 85% kosztów projektu, zaś pozostałą jego część poniosła skarżąca, co także potwierdza brak celu zarobkowego czynności wykonywanych w ramach projektu przez skarżącą. Wręcz przeciwnie, skarżąca, w związku z realizacją projektu (świadczeniem usług) mogła jedynie liczyć na częściowe pokrycie poniesionych wydatków. Z opisu stanu faktycznego wynika (str. 4 wniosku), że część usług (wynajem powierzchni biurowej, przy refundacji kosztów mediów) skarżąca świadczyła z wykorzystaniem własnego majątku, jednak pozostałe usługi na rzecz MŚP opisane przez skarżącą, świadczyły specjalistyczne firmy, wykorzystujące swój potencjał. Zdaniem sądu tak opisane, częściowe wykorzystanie własnych zasobów skarżącej nie powinno, na tle wyżej przedstawionych okoliczności, przesądzać o uznaniu spornych usług za świadczone w ramach jej działalności gospodarczej. Z wyżej podanych przyczyn sąd uznał, że świadczenie usług przez skarżącą nie mieściło się w granicach wyznaczonych treścią art. 15 ust 2 ustawy VAT, tj. Skarżąca nie świadczyła spornych usług w ramach własnej działalności gospodarczej jako podatnik, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu, gdyż nie wykonywała zarobkowych czynności z wykorzystaniem w sposób ciągły własnych zasobów. Tym samym świadczenie omawianych usług nie podlegało opodatkowaniu”.
2.wyrok NSA z 7 lutego 2024 r., I FSK 264/22:
„Projekt nie generuje dochodów dla gminy, usługi realizowane w ramach projektu były bezpłatne, obejmowały m.in. zapewnianie sprzyjających warunków do rozpoczynania oraz rozwoju działalności gospodarczej nastawionej na rozwój innowacyjnych produktów i technologii. Działania wsparcia procesu zakładania oraz rozwoju młodych przedsiębiorstw w ramach realizacji programów inkubacji wykorzystywane są przez OPNT oraz Partnerów Projektu w ramach działalności statutowej. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można wykluczyć, że w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem usług, skoro we wniosku o interpretację Gmina przedstawiła szereg czynności, które będzie wykonywała na rzecz MŚP. Wystąpią bowiem skonkretyzowane świadczenia na rzecz zindywidualizowanych beneficjentów (uczestników Projektu), a na ten element sam Wnioskodawca podkreśla, że świadczy m.in. usługi szkoleniowe, doradcze, prawne, księgowe, podatkowe, ICT, mentoring na rzecz inkubowanych MŚP (…). Co istotne Skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji wyjaśniła, że projekt nie generuje dla niej dochodów, w jego ramach realizuje usługi bezpłatnie, co obejmuje zapewnianie sprzyjających warunków do rozpoczynania oraz rozwoju działalności gospodarczej nastawionej na rozwój innowacyjnych produktów i technologii, przy czym działania wsparcia procesu zakładania oraz rozwoju młodych przedsiębiorstw w ramach realizacji programów inkubacji wykorzystywane są przez OPNT oraz Partnerów Projektu w ramach działalności statutowej. Skarżąca wyjaśniła też, że projekt realizuje jej zadania własne, sprzyjające rozwojowi przedsiębiorczości i osiąganiu sukcesów przez lokalnych przedsiębiorców, służące zwiększeniu poziomu zatrudnienia i jakości miejsc pracy oraz wzrostowi dochodów samorządowych. Dlatego zdaniem Skarżącej realizowane zadanie ma na celu zaspokojenie potrzeb publicznych oraz wypełnia zadania nałożone na Gminę, która w związku z tym nie jest w omawianym zakresie podatnikiem podatku VAT. Podsumowując gmina, która realizuje projekt z zakresu inkubacji MŚP nie wykonuje z tego tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT”.
3.wyrok WSA w Kielcach z 24 kwietnia 2025 r., I SA/Ke 84/25:
„Zdaniem Sądu opis stanu faktycznego zawarty we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej nie potwierdza wystąpienia wyżej wymienionych przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej, zawartych w obu wcześniej przytaczanych przepisach (art. 15 ust. 2 ustawy VAT i art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112). Działania świadczone na rzecz uczestników przez województwo były świadczone w określonym przedziale czasowym, wyznaczonym początkową i końcową datą realizacji projektu. Przez ciągłość, o której mowa zarówno w przepisie krajowym jak i unijnym, należy rozumieć nie tylko czas świadczenia, ale także jego regularność i dostępność, w tej sprawie ograniczoną do zamkniętego kręgu odbiorców (przedsiębiorcy wybrani w naborze).
Dostęp do spornych usług nie był więc powszechny, lecz zawężony do kilku wybranych podmiotów (beneficjentów projektu). To odróżnia działania skarżącego od typowej działalności gospodarczej, na ogół nieograniczonej do wyselekcjonowanych odbiorców i nieograniczonej w czasie. W opisie stanu faktycznego podano, że uczestnicy projektu (przedsiębiorcy lub ich przedstawiciele) biorący udział w Projekcie nie ponoszą żadnych opłat z tego tytułu. Wnioskodawca nie będzie czerpał żadnych korzyści finansowych z tytułu realizacji projektu a jego uczestnicy nie będą ponosili żadnej odpłatności. Województwo nie działa zatem z zamiarem osiągnięcia zysku (zarobku). Celem Skarżącej nie był zarobek, lecz cel społeczny, tj. kompleksowe wsparcie z zakresu internacjonalizacji i promocji gospodarczej świętokrzyskich małych i średnich przedsiębiorstw z kluczowych branż regionu”.
4.(…)
Istotną okolicznością jest także to, że w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W związku z działaniami podejmowanymi w ramach Projektu nie można uznać Wnioskodawcy za producenta, handlowca, usługodawcę, podmiot pozyskujący zasoby naturalne, rolnika, czy też osobę wykonującą wolny zawód.
Wnioskodawca w ramach Projektu nic nie produkuje, nie handluje żadnymi towarami, nie pozyskuje żadnych zasobów naturalnych, nie uprawia roli ani nie wykonuje wolnego zawodu.
