Interpretacja indywidualna z dnia 18 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.758.2025.5.AC

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 7 października 2025 r. (wpływ 7 października 2025 r.) oraz pismami z 3 i 6 listopada 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2024 roku za pośrednictwem serwisu (...) sprzedawała Pani różne przedmioty pochodzące z Pani majątku prywatnego oraz rzeczy otrzymane od rodziny. Sprzedaż ta nie miała charakteru działalności gospodarczej, lecz wynikała z konieczności uporządkowania majątku prywatnego, w tym pokoju dziecka, przed rozpoczęciem roku szkolnego oraz częściowo z planowanej separacji od męża (separacja formalnie nastąpi w 2025 roku). W rozliczeniach podatkowych za 2024 rok nadal uwzględniała Pani wspólne rozliczenie z mężem.

1. Figurki (...) - kolekcja była gromadzona przez Panią od 2016 r. w ramach hobby; do chwili obecnej większość figurek nadal pozostaje w Pani kolekcji i jest wyeksponowana. Sprzedaż rozpoczęta w sierpniu 2024 roku i kontynuowana w kolejnych miesiącach w celu uporządkowania miejsca w domu. Sprzedaż obejmowała głównie nadwyżki, egzemplarze uszkodzone lub mniej atrakcyjne, które nie pasowały do kolekcji, oraz pojedyncze starsze figurki o większej wartości, co potwierdza ich wiek. Figurki były nabywane na giełdach, festiwalach kolekcjonerskich, w grupach internetowych oraz w drodze wymian z innymi kolekcjonerami. Część figurek pochodziła od członków rodziny - posiada Pani ich oświadczenia potwierdzające własność i okres posiadania. Około 90% wartości figurki (...) dla kolekcjonera stanowi oryginalne pudełko, dlatego egzemplarze z uszkodzonymi opakowaniami tracą nawet 90% wartości. Z tego względu sprzedaż takich figurek nie miała charakteru zarobkowego, a jedynie porządkowy. Działalność polegająca na sprzedaży figurek w uszkodzonych pudełkach nie miałaby sensu gospodarczego - w profesjonalnym obrocie takie egzemplarze nie znalazłyby nabywców lub ich cena byłaby symboliczna. Sprzedaż większej liczby sztuk jednocześnie od sierpnia 2024 roku wynikała wyłącznie z decyzji o uporządkowaniu kolekcji, a nie z prowadzenia działalności handlowej.

2. Ubrania i sukienki (sprzedaż tylko w styczniu) - zakupy prywatne online w 2023-2024 r., część nieużywana (planowana na wesele ,sesję zdjęciową, które się nie odbyły).

3. Rękodzieło - przedmioty wykonane przez Pani siostrę sporadycznie (osoba bezrobotna), które przekazała Pani do sprzedaży. Sama nie korzysta z internetu, a sprzedaż miała charakter pomocniczy.

4. Rzeczy od rodziny - bielizna, figurki oraz inne przedmioty codziennego użytku otrzymane od mamy i innych członków rodziny, w dużej części posiadane ponad 6 miesięcy - posiada Pani oświadczenia potwierdzające ich własność i okres używania.

5. Inne przedmioty domowe - drobiazgi zakupione prywatnie lub otrzymane w formie prezentów, używane lub nieużywane; część dokumentowana wyciągami bankowymi.

6. Charakter sprzedaży - sprzedaż była incydentalna i nieregularna - przez wiele miesięcy ilość transakcji była zerowa lub minimalna, a większa wyprzedaż nastąpiła dopiero w sierpniu w celu uporządkowania przestrzeni i pozbycia się nadmiaru przedmiotów, w tym kolekcji (...). Nie były to przedmioty nabywane w celu odsprzedaży ani profesjonalnie reklamowane; nie osiągnięto zysku znaczącego, a wiele transakcji miało charakter symboliczny lub stratny. Sprzedaż przedmiotów starszych niż pół roku lub pochodzących od członków rodziny, potwierdzona oświadczeniami, nie powinna być wliczana do dochodu z działalności nieewidencjonowanej ani uznawana za działalność gospodarczą, gdyż przedmioty te były w posiadaniu rodziny i nie były nabywane przez Panią w celu osiągania zysku.

Uzupełnienie

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowała Pani opis stanu faktycznego wskazując, że:

1.W chwili składania wniosku o interpretację (9 września 2025 r.) nie prowadziła Pani działalności gospodarczej ani działalności nierejestrowanej. Na późniejszym etapie - po rozmowie z urzędem skarbowym - zgodnie z sugestią pracownika złożyła Pani korektę rozliczenia podatkowego za 2024 rok. Korekta ta miała charakter wyłącznie ostrożnościowy, zgodnie z zaleceniem urzędu, aby uniknąć wszczynania postępowania wyjaśniającego. Celem Pani wniosku o interpretację jest uzyskanie potwierdzenia, czy sprzedaż rzeczy prywatnych powinna być kwalifikowana jako sprzedaż majątku prywatnego, a nie działalność gospodarcza.

