Interpretacja indywidualna z dnia 20 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.598.2025.1.MW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy zaprojektowanie, wykonanie i dostarczenie materiałów reklamowych do Klientów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu według stawki 0%. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w branży reklamowej (agencja reklamowa). Przeważający przedmiot działalności Wnioskodawcy to działalność agencji reklamowych (PKD 73.11Z).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich Klientów usługi reklamowe lub dokonuje dostawy towarów (materiałów reklamowych).

W ramach świadczenia usług reklamowych, Wnioskodawca wykonuje dla Klientów projekty materiałów reklamowych i wysyła Klientom pliki graficzne zawierające takie projekty. W takiej sytuacji Wnioskodawca rozpoznaje świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W ramach dostawy towarów Wnioskodawca dostarcza Klientom materiały reklamowe. W takiej sytuacji Wnioskodawca rozpoznaje dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem niniejszego wniosku są przypadki, w których Wnioskodawca dokonuje sprzedaży materiałów reklamowych (dostawa towarów) wykonanych przez Wnioskodawcę według indywidualnego zamówienia Klienta. Wniosek nie obejmuje przypadków świadczenia usług reklamowych przez Wnioskodawcę (projektowanie). Wnioskodawca, w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, współpracuje z kontrahentami z Polski oraz z Unii Europejskiej: z Niemiec, Holandii, Belgii, Austrii, Luksemburga, Irlandii.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest dostawa realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów zarejestrowanych i prowadzących działalność na terenie Unii Europejskiej.

Wnioskodawca nie świadczy usług i nie dokonuje dostawy towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej czy rolników ryczałtowych.

Klienci Wnioskodawcy, do których dostawa objęta jest niniejszym wnioskiem, to podmioty gospodarcze zarejestrowane i prowadzące działalność na terenie Unii Europejskiej. Klienci Ci zlecają Wnioskodawcy produkcję materiałów reklamowych, które ułatwiają proces sprzedaży lub mogą przyczynić się do zwiększenia sprzedaży produktów (...) w Unii Europejskiej.

Wnioskodawca zastrzega, że nie ponosi odpowiedzialności za efekt i sposób wykorzystywania materiałów reklamowych dostarczanych Klientom.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy:

1)nie obejmuje kwestii efektywności sprzedaży,

2)nie jest uzależnione od wyników finansowych Klientów,

3)nie jest reglamentowane jakimikolwiek wskaźnikami typu success fee,

4)jest niezależne od tego, czy i w jakim stopniu oraz w jaki sposób materiały reklamowe dostarczone Klientowi zostaną przez Klienta faktycznie wykorzystane.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, Klientami Wnioskodawcy, których dotyczy wniosek są podmioty z krajów Unii Europejskiej prowadzące działalność gospodarczą na terenie UE w zakresie której oferują do sprzedaży produkty (...), w szczególności (...).

Kontakty do Klientów z Unii Europejskiej Wnioskodawca pozyskuje:

1)od dystrybutorów (...),

2)od przedstawicieli handlowych współpracujących z takimi dystrybutorami (...) w krajach Unii Europejskiej (na zasadzie polecenia usług Wnioskodawcy),

3)samodzielnie na miejscu podczas delegacji i wyjazdów zagranicznych pracowników Wnioskodawcy. Wnioskodawca dostarcza tym Klientom materiały reklamowe wspomagające proces sprzedaży oferowanych przez nich towarów.

Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Klientów usługi polegającej na doradztwie w procesie sprzedaży towarów czy strategii techniki sprzedaży, co wynika m.in. z faktu, że specyfika takich usług reklamowych różni się w zależności od kraju sprzedaży. Aktywność Wnioskodawcy w tym wypadku sprowadza się do dostarczenia Klientowi gotowych, indywidualnych, dopasowanych i wykonanych w oparciu o indywidualne zamówienie materiałów reklamowych.

Te materiały reklamowe to:

1)wyklejki witryn sklepowych i drzwi wejściowych,

2)naklejki na tablicę wewnętrzną z PVC z logo oraz oznaczeniem kategorii,

3)tabliczki informacyjne (zewnętrzne i wewnętrzne) wykonane z dibondu lub innych materiałów,

4)ulotki, plakaty, wizytówki, naklejki i inne materiały informujące o otwarciu nowego sklepu,

5)ulotki, plakaty, fiszki cenowe i inne materiały prezentujące ofertę regularną lub promocyjną Klienta,

6)innego rodzaju materiały reklamowe bądź informacyjne.