W ocenie Wnioskodawcy, nie świadczy on również żadnych usług na rzecz przedsiębiorców. W opisie stanu faktycznego wskazano bowiem, że Partner Wiodący Województwo (...) w ramach projektu nie świadczy usług na rzecz konkretnych przedsiębiorców. Usługi na rzecz przedsiębiorców są świadczone przez konkretne (…). Wnioskodawca w ramach projektu realizuje funkcję jaką jest informowanie potencjalnych/możliwych uczestników projektu o usługach, jakie mogą być na ich rzecz świadczone przez (…) poprzez:
1.Prowadzenie Punktu Kontaktowego oraz współpracę z przedsiębiorcami.
2.Kampanię informacyjną usług realizowanych na rzecz przedsiębiorców.
3.Organizację warsztatów (…).
Informowania jedynie potencjalnych i niepewnych uczestników projektu o możliwości wzięcia w nim udziału oraz jego szeroko pojętej promocji nie można uznać za świadczenie usług (tzn. za działalność gospodarczą prowadzoną przez usługodawcę, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Wynika to stąd, że nie są spełnione cechy składające się na definicję „świadczenia usług”, bowiem:
1.Nie istnieje na tym etapie stosunek zobowiązaniowy (np. umowny) pomiędzy Województwem, a potencjalnym uczestnikiem Projektu (przedsiębiorcą).
2.Potencjalny uczestnik Projektu nie uzyskuje żadnej wymiernej korzyści w postaci otrzymywanej „usługi”. Uzyskuje on jedynie informację (zdobywa świadomość) na temat istnienia Projektu i możliwości skorzystania w jego ramach z określonych usług świadczonych przez (…).
3.W zamian za udzielaną informację i promocję Projektu Województwo nie otrzymuje bezpośredniego wynagrodzenia od np. osoby odwiedzającej Punkt Kontaktowy czy uczestniczącej (…).
Nadto należy zwrócić uwagę, iż niemożliwym jest zidentyfikowanie konkretnego odbiorcy usługi (usługobiorcy), bowiem działania informacyjno-promocyjne Partnera Wiodącego (Województwa) mają charakter otwarty i mogą w nich wziąć udział wszyscy zainteresowani. Wszystko to powoduje, iż nie można uznać Województwa za usługodawcę wymienionego w 15 ust. 2 ustawy o VAT w kontekście działań podejmowanych w ramach projektu jako Partner Wiodący.
Powyższe potwierdza wyrok TSUE z 3 marca 1994 r., C-16/93, r. J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting, w którym wskazano, że: „(...) świadczenie usług odbywa się „za wynagrodzeniem” w rozumieniu art. 2 ust. 1 Szóstej Dyrektywy i jest w związku z tym opodatkowane wyłącznie, jeśli występuje stosunek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, obejmujący świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę wykonaną na rzecz usługobiorcy. W przypadku takim, jak ten będący przedmiotem postępowania głównego, nie ulega wątpliwości, że przesłanki te nie zostały spełnione. Jeżeli muzyk grający przy drodze publicznej otrzymuje datki od przechodniów, to kwot tych nie można uznać za wynagrodzenie za usługę wykonaną na ich rzecz. Po pierwsze, nie ma umowy między stronami, gdyż przechodnie dobrowolnie udzielają datków, których kwotę ustalają według własnego uznania. Po drugie, nie istnieje konieczny związek między usługą muzyczną i płatnościami, do których usługa ta prowadzi. Przechodnie nie żądają, by wykonywać dla nich muzykę, a ponadto, płacą kwoty, które nie zależą od samej usługi wykonywania muzyki, lecz od subiektywnych pobudek, np. współczucia”.
Istotny w tym zakresie jest również wyrok TSUE z 6 października 2009 r., C-267/08, SPÖ Landesorganisation Kärnten v. Finanzamt Klagenfurt, który dotyczył działalności informacyjno-promocyjnej prowadzonej przez partię polityczną, a więc podmiot podobny do Województwa w zakresie dominującej sfery i celów działania (tzn. publicznych). W wyroku tym TSUE wskazał, że działalność informacyjno-promocyjna partii politycznej nie stanowi działalności gospodarczej. Podobnie również w przypadku Województwa prowadzącego promocję projektu należy przyjąć brak działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Poniżej należy przytoczyć fragment omawianego wyroku TSUE:
„W tym miejscu należy podnieść, że działalność, której dotyczy sprawa przed sądem krajowym, opisana w pkt 18 niniejszego wyroku, polega na wykonywaniu czynności z zakresu reklamy. Jednak w tym przypadku ten rodzaj wykorzystywania dobra nie pozwala na stałe osiąganie zysków. Należy bowiem zauważyć, że w celu zapewnienia kontynuacji swej działalności SPÖ finansowana jest z dotacji publicznych zgodnie z krajową ustawą austriacką o finansowaniu partii politycznych, z różnego rodzaju darowizn oraz ze składek członkowskich. Zatem jedyne zyski mające charakter stały pochodzą z finansowania publicznego oraz ze składek członków partii. Zyski te pokrywają między innymi straty wynikające z działalności będącej przedmiotem sprawy przed sądem krajowym. Ta działalność SPÖ pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. Dokładniej działalność SPÖ, w szczególności za pośrednictwem Landesorganisation, polega na przyczynianiu się do kształtowania życia politycznego w celu uczestnictwa w sprawowaniu władzy politycznej. Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku. W konsekwencji działalność, której dotyczy sprawa przed sądem krajowym, nie może stanowić „działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy VAT. W świetle powyższego należy odpowiedzieć, że art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że działalność w zakresie reklamy zewnętrznej wykonywana przez oddział partii politycznej z jednego z państw członkowskich nie powinna być uznawana za działalność gospodarczą”.
