Interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.810.2025.1.PS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność rolniczą pod nazwą X. Jest Pan osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ramach działalności rolniczej prowadzi Pan jednocześnie:

1)chów i hodowlę drobiu (PKD 01.47.Z), z której uzyskuje Pan dochody klasyfikowane jako dochody z działów specjalnych produkcji rolnej. Produkcja odbywa się w gospodarstwie, którego jest Pan właścicielem, w specjalnie do tego przystosowanych budynkach (kurnikach). Po osiągnięciu odpowiedniej wagi drób rzeźny jest następnie sprzedawany podmiotom trzecim. Wielkość produkcji deklarowana w PIT-6 na 2025rok to (...). sztuk;

2)uprawy rolne (PKD 01.11.Z): uprawa zbóż (kukurydza, pszenica) i roślin oleistych (soja) we własnym gospodarstwie oraz na gruntach dzierżawionych o powierzchni łącznie ok. (...) ha. Produkty pochodzące z tej uprawy są wykorzystywane przy produkcji drobiu rzeźnego oraz sprzedawane osobom trzecim.

Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej (zarówno z działów specjalnych jak i upraw rolnych) jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i w związku z tym prowadzi Pan dokumentację księgową służącą rozliczeniu podatku VAT (rejestry sprzedaży i zakupów VAT).

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych - Drób rzeźny: kurczęta – powyżej 1000 szt. w skali roku, (dział 51 wg deklaracji PIT-6).

Od uzyskiwanych dochodów z działalności rolniczej dotyczącej upraw rolnych, płacony jest podatek rolny.

W obecnym stanie faktycznym przychody łączne uzyskane ze sprzedaży (ustalone w oparciu o prowadzoną ewidencję sprzedaży dla celów VAT) z działów specjalnych produkcji oraz upraw rolnych nie przekraczały do tej pory równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro. W żadnej z tych działalności odrębnie do końca tego roku nie powinien Pan przekroczyć limitu do prowadzenia ksiąg handlowych.

Pytanie

1.Czy do limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych powinien Pan sumować przychody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej wraz z przychodami uzyskiwanymi z upraw rolnych? Jeżeli tak, to, czy po przekroczeniu tego limitu w 2025r., będzie Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych z obu działalności łącznie, czy tylko z działów specjalnych produkcji rolnej?

2.Czy w sytuacji, gdy przychody z działów specjalnych nie przekroczą w danym roku limitu przychodów zobowiązujących do prowadzenia ksiąg handlowych w oparciu o ustawę o rachunkowości (równowartość w zł 2 500 000 euro w 2025 r.), dochody z działów specjalnych będą mogły być nadal ustalane wg norm szacunkowych (art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f), pomimo tego, że łączny przychód osiągnięty z upraw rolnych i działów specjalnych przekroczy w/w limit?

Pana stanowisko w sprawie

Przychody uzyskane z działów specjalnych produkcji rolnej nie sumują się razem z przychodami z działalności rolniczej, a zatem do limitu obligującego do założenia ksiąg rachunkowych nie będą sumowane przychody osiągane z działów specjalnych produkcji rolnej wraz z przychodami działalności rolniczej a co za tym idzie będzie możliwe opodatkowanie dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie norm szacunkowych. Uważa Pan, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych należy rozpatrywać indywidualnie w zależności od źródła przychodu. Limit przychodów określony w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w przypadku podmiotu osiągającego przychody z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej, powinien być ustalany wyłącznie z uwzględnieniem wielkości przychodów z tego tytułu, tj. bez uwzględniania wysokości przychodów z innych źródeł. Przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej jako: „u.p.d.o.f.”) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednak zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów, wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.

Dochody z działów specjalnych produkcji rolnej mogą być ustalane na dwa sposoby:

1)Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej wg art. 15. 1.u.p.d.o.f. ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2. W przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych;

2)na podstawie norm szacunkowych (art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f). - dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej. Natomiast dochód z upraw rolnych na gruntach rolnych opodatkowany jest na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. Zgodnie z art. 2. Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb. Działalność rolnicza co do zasady nie podlega podatkowi PIT. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Dochód ten podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym zgodnie z art. 1. ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. Opodatkowaniu podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Podstawę opodatkowania podatkiem rolnym stanowi:

1)dla gruntów gospodarstw rolnych - liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego;

2)dla pozostałych gruntów - liczba hektarów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków.