Materiały reklamowe dostarczane przez Wnioskodawcę to zazwyczaj ulotki, gazetki promocyjne, plakaty czy fiszki cenowe służące do skutecznej, czytelnej i atrakcyjnej wizualnie komunikacji promocji. Wnioskodawca dostarcza również swoim Klientom witryny sklepowe, to jest naklejki, plakaty, szyldy, tablice, banery reklamowe lub innego rodzaju oznaczenia zawierające informację reklamową (nazwa sklepu, rodzaj sprzedawanych wyrobów: „(...)” lub podobną informację o kategoriach asortymentowych, godziny otwarcia sklepu, numer telefonu, adres strony www sklepu, itp.).

Każdy rodzaj materiału reklamowego różni się od siebie z uwagi na to, że treść witryn, ulotek, gazetek promocyjnych, plakatów czy fiszek cenowych jest każdorazowo uzależniona od danych konkretnego Klienta, jego aktualnego asortymentu czy zakresu promocji, a w szczególności od wytycznych przekazanych przez Klienta w ramach składanego przez niego zamówienia.

Otrzymane przez Wnioskodawcę od Zleceniodawcy wytyczne zawierają wskazanie, jaka treść ma się znaleźć na określonym materiale reklamowym. Wnioskodawca nie określa samodzielnie zawartości materiału reklamowego i nie ma wpływu na jego treść. Wnioskodawca w ramach opisywanej we wniosku dostawy towarów nie zajmuje się bowiem strategią sprzedaży czy działalnością mającą na celu doradzanie Klientom, np. w zakresie w jaki sposób Klienci mogliby zwiększyć swoją sprzedaż lub jak zastosować materiały reklamowe, aby zmaksymalizować ich efektywność.

W praktyce Wnioskodawca otrzymuje od Klienta informacje zwierające:

1)wykaz towarów, które mają zostać opisane na przygotowywanym dla Klienta materiale reklamowych (ulotce, gazetce, fiszce, plakacie, witrynie itp.) celem uatrakcyjnienia prezentacji oferty Klienta;

2)informacje o tym, jakie ceny produktów mają być umieszczone na materiałach reklamowych;

3)informacje o tym, jakiego rodzaju styl graficzny, czcionkę, kolorystykę i oznaczenia należy zastosować w projektowanym materiale reklamowym.

Wnioskodawca w procesie przygotowania materiałów reklamowych rozpoczyna od sporządzenia projektu graficznego każdego rodzaju materiałów reklamowych. Wnioskodawca sporządza projekty w oparciu o wykorzystywane w swojej działalności specjalistyczne oprogramowanie komputerowe do tworzenia takich projektów czy grafik. W tym zakresie Wnioskodawca działa również w oparciu o posiadane, blisko trzynastoletnie, doświadczenie w branży i wypracowane schematy postępowania oraz najlepsze praktyki realizacji tego typu prac.

Przykładowo, Wnioskodawca w procesie projektowania witryny na drzwi czy okna sklepowe jest w stanie zaprojektować tę witrynę w taki sposób, aby wielkość liter i umieszczenie informacji w danym miejscu charakteryzowała się widocznością i estetyką. Projektując ulotki, gazetki promocyjne czy fiszki Wnioskodawca bierze pod uwagę rodzaj asortymentu, okres roku kalendarzowego, święta czy inne wydarzenia lub elementy związane z tego typu okolicznościami. Każdorazowo jednak Wnioskodawca działa w oparciu o ścisłe wytyczne Klientów i stosuje się rygorystycznie do tych wytycznych i oczekiwań. Materiały reklamowe dostarczane przez Wnioskodawcę zawsze zawierają informacje otrzymane od Klientów Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za zawartość materiałów reklamowych i za wykorzystywanie znaków towarowych innych przedsiębiorców. Na tych materiałach reklamowych Wnioskodawca umieszcza informacje o towarach, firmach, cenach, a także logo innych przedsiębiorców - każdorazowo po otrzymaniu tych informacji od Klientów i w zakresie otrzymanym od Klientów. Zadaniem Wnioskodawcy jest bowiem zaprojektowanie i dostarczenie do Klienta materiałów reklamowych w sposób estetyczny i atrakcyjny wizualnie, ale dokładnie na podstawie i z wykorzystaniem informacji uzyskanych od Klientów.