Warto także przytoczyć fragment opinii Rzecznika Generalnego TSUE M. Poiaresa Madura stanowiącej podstawę do wydania wyroku w powołanej sprawie:
„(...) należy poczynić ogólniejszą uwagę w kwestii charakteru promocji i reklamy, jakiej dotyczy niniejsza sprawa. Jak słusznie zauważają Finanzamt Klagenfurt oraz rząd grecki, jest to typowy przykład retoryki wyborczej. Partie polityczne nie prowadzą kampanii promocyjnych i reklamowych w celu uzyskania dochodu, lecz w celu rozpowszechnienia swych poglądów w społeczeństwie. Pełnią one centralną funkcję w systemie demokracji pośredniej i działalność informacyjna, którą prowadzą, jest odzwierciedleniem roli, jaką odgrywają w tym systemie. Czynnik finansowy związany z promocją partii jest drugorzędny w stosunku do jej charakteru politycznego. Oddział krajowy SPÖ, prowadząc w związku z odbywającymi się w Austrii różnymi wyborami (do rad gminy, sejmików krajowych, zgromadzenia narodowego, prezydenckimi), na rzecz podległych mu oddziałów, działalność polegającą na „reklamie zewnętrznej”, nie działał jako przedsiębiorca motywowany względami ekonomicznymi, lecz jako organizacja polityczna pragnąca odnieść zwycięstwo w wyborach. Powyższa uwaga jest słuszna niezależnie od faktu, iż SPÖ finansowana była przez państwo na zasadach określonych w austriackiej ustawie o finansowaniu partii politycznych. Wpływy takie nie stanowią dochodu z działalności gospodarczej. W systemie demokratycznym partie polityczne finansowane są ze środków publicznych, by mogły pełnić swe funkcje polityczne na rzecz obywateli. Co więcej, istnienie systemu publicznego finansowania partii politycznych stanowi dodatkowy argument potwierdzający tezę, iż działalność promocyjna wnoszącej odwołanie nie stanowi odpłatnej działalności gospodarczej. państwo austriackie dotuje działalność SPÖ właśnie dlatego, iż nie jest ona zwykłym podmiotem gospodarczym, ale partią polityczną, której cel działalności różni się od celów przedsiębiorstwa handlowego. Przeto brak jest podstaw do porównywania wnoszącej odwołanie do działającej na wolnym rynku agencji reklamowej, której funkcjonowanie z natury rzeczy jest nastawione na osiągnięcie zysku”.
Podobnie jak w przypadku partii politycznych, tak też w przypadku Województwa działającego jako Partner Wiodący w ramach Projektu, działalność promocyjno-informacyjna nie ma na celu uzyskania zysku. Celem działań Województwa jest rozpromowanie Projektu wśród jego potencjalnych beneficjentów (przedsiębiorców) oraz uświadomienie ich o możliwości skorzystania z usług wsparcia, które są świadczone przez poszczególne (…). Działania Województwa w ramach Projektu nie przyniosą Województwu żadnego zysku, ale umożliwią lepszą i efektywniejszą realizację jego celów publicznych w zakresie stymulowania regionalnej przedsiębiorczości, zwłaszcza w zakresie rozwoju współpracy na linii biznes-nauka. Nie należy ich zatem kwalifikować w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.
Końcowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem VAT jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą w sposób samodzielny. Aktywności Województwa w obszarze projektu nie można natomiast uznać za samodzielną z kilku zasadniczych przyczyn:
1.Wykonawcy poszczególnych usług informacyjno-promocyjnych zostaną wybrani zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych z dnia 11 września 2019 r. (t. j. Dz. U. 2024 poz. 1320 z zm.) oraz Regulaminem udzielania zamówień publicznych w Urzędzie Marszałkowskim Województwa (...), stanowiącym załącznik (...) do Uchwały (…). Wnioskodawca nie będzie więc dysponował w tym zakresie samodzielnością. Będzie istotnie skrępowany przez przepisy PZP oraz wewnętrzne regulacje. Działalności prowadzonej przez Województwo w ramach Projektu nie można zatem uznać za samodzielną działalność gospodarczą, która podlega VAT.
2.Realizacja Projektu musi przebiegać w zgodności i w oparciu o obowiązujące Wytyczne wydane przez ministra właściwego ds. rozwoju regionalnego dotyczących okresu programowania 2021-2027. W związku z tym działania Województwa w ramach Projektu nie są na tyle samodzielne, aby można je było uznać za działalność gospodarczą.
Ponadto Wnioskodawca wskazuje na wyroki TSUE, które potwierdzają, iż aktywność jednostek samorządów terytorialnego (gmin, powiatów i województw), która następuje w wykonaniu ich zadań publicznych i nie wiążę się z odpłatnością od beneficjentów podejmowanych działań, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT:
1.wyrok TSUE z 30 marca 2023 r., C-616/21, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej Przeciwko Gminie L: „(...) nawet biorąc pod uwagę dotacje przyznane gminie L. przez fundusz ochrony środowiska, które wynoszą 40-100% poniesionych kosztów, charakter takiego świadczenia usług nie odpowiada podejściu, jakie przyjęłoby w danym wypadku przedsiębiorstwo zajmujące się usuwaniem azbestu, które przy ustalaniu swoich cen starałoby się zawrzeć w nich swoje koszty i osiągnąć marżę zysku. Ponadto nie podlegają zwrotowi koszty związane z organizacją przez ową gminę akcji usuwania azbestu u jej mieszkańców, a jedynie z czynnościami zleconymi wybranemu przedsiębiorstwu. W związku z tym ta sama gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku. Po trzecie, nie wydaje się ekonomicznie opłacalne, aby takie przedsiębiorstwo zajmujące się usuwaniem azbestu nie przenosiło żadnych poniesionych przez siebie kosztów na beneficjentów swoich usług, oczekując jednocześnie częściowej rekompensaty tych kosztów w formie dotacji. W konsekwencji nie wydaje się, z zastrzeżeniem dokonania weryfikacji przez sąd odsyłający, by Gmina L. wykonywała w niniejszym przypadku działalność o charakterze gospodarczym w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112.”