Podatek rolny zależy więc od wielkości i rodzaju gruntów, a nie zależy od rodzaju czy przeznaczenia uprawianych na nich roślin. Podatek rolny ma 2 stawki: za grunty gospodarstwa rolnego to równowartość 2,5 kwintala żyta – od 1 hektara przeliczeniowego, za pozostałe grunty rolne, które podlegają podatkowi rolnemu, to równowartość 5 kwintali żyta – od 1 hektara. Stawki podatku zależą od średniej ceny skupu żyta za 11 kwartałów przed kwartałem, który poprzedza rok podatkowy. Wysokość ceny skupu żyta ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w „Monitorze Polskim” do 20 października roku, który poprzedza rok podatkowy.

Jak wynika z powyższego ustawodawca rozdzielił wyraźnie źródła dochodu, wyłączając z opodatkowania podatkiem dochodowym PIT działalności rolniczej, za wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej. Z tego też powodu, Pana zdaniem należy traktować uprawy rolne i działy specjalne jako odrębne źródła dochodu. Konstrukcyjnie ustawodawca rozdzielił działalność rolniczą na taką, która podlega ustawie u.p.d.o.f., i taką która jest z tego zakresu wyłączona. Niewątpliwie obie te formy są działalnością rolniczą, ale różnice w sposobie opodatkowania są tak zasadnicze, że bez wątpliwości, są to odrębne źródła dochodów. Charakteryzujące się one ponadto, własną specyfiką prowadzenia produkcji przypisaną do danego obszaru działania (chociażby oddzielna organizacja gospodarstwa). Zasadnicze znaczenie w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych ma ustalenie wysokości przychodów. W przypadku działów specjalnych sposób ustalenia dochodu na podstawie ksiąg handlowych, czy norm szacunkowych jest uzasadnione, ze względu na to, że dochody te podlegają PIT, natomiast prowadzenie ksiąg rachunkowych w oparciu o ustawę o rachunkowości w gospodarstwie prowadzącym działalność rolniczą, z wyłączeniem działów specjalnych jest fiskalnie bezzasadne a obciążające dodatkowymi formalnościami a co za tym idzie i kosztami.

Tematyka ustalania odrębnego limitu do prowadzenia ksiąg, w zależności od różnych źródeł dochodu, była przedmiotem kilku wyroków sądów administracyjnych. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z 29 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Op 44/20, LEX nr 3040249) wskazał, że „z cytowanych przepisów ani nie wynika wprost, ani nie można tego w żaden sposób wyinterpretować, że w celu ustalenia, czy przychody podatnika przekroczyły limit zobowiązujący go do prowadzenia ksiąg rachunkowych, należy łączyć przychody z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z innych źródeł. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., odrębnym źródłem przychodów są działy specjalne produkcji rolnej. Już sam art. 15 u.p.d.o.f. w całości odnosi się tylko do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wskazany więc w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych odnieść należy wyłącznie do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Odniesienie do ustawy o rachunkowości dotyczy zaś jedynie określenia limitu wielkości przychodów, z którym wiąże się obowiązek prowadzenia ksiąg.”

Temat ten, w zakresie uznania odrębności źródeł dochodu, porusza także wydana niedawno zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2025 r., Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.406.2025.4.AP. Dyrektor KIS zgodził się z podatnikiem między innymi w tym, że, błędnie zastosowany został art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm., dalej jako: „u.p.d.o.f.”) w zw. z art. 24a ust. 4 u.p.d.o.f w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm., dalej jako: „u.o.r.”) poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że do wyliczenia limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości zobowiązującego podatnika do prowadzenia ksiąg rachunkowych należy przyjąć łączną kwotę przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej oraz pozarolniczej działalności gospodarczej, podczas gdy z cytowanych przepisów nie wynika, że w celu ustalenia, czy przychody podatnika przekroczyły limit zobowiązujący go do prowadzenia ksiąg rachunkowych, należy łączyć przychody z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z innych źródeł. Tożsame stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 marca 2023 r. (sygn. akt II FSK 2375/20, LEX nr 3704195), a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 29 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Op 44/20, LEX nr 3040249).