Wnioskodawca w ramach swojego wynagrodzenia nie przenosi na Klientów praw autorskich do utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych do projektów. Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia za usługę zaprojektowania ulotki, gazetki reklamowej, witryny czy fiszki. Jest to element kompleksowego zlecenia dostarczenia materiałów reklamowych (na które to zlecenie składa się nie tylko projekt, ale i przygotowanie do druku, druk i dostarczenie wykonanego materiału reklamowego).

Po akceptacji projektu graficznego materiału reklamowego przez Klienta, Wnioskodawca przystępuje do przygotowania materiałów reklamowych do wydruku i następnie zleca ich druk (bądź wykonanie inną techniką) swoim podwykonawcom. Podwykonawcy Wnioskodawcy to firmy znajdujące się na terenie Polski, wykorzystujące do wykonania zlecenia własne zasoby i surowce. Wnioskodawca nie wykorzystuje materiałów powierzonych przez Klientów, ale produkuje materiały reklamowe we własnym zakresie, korzystając z podwykonawstwa polskich firm, z którymi współpracuje (w szczególności, ale nie wyłącznie, drukarni).

Wybór materiału i technologii wykonania materiału reklamowego należy ostatecznie do Klienta Wnioskodawcy (może to być papier, tektura, dibond - to płyta wykonana z dwóch arkuszy aluminium połączonych polietylenowym rdzeniem o niskiej gęstości, metal, plastik, folia, itp.). Wnioskodawca w ramach realizowanej dostawy, w oparciu o doświadczenie własne i swoich podwykonawców może rekomendować optymalne rozwiązania w tym zakresie. Niemniej jednak doradztwo w zakresie technologii wykonania materiałów reklamowych nie jest odrębną usługą i składa się na cały proces realizacji zamówienia, stanowiąc jedynie pochodną faktu związanego z wytworzeniem materiałów reklamowych. Wnioskodawca nie oczekuje (dodatkowego) wynagrodzenia w związku z przekazaniem tego typu informacji czy wskazówek swoim Klientom. Ilość sztuk danego materiału reklamowego określa Klient Wnioskodawcy. Ta ilość może się zmienić, ale wiąże się to również ze zmianą wysokości Wynagrodzenia Wnioskodawcy i ewentualnie wpływa na termin wykonania zlecenia.

Schemat wytworzenia i dostarczenia materiałów reklamowych jest więc zawsze taki sam i składa się z następujących etapów:

•projekt,

•przygotowanie do druku lub innej techniki produkcji,

•produkcja, czyli najczęściej, ale nie wyłącznie, druk,

•dostarczenie zamówionego towaru do Klienta.

Wnioskodawca wyraźnie zaznacza, że w zdecydowanej większości przypadków zakres zamówienia jest inny, co wynika z następujących względów:

1)każdorazowo inna jest ilość materiałów reklamowych zamawianych u Wnioskodawcy, co jest oczywiste z uwagi na zakres reklamy, okres roku, kraj, z którego pochodzi zamówienie czy wreszcie zakres, rozmiar czy charakter prowadzonej przez Klienta działalności gospodarczej,

2)każdorazowo inny jest zestaw wytycznych i informacji przekazanych przez Klienta – w szczególności lista produktów, ich ceny, informacje dotyczące okresu obowiązywania oferty, wytyczne dotyczące stylu graficznego, kolorów i czcionek itp.

3)przedmiot zamówienia może obejmować każdy rodzaj materiałów reklamowych stosowanych zazwyczaj przez Klientów do promocji i reklamy, albo obejmować tylko wybrane materiały reklamowe. Może obejmować typowe i zamawiane cyklicznie materiały reklamowe w postaci ulotek, plakatów i gazetek, których termin obowiązywania jest określony i obejmuje najczęściej kilka tygodni, powodując nieaktualność materiału po upływie tego czasu, ale może też obejmować zamawiane sporadycznie oznaczenia reklamowe witryn sklepu, których termin obowiązywania i żywotność są znacznie dłuższe.

4)zamówienia nie są stałe, ani też ich częstotliwość nie jest z góry określona. Nie da się ich zaplanować w dłuższej perspektywie czasu. Wnioskodawca przyjmuje zamówienia z wyprzedzeniem. Zdarza się, że zakres zamówienia zostaje rozszerzony lub ograniczony albo termin realizacji zamówienie zostaje przesunięty w czasie (np. w przypadku opóźnienia w dostawie materiału reklamowego do kraju Unii Europejskiej lub problemów z produkcją materiału).