2.wyrok TSUE z 30 marca 2023 r., C-612/21, Gmina O. przeciwko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej: „W konsekwencji nawet biorąc pod uwagę płatności przyznane gminie O. przez dane województwo, które wynoszą 75% kosztów podlegających dofinansowaniu, suma kwot otrzymanych od zainteresowanych właścicieli z jednej strony i od owego województwa z drugiej strony pozostaje strukturalnie niższa od łącznych kosztów faktycznie poniesionych przez tę gminę, jak wskazano w pkt 31 niniejszego wyroku, co nie odpowiada podejściu, jakie przyjąłby w danym wypadku instalator systemów OZE, który przy ustalaniu swoich cen starałby się zawrzeć w nich swoje koszty i osiągnąć marżę zysku. natomiast wspomniana gmina ponosi jedynie ryzyko strat, nie mając perspektywy zysku.”
Tezy zawarte w powyższych orzeczeniach przez TSUE można odpowiednio odnieść do sytuacji Województwa w ramach Projektu, bowiem ono również w związku ze swoimi działaniami promocyjno-informacyjnymi będzie ponosiło koszty bez perspektywy osiągnięcia jakiejkolwiek odpłatności od potencjalnych uczestników Projektu (przedsiębiorców), a tym bardziej zysku. W opisie stanu faktycznego wskazano bowiem, iż Województwo będzie ponosiło koszty Punktu Kontaktowego, kampanii informacyjnej czy organizacji (…). Niemniej jednak koszty te nie zostaną w jakikolwiek sposób przerzucone na odbiorców tych działań. Powoduje to, iż aktywność Województwa w ramach Projektu nie może zostać choćby porównana do działalności gospodarczej do działalności typowego przedsiębiorcy.
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 powinno zostać uznane za prawidłowe.
Ad 2.
Wnioskodawca zauważa, iż nawet jeśli istniałyby podstawy do tego, aby w zakresie działań podejmowanych w ramach Projektu uznać go za podatnika VAT, to podlega on wyłączeniu z tej kategorii pojęciowej na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w zw. z art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT.
Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W myśl art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku (...), chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Wnioskodawca chce podkreślić, że art. 15 ust. 6 ustawy o VAT jest niepełną i błędną transpozycją art. 13 ust. 1 dyrektywy VAT do krajowego systemu prawnego. Przyczyna tego leży w tym, że prawodawca prawdopodobnie mylnie przyjął założenie, według którego odwołanie się do działalności opartej na stosunku cywilnoprawnym przenosi do polskiego prawa kryterium „istotnych zaburzeń konkurencji”. W rzeczywistości jednak działalność w oparciu o umowę cywilnoprawną nie musi automatycznie generować wspomnianych istotnych zaburzeń konkurencji. Pomiędzy tymi kategoriami występuje relacja przecinania się.
W konsekwencji Wnioskodawca uważa, że w ramach analizy możliwości jego wyłączenia z kategorii pojęciowej podatnika VAT należy wziąć pod uwagę następujące okoliczności:
1.Czy jest on podmiotem prawa publicznego;
2.Czy w ramach Projektu podejmuje on działania lub dokonuje transakcji jako organ władzy publicznej;
3.Czy wykluczenie Wnioskodawcy z kategorii pojęciowej podatnika VAT, w zakresie przedmiotowego Projektu, prowadzi do znaczących zakłóceń konkurencji;
4.Czy Wnioskodawca w ramach Projektu wykonuje czynności określone w załączniku nr 1 do Dyrektywy VAT? Jeśli tak – to czy skala tych działań jest niewielka?
Odnosząc się kolejno do poszczególnych przesłanek wymienionych powyżej, należy wskazać, że:
1.Zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 6 pkt 1) u.s.w. województwo jest podmiotem publicznym. W myśl powołanych przepisów, do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej. Samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
2.W ramach Projektu podejmuje ono działania jako organ władzy publicznej, ponieważ projekt ma na celu wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu small mid caps w ich procesach innowacyjnych poprzez oferowanie specjalistycznego doradztwa i dostępu do nowoczesnych rozwiązań technologicznych, które są niezbędne do ich rozwoju. Wskazano również, że jest to projekt o strategicznym znaczeniu dla społeczno-gospodarczego rozwoju regionu, realizujący zadania publiczne. Realizacja Projektu wpisuje się w takie zadania ustawowe województwa jak określanie strategii rozwoju województwa, uwzględniającej w szczególności ustawowo określone cele, z których dwa dotyczą rozwoju gospodarczego, tj.: pobudzanie aktywności gospodarczej oraz podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa (art. 11 ust. 1 pkt 2 i 3 u.s.w.) oraz prowadzenie polityki rozwoju województwa, na którą składa się m.in.: tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji (art. 11 ust. 2 pkt 1 i 6 u.s.w.). Zatem w ramach projektu województwo podejmuje działania jako organ władzy publicznej. W ocenie Wnioskodawcy działania podejmowane przez niego w ramach projektu, jak i cały projekt to przejaw realizacji przez województwo przypisanych mu zadań publicznych. Jednocześnie posługuje się ono w tym zakresie odpowiednim instrumentarium dla tych konkretnych zadań publicznych, bowiem niemożliwe byłoby ich realizowanie w drodze wydawania aktów administracyjnych (jest to narzędzie nieadekwatne do celu jakim jest stymulacja przedsiębiorczości w regionie).
3.Wykluczenie Wnioskodawcy z zakresu kategorii pojęciowej podatnika VAT w ramach Projektu nie spowoduje żadnych zakłóceń konkurencji, bowiem na obszarze (…) nie istnieje inne województwo, które w sposób konkurencyjny do Wnioskodawcy mogłoby prowadzić działania promocyjno-informacyjne skierowane do przedsiębiorców z regionu (…) mające na celu zachęcenie ich do udziału w Projekcie. Jest to związane z tym, że Województwo podejmując działania w ramach Projektu, jako jego Partner Wiodący, nie działa na żadnym rynku. Działa ono bowiem w sferze publicznej, jako animator rozwoju regionalnego. Stosownie bowiem do art. 3 ustawy z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 198) – dalej: „u.z.p.p.r.”, politykę rozwoju prowadzą Rada Ministrów, samorząd województwa, związki metropolitalne, samorząd powiatowy i gminny oraz ich związki. Brak jest zatem podmiotów prywatnych, które mogłyby stanowić dla Wnioskodawcy (będącego Województwem) konkurencję w zakresie prowadzenia polityki rozwoju regionalnego. Inne podmioty wymienione w art. 3 u.z.p.p.r. prowadzą ją natomiast na innych obszarach (inne województwa) lub w innej skali (Rada Ministrów w skali całego kraju, a np. powiat w skali powiatowej), a zatem nie występuje między nimi konkurencja.