Wyżej wskazane Sądy nie podzieliły stanowiska organów I instancji stwierdzając, że błędna jest interpretacja przepisów prawa materialnego dokonana przez organy. Wykładnia wprowadzonych 1 stycznia 2016 r. zmian w art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., nie znajduje, zdaniem Sądu, uzasadnienia. Z przepisów tych nie wynika w szczególności, że w celu ustalenia czy przychody podatnika przekroczyły limit zobowiązujący go do prowadzenia ksiąg rachunkowych należy łączyć przychody z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z innych źródeł, tym bardziej przychodów z działalności rolniczej, które są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 662/18 stwierdził, że „Ustawodawca odrębnie określił obowiązki w zakresie ewidencjonowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej od przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Do wyliczenia limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości zobowiązującego podatnika do prowadzenia ksiąg rachunkowych nie należy przyjmować łącznej kwoty przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej oraz pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Art. 15 u.p.d.o.f. zamieszczony został w Rozdziale 2 u.p.d.o.f. - dotyczącym źródeł przychodów. W art. 10 u.p.d.o.f. ustawodawca dokonał prezentacji poszczególnych źródeł przychodów, a następnie w kolejnych artykułach począwszy od art. 12 u.p.d.o.f., zawarł regulacje dotyczące poszczególnych źródeł przychodów. Zgodnie z tą systematyką, art. 15 u.p.d.o.f. dotyczy wyłącznie źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., tj. działów specjalnych produkcji rolnej. Stąd nie można przyjmować, aby odwołanie poczynione w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.f. odnosiło się do wszystkich źródeł przychodów, a nawet do przychodów wyłączonych spod działania u.p.d.o.f. za jakie należy uznać przychody z działalności rolniczej (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.) (wyrok NSA z 30 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 2375/20, LEX nr 3704195). Bez znaczenia pozostaje to, czy chodzi o przedmiotowość, czy o podmiotowość obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych. Skoro, jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 16 marca 2023 r., wydanej w stosunku do małżonków prowadzących wspólne gospodarstwo rolne, limit przychodów netto uzyskanych w ramach gospodarstwa rolnego w kwocie 2 000 000 euro (interpretacja wydana na gruncie poprzedniego stanu prawnego – aktualnie limit wynosi 2 500 000 euro), o którym mowa w cytowanym art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zobowiązujących do założenia ksiąg rachunkowych – dotyczy każdego z małżonków odrębnie, to tym bardziej limit ten ustala się odrębnie dla dwóch różnych, podlegających pod inne ustawy, źródeł przychodu.

Biorąc pod uwagę liczne stanowiska i orzeczenia sądów, uważa Pan, że nie należy sumować przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej z przychodami z upraw rolnych wyłączonych spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.).

W konsekwencji, limit przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za poprzedni rok obrotowy wynoszący równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro winien liczyć się oddzielnie dla przychodów z działalności rolniczej prowadzonej jako dział specjalny produkcji rolnej i oddzielnie dla upraw rolnych wyłączonych spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.), a ewentualne przekroczenie limitu przychodów zobowiązuje do zaprowadzenia ksiąg tylko i wyłącznie w odniesieniu do źródła dochodu, w którym nastąpiło to przekroczenie. Natomiast nieprzekroczenie ww. limitów w działach specjalnych produkcji rolnej pozwala na opodatkowanie dochodu w oparciu o normy szacunkowe (art. 24 ust. 4 u.p.d.o.f).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów są działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1) miesiąc - w przypadku roślin,

2) 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,

3) 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

4) 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Przychodami z działalności rolniczej są więc tylko te przychody, które pochodzą z działalności rolniczej w rozumieniu zdefiniowanym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy:

Działami specjalnymi produkcji rolnej są uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 3a ww. ustawy:

Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy:

ust. 1

Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

ust. 2

W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Tymczasem jak stanowi art. 24 ust. 4 ustawy podatkowej:

Dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy:

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Jak wynika z powyższych przepisów, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się co do zasady według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. Jeśli natomiast podatnik nie prowadzi ksiąg, dochód ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej.