Wnioskodawca otrzymuje zamówienia od Klientów (bez względu na kategorię Klienta) zarówno mailowo jak i za pośrednictwem komunikatorów internetowych lub podczas rozmowy telefonicznej. Zazwyczaj otrzymanie zamówienia polega na tym, że Klient/potencjalny Klient składa Wnioskodawcy zapytanie ofertowe opisując zakres zamówienia i planowany termin jego wykonania, oczekując oferty Wnioskodawcy.

Po przyjęciu Oferty przez Klienta, Wnioskodawca przystępuje do wykonania zamówienia.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest ustalane z góry i obejmuje całość wykonanych prac. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie jest podzielone na części, na przykład odpowiednio za sporządzenie projektu, za doradztwo, za przygotowanie do druku, za druk, za dostarczenie przesyłki itp. Wysokość wynagrodzenia może ulec zmianie tylko w przypadkach natury obiektywnej, np. gdyby zmianie uległa ilość materiałów reklamowych zamówionych przez Klienta lub gdyby Klient odstąpił od zlecenia z uzasadnionych powodów. Wynagrodzenie Wnioskodawcy podlega stawce VAT 23% - jako sprzedaż krajowa w przypadku, gdy Klientami Wnioskodawcy są odbiorcy z Polski, lub podlega stawce 0% jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (klienci z Unii Europejskiej). Przedmiotem niniejszego wniosku jest kategoria dostaw na rzecz klientów z Unii Europejskiej, będących podatnikami VAT, którą to dostawę Wnioskodawca rozpoznaje jako WDT.

Po wykonaniu materiałów reklamowych:

1)dostawa jest dokonywana na rzecz nabywcy, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (aktywny numer unijny VAT - jego ważność można sprawdzić na stronie internetowej VIES-u, czyli platformy Komisji Europejskiej);

2)Wnioskodawca - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - posiada w swojej dokumentacji dowody, że rzeczy będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)Wnioskodawca składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

W każdym z tych przypadków Klient Wnioskodawcy otrzymujący zamówione materiały podpisuje dokument wywozowy (Potwierdzenie Odbioru Towaru).

Jak zaznaczył już wcześniej Wnioskodawca, jego działalność jest zróżnicowana i każdorazowo zlecenia Wnioskodawcy obejmują inny zakres prac. Niemniej jednak zazwyczaj typowe czynności Wnioskodawcy (różniące się pod względem ilościowym i jakościowym - co oczywiste) sprowadzają się do dostarczenia typowemu Klientowi Wnioskodawcy materiałów reklamowych w schemacie działań, których sekwencja się powtarza. W związku z tym Wnioskodawca oczekuje potwierdzenia, że w typowym przypadku, opisanym w tym wniosku Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów, a nie świadczenia usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, które to przepisy są opisane szczegółowo w części uzasadnienia prawnego wniosku.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest działalność pocztowa czy kurierska, Wnioskodawca nie świadczy usług za wynagrodzeniem w zakresie dostarczania przesyłek. Reasumując, w przypadku, gdy Wnioskodawca projektuje, przygotowuje i wykonuje (lub zleca wykonanie) na indywidualne zamówienie Klienta i według przekazanych przez Klienta treści i wytycznych, następujące rodzaje materiałów reklamowych takich jak:

1.wyklejki witryn sklepowych i drzwi wejściowych,

2.naklejki na tablicę wewnętrzną z PVC z logo oraz oznaczeniem kategorii,

3.tabliczki informacyjne (zewnętrzne i wewnętrzne) wykonane z dibondu lub innych materiałów,

4.ulotki, plakaty, wizytówki, naklejki i inne materiały informujące o otwarciu nowego sklepu,

5.ulotki, plakaty, fiszki cenowe i inne materiały prezentujące ofertę regularną lub promocyjną Klienta,