2.Zakres sprzedawanych rzeczy.

Sprzedawane były głównie:

• Figurki kolekcjonerskie (...) - stanowiące część Pani prywatnej kolekcji gromadzonej od 2016 roku; kolekcja była duża, a sprzedaż dotyczyła egzemplarzy zniszczonych, bez oryginalnych pudełek lub mniej atrakcyjnych, które utraciły wartość kolekcjonerską.
• Sukienki i ubrania - około 12 sztuk zakupionych pierwotnie z myślą o sesji ślubnej i uroczystościach rodzinnych, które się nie odbyły; sprzedane po cenie zakupu lub ze stratą.
• Pojedyncze używane elementy garderoby (np. bluzy, torebki), sprzedane po symbolicznych kwotach.
• Używane zabawki po dziecku - w części zniszczone, sprzedane po cenie niższej od pierwotnej lub symbolicznej.
• Figurki i ozdoby świąteczne - znajdujące się w domu od kilku lat, sprzedane w ramach porządków domowych.
• Rękodzieło wykonane przez siostrę - wystawione sporadycznie w jej imieniu, ponieważ sama nie korzysta z internetu.

Wszystkie te rzeczy pochodziły z Pani majątku prywatnego lub członków Pani rodziny.

3.Charakter sprzedaży rękodzieła siostry.

Sprzedaż rękodzieła miała charakter pomocniczy i rodzinny. Pomagała Pani siostrze w sprzedaży jej prac, ponieważ sama nie korzysta z internetu. Łączyła Panią z siostrą ustna umowa powiernicza, a pieniądze ze sprzedaży trafiały w całości do siostry. Nie pobierała Pani żadnej prowizji ani zapłaty.

4.Sprzedaż rzeczy należących do rodziny.

W przypadku rzeczy należących do Pani mamy i siostry obowiązywała ustna umowa. Sprzedaż odbywała się wyłącznie w ich imieniu, a środki były im przekazywane w całości. Posiada Pani ich oświadczenia potwierdzające własność przedmiotów.

5.Charakter sprzedaży.

Sprzedaż miała charakter incydentalny, nieregularny i porządkowy. Nie była prowadzona w sposób zorganizowany ani zarobkowy. Nie reklamowała się Pani, nie prowadziła sklepu, nie nabywała rzeczy w celu dalszej odsprzedaży. W wielu przypadkach sprzedaż była nierentowna.

6.Odpowiedzialność, ryzyko, sposób działania.

Nie działała Pani na zlecenie żadnego podmiotu, nie wykonywała czynności pod kierownictwem innych osób i nie ponosiła Pani ryzyka gospodarczego. Odpowiedzialność wobec kupujących wynikała wyłącznie z ogólnych zasad sprzedaży między osobami prywatnymi.

7.Wykorzystanie przedmiotów.

Sprzedawane rzeczy nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej.

8.Cele osobiste sprzedaży.

Sprzedaż wynikała z porządków domowych, chęci uporządkowania kolekcji i przygotowania miejsca dla dziecka. Celem nie było osiąganie zysku, lecz pozbycie się nadmiaru rzeczy.

Podsumowanie

Sprzedaż rzeczy opisanych we wniosku powinna być traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Nie spełnia ona przesłanek działalności gospodarczej określonych w art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 1.

Ponadto wskazała Pani, że większość rzeczy będących przedmiotem sprzedaży została przez Panią nabyta ponad 6 miesięcy przed sprzedażą, a wiele z nich nawet kilka lat wcześniej (część kolekcji figurkowej pochodzi z lat 2016-2022). Niektóre pojedyncze rzeczy, takie jak sukienki zakupione z myślą o sesji ślubnej i uroczystościach rodzinnych, zostały sprzedane wcześniej niż po 6 miesiącach, jednak sprzedaż ta miała charakter okazjonalny, prywatny i nierentowny - rzeczy te nie były nabywane z zamiarem odsprzedaży, a ich sprzedaż odbyła się ze stratą. Sprzedaż figurek i innych rzeczy nie miała charakteru działalności gospodarczej. Nie kupowała Pani nowych przedmiotów w celu dalszej sprzedaży, nie prowadziła sklepu ani reklamy, a wystawienie większej liczby ogłoszeń jednego dnia wynikało wyłącznie z porządków w domu i chęci uporządkowania kolekcji, nie z zamiaru handlowego. Wszystkie sprzedane przedmioty pochodziły z Pani majątku prywatnego lub z majątku członków rodziny.

