Interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.674.2025.2.RS

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan 3 października 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje usługi związane z treningiem koni. Działalność ta obejmuje przygotowanie koni powierzonych przez klientów do udziału w zawodach jeździeckich oraz ich prezentację w trakcie tych zawodów. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca nie dokonuje zakupu koni na własny rachunek celem ich odsprzedaży, ani też nie wykorzystuje własnych koni w ramach usług świadczonych na rzecz klientów – przedmiotem działalności są wyłącznie konie należące do klientów.

Wnioskodawca posiada również konie znajdujące się w jego majątku prywatnym. Część tych koni została nabyta odpłatnie, część pochodzi z własnej hodowli – urodziły się u Wnioskodawcy. Konie te nie zostały nigdy wprowadzone do ewidencji środków trwałych ani wyposażenia w działalności gospodarczej, nie są związane z wykonywaną działalnością, nie są amortyzowane, nie generują kosztów uzyskania przychodów, a także nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie. Nabycie tych koni nigdy nie było związane z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi obrotu końmi, nie zajmuje się handlem zwierzętami, nie nabywa ich w celu sprzedaży, ani też nie prowadzi zorganizowanej działalności w tym zakresie. Ewentualna sprzedaż konia ma charakter incydentalny, wynika wyłącznie z sytuacji, w której osoba prywatna (np. klient Wnioskodawcy, któremu ten trenuje konia) wyrazi zainteresowanie zakupem konkretnego konia należącego do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań promocyjnych mających na celu sprzedaż tych koni – nie zamieszcza ogłoszeń, nie bierze udziału w aukcjach, nie uczestniczy w targach branżowych w tym zakresie. Wnioskodawca nie ogłasza sprzedaży koni na portalach internetowych, nie promuje ich sprzedaży w mediach społecznościowych ani nie podejmuje żadnych innych działań marketingowych ukierunkowanych na poszukiwanie nabywców.

Potencjalni kupcy pozyskiwani są wyłącznie poprzez znajomości prywatne. Wnioskodawca nie prowadzi żadnych aktywnych działań w celu pozyskiwania klientów. Zainteresowanie zakupem konia wynika wyłącznie z inicjatywy osób trzecich, które samodzielnie dostrzegają walory danego konia.

Wnioskodawca pozostaje więc bierny w procesie sprzedażowym – nie inicjuje kontaktów handlowych i nie prowadzi zorganizowanej działalności w tym zakresie, co wyklucza uznanie takiej sprzedaży za działanie mające charakter profesjonalny lub ciągły. Transakcje te będą miały zatem okazjonalny, jednostkowy charakter, co przesądza o ich incydentalności.

Sprzedaż następuje wyłącznie z majątku prywatnego, po upływie co najmniej 6 miesięcy od nabycia lub urodzenia konia, licząc od końca miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub poród.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży jednego lub kilku koni, które należą do jego majątku prywatnego. Zainteresowanie zakupem zgłosiły osoby prywatne. Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie konie objęte zamiarem sprzedaży znajdują się w jego majątku prywatnym od co najmniej pół roku i nie były przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcje sprzedaży będą miały charakter jednorazowy, incydentalny i nie będą zdaniem Wnioskodawcy mieć cech działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły.

Wnioskodawca pragnie uzyskać potwierdzenie, że sprzedaż konia lub koni z majątku prywatnego nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi jednak na fakt, że sprzedaż (odpłatne zbycie) nastąpi po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia (licząc od końca miesiąca), to w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku podaje Pan, że:

·Obecnie nie prowadzi gospodarstwa rolnego. (...).

(...)

·Wnioskodawca podejmuje codzienne czynności opiekuńcze (takie jak: karmienie i pojenie, sprzątanie boksu i ściółki, pielęgnacja sierści, czyszczenie kopyt, kontrola zdrowia). Wnioskodawca dokonuje wyprowadzania koni na padok – ogrodzony teren, gdzie koń spędza czas na świeżym powietrzu. Wnioskodawca dokonuje systematycznego odrobaczania i szczepień.

