Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.756.2025.2.KD
Mały podatnik ma prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zakupionej przyczepy kempingowej jako środka trwałego zaliczonego do grupy 7 KŚT, pod warunkiem zachowania limitu de minimis.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznegow podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 września 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionej fabrycznie nowej przyczepy kempingowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 października 2025 r.(wpływ 21 października 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego (przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)
Jest Pan małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o PDOF (wartość Pana przychodu ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła równowartości 2 mln euro) i prowadzi Pan w Polsce działalność gospodarczą związaną z informatyką (doradztwo, zarządzanie urządzeniami i stronami). Ponadto, prowadzi Pan sprzedaż detaliczną (głównie przez sklep internetowy) modeli samochodów wyścigowych i rajdowych zdalnie sterowanych oraz części zamiennych i dodatkowych akcesoriów do tych modeli (opcjonalne wyposażenie, zestawy akumulatorów, ładowarki).
Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PDOF ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Ww. działalność gospodarczą prowadzi Pan od 16 lutego 2018. Na 2025 r. wybrał Pan formę opodatkowania podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o PDOF. Dla celów podatku dochodowego prowadzi Pan ewidencję podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przedmiotem zapytania jest okres od 1 stycznia 2025 r. do 31 grudnia 2025 r.
Jako (…) przedstawiciel cenionej wśród (…) bierze Pan udział w spotkaniach i imprezach sportowych (zawody rajdowe modeli zdalnie sterowanych) w całej Polsce. Ze względu na dużą ilość oferowanych przez Pana firmę modeli zdalnie sterowanych i części zamiennych do nich, znaczną wartość tego towaru oraz ilość miejsca niezbędną do ich przechowania ma Pan problem w uczestnictwie w ww. spotkaniach i imprezach sportowych w postaci braku możliwości przechowywania oferowanego towaru (części i akcesoriów do modeli) w przypadku nocowania w hotelu lub wynajętym mieszkaniu (najem krótkoterminowy). Podczas imprez sportowych i spotkań modelarzy musi Pan się zjawić w takim miejscu wcześnie rano, a zakończyć pracę późnym popołudniem. Często takie wydarzenia trwają kilka dni (dzień na treningi, kolejny dzień na kwalifikacje, kolejny dzień na zawody). Ponosi Pan przy tym duże ryzyko kradzieży towaru (zdarzały się kradzieże modeli zdalnie sterowanych wraz z dodatkami podczas różnych wydarzeń).
W związku z tym 27 maja 2025 r. zakupił Pan fabrycznie nową i nieużywaną przyczepę kempingową którą wykorzystuje do udziału w spotkaniach modelarzy oraz w trakcie imprez sportowych (ww. rajdy modeli zdalnie sterowanych). Ta przyczepa kempingowa nie jest pojazdem samochodowym, wymienionym w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przyczepa kempingowa nie jest samochodem osobowym, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o PDOF oraz samochodem specjalnym, zgodnie z art. 5a pkt 19a lit. c) tej ustawy. Zgodnie z dowodem rejestracyjnym wydanym dla ww. przyczepy 25 czerwca 2025 r. przyczepa ta jest przyczepą specjalną kempingową.
W dniu tym (tj. 25 czerwca 2025 r.) w związku z tym, że ww. przyczepa jest kompletna i zdatna do użytkowania, a przewidywany okres jej użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok, przyczepa została przyjęta do użytkowania jako składnik majątku w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF. Przyczepa została ujęta w ewidencji środków trwałych i zakwalifikowana według Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 748 - Przyczepy, dla której stawka amortyzacji wynosi 14% (29.20.22.0 i 29.20.23.0). Rodzaj ten obejmuje: przyczepy mieszkalne lub turystyczne (kempingowe) oraz przyczepy do przewozu towarów. Posiada Pan fakturę dokumentującą poniesione wydatki związane z zakupem przyczepy, a jej wartość początkowa wynosi 140 984,14 PLN netto. Przyczepa nie jest pojazdem samochodowym, więc nie zostało wydane zaświadczenie o uznaniu jej za pojazd inny niż osobowy. W przyczepie przewozi Pan narzędzia serwisowe i wyposażył ją Pan w specjalistyczne stanowisko do serwisowania modeli. Dzięki przyczepie może Pan też przewieźć większą ilość towaru oraz namiot („pawilon”) wystawowy, którego nie da się przewieźć samochodem osobowym. Dzięki temu zwiększył Pan swoją elastyczność w możliwościach organizacji/wsparcia wydarzeń (zarówno lokalizacyjnie, jak i czasowo), obniżył koszt udziału w takich imprezach, zwiększył możliwości osiągania przychodów (dostępne, dostosowane stanowisko serwisowe - usługi płatne), poprawił widoczność i rozpoznawalność oferowanej przez Pana marki modeli (oznakowanie przyczepy). Przyczepa zapewnia Panu niezależność: dostęp do prądu dzięki dodatkowym akumulatorom zasilanym przez panel solarny, dostęp do wody i łazienki. Rozwiązanie takie jest stosowane z powodzeniem w wielu branżach podczas wszelkiego rodzaju akcji promocyjnych i zawodów. Przyczepę wykorzystuje Pan i będzie wykorzystywać wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (nie do celów prywatnych) jako mobilny magazyn części zamiennych i akcesoriów do modeli zdalnie sterowanych oraz stanowisko do ich serwisowania w trakcie organizowanych w całym kraju zawodów i spotkań pasjonatów modeli zdalnie sterowanych. Przy uczestnictwie w imprezach kilkudniowych wykorzystuje Pan przyczepę również jako pomieszczenie noclegowe i zaplecze socjalne (ale też w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą).
