Interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.790.2025.2.AK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 5 października 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 października 2025 r. (wpływ 3 listopada 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi Pani od 1 stycznia 2024 r. W ramach tej działalności posiada Pani kontrakt z (...) na świadczenie (...).

Pracuje Pani w (...) i w ramach podpisanej umowy wykonuje Pani (...).

Zajmuje się Pani (...). W codziennej pracy musi Pani komunikować się z (...) – zarówno bezpośrednio, jak i telefonicznie, a także w uzasadnionych przypadkach z (...).

Pogłębiający się niedosłuch stanowił dla Pani duży problem w codziennej zawodowej komunikacji, ponieważ jego skutkiem jest też problem ze zrozumieniem mowy. Nadmienia Pani, że kilkakrotnie prosiła o powtórzenie nazwiska lub (...). Były sytuacje, że prosiła Pani, żeby (...) wskazał swoje nazwisko na liście. Problemy te stały się dla Pani niezwykle uciążliwe ale również krępujące.

Jako formę opodatkowania dla prowadzonej działalności wybrała Pani rozliczenie według skali podatkowej.

(...) 2025 r. kupiła Pani dwa aparaty słuchowe i otrzymała na nie fakturę wystawioną na (...), ul. (...).

Znaczny niedosłuch w codziennym kontakcie z (...) może być przyczyną niewłaściwego działania przy (...). Z chwilą nabycia aparatów i używania ich w pracy zdecydowanie poprawiła Pani swój komfort pracy. Słyszy i rozumie, co do Niej mówią osoby, z którymi kontaktuje się w swojej codziennej pracy. Poza tym poprawiło to w sposób znaczący Pani komfort psychiczny. Nie spotykają Pani dziwne spojrzenia a nawet złośliwości zwłaszcza ze strony (...).

Jako wynik Pani badania zapisano (...).

Gdyby nie zakup i używanie aparatów słuchowych musiałaby Pani w najbliższym czasie zrezygnować z pracy zawodowej w obawie o jej jakość.

Oprócz działalności gospodarczej pobiera Pani również emeryturę i rentę wdowią w wysokości (...) zł. Jest to niskie świadczenie i dlatego nie decyduje się Pani na zrezygnowanie z dalszej pracy. Brak dochodów z pracy w znaczny sposób obniżyłby dochody i musiałaby Pani borykać się ze znacznymi kłopotami finansowymi, a w przyszłości prawdopodobnie korzystać z pomocy instytucji do tego powołanych.

Na dwa aparaty słuchowe otrzymała Pani z Narodowego Funduszu Zdrowia dofinansowanie w kwocie 2 100 zł.

Zakupu aparatów nie uwzględniła Pani w uldze rehabilitacyjnej.

Pytanie

Czy w związku z tym, że używanie aparatów słuchowych umożliwiło Pani powrót do dobrego słyszenia i prawidłowego rozumienia mowy, może ich zakup zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pani zdaniem, na podstawie zaistniałych faktów, a szczególnie ścisłego powiązania zakupu i użytkowania aparatów słuchowych z możliwością dalszego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie (...) uważa Pani, że zasadnym jest uznanie tego zakupu jako zmniejszającego [Dopisek organu - powinno być: zwiększającego] koszty uzyskania przychodu. Pozwoliło to Pani na dalszą pracę i godne zabezpieczenie finansowe.

Przy wystąpieniu o indywidualną interpretację przepisów podatkowych kierowała się Pani również decyzją Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z 14 marca 2024 roku nr 0113-KDITP2-1.4011 23.2024.2.KD

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy – oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym – możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazuję również, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Z opisu sprawy wynika, że:

·jest Pani osobą ze znacznym niedosłuchem – (...);

·prowadzi Pani działalność gospodarczą w ramach, której w (...) zajmuje się Pani (...), opodatkowaną wg skali podatkowej;

·zakupiła Pani dwa aparaty słuchowe;

·na dwa aparaty słuchowe otrzymała Pani z Narodowego Funduszu Zdrowia dofinansowanie w kwocie 2 100 zł;

·dzięki zakupowi aparatów słuchowych poprawiła Pani swój komfort pracy, słyszy i rozumie, co doNiej mówią osoby, z którymi kontaktuje się w swojej codziennej pracy;

·zakupu aparatów słuchowych nie uwzględniła Pani w ramach ulgi rehabilitacyjnej;

·posiada Pani faktury dokumentujące poniesione przez Panią wydatki.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki poniesione na zakup aparatów słuchowych (2 sztuk), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Przy czym nie dotyczy to tej części wydatków, która została Pani zrefundowana.

Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup aparatów słuchowych jest po pierwsze związany z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, bowiem zastosowanie zaawansowanych i innowacyjnych aparatów słuchowych przekłada się na lepszą jakość świadczonych usług oraz zabezpieczenie przychodów w Pani działalności gospodarczej. Ponadto umożliwiają one Pani efektywną komunikację z (...), a także (...), co przekłada się na możliwość udzielenia świadczonych usług i uzyskania przychodu w Pani działalności gospodarczej.

Reasumując, wydatki na zakup aparatów słuchowych - w części która nie została Pani zrefundowana - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pamiętać przy tym należy, że to na Pani, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku oraz uzupełnieniu wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcie w nich zawarte nie są wiążące w Pani sprawie. Interpretacje te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.