Konie są wykorzystywane w celach rekreacyjnych. Tym samym konie stanowią dla młodszych członków rodziny możliwość bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami oraz stopniowego przyzwyczajania się do ich obecności, pielęgnacji i obsługi.

·W przypadku koni znajdujących się w majątku prywatnym Wnioskodawca nie wyklucza możliwości ich wykorzystania do udziału w zawodach jeździeckich, w tym także zawodach międzynarodowych. W takiej sytuacji może zdarzyć się, że w przypadku osiągnięcia wysokich wyników sportowych Wnioskodawca uzyska nagrodę pieniężną z tytułu zajęcia miejsca premiowanego.

Poza wskazaną sprzedażą koni (ewentualnie ich wykorzystaniem w zawodach jeździeckich) nie dokonuje i nie planuje jednak prowadzenia innych form działalności związanych z ich posiadaniem (takich jak rekreacja, pokazy, hipoterapia czy udostępnianie koni do krycia).

·Wnioskodawca nie nabywa koni w celach rozpłodowych i hodowlanych. Zakup koni podyktowany jest wyłącznie pasją i zamiłowaniem do tych zwierząt. Celem posiadania koni jest przede wszystkim możliwość aktywnego spędzania czasu wolnego w kontakcie ze zwierzętami, rozwijanie własnych zainteresowań oraz korzystanie z walorów rekreacyjnych i prozdrowotnych jazdy konnej.

Konie pełnią także funkcję rekreacyjną i wychowawczą dla członków rodziny Wnioskodawcy, w szczególności dzieci, które dzięki temu mają możliwość systematycznego obcowania ze zwierzętami, nauki odpowiedzialności, kształtowania właściwych postaw oraz rozwijania swoich pasji jeździeckich.

·Wnioskodawca nie złożył zawiadomienia do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o zamiarze założenia ksiąg dla rozliczania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca uważa, że obowiązek złożenia zawiadomienie do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o zamiarze założenia ksiąg dla rozliczenia przychodu z działów specjalnych produkcji rolnej nie jest jego obowiązkiem, bowiem chód i hodowla koni, o której mowa w definicji działów specjalnych produkcji rolnej z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do specyficznej gałęzi rolnictwa, która koncentruje się na utrzymaniu, rozmnażaniu i użytkowaniu koni, traktowanych jako zwierzęta gospodarcze lub hodowlane. W przypadku Wnioskodawcy nie utrzymuje on koni w celu ich selekcji i rozmnażania.

Z uwagi na to, że działy specjalne produkcji rolnej są rodzajem działalności rolniczej, muszą być spełnione przesłanki dla uznania działalności za rolniczą. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym).

Wnioskodawca utrzymuje konie wyłącznie dla celów rekreacyjnych.

·Wnioskodawca nie złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego deklaracji PIT-6.

·Ponadto Wnioskodawca nabywał i będzie nabywał konie od osób prywatnych.

·Obecnie Wnioskodawca posiada 5 sztuk koni (3 wałachy i 2 klacze) oraz 2 źrebaki. Taka ilość koni będzie w przyszłości.

·Wnioskodawca doprecyzowuje, że zamierza sprzedać 1 konia w ramach jednej transakcji. Termin nie jest na ten moment znany Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie chciałby organu podatkowego wprowadzić w błąd podając dane, które mogą nie pokrywać się z planowanym zdarzeniem przyszłym.

·Na pytanie: Czy prowadzi Pan dokumentację hodowlaną zgodnie z ustawą z dnia 10 grudnia 2020 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (t.j Dz.U. z 2021 r. poz. 36) i rozporządzeniem (UE) nr 2016/1012?