Z Pana wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność rolniczą wyłączoną z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj.uprawę zbóż i roślin oleistych oraz działalność rolniczą w postaci działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych, tj. chów i hodowlę drobiu. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej ustalany jest przy zastosowaniu norm szacunkowych

Wyjaśniam, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rozstrzyga o obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, a jedynie określa konsekwencje dla opodatkowania tego źródła przychodów w przypadku, gdy obowiązek ten wynika z odrębnych przepisów.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro;

Ponadto, na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o rachunkowości:

Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych, spółki partnerskie oraz przedsiębiorstwa w spadku działające zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw mogą stosować zasady rachunkowości określone ustawą również od początku następnego roku obrotowego, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za poprzedni rok obrotowy są niższe niż równowartość w walucie polskiej 2 500 000 euro. W tym przypadku osoby te lub wspólnicy przed rozpoczęciem roku obrotowego są obowiązani, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do zawiadomienia o tym urzędu skarbowego, właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym. Osoby fizyczne lub wspólnicy spółek cywilnych osób fizycznych mogą złożyć zawiadomienie na podstawie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz.U. z 2022 r. poz. 541).

Jak wynika z powyższego, konsekwencją uzyskania przez osobę fizyczną określonych w przepisach ustawy o rachunkowości łącznych przychodów z prowadzonej działalności w kwocie określonej w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości jest obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Na podstawie informacji przedstawionych we wniosku stwierdzam, że przychodów z tytułu działalności rolniczej nie należy łączyć z przychodami z działów specjalnych produkcji rolnej, gdyż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej.

Przepis art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości odnosi się tylko do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Wskazany więc w art. 15 ust. 2 tej ustawy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych należy odnieść wyłącznie do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Odniesienie do ustawy o rachunkowości dotyczy natomiast jedynie określenia limitu wielkości przychodów, z którym wiąże się obowiązek prowadzenia ksiąg.

Jak wskazał Pan we wniosku, w obecnym stanie faktycznym przychody łączne uzyskane ze sprzedaży (ustalone w oparciu o prowadzoną ewidencję sprzedaży dla celów VAT) z działów specjalnych produkcji oraz upraw rolnych nie przekraczały do tej pory równowartości w walucie polskiej 2 500 000 euro. W żadnej z tych działalności odrębnie do końca tego roku nie powinien Pan również przekroczyć limitu do prowadzenia ksiąg handlowych.

Reasumując ‒ przy założeniu, że w obecnym roku podatkowym:

·nie prowadzi Pan ksiąg wykazujących przychody z działów specjalnych produkcji rolnej;

·w obecnym stanie faktycznym przychody netto z działów specjalnych produkcji rolnej nie przekraczają limitu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości;

·osiąga Pan jednocześnie przychody z działalności rolniczej, które są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

to w kolejnym roku podatkowym Pana dochód z działów specjalnych produkcji rolnej należy ustalać przy zastosowaniu norm szacunkowych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od prowadzonej działalności rolniczej oraz wysokości przychodów osiągniętych z tej działalności w roku poprzednim.

Reasumując, Pana stanowisko uznać należy za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zastrzegam przy tym, że nie dokonałem oceny tej części Pana stanowiska która wykracza poza zakres sformułowanych pytań.

W nawiązaniu do powołanych przez Pana wyroków sądów administracyjnych wyjaśniam, że są to rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (t. j. Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Na mocy art. 87 ust. 1 tejże ustawy:

Źródłami powszechnie obowiązujących prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Tym samym, nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). Orzeczenia te mają charakter jednostkowy.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej zaznaczam, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.