Interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.711.2025.1.JKU

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki i w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 (tj. ocenienia stanowiska Gminy jako nieprawidłowe) ustalenia podstawy opodatkowania ww. czynności.

Uzupełnili go Państwo pismem z 16 października 2025 r. (wpływ 22 października 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina Miasto (dalej jako „Gmina”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest jednostką samorządu terytorialnego działającą na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2025 r. poz. 1153).

Gmina posiada osobowość prawną, zdolność do czynności cywilnoprawnych i zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r., poz. 775, ze zm.), wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania, dla realizacji których została powołana spoza zakresu VAT, jak również czynności podlegające VAT na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, działając zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, wypełnia zawarte w tej ustawie i ustawach szczególnych zadania publiczne (zadania własne), m.in. odpowiada za sprawy dotyczące gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina wykonuje zadania własne samodzielnie lub przez swoje jednostki organizacyjne, a także powołane w tym celu spółki kapitałowe i jednostki budżetowe. Realizując wyżej wymienione zadania własne Gmina na bieżąco m.in. rozbudowuje infrastrukturę na swoim terenie w zakresie m. in. sieci oświetlenia ulicznego.

Wydatki, które ponosi Gmina, są udokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę. Gmina posiada na stanie ewidencyjnym środków trwałych infrastrukturę oświetleniową wybudowaną w latach 2023-2024 w ramach dwóch zadań inwestycyjnych pn. „(…)”.

W ramach tych inwestycji posadowiono xx szt. słupów oświetleniowych zwieńczonych xx oprawami oświetleniowymi oraz wybudowano wewnętrzne przyłącza elektryczne w postaci linii kablowych o łącznej długości (…) m.

Infrastruktura została oddana do użytkowania w lutym 2024 r. na podstawie „protokołów z odbioru technicznego infrastruktury oświetleniowej”, a jej wartość została ustalona na podstawie faktur wystawionych przez wykonawców na łączną kwotę netto (…) zł. Gmina nie odliczyła podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione przez Gminę na realizację przedmiotowej inwestycji w roku 2024.

Przystępując do budowy infrastruktury oświetleniowej Gmina od początku zakładała, że infrastruktura ta zostanie przekazana aportem (jako wkład niepieniężny) do Spółki X, dalej jako „Spółka”, co potwierdzają zawarte przed rozpoczęciem realizacji inwestycji:

-umowa przedwstępna zawarta w dniu 4 maja 2021 r. pomiędzy Gminą a Spółką, dotycząca urządzeń elektroenergetycznych przy ul. (…), zawierająca zapis: „udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Nabywca pokryje wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci urządzeń elektroenergetycznych służących oświetleniu ulicznemu i drogowemu, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności (...)”,

-umowa o wspólnej inwestycji, zawarta w dniu 9 marca 2022 r. pomiędzy Gminą a Spółką, dotycząca modernizacji sieci elektroenergetycznej drogi gminnej pomiędzy ul. (…), zawierająca zapis: „Gmina oświadcza, że udział we współwłasności majątku powstałego w wyniku realizacji zadania, zobowiązuje się wnieść do Spółki jako wkład niepieniężny (aport) w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym (...)”.

Podstawę do określenia wartości wkładu stanowi kwota wydatków poniesionych przez Nabywcę na jego nabycie udokumentowana fakturami i pomniejszona o zużycie środków trwałych. Spółka powołana została przez samorządy z terenu byłego województwa (…) oraz dawną Y w celu zarządzania istniejącą infrastrukturą oświetlenia ulicznego i drogowego oraz realizacji zadań należących do jednostek samorządu terytorialnego w tym zakresie.

Aktualnie spółka liczy xxx Wspólników, którymi są wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego. Gmina posiada ok. 5,5% udziałów w Spółce. Współpraca ze Spółką pozwala Gminie na zapewnienie wysokiej efektywności wykorzystania infrastruktury oraz racjonalizację kosztów i korzyści o charakterze organizacyjnym. W efekcie aportu środka trwałego powstałego w ramach inwestycji Spółka stanie się właścicielem infrastruktury, która będzie służyła Spółce do prowadzenia działalności w zakresie oświetlania ulic i dróg. Ponadto z momentem wniesienia jej aportem do Spółki, jej funkcja nie ulegnie zmianie, tj. będzie nadal służyć oświetleniu ulicznemu Gminy.