Odpowiedział Pan: Dokumentacja wskazana w pytaniu nie jest prowadzona. Wnioskodawca nie zajmuje się rozmnażaniem i rozrodem zwierząt gospodarskich. W szczególności Wnioskodawca nie zajmuje się hodowlą zwierząt, którą zgodnie z przepisami ustawy należy rozumieć jako: zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt gospodarskich, w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i ocena genetyczna zwierząt gospodarskich, selekcja i dobór osobników do kojarzenia, prowadzone w warunkach prawidłowego chowu. Wnioskodawca podkreśla, że przepisy ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich nie mają zastosowania do osób posiadających zwierzęta w celach rekreacyjnych bądź sportowych a w takich właśnie celach Wnioskodawca posiada swoje konie.

·Wnioskodawca nie prowadzi hodowli w rozumieniu przepisów ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Wnioskodawca przenalizował przepisy ustawy i nie prowadzi on hodowli w rozumieniu art. 2 pkt 5 ww. ustawy. Tym samym prowadzona przez Wnioskodawcę hodowla (a raczej przetrzymywanie koni w ramach rekreacyjnych) nie musi spełnić i nie spełnia wymogów wynikających z ustawy.

·Konie są zarejestrowane w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i posiadają odpowiednią dokumentację zdrowotną.

·Konie mają zapewnioną właściwą opiekę weterynaryjną i profilaktykę zdrowotną.

·Hodowla spełnia normy sanitarno-epidemiologiczne. W szczególności, obiekt w którym są przetrzymywanie koni jest odpowiednio do tego przygotowany a zwierzęta są regularnie badane.

·Wnioskodawca współpracuje z organizacjami hodowlanymi w taki sposób, że X wydaje odpowiedni paszport dla konia.

·Wnioskodawca sporadycznie uczestniczy w kursach i szkoleniach dotyczących potrzeb i zachowań koni. Nie ma to jednak związku z planowanymi transakcjami dotyczącymi koni – jest wyłącznie realizacją osobistych zainteresowań i pasji.

·Wnioskodawca podejmuje codzienne czynności opiekuńcze (takie jak: karmienie i pojenie, sprzątanie boksu i ściółki, pielęgnacja sierści, czyszczenie kopyt, kontrola zdrowia). Wnioskodawca dokonuje wyprowadzania koni na padok – ogrodzony teren, gdzie koń spędza czas na świeżym powietrzu). Wnioskodawca dokonuje systematycznego odrobaczania i szczepień.

Wnioskodawca traktuje konie utrzymywane w swoim majątku prywatnym jako zwierzęta przeznaczone m.in. dla swojej rodziny, w szczególności dla siebie i dzieci.

·Słowo „hodowla” użyte w opisie zdarzenia nie jest w pełni właściwe, a w szczególności nie powinno być interpretowane w rozumieniu sformułowania „hodowla zwierząt” na gruncie ustawy z dnia 10 grudnia 2020 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Zgodnie z tą ustawą hodowla zwierząt to zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt gospodarskich, w zakres których wchodzi ocena wartości użytkowej i ocena genetyczna zwierząt gospodarskich, selekcja i dobór osobników do kojarzenia, prowadzone w warunkach prawidłowego chowu (art. 2 pkt 5 ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich).

Wnioskodawca nie prowadzi takich działań zmierzających do poprawy genotypu, wartości użytkowej ani oceny genetycznej zwierząt. Zwierzęta przetrzymywane są w jego majątku prywatnym wyłącznie w celach rekreacyjnych i do kontaktu z rodziną, w szczególności dziećmi.

W ramach posiadania koni w majątku prywatnym Wnioskodawca dokonuje codziennych czynności opiekuńczych (takich jak: karmienie i pojenie, sprzątanie boksu i ściółki, pielęgnacja sierści, czyszczenie kopyt, kontrola zdrowia). Wnioskodawca dokonuje wyprowadzania koni na padok – ogrodzony teren, gdzie koń spędza czas na świeżym powietrzu). Wnioskodawca dokonuje systematycznego odrobaczania i szczepień.

Wnioskodawca traktuje konie utrzymywane w swoim majątku prywatnym jako zwierzęta przeznaczone m.in. dla swojej rodziny, w szczególności dla siebie i dzieci.

Konie nabyte odpłatne są włączone do „hodowli” – przechowywane razem z tymi z własnej hodowli.