Pytania

1.Czy sprzedaż przedmiotów prywatnych, takich jak figurki (...) (gromadzone od 2016 r. w ramach hobby, częściowo uszkodzone lub mniej atrakcyjne), ubrania, rzeczy otrzymane od rodziny oraz rękodzieło wykonane przez siostrę, powinna być traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego, a nie jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o PIT?

2.Czy fakt, że sprzedaż w niektórych miesiącach obejmowała większą liczbę figurek (np. w sierpniu 2024 r.), wynikający wyłącznie z decyzji o uporządkowaniu kolekcji, wpływa na uznanie takiej sprzedaży za działalność gospodarczą, czy nadal pozostaje ona sprzedażą majątku prywatnego?

3.Czy sprzedaż przedmiotów pochodzących od rodziny (potwierdzona ich oświadczeniami o własności i okresie posiadania) powinna być uwzględniana przy ocenie limitu działalności nierejestrowanej lub przy ustalaniu obowiązków podatkowych po Pani stronie?

4.Czy sprzedaż figurek (...) w uszkodzonych opakowaniach (które tracą nawet 90% wartości i nie przedstawiają realnej wartości handlowej w obrocie profesjonalnym) może zostać uznana za działalność gospodarczą, skoro ich zbycie miało charakter wyłącznie porządkowy i nie miało ekonomicznego sensu jako działalność zarobkowa?

5.Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego po Pani stronie powstaje obowiązek rejestracji działalności gospodarczej lub obowiązek korygowania zeznania podatkowego za 2024 rok?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1 Sprzedaż przedmiotów prywatnych, takich jak figurki (...), ubrania, rękodzieło czy rzeczy otrzymane od rodziny, powinna być traktowana jako sprzedaż majątku prywatnego. Przedmioty te nie były nabywane w celu dalszej odsprzedaży, lecz do użytku własnego lub zostały otrzymane od bliskich. Sprzedaż ma charakter incydentalny i nie spełnia przesłanek działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT.

Ad. 2 Większa liczba transakcji od sierpnia 2024 r. wynikała wyłącznie z decyzji o uporządkowaniu kolekcji figurkowej gromadzonej od 2016 roku. Fakt, że w jednych miesiącach sprzedano więcej egzemplarzy, nie zmienia charakteru sprzedaży, która nadal dotyczy majątku prywatnego i nie nosi cech działalności gospodarczej.

Ad. 3 Przedmioty pochodzące od rodziny, sprzedawane na podstawie ich oświadczeń o własności i okresie posiadania, nie stanowią Pani dochodu i nie powinny być uwzględniane przy ocenie limitu działalności nierejestrowanej ani przy ustalaniu obowiązków podatkowych po Pani stronie.

Ad. 4 Sprzedaż figurek (...) w uszkodzonych opakowaniach nie ma charakteru działalności zarobkowej, ponieważ każda wada (np. brak lub uszkodzenie pudełka) obniża ich wartość nawet o 90%. W profesjonalnym obrocie takie egzemplarze nie przedstawiają realnej wartości handlowej. Ich sprzedaż miała charakter porządkowy, a nie gospodarczy.

Ad. 5 W przedstawionym stanie faktycznym po Pani stronie nie powstaje obowiązek rejestracji działalności gospodarczej ani obowiązek korygowania zeznania podatkowego za 2024 rok. Sprzedaż powinna być kwalifikowana jako zbywanie majątku prywatnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pozarolnicza działalność gospodarcza w rozumieniu omawianej ustawy to działalność, która ma następujące cechy:

• jest działalnością zarobkową;
• jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły;
• jest prowadzona we własnym imieniu.

Działalność „zarobkowa” to działalność, której celem jest „zarabianie”, generowanie zysku, zapewnienie określonego dochodu. Sposób jej prowadzenia jest podporządkowany temu, aby osiągać jak najlepsze wyniki gospodarcze. Jednocześnie brak osiągnięcia celu, jakim jest realny zysk, nie oznacza, że prowadzona działalność nie miała charakteru zarobkowego. Istotny jest bowiem cel jej prowadzenia, a nie ostateczne efekty.

Jednocześnie nie można utożsamiać „działalności zarobkowej” w rozumieniu ustawy z jakimkolwiek działaniem podatnika, które daje efekt zysku. W przepisie mowa jest bowiem o „działalności”, czyli nie o pojedynczych działaniach podatnika, ale zespole działań podejmowanych w określonym celu.