6.innego rodzaju materiały reklamowe bądź informacyjne, które to materiały reklamowe są dostarczone Klientowi, wówczas Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów, a nie świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W typowej dostawie opisanej we wniosku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, którego podstawowym i zasadniczym (głównym) celem jest dostawa towaru - materiałów reklamowych lub informacyjnych. Dostawa towaru następuje na rzecz podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Natomiast usługa projektowania czy ewentualnie dostarczenia materiałów reklamowych ma charakter pomocniczy w stosunku do ww. czynności dostawy towaru. Usługa projektowania czy dostarczenia towaru nie ma charakteru samoistnego, nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do zrealizowania (umożliwienia) dostawy przez Wnioskodawcę towaru - materiałów reklamowych lub informacyjnych.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane we wniosku czynności polegające na: zaprojektowaniu, wykonaniu (druku) i dostarczeniu materiałów reklamowych, wytworzonych przy wykorzystaniu surowców i zasobów własnych na rzecz nabywców (Klientów) posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju UE, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2025 roku, poz. 775 ze zm.), dalej; „ustawa o VAT” podlegającą opodatkowaniu według stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Opisane we wniosku czynności polegające na: zaprojektowaniu, wykonaniu (druku) i dostarczeniu materiałów reklamowych, wytworzonych przy wykorzystaniu surowców i zasobów własnych na rzecz nabywców (Klientów) posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju UE, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2025 roku, poz. 775 ze zm.), dalej: „ustawa o VAT” podlegającą opodatkowaniu według stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2025.775, z dnia 16 czerwca 2025 r.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

·przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

·przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 Ustawy VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy VAT, uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

1)towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;

2)przemieszczenie towarów następuje w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość;

3)towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;

4)towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika;

5)towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotową dostawa towarów;

6)towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;

7)towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary;

8)towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;

9)przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wykonywanie czynności polegających na zaprojektowaniu i wykonaniu (druku) materiałów reklamowych, m.in. takich jak ulotki, gazetki promocyjne, plakaty czy fiszki cenowe - służące do skutecznej, czytelnej i atrakcyjnej wizualnie komunikacji promocji. Wnioskodawca dostarcza również swoim Klientom witryny sklepowe, to jest naklejki, plakaty, szyldy, tablice, banery reklamowe lub innego rodzaju oznaczenia na zamówienie konkretnych klientów. Wnioskodawca wykonuje powyższe przy wykorzystaniu zasobów i surowców własnych lub podwykonawców.

Wnioskodawca nie wykorzystuje materiałów powierzonych przez Klientów, ale produkuje materiały reklamowe we własnym zakresie, korzystając również z podwykonawstwa polskich firm, z którymi współpracuje (w szczególności, ale nie wyłącznie - drukarni). Wnioskodawca sporządza projekty w oparciu o wykorzystywane w swojej działalności specjalistyczne oprogramowanie komputerowe do tworzenia takich projektów czy grafik. Projektując ulotki, gazetki promocyjne czy fiszki Wnioskodawca bierze pod uwagę rodzaj asortymentu, okres roku kalendarzowego, święta czy inne wydarzenia lub elementy związane z tego typu okolicznościami. Każdorazowo jednak Wnioskodawca działa w oparciu o ścisłe wytyczne Klientów i stosuje się do tych wytycznych i oczekiwań.

Wnioskodawca w ramach swojego wynagrodzenia nie przenosi na Klientów praw autorskich do utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych do projektów. Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia za usługę zaprojektowania ulotki, gazetki reklamowej, witryny czy fiszki. Jest to element kompleksowego zlecenia dostarczenia materiałów reklamowych (na które to zlecenie składa się nie tylko projekt, ale i przygotowanie do druku, druk i dostarczenie wykonanego materiału reklamowego). Powyższe czynności Wnioskodawca świadczy w szczególności na rzecz podmiotów gospodarczych, które są zarejestrowane i prowadzą działalność na terenie Unii Europejskiej (podatnicy podatku od wartości dodanej zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju).

Przedmiotem wniosku jest określenie co będzie efektem finalnym ww. czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, na rzecz kontrahentów mających siedzibę w UE, tj. czy będzie to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów czy też wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług.

Należy wskazać, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenia usług, rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan sprawy.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

O przedmiocie świadczenia przesądza zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, udział materiałów własnych oraz udział materiałów powierzonych przez kontrahenta w ogólnym zużyciu materiałów, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów.

Zasady kwalifikacji danej czynności jako dostawy towaru doprecyzował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 2 maja 1996 r. - sprawa C-231/94 Faaborg - Gelting Linien, w którym uznał, że wytworzenie towaru z materiału własnego zleceniobiorcy i przekazanie zleceniodawcy należy traktować jako dostawę towarów. Nie mają przy tym znaczenia okoliczności, czy podatnik efekt swoich czynności osiągnął w wyniku realizacji własnej woli, czy też działał on na zlecenie zleceniodawcy. Definicje zawarte w ustawie o VAT należy interpretować autonomicznie, nie należy dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT utożsamiać z cywilnoprawną umową dostawy.