·Sformułowanie użyte w opisie zdarzenia: „część pochodzi z własnej hodowli – urodziły się u Wnioskodawcy” oznacza jedynie, że naturalnie dochodziło do porodu zwierząt utrzymywanych w majątku prywatnym.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż konia lub koni z majątku prywatnego, dokonana po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast stanowi źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, przy czym z uwagi na upływ wskazanego w przepisie okresu 6 miesięcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, przychód uzyskany ze sprzedaży konia lub koni po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z uwagi na brak związku z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej. Jednocześnie spełnia on przesłanki do zakwalifikowania jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy. Jednakże z uwagi na upływ wskazanego okresu sześciu miesięcy, liczonego od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, przychód ten pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym. Działalność zarobkowa to działalność ukierunkowana na osiąganie zysku, generowanie dochodu i maksymalizację wyników gospodarczych. O jej charakterze decyduje cel prowadzenia, a nie sam efekt w postaci rzeczywistego zysku. Brak dochodu nie pozbawia zatem działalności cechy zarobkowości, jeżeli podejmowane czynności ukierunkowane były na jego osiągnięcie. Nie można jednak utożsamiać działalności zarobkowej z każdym pojedynczym działaniem podatnika, które przyniosło przychód, gdyż ustawodawca posługuje się pojęciem działalności rozumianej jako zespół działań podejmowanych w określonym celu.

Istotną cechą działalności gospodarczej jest jej zorganizowany i ciągły charakter. Pojęcia te odnoszą się do faktycznego sposobu jej prowadzenia, a nie do spełnienia formalnych wymogów rejestracyjnych. Działalność „zorganizowana” oznacza podjęcie czynności przygotowawczych i wprowadzenie reguł porządkujących jej przebieg, natomiast „ciągłość” wskazuje na jej względną stałość i powtarzalność, odróżniającą ją od działań incydentalnych i sporadycznych.

Pana zdaniem, sprzedaż konia nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego. Dodatkowo, działalność ta nie może zostać zaklasyfikowana jako działalność zarobkowa – Wnioskodawca nie podejmuje bowiem zespołu działań w zakresie sprzedaży. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przez niego konia nie wypełnia znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnie przytoczyć wyroki sądów administracyjnych:

a)wyrok NSA w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14: "Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą",

b)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2025 r., sygn. II FSK 800/22: „Według Naczelnego Sądu administracyjnego wykładni przepisów art. 5a pkt 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. w relacji do art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. należy dokonywać w taki sposób, który będzie stanowił realizację konstytucyjnych gwarancji udzielanych przez ustawodawcę obywatelowi (podatnikowi) w zakresie możliwości swobodnego rozporządzania swoim majątkiem, bez konieczności przewidywania ryzyka (i przeciwdziałaniu temu), że w bliżej nieokreślonej przyszłości jego wola działania w określonym trybie podatkowym (np. art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.) zostanie pominięta przez organ podatkowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy organ podatkowy wykaże spełnienie wszystkich przesłanek (łącznie) przewidzianych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. (…) Dodać należy, że dla wykazania przez organ podatkowy przesłanek do zaliczenia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału) do źródła z pozarolniczej działalności gospodarczej konieczne jest łączne zaistnienie wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.,

c)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2024 r., sygn. akt II FSK 556/22: „nie można pozbawiać prawa do wydzielenia określonych aktywów i włączenia ich (oraz dalszego utrzymywania) do majątku prywatnego znajdującego się poza obrębem prowadzonej w różnych formach działalności gospodarczej, pod tym wszakże warunkiem, że dana osoba, bądź osoby poprzez konsekwentne postępowanie ten stan rzeczy utrzymują, wystrzegając się działań które mogłyby być ocenione jako przenikanie, mieszanie się sfery władztwa prywatnego, a więc administrowania osobistym majątkiem i obszaru działalności gospodarczej. Drugim warunkiem jest to, aby to "zarządzanie prywatnym majątkiem" samo w sobie nie nosiło obiektywnie rzecz biorąc znamion działalności gospodarczej określonych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.”.