Oprócz opisanej powyżej działalności w branży modelarskiej, świadczy Pan również usługi informatyczne innej grupie swoich klientów. Dzięki przyczepie ze stołem, dostępem do prądu, światła itp., może Pan świadczyć usługi w czasie wyjazdu w razie nagłej sytuacji wymagającej interwencji (awaria systemu informatycznego/bazy danych itp.), aby zachować ciągłość działania firm Pana klientów. Ze względu na różnorodny charakter działalności, przyczepa służy też jako biuro mobilne. Przyczepę będzie Pan wykorzystywał w większości w trakcie wyjazdów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (zawody i spotkania pasjonatów modeli zdalnie sterowanych). W tym celu będzie ją Pan holować samochodem osobowym o DMC do 3,5 tony, który będzie Pan każdorazowo wynajmować krótkoterminowo (nie posiada Pan samochodu ani prywatnie, ani w działalności gospodarczej). Sporadycznie przyczepa może być wykorzystywana również jako biuro w miejscu jej stałego postoju, tj. na nieruchomości w (….), gdzie jest zarejestrowana siedziba Pana firmy. W związku z tym, że w przyczepie jest zainstalowany system ogrzewania postojowego przyczepa może być wykorzystywana w trakcie ww. wyjazdów oraz stacjonarnie również w sezonie jesienno-zimowym.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy może Pan dokonać w 2025 r. w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zakupionej w 2025 r. fabrycznie nowej przyczepy kempingowej w ramach pomocy „de minimis” do 50 tys. Euro, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o PDOF?
Pana stanowisko w sprawie
Zakupiona przyczepa kempingowa nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest samochodem osobowym zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o PDOF oraz nie jest samochodem specjalnym zgodnie z art. 5a pkt 19 lit. c) ustawy o PDOF. Od dnia przyjęcia do użytkowania (25 czerwca 2025 r.) stanowi środek trwały kompletny i zdatny do użytkowania, a przewidywany przez Pana okres jej użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok. Uważa Pan zatem, że ma możliwość dokonania w koszty podatkowe (KUP) jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zakupionej przyczepy kempingowej w ramach pomocy „de minimis” do 50 tys. euro.
W uzupełnieniu wniosku dodał Pan, że w oparciu o przedstawiony przez Pana opis sytuacji uważa Pan, że ma możliwość dokonania w koszty podatkowe (KUP) 2025 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zakupionej w 2025 r. fabrycznie nowej przyczepy kempingowej w ramach pomocy „de minimis” do 50 tys. euro.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz.163):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.
Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).
Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:
Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.
Jak stanowi art. 22k ust. 1 ww. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy:
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:
Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.
W myśl art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:
·mali podatnicy lub
·podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorcy będący małymi podatnikami, mogą dokonywać jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych do wysokości określonego w ww. ustawie limitu (równowartości 50 000 euro). Wyjątek stanowią będące środkami trwałymi samochody osobowe, które nie mogą podlegać jednorazowej amortyzacji.
Zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
- agregat elektryczny/spawalniczy,
- do prac wiertniczych,
- koparka, koparko-spycharka,
- ładowarka,
- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
- żuraw samochodowy,
d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług;
Zgodnie z art. 5d ustawy:
Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:
1) art. 5a pkt 19a lit. a) i b) stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2) art. 5a pkt 19a lit. c)stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
W opisie zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że jest Pan małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wartość Pana przychodu ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła równowartości 2 mln euro) i prowadzi Pan w Polsce działalność gospodarczą związaną z informatyką (doradztwo, zarządzanie urządzeniami i stronami). Ponadto prowadzi Pan sprzedaż detaliczną (głównie przez sklep internetowy) modeli samochodów wyścigowych i rajdowych zdalnie sterowanych oraz części zamiennych i dodatkowych akcesoriów do tych modeli (opcjonalne wyposażenie, zestawy akumulatorów, ładowarki). Jako (…) przedstawiciel cenionej wśród modelarzy marki (…) bierze Pan udział w spotkaniach i imprezach sportowych (zawody rajdowe modeli zdalnie sterowanych) w całej Polsce. Ze względu na dużą ilość oferowanych przez Pana firmę modeli zdalnie sterowanych i części zamiennych do nich, znaczną wartość tego towaru oraz ilość miejsca niezbędną do ich przechowania, ma Pan problem w uczestnictwie w ww. spotkaniach i imprezach sportowych w postaci braku możliwości