Cecha „prowadzenia działalności w sposób zorganizowany i ciągły” nie oznacza konieczności spełnienia formalnych wymogów organizacji działalności (np. rejestracji urzędowej). Cecha ta odnosi się do faktycznego sposobu jej prowadzenia. I tak:

• „zorganizowany” to będący efektem „organizowania”; „organizować” natomiast to „przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie”, albo „nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek” (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000);
• „ciągłość” w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względną stałość jej wykonywania; kryterium „ciągłości” służy wyeliminowaniu z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem niepotrzebnych składników majątku osobistego, o których mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym opisie sprawy wskazała Pani, że:

• w 2024 roku za pośrednictwem serwisu (...) sprzedawała Pani różne przedmioty pochodzące z Pani majątku prywatnego oraz rzeczy otrzymane od rodziny;
• sprzedaż ta nie miała charakteru działalności gospodarczej, lecz wynikała z konieczności uporządkowania majątku prywatnego;
• większość rzeczy będących przedmiotem sprzedaży została nabyta ponad 6 miesięcy przed sprzedażą, a wiele z nich nawet kilka lat wcześniej (część kolekcji figurkowej pochodzi z lat 2016-2022);
• pojedyncze rzeczy, takie jak sukienki zakupione z myślą o sesji ślubnej i uroczystościach rodzinnych, zostały sprzedane wcześniej niż po 6 miesiącach, jednak sprzedaż ta miała charakter okazjonalny, prywatny i nierentowny - rzeczy te nie były nabywane z zamiarem odsprzedaży, a ich sprzedaż odbyła się ze stratą;
• sprzedaż figurek i innych rzeczy nie miała charakteru działalności gospodarczej;
• nie kupowała Pani nowych przedmiotów w celu dalszej sprzedaży;
• nie prowadziła sklepu ani reklamy;
• wystawienie większej liczby ogłoszeń jednego dnia wynikało wyłącznie z porządków w domu i chęci uporządkowania kolekcji, nie z zamiaru handlowego;
• nie działała Pani na zlecenie żadnego podmiotu;
• nie wykonywała czynności pod kierownictwem innych osób i nie ponosiła Pani ryzyka gospodarczego;
• odpowiedzialność wobec kupujących wynikała wyłącznie z ogólnych zasad sprzedaży między osobami prywatnymi;
• sprzedawane rzeczy nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży ww. własnych, używanych składników majątku osobistego można było zakwalifikować jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani zachowanie w stosunku do sprzedaży ww. rzeczy, które kupowała Pan w celach osobistych, wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży wymienionych we wniosku własnych, używanych składników majątku, nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku własnych, używanych składników majątku, należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tego przepisu wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei kwota uzyskana ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w tej regulacji nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

W myśl art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzam że, skoro przedmioty, o których mowa we wniosku, były przez Panią nabywane z majątku prywatnego, a nie w ramach działalności gospodarczej, to ich zbycie nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że sprzedaż przedmiotów, wskazanych w opisie sprawy stanowiących Pani majątek prywatny nie będzie spełniać znamion źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii sprzedaży przez Panią rzeczy należących do Pani mamy i siostry, których sprzedaż odbywała się na podstawie ustnej umowy powierniczej, a środki były im przekazywane w całości wyjaśniam jak niżej.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście. Jednym ze sposobów działania poprzez inny podmiot jest umowa powiernictwa. Powiernik na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z powierzającym, działa na jego rzecz, a nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo nie jest uregulowane w prawie polskim jako odrębna instytucja prawna. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w przepisie art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2025 r., poz. 1071) zasada swobody kontraktowej.

Zgodnie z ww. przepisem:

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z treści art. 734 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest:

Stosownie do art. 740 Kodeksu cywilnego:

Istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego, a także powołane powyżej przepisy, wskazać należy, że przychodu ze sprzedaży rzeczy należących do Pani mamy i siostry w wykonaniu umowy powiernictwa, nie można traktować jako przysporzenia zleceniobiorcy - powiernika. Umowa ta będzie bowiem dla tej osoby neutralna podatkowo. Czynność sprzedaży rzeczy przez osobę, która nie występuje we własnym interesie, lecz na rzecz zlecającego, jako wykonana w ramach realizacji umowy zlecenia powierniczego, nie wywoła zatem skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych u powiernika. W przypadku wykonania umowy powierniczej podatnikiem z tytułu zbycia rzeczy nie jest powiernik tylko zleceniodawca.

Reasumując, u Powiernika (Pani) nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy, dokonanego w oparciu o ustną umowę powierniczą. W związku z powyższym, Powiernik nie ma obowiązku rozliczać się z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy dokonanego w oparciu o umowę powierniczą.

Wobec tego, po Pani stronie (Powiernika) realizacja umowy powiernictwa z tytułu zbycia rzeczy należących do Pani mamy i siostry, nie wywoła skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku Pani własnych, używanych składników majątku, należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu.

Stanowisko Pani jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.