Powyżej przywołane wyroki sądów podkreślają, że osoba fizyczna ma prawo wyodrębnić określone składniki majątku i zachować je w sferze prywatnej, poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Dodatkowo, sposób korzystania i zarządzania tym majątkiem prywatnym nie może sam w sobie spełniać przesłanek uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

W konsekwencji, jeżeli rozmiar i powtarzalność podejmowanych czynności, ich zarobkowy cel oraz sposób zorganizowania wskazują na spełnienie przesłanek ustawowych, to zbycie rzeczy należy kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozliczać na zasadach właściwych dla tej działalności.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Źródłami przychodów są: odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

̶jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z tego przepisu wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei kwota uzyskana ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca jako właściciel koni stanowiących jego majątek prywatny, które zostały nabyte odpłatnie lub pochodzą z własnej hodowli, a ich posiadanie wynika z pasji (a nie z chęci osiągnięcia zysku) uważa, że sprzedaż tych koni stanowi wyłącznie rozporządzanie jego majątkiem prywatnym w granicach niemieszących się w kategorii działalności gospodarczej. Dlatego też, sprzedaż koni po upływie co najmniej 6 miesięcy od ich nabycia lub urodzenia nie rodzi obowiązku w postaci zapłaty podatku. W ocenie Wnioskodawcy, taka sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu jako sprzedaż przyporządkowana do źródła – działalność gospodarcza.

Konie te nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych lub wyposażenia, nie były amortyzowane, a ich utrzymywanie miało charakter hobbystyczny, a nie inwestycyjny. Działania związane z ich posiadaniem i ewentualną sprzedażą nie były i nie są ukierunkowane na handel, a sprzedaż będzie miała charakter incydentalny i okazjonalny, niewypełniający znamion źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy przychód uzyskany ze sprzedaży konia lub koni po upływie 6 miesięcy od dnia ich nabycia nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z uwagi na brak związku z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej. Jednocześnie spełnia on przesłanki do zakwalifikowania jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy. Jednakże z uwagi na upływ wskazanego okresu sześciu miesięcy, liczonego od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, przychód ten pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Według art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1)miesiąc – w przypadku roślin,

2)16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,

3)6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4)2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem, rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej. Przy czym, przepisów ww. ustawy nie stosuje się, co do zasady, do przychodów uzyskiwanych z tej działalności.

Zauważyć przy tym należy, iż wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo iż uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ww. ustawie.

Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy:

Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Z powyższych przepisów wynika, że działy specjalne produkcji rolnej są wyłączone z działalności rolniczej.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 2 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Załącznik nr 2 „Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego” określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt z uwagi na ich rozmiary nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej, a także normy szacunkowe dochodu rocznego odnoszące się do jednostek powierzchni upraw i innych jednostek poszczególnych rodzajów produkcji zwierzęcej. Pod pozycją nr 15 lit. i) załącznika nr 2 znajdują się konie hodowlane.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu sprawy wynika, że:

·Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje usługi związane z trenowaniem koni – przedmiotem działalności są wyłącznie konie należące do klientów;

·Posiada Pan również konie znajdujące się w jego majątku prywatnym: część nabyta odpłatnie od osób prywatnych, część pochodzi z własnej hodowli – urodziły się w Pana stajni. Przy czym wyjaśnił Pan, że sformułowanie użyte w opisie zdarzenia: „część pochodzi z własnej hodowli – urodziły się u Wnioskodawcy” oznacza jedynie, że naturalnie dochodziło do porodu zwierząt utrzymywanych w majątku prywatnym.

·Nie nabywa Pan koni w celach rozpłodowych i hodowlanych. Zakup koni podyktowany jest wyłącznie pasją i zamiłowaniem do tych zwierząt. Celem posiadania koni jest przede wszystkim możliwość aktywnego spędzania czasu wolnego w kontakcie ze zwierzętami, rozwijanie własnych zainteresowań oraz korzystanie z walorów rekreacyjnych i prozdrowotnych jazdy konnej.