Wniesiony aport przeznaczony zostanie na podwyższenie kapitału zakładowego Spółki. Przekazanie przez Gminę na rzecz Spółki ww. infrastruktury oświetleniowej zostanie udokumentowane aktem notarialnym o objęciu przez Gminę udziałów. Spółka nie jest ani jednostką ani zakładem budżetowym Gminy; posiada własną podmiotowość prawną i jest odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wybudowana/zmodernizowana infrastruktura oświetleniowa nie była w żaden sposób wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a także nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Gmina finansowała realizację inwestycji wyłącznie ze środków własnych.

Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych przy realizacji ww. inwestycji w związku z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie było analizowane w aspekcie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług, stanowił związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie wystąpił, bowiem infrastruktura oświetlenia ulicznego nie służy do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale jest wykorzystywana przez Gminę do realizacji zadań własnych.

Pytanie

1.Czy przekazanie w formie aportu powyższych nakładów na infrastrukturę oświetleniową do Spółki będzie stanowić czynność prawną podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, jaka kwota stanowić będzie podstawę opodatkowania – wynikająca z wartości netto nakładów czy wysokości obejmowanych udziałów?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie nr 1:

Zdaniem Gminy, w opisanym scenariuszu czynność wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki X w postaci infrastruktury oświetleniowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, występuje odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

„Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności."

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy: „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym: „Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami”. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. (...) Kryterium podziału stanowi tu charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że podmiot będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym: „Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność”. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym: „Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów”. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym: „Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują (...) sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego”.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że: „(...) dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz, iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Z powołanych wyżej przepisów oraz orzeczenia wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter działalności gospodarczej – mają charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny. Zgodnie z art. 2a ust. 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych: „Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy”. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych: „Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi”. W myśl art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy o drogach publicznych: „Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg: (....) gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta). Na podstawie art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych: „Do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2”. Zatem zapewnienie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy jest zbiorową potrzebą wspólnoty, jaką jest gmina i ma charakter celu publicznego. Gmina wybudowała/zmodernizowała infrastrukturę oświetlenia ulicznego, od początku inwestycji zakładając, że infrastruktura zostanie przekazana aportem do Spółki w zamian za udziały. Infrastruktura po wniesieniu do Spółki nadal będzie służyć oświetleniu ulicznemu. Wybudowana/zmodernizowana infrastruktura nie była w żaden sposób wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a także nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz zacytowanych przepisów należy uznać, że budując/modernizując infrastrukturę oświetlenia ulicznego Gmina nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Gmina wybudowała infrastrukturę oświetlenia ulicznego w zakresie jej zadań własnych regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Ponadto infrastruktura oświetlenia ulicznego do momentu wniesienia jej aportem służyła oświetleniu ulicznemu; także po dokonaniu czynności wniesienia aportu przeznaczenie tej infrastruktury nie ulegnie zmianie. Tym samym, infrastruktura ta wykorzystywana jest i będzie do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie zapewnienia oświetlenia ulicznego. Przedstawione okoliczności sprawy, analizowane w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pozwalają stwierdzić, że skoro infrastruktura nie została wybudowana na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz jako służąca wyłącznie do wykonywania działalności publicznoprawnej – dokonując aportu tej infrastruktury Gmina nie będzie działała w ramach tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Pytanie nr 2:

Wobec nie podlegania w opisanym scenariuszu, zdaniem Gminy, czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki X (w postaci infrastruktury oświetleniowej) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pytanie dotyczące podstawy opodatkowania staje się bezprzedmiotowe.