4.Wnioskodawca w ramach projektu nie wykonuje czynności określonych w załączniku nr 1 do Dyrektywy VAT.
W konsekwencji, skoro wszystkie wyżej wymienione przesłanki są spełnione, to Wnioskodawcę należy wyłączyć z kategorii podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT w związku z art. 13 ust. 1 dyrektywy VAT w zakresie działań podejmowanych w ramach realizacji projektu.
Tym samym, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 powinno zostać uznane za prawidłowe.
Ad 3.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT nie podlega sama dotacja, lecz dotacja stanowiąca swoistą zapłatę w zamian za świadczoną usługę/dostarczany towar. Konieczne jest wobec tego powiązanie dotacji ze świadczoną usługą/dostarczanym towarem.
W przypadku dotacji otrzymywanej przez Województwo w związku z realizacją projektu nie można jej powiązać z żadną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę. Wynika to stąd, że Partner Wiodący – Województwo (...) w ramach projektu
Za świadczoną usługę nie można uznać działań promocyjnych i informacyjnych podejmowanych przez Województwo, ponieważ jak wskazano już w ramach Ad 1 nie są spełnione cechy składające się na definicję „świadczenia usług”, bowiem:
1.Nie istnieje na tym etapie stosunek zobowiązaniowy (np. umowny) pomiędzy Województwem, a potencjalnym uczestnikiem Projektu (przedsiębiorcą).
2.Potencjalny uczestnik Projektu nie uzyskuje żadnej wymiernej korzyści w postaci otrzymywanej „usługi”. Uzyskuje on jedynie informację (zdobywa świadomość) na temat istnienia Projektu i możliwości skorzystania w jego ramach z określonych usług świadczonych przez (…).
3.W zamian za udzielaną informację i promocję Projektu Województwo nie otrzymuje bezpośredniego wynagrodzenia od np. osoby odwiedzającej Punkt Kontaktowy czy uczestniczącej w (…).
Nadto należy zwrócić uwagę, iż niemożliwym jest zidentyfikowanie konkretnego odbiorcy usługi (usługobiorcy), bowiem działania informacyjno-promocyjne Partnera Wiodącego (Województwa) mają charakter otwarty i mogą w nich wziąć udział wszyscy zainteresowani.
W efekcie, powoduje to, iż przyznana dotacja nie stanowi swoistej „zapłaty” dla Województwa w zamian za realizowaną usługę. Jej celem jest pokrycie kosztów działań Województwa w ramach projektu. Działania te nie prowadzą jednak do wykonania przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek usługi na rzecz oznaczonego podmiotu. W związku z tym dotacja nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usług świadczonych przez województwo, bowiem takie usługi w ogóle nie występują.
Samo w sobie otrzymanie dotacji nie stanowi zaś czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.
(…)
Tym samym, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 powinno zostać uznane za prawidłowe.
Ad 4.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniami, które nie znajdują zastosowania w tej sytuacji).
Biorąc pod uwagę sposób sformułowania pytań przez Wnioskodawcę, odpowiedź negatywna na pytanie nr 3 niniejszego wniosku, będzie wymagała uznania przez tut. Organ, że Wnioskodawca w ramach Projektu działa w charakterze podatnika VAT (jeśli tut. Organ uzna inaczej, to owe pytanie w ogóle nie będzie rozważane). W efekcie spełniona będzie pierwsza przesłanka prawa do odliczenia VAT naliczonego. Prawo to w świetle cytowanego przepisu przysługuje bowiem „podatnikowi VAT”.
Przechodząc dalej, należy wskazać, że odpowiedź negatywna na pytanie nr 3 niniejszego wniosku będzie oznaczała, iż przyznana Województwu dotacja ma bezpośredni związek z dostawą lub usługą realizowaną przez Wnioskodawcę, a więc czynnością opodatkowaną VAT. Tylko dotacje mające bezpośredni wpływ na cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika VAT podlegają VAT. Zatem od strony logiki formalnej, jeśli występuje dotacja opodatkowana VAT, to występują też czynności opodatkowane VAT w postaci odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług. Inaczej dotacja nie mogłaby być opodatkowana VAT, co stanowi zresztą element argumentacji Wnioskodawcy w zakresie ad. 3 niniejszego wniosku.
Powyższe wynika wprost z treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Nie da się zastosować tego przepisu, jeśli otrzymanej dotacji nie towarzyszy świadczenie usług lub dostarczanie towarów przez podatnika (tu Wnioskodawcę), a zatem wykonywanie czynności opodatkowanych VAT. Dla zobrazowania należy poniżej powołać art. 29a ust. 1 ustawy o VAT z odpowiednio zaznaczonym fragmentem, o którym mowa powyżej.
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Powoduje to, iż towary i usługi nabywane w ramach Projektu przez Wnioskodawcę są w takim razie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W stanie faktycznym wniosku wskazano bowiem, że realizując Projekt Partner Wiodący będzie nabywał świadczenia dokumentowane m.in. fakturami (wraz z należnym VAT). Skoro świadczenia te będą służyć realizacji projektu, w ramach którego Województwo występuje jako podatnik VAT wykonujący czynności opodatkowane VAT, to spełnione są wszystkie przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sytuacji nie znajdzie zastosowanie żadne wyłączenie prawa do odliczenia VAT naliczonego zawarte w art. 88 ust. 1 ustawy o VAT.
W efekcie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 powinno zostać uznane za prawidłowe w pełni.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie braku działania w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w ramach realizacji Projektu jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.
Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Przy czym zaznaczyć należy, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.
Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Oznacza to, że pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).
Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.
Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).
TSUE, w wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że „(...) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Finlandii, Zb. Orz. s. I 10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, Zb. Orz. s. 1 7505, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19).