·Konie pełnią także funkcję rekreacyjną i wychowawczą dla członków rodziny Wnioskodawcy, w szczególności dzieci, które dzięki temu mają możliwość systematycznego obcowania ze zwierzętami, nauki odpowiedzialności, kształtowania właściwych postaw oraz rozwijania swoich pasji jeździeckich.

·Utrzymuje Pan konie wyłącznie dla celów rekreacyjnych.

·Zamierza Pan sprzedać z majątku prywatnego jednego konia w ramach jednej transakcji, co nastąpi po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie lub poród konia.

Mając na uwadze cytowane przepisy i powyższy opis sprawy uznać należy, że nie prowadzi Pan działalności rolniczej ani działów specjalnych produkcji rolnej, ponieważ nie prowadzi Pan ani hodowli ani chowu koni.

Według art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1580):

Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Ustawa o ochronie zwierząt stanowi o traktowaniu zwierząt, przy czym nie wprowadza zakazu obrotu nimi. Konsekwencją braku takiego zakazu jest prawo właścicieli zwierząt do ich sprzedaży, czy też zamiany. Jeśli właściciele korzystają z tego prawa są obowiązani stosować wszystkie regulacje dotyczące czynności cywilnoprawnych, w tym także przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt nie zwalniają ich z tego obowiązku.

I tak, próbę zdefiniowania pojęcia „rzeczy” można znaleźć w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), który stanowi, że:

Rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Podkreślić należy, że jednym ze sposobów podziału rzeczy w prawie rzeczowym jest podział na: nieruchomości (rzeczy nieruchome) i ruchomości (rzeczy ruchome). Podział ten, tj. na nieruchomości i ruchomości, jest podstawowym podziałem rzeczy w rozumieniu jako przedmiotu prawa.

Zauważyć należy, że w przepisach Kodeksu cywilnego nie ma definicji ruchomości, ale jest ona budowana w sposób negatywny za pomocą definicji nieruchomości, określonej w art. 46 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem a contrario, za rzeczy ruchome należy uznać wszystkie pozostałe rzeczy materialne, niespełniające powyższej definicji nieruchomości. W takim ujęciu, na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych również zwierzęta należy uznać za rzeczy w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

̶jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Mając powyższe na uwadze, źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

·nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,

·została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyszczególniono odrębne źródło przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Według treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

·zarobkowym celu działalności,

·wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

·prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie zajęć sportowych i edukacyjnych (trenowanie koni). Posiada Pan kilka sztuk koni w majątku prywatnym (5 dorosłych i 2 źrebaki), nabytych odpłatnie lub urodzonych w Pana stajni. Zamierza Pan sprzedać konia, ale na ten moment termin nie jest bliżej znany. Transakcja sprzedaży będzie miała charakter jednorazowy, incydentalny, wynikać będzie wyłącznie z sytuacji, w której osoba prywatna (klient, któremu trenuje Pan konia) wyrazi zainteresowanie zakupem. Sprzedaż nastąpi wyłącznie z majątku prywatnego, po upływie co najmniej 6 miesięcy od nabycia lub urodzenia konia, licząc od końca miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub poród.

Skoro zatem, co wskazał Pan we wniosku o interpretację indywidualną, posiadanie koni przez Pana w majątku prywatnym cechuje głównie chęć rekreacji czy uczestnictwa w zawodach sportowych, a nie uzyskania zysku z tytułu ich sprzedaży, a sprzedaż konia będzie wyłącznie incydentalna, to działania te nie charakteryzują się cechami wskazanymi w definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. definicji działalności gospodarczej.

Dla ustalenia obowiązku podatkowego związanego ze sprzedażą zwierzęcia zastosować należy zatem przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące sprzedaży innych rzeczy. Opisana we wniosku sprzedaż konia, dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie/poród – na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie stanowi źródła przychodu, co w konsekwencji oznacza, iż dochód uzyskany z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.