W przypadku udzielenia przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 (tj. ocenienia stanowiska Gminy jako nieprawidłowe), zdaniem Gminy podstawę opodatkowania będzie stanowić kwota wynikająca z wartości netto nakładów poniesionych na infrastrukturę oświetleniową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie braku podlegania opodatkowaniu aportu infrastruktury oświetleniowej do Spółki jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. U. UE L 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), zwanej dalej: Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1153):

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:

W tym miejscu należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dnia 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz, iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy”.

Mając na względzie powyższe, należy każdorazowo badać, czy zbycie majątku gminnego podlega wyłączeniu z opodatkowania VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (odpowiednio art. 15 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter działalności gospodarczej – mają charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny.

Stosownie do art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 889):

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Na podstawie art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych:

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 czerwca 2022 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1518 ze zm.).

Przepis § 86 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych stanowi, że:

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych:

Przepisy powyższe odnoszą się do warunków technicznych i nie mogą przesądzać o sposobie finansowania, który jest regulowany przez ustawę Prawo energetyczne.

Jak stanowi art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 266 ze zm.):

Stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne:

W myśl art. 3 pkt 22 ustawy Prawo energetyczne:

Przepisom ustawy Prawo energetyczne odpowiada cytowany wyżej art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do zadań własnych gminy należy zaspakajanie potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zaopatrzenie w energię elektryczną.

Nie powinno więc budzić wątpliwości, że zapewnienie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy, jest zbiorową potrzebą wspólnoty, jaką jest gmina i ma charakter celu publicznego.

Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy przekazanie w formie aportu powyższych nakładów na infrastrukturę oświetleniową do Spółki będzie stanowić czynność prawną podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, na tle przedstawionego opisu sprawy oraz zacytowanych przepisów należy uznać, że realizując przedstawione we wniosku inwestycje polegające na budowie sieci oświetlenia ulicznego na swoim terenie, nie działali Państwo w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Gmina posiada na stanie ewidencyjnym środków trwałych infrastrukturę oświetleniową wybudowaną w latach 2023-2024 w ramach dwóch zadań inwestycyjnych. W ramach tych inwestycji posadowiono xx szt. słupów oświetleniowych zwieńczonych xx oprawami oświetleniowymi oraz wybudowano wewnętrzne przyłącza elektryczne w postaci linii kablowych o łącznej długości (…) m. Infrastruktura oświetlenia ulicznego nie służy do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale jest wykorzystywana przez Gminę do realizacji zadań własnych. Wybudowana/zmodernizowana infrastruktura oświetleniowa nie była w żaden sposób wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a także nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej.

Przedstawione okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwalają stwierdzić, że skoro powstała infrastruktura oświetleniowa nie została nabyta (wybudowana) na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, lecz jako służąca wyłącznie do wykonywania działalności publicznoprawnej, a wraz z momentem wniesienia jej aportem do Spółki jej funkcja nie uległa zmianie, tj. nadal służy oświetleniu ulicznemu Gminy – dokonując aportu tej Infrastruktury – nie będą działali Państwo dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynności odpłatnego przeniesienia prawa własności ww. infrastruktury wykorzystywanej do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że wniesienie aportem do Spółki opisanej infrastruktury oświetleniowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowanie

Przekazanie w formie aportu powyższej infrastruktury oświetleniowej do Spółki nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w powyższym zakresie uznałem za prawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, jaka kwota stanowić będzie podstawę opodatkowania – wynikająca z wartości netto nakładów czy wysokości obejmowanych udziałów.

Jednocześnie wskazują Państwo, że oczekują Państwo odpowiedzi na pytanie nr 2 w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, tj. ocenienia stanowiska Gminy jako nieprawidłowe.

W związku z rozstrzygnięciem, że czynność wniesienia aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezzasadna stała się odpowiedź na drugie pytanie o treści: „W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, jaka kwota stanowić będzie podstawę opodatkowania – wynikająca z wartości netto nakładów czy wysokości obejmowanych udziałów?”. Oczekiwali na nie Państwo odpowiedzi wyłącznie w przypadku uznania, że czynności wniesienia aportem infrastruktury oświetleniowej do Spółki podlega opodatkowaniu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.