Z analizy powyższego wynika, że w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą. W związku z powyższym, w przypadku, gdy w wyniku wykonanych czynności zostaje wytworzony, z własnego materiału, nowy produkt - ulotka, plakat, fiszka cenowa i inne, a następnie przeniesione zostaje prawo do rozporządzania tym produktem na zleceniodawcę, to taką czynność należy uznać za dostawę towarów.

Proces wydrukowania zamówionego towaru takiego jak np. ulotek, plakatów czy fiszek cenowych w oparciu o własne materiały (materiały Wnioskodawcy) czy też materiały podwykonawcy, jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia na klienta, który dokonał zamówienia, do rozporządzenia nim jak właściciel. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym rzeczy są towarem, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których Wnioskodawca - aby klient mógł nimi rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi. W tym przypadku Wnioskodawca niewątpliwie wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową ulotek, plakatów, fiszek cenowych i innych.

Przeniesienie własności tych towarów na zleceniodawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku - art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.2025.1071 tj. z dnia 6 sierpnia 2025 r.), czyli przeniesienia również ich posiadania na klienta, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel.

Tym samym, następuje w takim przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na klienta prawa do rozporządzania jak właściciel, wyprodukowanym przez Wnioskodawcę z jego materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast dostawa towarów, polegająca na wywozie towarów, to jest gotowych materiałów reklamowych (w wyniku czego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) z terytorium kraju, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywcą tych towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 Ustawy VAT.

W tym przypadku niewątpliwie Wnioskodawca wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, surowców i komponentów (papier, klej, tusz, farba, kartony itp.), które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową towaru zamówionego przez konkretnego klienta.

Tym samym w sprawie, w której to Wnioskodawca (lub podwykonawca Wnioskodawcy) dostarcza swoje surowce (materiały) wykorzystywane do wykonania określonego towaru, będącego przedmiotem zbycia na rzecz kontrahenta, który te towary wykorzystuje w dalszej swojej działalności - dojdzie do dostawy towarów.

Wnioskodawca, w procesie tworzenia materiałów reklamowych korzysta jedynie z zasobów i surowców własnych (lub podwykonawcy). Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że w gestii zainteresowania klienta (zamawiającego) nie jest wykonanie poszczególnych usług o samoistnym charakterze, np. samego zaprojektowania, ale przede wszystkim dostawa gotowego produktu reklamowego - np. ulotki (dostawa towaru).

Należy wskazać na wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09-EU:C:2011:135), w którym to wyroku Trybunał stwierdził m.in., że: „ustalenie, czy świadczenie złożone, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. (...) elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta. Badać się również powinno według kryteriów jakościowych, a nie tylko ilościowych elementy świadczenia usługi w stosunku do elementów dostawy towarów”.

W kolejnym wyroku, w sprawie C-41/04 (Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien), TSUE wywiódł, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętnego konsumenta, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

Dla Klienta Wnioskodawcy najważniejszym jest otrzymanie gotowego produktu (towaru), jakim jest konkretny materiał reklamowy, który to towar, od chwili dostarczenia może wykorzystać (rozporządzać nim jak właściciel) na własne cele (promocja).

Dla uznania z kolei danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zatem, jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu - jak ustalono - przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Dostawa towarów na terytorium kraju podlega opodatkowaniu właściwą stawką dla danego produktu.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Natomiast w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, w myśl art. 20a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Przepis ten zobowiązuje podatnika rozliczającego podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 20a ust. 1a ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wykonywanej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż miesiąc uważa się ją za dokonaną z upływem każdego miesiąca do czasu zakończenia dostawy tych towarów.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i tam faktycznie opodatkowana. Natomiast drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką VAT 0%. Natomiast w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy VAT stawka podatku, o której mowa w ust. 1 (0%), nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony),

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4)(uchylony),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2.wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.

Według art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Mając na uwadze przedstawiony w niniejszym wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy Ustawy VAT - zdaniem Wnioskodawcy czynności polegające na: zaprojektowaniu, wykonaniu (druku) i dostarczeniu materiałów reklamowych, wytworzonych przy wykorzystaniu surowców i zasobów własnych na rzecz nabywców (Klientów) posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju UE, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Przy spełnieniu warunków określonych w ustawie VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę, może być opodatkowana stawką 0%.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w Interpretacjach Indywidualnych:

·z dnia 15 stycznia 2013 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP1/443-837/12-4/MG,

·z dnia 18 stycznia 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-1187/11-4/JW,

·z dnia 25 kwietnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-3.4012.101.2018.2.JF,