przechowywania oferowanego towaru (części i akcesoriów do modeli) w przypadku nocowania w hotelu lub wynajętym mieszkaniu (najem krótkoterminowy). Podczas imprez sportowych i spotkań modelarzy musi Pan się zjawić w takim miejscu wcześnie rano, a zakończyć pracę późnym popołudniem. Często takie wydarzenia trwają kilka dni (dzień na treningi, kolejny dzień na kwalifikacje, kolejny dzień na zawody). Ponosi Pan przy tym duże ryzyko kradzieży towaru (zdarzały się kradzieże modeli zdalnie sterowanych wraz z dodatkami podczas różnych wydarzeń). W związku z tym 27 maja 2025 r. zakupił Pan fabrycznie nową i nieużywaną przyczepę kempingową, którą wykorzystuje do udziału w spotkaniach modelarzy oraz w trakcie imprez sportowych (ww. rajdy modeli zdalnie sterowanych). Ta przyczepa kempingowa nie jest pojazdem samochodowym, wymienionym w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przyczepa kempingowa nie jest samochodem osobowym, zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz samochodem specjalnym, zgodnie z art. 5a pkt 19a lit. c) tej ustawy. Zgodnie z dowodem rejestracyjnym wydanym dla ww. przyczepy 25 czerwca 2025 r. przyczepa ta jest przyczepą specjalną kempingową. W dniu tym (tj. 25 czerwca 2025 r.) w związku z tym, że ww. przyczepa jest kompletna i zdatna do użytkowania, a przewidywany okres jej użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok, przyczepa została przyjęta do użytkowania jako składnik majątku w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przyczepa została ujęta w ewidencji środków trwałych i zakwalifikowana według Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 748 - Przyczepy, dla której stawka amortyzacji wynosi 14% (29.20.22.0 i 29.20.23.0). Posiada Pan fakturę dokumentującą poniesione wydatki związane z zakupem przyczepy, a jej wartość początkowa wynosi 140 984,14 PLN netto. Przyczepa nie jest pojazdem samochodowym, więc nie zostało wydane zaświadczenie o uznaniu jej za pojazd inny niż osobowy. W przyczepie przewozi Pan narzędzia serwisowe i wyposażył ją Pan w specjalistyczne stanowisko do serwisowania modeli. Dzięki przyczepie może Pan też przewieźć większą ilość towaru oraz namiot („pawilon”) wystawowy, którego nie da się przewieźć samochodem osobowym. Dzięki temu zwiększył Pan swoją elastyczność w możliwościach organizacji/wsparcia wydarzeń (zarówno lokalizacyjnie, jak i czasowo), obniżył koszt udziału w takich imprezach, zwiększył możliwości osiągania przychodów (dostępne, dostosowane stanowisko serwisowe - usługi płatne), poprawił widoczność i rozpoznawalność oferowanej przez Pana marki modeli (oznakowanie przyczepy). Przyczepa zapewnia Panu niezależność: dostęp do prądu dzięki dodatkowym akumulatorom zasilanym przez panel solarny, dostęp do wody i łazienki. Rozwiązanie takie jest stosowane z powodzeniem w wielu branżach podczas wszelkiego rodzaju akcji promocyjnych i zawodów. Przyczepę wykorzystuje Pan i będzie wykorzystywać wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (nie do celów prywatnych) jako mobilny magazyn części zamiennych i akcesoriów do modeli zdalnie sterowanych oraz stanowisko do ich serwisowania w trakcie organizowanych w całym kraju zawodów i spotkań pasjonatów modeli zdalnie sterowanych. Przy uczestnictwie w imprezach kilkudniowych wykorzystuje Pan przyczepę również jako pomieszczenie noclegowe i zaplecze socjalne (ale też w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą). Oprócz opisanej powyżej działalności w branży modelarskiej, świadczy Pan również usługi informatyczne innej grupie swoich klientów. Dzięki przyczepie ze stołem, dostępem do prądu, światła itp., może Pan świadczyć usługi w czasie wyjazdu w razie nagłej sytuacji wymagającej interwencji (awaria systemu informatycznego/bazy danych itp.), aby zachować ciągłość działania firm Pana klientów. Ze względu na różnorodny charakter działalności, przyczepa służy też jako biuro mobilne. Przyczepę będzie Pan wykorzystywać w większości w trakcie wyjazdów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (zawody i spotkania pasjonatów modeli zdalnie sterowanych). W tym celu będzie ją Pan holować samochodem osobowym o DMC do 3,5 tony, który będzie Pan każdorazowo wynajmować krótkoterminowo (nie posiada Pan samochodu ani prywatnie, ani w Pana działalności gospodarczej). Sporadycznie przyczepa może być wykorzystywana również jako biuro w miejscu jej stałego postoju, tj. na nieruchomości gdzie jest zarejestrowana siedziba Pana firmy. W związku z tym, że w przyczepie jest zainstalowany system ogrzewania postojowego przyczepa może być wykorzystywana w trakcie ww. wyjazdów oraz stacjonarnie również w sezonie jesienno-zimowym.
Mając na uwadze brzmienie wyżej powołanego art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan mógł zastosować jednorazową amortyzację do przyczepy kempingowej, jako środka trwałego zaliczonego do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionych we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie zagadnienia będącego przedmiotem Pana zapytania.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