Z kolei, w wyroku z 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że „(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C-53/09 i C-55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Wskazać należy, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów albo świadczenie usług – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Według art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 347 z 11 grudnia 2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. (...)
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
‒podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
‒podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zakres działania Województwa jako organu władzy publicznej – uregulowany w ustawie o samorządzie województwa– ma złożony charakter. Główną i dominującą sferę działalności Województw stanowi realizacja szeroko rozumianych zadań o charakterze publicznym, w skład których wchodzą zadania własne oraz zadania zlecone, należące do właściwości innych organów państwowych. Województwa mogą prowadzić również działalność gospodarczą, wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, z tytułu której są podatnikami podatku od towarów i usług. Zasadniczym przedmiotem działalności Województw są jednak czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy. Do zakresu działania Województw należy zatem wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 581 ze zm.):
1.Organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy.
2.Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.
Na mocy art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie województwa:
samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:
w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.
W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:
Samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa, uwzględniającą w szczególności następujące cele:
1) pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców, a także pielęgnowanie i rozwijanie tożsamości lokalnej;
2) pobudzanie aktywności gospodarczej;
3) podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa;
4) zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń;
5) kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.
Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa:
Samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się:
1) tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy;
2) utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim;
3) pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej;
4) wspieranie i prowadzenie działań na rzecz podnoszenia poziomu wykształcenia obywateli;
5) racjonalne korzystanie z zasobów przyrody oraz kształtowanie środowiska naturalnego, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju;
5a) tworzenie warunków do prowadzenia działań na rzecz ochrony klimatu oraz wdrażania działań adaptacyjnych do zmian klimatu, o których mowa w art. 18a ust. 5 pkt 5 lit. b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2024 r. poz. 54, z późn. Zm.);
6) wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji;
7) wspieranie rozwoju kultury oraz sprawowanie opieki nad dziedzictwem kulturowym i jego racjonalne wykorzystywanie;
8) promocja walorów i możliwości rozwojowych województwa;
9) wspieranie i prowadzenie działań na rzecz integracji społecznej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu;
10) projektowanie i tworzenie rozwiązań infrastrukturalnych zwiększających poziom ochrony ludności w sytuacjach zagrożeń.
W tym miejscu należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że: „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz, iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.
Mając na względzie powyższe należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach stanu faktycznego sprawy.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego, w świetle powołanych wyżej przepisów należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że realizacja danej inwestycji ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Województwa. Zatem każde działanie podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu tych jednostek, a dotyczące mienia Województwa, należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo jednostką samorządu terytorialnego będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach wykonywanych czynności, wykonują Państwo zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie województwa, które obejmują w szczególności: określanie strategii rozwoju województwa, uwzględniającej w szczególności ustawowo określone cele, z których dwa dotyczą rozwoju gospodarczego, tj.: pobudzanie aktywności gospodarczej oraz podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa oraz prowadzenie polityki rozwoju województwa, na którą składa się m.in.: tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji. Realizują Państwo zadania w zakresie szeroko pojętego rozwoju gospodarczego regionu m.in. poprzez liczne projekty i programy finansowane ze środków własnych Województwa (...) oraz dotacji zewnętrznych, których pozyskanie zwiększa możliwości realizacyjne samorządu i pozwala na rozszerzenie skali podejmowanych działań. Realizują Państwo (…) Program (…), który ukierunkowany jest na zainicjowanie i wzmocnienie współpracy sektora nauki oraz przedsiębiorstw, a także zwiększenie skali komercjalizacji wyników badań naukowych w oparciu (…) model (…). Model ten był negocjowany z Komisją Europejską oraz został wpisany do FE(...) 2021-2027. Uszczegółowieniem realizacji tego działania jest wprowadzenie do Szczegółowego Opisu Priorytetów Programu Fundusze Europejskie (…) 2021-2027 projektu obejmującego powyższe działania i przypisanie mu statusu projektu wybieranego w sposób niekonkurencyjny. W ramach powyższych działań realizują Państwo Projekt (…), który – jak Państwo wskazują – jest odpowiedzią na zidentyfikowane problemy w zakresie współpracy przedstawicieli nauki z biznesem, dlatego został zdefiniowany jako projekt o strategicznym znaczeniu dla społeczno-gospodarczego rozwoju regionu. Na realizację ww. Projektu otrzymali Państwo dofinansowanie. Projekt realizowany jest w okresie (…) w partnerstwie projektowym przez Państwa (Partner Wiodący) wraz Partnerami Projektu, (…). Wybór Partnerów Projektu nastąpił w drodze otwartego naboru partnerów zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021-2027 na mocy Uchwały Zarządu Województwa (...) została zawarta umowa partnerska na rzecz wspólnej realizacji ww. Projektu. Projekt realizuje następujące cele: (…). Jak Państwo wskazują realizowany projekt to odpowiedź na rosnącą potrzebę wzmacniania innowacyjności i konkurencyjności (…) przedsiębiorstw. Projekt ma na celu wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu small mid caps w ich procesach innowacyjnych poprzez oferowanie specjalistycznego doradztwa i dostępu do nowoczesnych rozwiązań technologicznych, które są niezbędne do ich rozwoju. Dzięki współpracy z wiodącymi uczelniami (…) oraz instytucjami naukowymi i badawczymi, projekt stwarza realne możliwości dla przedsiębiorców, aby podnieść swoją konkurencyjność na rynku krajowym i międzynarodowym. Projekt, oprócz swoich celów ekonomicznych, przyczynia się także do społecznego rozwoju regionu, angażując przedsiębiorców i naukowców do współpracy na rzecz innowacji i transferu wiedzy i technologii do przedsiębiorców. Grupę docelową Projektu stanowią przedsiębiorstwa MŚP oraz typu small mid-caps prowadzące działalność na terenie (…), dla których partnerzy projektu świadczą usługi proinnowacyjne (…). Państwo jako Partner Wiodący w ramach ww. Projektu prowadzą punk kontaktowy (…) i współpracują z przedsiębiorcami, realizują Państwo kampanię informacyjną oraz organizują warsztaty (…). Punk kontaktowy stanowi miejsce, w którym przedsiębiorcy uzyskają pełny wachlarz informacji o usługach proponowanych poprzez poszczególne (…) oraz o regionalnych specjalizacjach, w ramach których można uzyskać wsparcie. Punkt Kontaktowy swoimi działaniami wspiera Partnerów Projektu w zakresie informowania i promowania proinnowacyjnych usług przez nich świadczonych. Punkt Kontaktowy jest miejscem, do którego przedsiębiorca może trafić i z którego zostanie przekierowany w odpowiednie miejsce (…), zgodnie z potrzebami i branżą, w której oczekuje wsparcia. W ramach tego zadania podstawowym kosztem są wynagrodzenia dla pracowników (w oparciu o umowy o pracę), prowadzących Punkt Kontaktowy dla przedsiębiorców. W ramach tego zadania przewidują Państwo również udział w delegacjach dla pracowników Punktu Kontaktowego oraz szkolenia podnoszące kompetencje pracowników Punktu Kontaktowego. Wszystkie działania są otwarte oraz nieodpłatne dla przedsiębiorców. Mają one przede wszystkim charakter informacyjny oraz inspirujący do rozwoju przedsiębiorczości i nawiązania współpracy z poszczególnymi (…).
Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą braku działania w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy w ramach realizacji Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).
Odnosząc się do okoliczności sprawy oraz Państwa wątpliwości wskazać należy na wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 30 marca 2023 r. w sprawie C-612/21 – Gmina O. przeciwko Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej oraz wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 30 marca 2023 r. w sprawie C-616/21 –Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przeciwko Gminie L.
W wyroku C-612/21 TSUE wskazał, że:
„(…) aby czynności dokonywane przez gminę w ramach promowania odnawialnych źródeł energii były objęte zakresem stosowania dyrektywy 2006/112, powinny one, po pierwsze, stanowić dostawę lub świadczenie usług, które gmina ta wykonuje odpłatnie na rzecz swoich mieszkańców w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) i c) tej dyrektywy, a po drugie, być dokonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 rzeczonej dyrektywy, tak aby owa gmina działała również w charakterze podatnika” (pkt 23 i 24).
Trybunał w sprawie C-612/21 dokonał oceny stanu faktycznego i zwrócił uwagę na istotne elementy tego stanu, które zaistniały w sprawie będącej przedmiotem ww. postępowania:
„Gmina O. zobowiązuje przedsiębiorstwo, które wygrało przetarg, do dostarczenia i zainstalowania systemów OZE na nieruchomościach właścicieli, którzy wyrazili zainteresowanie uczestnictwem w tej inicjatywie, uznając, że przeniesienie własności takich systemów stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 14 dyrektywy 112, a udostępnienie ich do użytku stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 24 ust. 1 tej dyrektywy (pkt 28). Inaczej mówiąc transakcja pomiędzy gminą, obejmuje po części dostawę towarów na rzecz Gminy O., czyli systemów OZE, których ta gmina staje się właścicielem, a po części świadczenie usług polegających na instalacji tych systemów OZE na nieruchomościach danych mieszkańców (pkt 29). Istnienie między Gminą O. a przedsiębiorstwem umowy dotyczącej instalacji systemów OZE i przeniesienia ich własności na rzecz tej Gminy w okresie trwałości projektu pozwoliło bowiem Trybunałowi uznać, że wspomniane przedsiębiorstwo dokonuje na rzecz tej Gminy transakcji odpłatnej. Takie stanowisko wspiera również okoliczność, że ta sama Gmina otrzymuje z tego tytułu od tego samego przedsiębiorstwa indywidualną fakturę, którą sama uiszcza. Korzyść przysporzona tej Gminie w zamian za zapłatę polega nie tylko na własności wspomnianych systemów OZE, ale również na poprawie jakości życia ogółu jej mieszkańców ze względu na bardziej przyjazny dla środowiska sposób wytwarzania energii (pkt 29).
Jednocześnie, co istotne, Trybunał nie wykluczył, co jednak ostatecznie pozostawił Sądowi krajowemu, że właściciele nieruchomości, na których systemy OZE zostały lub zostaną zainstalowane, są ostatecznymi beneficjentami tej dostawy towarów i tego świadczenia usług, które w tym przypadku byłyby dokonywane przez Gminę O. za pośrednictwem przedsiębiorstwa wybranego w wyniku przetargu (pkt 30). W ocenie Trybunału przemawiałoby za tym to, że mieszkańcy staną się właścicielami systemów OZE po zakończeniu projektu i że będą korzystać z nich od chwili ich instalacji, a po drugie, że wnoszą oni wkład w wysokości co do zasady 25% kosztów podlegających dofinansowaniu, przy czym ów udział nie może przekraczać kwoty uzgodnionej w rzeczonej umowie, do zapłaty za dostawę tych systemów OZE i ich instalację, jak wskazano w pkt 14 niniejszego wyroku.
W tym względzie, w ocenie Trybunału, nie stanowi przeciwwagi okoliczność, że osoba trzecia, a mianowicie dane województwo, pokrywa 75% kosztów kwalifikowalnych w drodze dofinansowania wypłaconego Gminie O., ani okoliczność, że łączna kwota odpowiadająca tym udziałom, wynoszącym 25% i 75%, jest niższa niż koszt rynkowy, czyli koszt faktycznie poniesiony przez tę gminę na rzecz przedsiębiorstwa, które wygrało przetarg, zważywszy, że zarówno wkład tych mieszkańców, jak i dofinansowanie z tego województwa dotyczą jedynie kosztów objętych dofinansowaniem, a nie rzeczywistych kosztów w całości (pkt 31).
Przyjęcie przez Sąd krajowy, że Gmina O. na rzecz swoich mieszkańców dokonuje odpłatnie, w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) i c) dyrektywy 112, dostawy towarów i świadczenia usług, obliguje ten Sąd do ustalenia, czy czynności te są dokonywane w ramach działalności gospodarczej zważywszy, że zgodnie z orzecznictwem działalność można uznać za „działalność gospodarczą” w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi tej dyrektywy tylko wtedy, gdy stanowi ona jedną z transakcji, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej dyrektywy” (pkt 32).