·z dnia 11 czerwca 2025 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-2.4012.298.2025.1.GK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w branży reklamowej (agencja reklamowa). Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich Klientów usługi reklamowe lub dokonuje dostawy towarów (materiałów reklamowych). W ramach dostawy towarów Wnioskodawca dostarcza Klientom materiały reklamowe. Przedmiotem wniosku są przypadki, w których Wnioskodawca dokonuje sprzedaży materiałów reklamowych (dostawa towarów) wykonanych przez Wnioskodawcę według indywidualnego zamówienia Klienta. Spółka, w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, współpracuje z kontrahentami z Polski oraz z Unii Europejskiej: z Niemiec, Holandii, Belgii, Austrii, Luksemburga, Irlandii. Klienci Wnioskodawcy, do których dostawa objęta jest wnioskiem, to podmioty gospodarcze zarejestrowane i prowadzące działalność na terenie Unii Europejskiej. Klienci zlecają Wnioskodawcy produkcję materiałów reklamowych. Aktywność Spółki sprowadza się do dostarczenia Klientowi gotowych, indywidualnych, dopasowanych i wykonanych w oparciu o indywidualne zamówienie materiałów reklamowych. Te materiały reklamowe to: wyklejki witryn sklepowych i drzwi wejściowych; naklejki na tablicę wewnętrzną z PVC z logo oraz oznaczeniem kategorii; tabliczki informacyjne (zewnętrzne i wewnętrzne) wykonane z dibondu lub innych materiałów; ulotki, plakaty, wizytówki, naklejki i inne materiały informujące o otwarciu nowego sklepu; ulotki, plakaty, fiszki cenowe i inne materiały prezentujące ofertę regularną lub promocyjną Klienta; innego rodzaju materiały reklamowe bądź informacyjne. Na kompleksowe zlecenie dostarczenia materiałów reklamowych składa się nie tylko projekt, ale i przygotowanie do druku, druk i dostarczenie wykonanego materiału reklamowego. Schemat wytworzenia i dostarczenia materiałów reklamowych jest zawsze taki sam i składa się z następujących etapów: projekt, przygotowanie do druku lub innej techniki produkcji, produkcja, czyli najczęściej, ale nie wyłącznie, druk, dostarczenie zamówionego towaru do Klienta. Po akceptacji projektu graficznego materiału reklamowego przez Klienta, Wnioskodawca przystępuje do przygotowania materiałów reklamowych do wydruku i następnie zleca ich druk (bądź wykonanie inną techniką) swoim podwykonawcom. Podwykonawcy Wnioskodawcy to firmy znajdujące się na terenie Polski, wykorzystujące do wykonania zlecenia własne zasoby i surowce. Wnioskodawca nie wykorzystuje materiałów powierzonych przez Klientów, ale produkuje materiały reklamowe we własnym zakresie, korzystając z podwykonawstwa polskich firm, z którymi współpracuje (w szczególności, ale nie wyłącznie, drukarni). Przedmiotem wniosku jest kategoria dostaw na rzecz klientów z Unii Europejskiej, będących podatnikami VAT, którą to dostawę Wnioskodawca rozpoznaje jako WDT.

Po wykonaniu materiałów reklamowych:

1)dostawa jest dokonywana na rzecz nabywcy, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (aktywny numer unijny VAT);

2)Wnioskodawca - przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - posiada w swojej dokumentacji dowody, że rzeczy będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)Wnioskodawca składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

W każdym z tych przypadków Klient Wnioskodawcy otrzymujący zamówione materiały podpisuje dokument wywozowy (Potwierdzenie Odbioru Towaru).

Wątpliwości Spółki dotyczą określenia czy czynności polegające na: zaprojektowaniu, wykonaniu (druku) i dostarczeniu materiałów reklamowych, wytworzonych przy wykorzystaniu surowców i zasobów własnych na rzecz nabywców (Klientów) posiadających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju UE, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu według stawki 0% zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wówczas nie powinno być ono sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu, tj. do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego. Jeżeli jednak w skład realizowanego świadczenia wchodzą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

Natomiast o tym, czy mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji są inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

