Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.535.2025.1.PJ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki 0% podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca „(…)” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością dalej „Spółka” z siedzibą w (…) wpisana do Rejestru Przedsiębiorców pod numerem (…) prowadzonym przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Gospodarczy Krajowego Rejestru Przedsiębiorców.

Wnioskodawca jest spółką posiadającą rezydencję podatkową w Polsce i zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny, a także jako podatnik zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, której przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy stanowi (PKD): 22. 12. Z. Produkcja pozostałych wyrobów z (…).

Przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy stanowią (kody PKD):

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…);

-(…). (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną i dystrybucyjną, w ramach której sprzedaje towary kontrahentom z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Produkty te są wysyłane z Polski do miejsc wskazanych przez nabywców, posiadających ważny numer identyfikacyjny VAT UE nadany w innym kraju członkowskim niż Polska. Spółka klasyfikuje te transakcje jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT) zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa VAT” lub „ustawa”), oraz wykazuje je w deklaracji podatkowej (pliku JPK_V7M oraz informacji podsumowującej) ze stawką 0%.

W tym zakresie Spółka wskazuje, że na potrzeby stosowania stawki 0% VAT gromadzi dowody potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Polski do odbiorcy i te dowody będą się znajdowały się w posiadaniu Spółki przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę na potrzeby realizowanych transakcji WDT, może się różnić w zależności od specyfiki dostawy (organizacji transportu) oraz indywidualnych ustaleń z poszczególnymi Kontrahentami. Oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (zawartej w fakturze lub stanowiącej osobny dokument) Wnioskodawca posiada/będzie posiadać w swojej dokumentacji (i) dokumenty przewozowe wystawione przez przewoźnika (np. w formie listów przewozowych CMR podpisane przez przewoźników ), jak również takie na których z różnych przyczyn nie widnieje podpis osoby odbierającej towar lub też taki podpis jest nieczytelny.

Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentu CMR oraz niezależnie od tego czy dokument przewozowy CMR zawiera podpis, czy też nie, Wnioskodawca każdorazowo jest w posiadaniu kopii faktury dokumentującej dostawę wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzeniem zapłaty za towar przez Kontrahenta.

W przypadku braku dokumentu przewozowego CMR lub braku podpisu na tym dokumencie, to właśnie zestaw: faktura z wyszczególnieniem ładunku oraz potwierdzenie zapłaty stanowi stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wystarczający dowód dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawnia do zastosowania stawki 0%.

Spółka każdorazowo gromadzi/będzie gromadzić następujące dokumenty:

1.kopie faktur, zawierające m.in. dane Kontrahenta (tj. jego nazwę i adres siedziby),

2.specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru).

Równocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż mogą wystąpić sytuacje, w których omawiana specyfikacja nie będzie stanowiła odrębnego dokumentu, lecz będzie elementem faktury VAT wystawionej na rzecz Kontrahenta.

W każdym przypadku (tzn. czy to w ramach samej faktury czy też w formie załącznika do faktury będącego integralnym elementem samej faktury) specyfikacja będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia jakie towary były przedmiotem dostawy.

W tym względzie, Wnioskodawca jest/będzie w posiadaniu odpowiednich dokumentów potwierdzających rozpoczęcie wysyłki na terenie Polski i dostarczenia tych towarów do innego kraju UE jakkolwiek przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację jest ocena czy posiadana dokumentacja opisana szczegółowo będzie z perspektywy przepisów ustawy o VAT wystarczająca, aby uznać, iż spełniony został warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT

Pytanie

Czy, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), dostawy udokumentowane kopią faktury VAT dokumentującej dostawę towarów, wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (zawartą w fakturze lub stanowiącą odrębny dokument) oraz potwierdzeniem otrzymania zapłaty od Kontrahenta za dostarczony towar mogą podlegać opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 0%?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775, dalej: „ustawa o VAT”), warunkiem zastosowania stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) jest posiadanie przez podatnika dokumentów, które potwierdzają, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy w innym państwie członkowskim UE.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT:

„Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. (uchylony),

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4. (uchylony), – z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT:

„W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3–5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 4 lipca 2025 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.222.2025.2.JSU, przepisy art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT nie wymagają, aby podatnik dysponował jednocześnie wszystkimi dokumentami wskazanymi w tych przepisach. Wystarczające jest posiadanie takich dokumentów, które, łącznie w sposób jednoznaczny potwierdzają dokonanie dostawy towarów do kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Organ wprost uznał, że posiadanie przez podatnika faktury VAT dokumentującej dostawę towarów, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wraz z dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar przez nabywcę – spełnia wymogi dokumentacyjne przewidziane w art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy o VAT. W konsekwencji, taki zestaw dokumentów uprawnia podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0% z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W uzasadnieniu interpretacji Organ podkreślił, że faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku wypełnia warunek określony w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, natomiast dowód zapłaty (np. przelew bankowy od kontrahenta) mieści się w katalogu dowodów pomocniczych, o których mowa w art. 42 ust. 11 pkt 3. W ocenie Dyrektora KIS, jeśli z tych dokumentów wynika, że towar został rzeczywiście dostarczony nabywcy w innym państwie członkowskim, to jest to wystarczające do potwierdzenia wywozu i realizacji dostawy wewnątrzwspólnotowej w rozumieniu ustawy o VAT.

Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w innych interpretacjach indywidualnych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, które akcentują, że katalog dokumentów z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT ma charakter otwarty i funkcjonalny, gdzie liczy się ich wiarygodność i zdolność do potwierdzenia faktu dokonania WDT, a nie sztywna forma czy liczba dokumentów.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, faktura VAT zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku stanowi dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Natomiast dokument potwierdzający zapłatę za towar, mieści się w katalogu dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy. Posiadanie przez Spółkę obu tych dokumentów, faktury VAT zawierającej specyfikację oraz potwierdzenia zapłaty w ocenie Wnioskodawcy jednoznacznie potwierdza, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawnia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiadane przez niego dokumenty wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone kontrahentom na terytorium innych państw członkowskich UE. Tym samym, w ocenie Spółki, spełnione są wszystkie przesłanki do zastosowania stawki 0% VAT, zgodnie z art. 41 ust. 3 w związku z art. 42 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane w sposób opisany przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym powinny być opodatkowane stawką VAT w wysokości 0%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust.11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust.11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi wart. 42 ust. 11 ustawy.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że są Państwo spółką posiadającą rezydencję podatkową w Polsce i zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny, a także jako podatnik zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Państwa spółka prowadzi działalność produkcyjną i dystrybucyjną, w ramach której sprzedaje towary kontrahentom z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Produkty te są wysyłane z Polski do miejsc wskazanych przez nabywców, posiadających ważny numer identyfikacyjny VAT UE nadany w innym kraju członkowskim niż Polska. Spółka klasyfikuje te transakcje jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT) zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wykazuje je w deklaracji podatkowej (pliku JPK_V7M oraz informacji podsumowującej) ze stawką 0%.

Spółka na potrzeby stosowania stawki 0% VAT gromadzi dowody potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Polski do odbiorcy i te dowody będą się znajdowały się w posiadaniu Spółki przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę na potrzeby realizowanych transakcji WDT, może się różnić w zależności od specyfiki dostawy (organizacji transportu) oraz indywidualnych ustaleń z poszczególnymi Kontrahentami. Oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (zawartej w fakturze lub stanowiącej osobny dokument) Spółka posiada/będzie posiadać w swojej dokumentacji dokumenty przewozowe wystawione przez przewoźnika (np. w formie listów przewozowych CMR podpisane przez przewoźników ), jak również takie na których z różnych przyczyn nie widnieje podpis osoby odbierającej towar lub też taki podpis jest nieczytelny.

Niezależnie od tego, czy Spółka będzie w posiadaniu dokumentu CMR oraz niezależnie od tego czy dokument przewozowy CMR zawiera podpis, czy też nie, Państwa spółka każdorazowo jest w posiadaniu kopii faktury dokumentującej dostawę wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzeniem zapłaty za towar przez Kontrahenta.

Każdorazowo Spółka gromadzi/będzie gromadzić następujące dokumenty tj.: - kopie faktur, zawierające m.in. dane Kontrahenta (tj. jego nazwę i adres siedziby), - specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku (w tym nazwę towaru).

Spółka pragnie wskazać, iż mogą wystąpić sytuacje, w których omawiana specyfikacja nie będzie stanowiła odrębnego dokumentu, lecz będzie elementem faktury VAT wystawionej na rzecz Kontrahenta.

Ponadto w każdym przypadku (tzn. czy to w ramach samej faktury czy też w formie załącznika do faktury będącego integralnym elementem samej faktury) specyfikacja będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia jakie towary były przedmiotem dostawy.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia, czy, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), dostawy udokumentowane kopią faktury VAT dokumentującej dostawę towarów, wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (zawartą w fakturze lub stanowiącą odrębny dokument) oraz potwierdzeniem otrzymania zapłaty od Kontrahenta za dostarczony towar mogą podlegać opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 0%.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że opisane wyżej dokumenty posiadane przez Państwa w odniesieniu do transakcji WDT, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Państwa spółkę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Tym samym, w ocenie Spółki, spełnione są wszystkie przesłanki do zastosowania stawki 0% VAT, zgodnie z art. 41 ust. 3 w związku z art. 42 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy także zauważyć, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 iart.54§ 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57aPPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.