Na podstawie powyższej analizy w wyroku C-612/21 TSUE doszedł do wniosku, że:
„nie wydaje się, by Gmina O. wykonywała w niniejszym przypadku działalność o charakterze gospodarczym w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112, choć ostateczną ocenę w tym zakresie pozostawił Sądowi krajowemu (pkt 40). W jego ocenie przemawia za tym to, że Gmina O. (…) nie zamierza świadczyć regularnie usług instalacji systemów OZE i nie zatrudnia ani nie zamierza zatrudniać pracowników w tym celu, co odróżnia niniejszą sprawę od spraw, w których świadczenia gminne miały charakter trwały.
Brak stałego wykonywania czynności oraz brak zatrudniania pracowników, jako okoliczności wyłączające działalność gospodarczą gminy. Trybunał wziął pod uwagę również w sprawie C-616/219 (pkt 44 i 45).
W związku z powyższym stanowiskiem, że Gmina O. nie wykonuje działalności wchodzącej w zakres stosowania dyrektywy 112, Trybunał uznał, że nie jest konieczne ustalenie, czy działalność ta byłaby również wyłączona z tego zakresu stosowania na podstawie art. 13 ust. 1 tej dyrektywy (pkt 41).”
Ostatecznie Trybunał w wyroku C-612/21 orzekł, że:
„Artykuł 2 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 13 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że dostawy towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej nie stanowi dostarczenie i zainstalowanie przez gminę, za pośrednictwem przedsiębiorstwa, systemów odnawialnych źródeł energii na rzecz jej mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, którzy wyrazili wolę wyposażenia tych nieruchomości w takie systemy, jeżeli taka działalność nie ma na celu osiągania stałego dochodu i skutkuje jedynie zapłatą przez tych mieszkańców kwot pokrywających najwyżej jedną czwartą poniesionych kosztów, a pozostała część jest finansowana ze środków publicznych.” (pkt 42).
W sprawie C-616/21 TSUE wskazał natomiast, że:
„(…) aby oferta usuwania azbestu z niektórych nieruchomości przedstawiona przez gminę jej mieszkańcom będącym właścicielami była objęta zakresem stosowania dyrektywy 2006/112, powinna ona, po pierwsze, stanowić świadczenie usług, które gmina ta wykonuje odpłatnie na ich rzecz w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. c) tej dyrektywy, a po drugie, być realizowana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 rzeczonej dyrektywy, tak aby owa gmina działała również w charakterze podatnika” (pkt 24).
W przedstawionym opisie sprawy wskazali Państwo, że:
-Państwa zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie województwa, obejmują w szczególności: określanie strategii rozwoju województwa, uwzględniającej w szczególności ustawowo określone cele, z których dwa dotyczą rozwoju gospodarczego, tj.: pobudzanie aktywności gospodarczej oraz podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa oraz prowadzenie polityki rozwoju województwa, na którą składa się m.in.: tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji.
-Realizują Państwo (…) Program (…) który ukierunkowany jest na zainicjowanie i wzmocnienie współpracy sektora nauki oraz przedsiębiorstw, a także zwiększenie skali komercjalizacji wyników badań naukowych w oparciu (…) model (…), który to model był negocjowany z Komisją Europejską oraz został wpisany do FE(...) 2021-2027.
-W odpowiedzi na zidentyfikowane problemy w zakresie współpracy przedstawicieli nauki z biznesem w ramach powyższych działań realizują Państwo Projekt (…), który ma na celu wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu small mid caps w ich procesach innowacyjnych poprzez oferowanie specjalistycznego doradztwa i dostępu do nowoczesnych rozwiązań technologicznych, które są niezbędne do ich rozwoju. Projekt został zdefiniowany jako projekt o strategicznym znaczeniu dla społeczno-gospodarczego rozwoju regionu.
-Wybór Partnerów Projektu nastąpił w drodze otwartego naboru partnerów.
-Jako Partner Wiodący w ramach ww. Projektu prowadzą punk kontaktowy (…) i współpracują z przedsiębiorcami, realizują Państwo kampanię informacyjną oraz organizują cykl warsztatów (…).
-W ramach prowadzenia prac nad Projektem, będą Państwo nabywać towary i usługi dokumentowane m.in. fakturami (wraz z należnym podatkiem).
-Wszystkie działania są otwarte oraz nieodpłatne dla przedsiębiorców. Mają one przede wszystkim charakter informacyjny oraz inspirujący do rozwoju przedsiębiorczości i nawiązania współpracy z poszczególnymi
-W ramach Projektu nie świadczą Państwo usług na rzecz konkretnych przedsiębiorców.
-Z tytułu przeprowadzenia projektu nie otrzymają Państwo żadnego wynagrodzenia.
-Otrzymane dofinansowanie unijne w ramach FE(...) 2021-2027 ma charakter kosztowy i w całości przeznaczone jest na pokrycie wydatków niezbędnych do realizacji projektu.
-Projekt nie generuje i nie będzie generował zysku.
Zatem z opisu sprawy nie wynika, aby Państwa celem było stałe i zorganizowane wykonywanie takiej działalności w celach zarobkowych, na warunkach w jakich wykonują je podmioty gospodarcze, lecz jak Państwo wskazali – Projekt związany jest z realizacją Programu (…) wykonywanym w ramach Państwa zadań własnych. Nie jest to zatem sposób działania, jaki podejmowany jest przez podmioty gospodarcze, działające w celu osiągnięcia zysku.
Podsumowując stwierdzam, że realizując przedstawiony Projekt, Państwo jako Partner Wiodący nie działają w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.
W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.
Z uwagi na uznanie Państwa stanowiska w zakresie przedstawionego we wniosku pytania nr 1 za prawidłowe, odstąpiłem od udzielenia odpowiedzi na pytania nr 2 - 4. Oczekiwali Państwo odpowiedzi na pytanie nr 2 - 4 wyłącznie w sytuacji uznania Państwa stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1 i następne za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