W analizowanej sprawie, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży materiałów reklamowych (dostawa towarów) wykonanych przez Spółkę według indywidualnego zamówienia Klienta. Na kompleksowe zlecenie dostarczenia materiałów reklamowych składa się nie tylko projekt, ale i przygotowanie do druku, druk i dostarczenie wykonanego materiału reklamowego. Po akceptacji projektu graficznego materiału reklamowego przez Klienta, Wnioskodawca przystępuje do przygotowania materiałów reklamowych do wydruku i następnie zleca ich druk (bądź wykonanie inną techniką) swoim podwykonawcom. Podwykonawcy Wnioskodawcy to firmy znajdujące się na terenie Polski, wykorzystujące do wykonania zlecenia własne zasoby i surowce. Wnioskodawca nie wykorzystuje materiałów powierzonych przez Klientów, ale produkuje materiały reklamowe we własnym zakresie, korzystając z podwykonawstwa polskich firm, z którymi współpracuje (w szczególności, ale nie wyłącznie, drukarni). Wnioskodawca w ramach swojego wynagrodzenia nie przenosi na Klientów praw autorskich do utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych do projektów. Wnioskodawca nie otrzymuje odrębnego wynagrodzenia za usługę zaprojektowania materiałów reklamowych w postaci m.in. ulotki, gazetki reklamowej, witryny czy fiszki. Doradztwo w zakresie technologii wykonania materiałów reklamowych nie jest odrębną usługą i składa się na cały proces realizacji zamówienia, stanowiąc jedynie pochodną faktu związanego z wytworzeniem materiałów reklamowych. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest ustalane z góry i obejmuje całość wykonanych prac. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie jest podzielone na części, na przykład odpowiednio za sporządzenie projektu, za doradztwo, za przygotowanie do druku, za druk, za dostarczenie przesyłki itp.

Mając na uwadze charakter opisanych transakcji należy zgodzić się z Państwem, że w opisanych okolicznościach realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów świadczenie, obejmujące zaprojektowanie materiałów reklamowych, przygotowanie do druku lub innej techniki produkcji, produkcję, czyli najczęściej druk oraz dostarczenie zamówionego towaru do Klienta, ma charakter kompleksowy i stanowi dostawę towarów. Wszystkie czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Klientów tj., m.in. zaprojektowanie, wykonanie (druk) i dostarczenie materiałów reklamowych do Klienta są tak blisko ze sobą związane, że tworzą w obiektywny sposób jedno niepodzielne świadczenie. Podział tych świadczeń byłby sztuczny i nieuzasadniony, biorąc pod uwagę intencje stron transakcji oraz okoliczności realizacji zamówienia przez Spółkę. W analizowanej sprawie podstawowym i zasadniczym celem jest dostawa towaru - materiałów reklamowych lub informacyjnych dla Klienta, natomiast usługa projektowania oraz przygotowania (drukowania) materiałów reklamowych ma charakter pomocniczy w stosunku do czynności dostawy towaru dla Klienta. Usługa projektowania oraz przygotowania materiałów (drukowania) nie ma w tym przypadku charakteru samoistnego, lecz jest środkiem do zrealizowania przez Spółkę dostawy towaru (materiałów reklamowych lub informacyjnych) dla Klienta.

W konsekwencji, transakcję dokonywaną przez Spółkę na rzecz Klienta należy uznać za świadczenie kompleksowe, na które składa się dostawa towarów wraz z pozostałymi wymienionymi we wniosku czynnościami. Zatem, całość świadczenia realizowanego przez Państwa Spółkę na rzecz Klienta należy opodatkować z zastosowaniem zasad właściwych dla dostawy towarów.

W dalszej kolejności należy określić czy ww. dostawa towarów do Klienta z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zatem, jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Jak wynika z treści wniosku Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i jest zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka sprzedaje towary do konkretnego nabywcy (Klienta), który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Jednocześnie Spółka wskazała, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że rzeczy będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że przedstawione we wniosku czynności polegające na: zaprojektowaniu, wykonaniu (druku) i dostarczeniu materiałów reklamowych, wytworzonych przy wykorzystaniu surowców i zasobów własnych na rzecz nabywców (Klientów) stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Odnośnie zaś zastosowania stawki 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Klientów wskazać należy, że opodatkowanie transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku VAT 0% wymaga spełnienia warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy Spółka będzie posiadać w swojej dokumentacji dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy będą potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to Spółka (przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 42 ustawy) będzie upoważniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do transakcji będących przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Państwem, że dostawa towarów na rzecz Klientów realizowana przez Spółkę stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy o VAT, podlega w Polsce opodatkowaniu stawką VAT 0%.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję, że wydając interpretację nie przeprowadzam postępowania dowodowego i opieram się wyłącznie na elementach stanu faktycznego przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.