Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.545.2025.3.BM

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 września 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczący skutków podatkowych zawarcia ugody z bankiem. Uzupełniła go Pani pismami z 12 i 16 października 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Postanowieniem sądu została unieważniona Pani umowa o kredyt hipoteczny w obcej walucie, w związku z wystąpieniem klauzul abuzywnych. Bank proponuje ugodę i poinformował Panią, że od kwoty zwracanej w ramach ugody oraz od kwoty umorzenia nie wystawia PIT-11. Tym samym od zwracanej kwoty nie będzie Pani opłacała podatku dochodowego.

(...)

Wyrokiem z dnia (...) 2023 r. Sąd Okręgowy (...) w sprawie o sygn. akt (...) unieważnił umowę kredytowa, którą zawarła Pani z Bankiem X w dniu (...) 2008 r., tj. umowę kredytu hipotecznego X z oprocentowaniem zmiennym numer (...) spłacanego w ratach annuitetowych udzielonego w walucie wymienialnej.

Bank wniósł od wyroku apelację, do dnia dzisiejszego sprawa nie została rozpatrzona przez Sąd Apelacyjny (...).

Otrzymała Pani zabezpieczenie sądowe (Sąd Apelacyjny (...) sygn. akt (...) - poprzez wstrzymanie płatności rat kredytowych – postanowienie z dnia (...) 2025 r. (...).

Wezwała Pani Bank do zapłaty nadpłaconej kwoty kredytu. Bank zaproponował ugodę. Ugoda ta nie została jeszcze zawarta.

Kredyt zaciągnięto (...) 2008 r. na podstawie umowy kredytu hipotecznego X z oprocentowaniem zmiennym numer (...) spłacanego w ratach annuitetowych, udzielonego w walucie wymienialnej.

Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia w ugodzie przyjęto, iż kredyt udzielony na podstawie umowy kredytowej zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy, tj. od dnia (...) 2008 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których mowa w (...), z zachowaniem: (...) pozostałych parametrów kredytu wynikających z umowy, tj. okresu kredytowania - 25 lat licząc od daty zawarcia Umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach annuitetowych, z uwzględnieniem (...) poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych.

Kwota kredytu wynosiła 38.250 CHF - (...). Wypłacona została w PLN, kredyt spłacany w PLN.

Otrzymała Pani kredyt w wysokości 78.780,22 zł, zaś dokonała już na rzecz pozwanego Banku łącznie spłaty kwoty 135.466,53 zł. Tym samym dokonała już nadpłaty kwoty kredytu w wysokości około 56.686,31 zł.

Bank, który udzielił Pani kredytu jest podmiotem, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym i jest uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Z przesłanej przez Bank ugody nie wynikają na razie żadne kwoty, prawdopodobnie na kwotę umorzenia składać się będzie kwota kapitału i odsetek. Nie będzie odsetek karnych.

Kredyt, o którym mowa we wniosku został przez Panią zaciągnięty na realizację własnych celów mieszkaniowych, tj. na sfinansowanie dokończenia budowy domu jednorodzinnego w B (...) Umowy, oraz na spłatę kredytu konsolidacyjnego udzielonego przez Y Bank na podstawie umowy (...), spłatę kredytu mieszkaniowego udzielonego przez X (...) w B na podstawie umowy (...) oraz spłatę komornika sądowego w B - (...) Umowy. Dodatkowo z kredytu pokryta miała być prowizja kredytu, składka ubezpieczeniowa, koszty opinii rzeczoznawcy, opłata za wpis hipoteki na rzecz Banku.

Kredyt został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości w B (...).

Nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż przedmiotowa inwestycja.

Ponadto wskazuje Pani, że nie otrzymała jeszcze środków, a „zwracana kwota”, o której mowa we wniosku jest zwrotem środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy kredytowej przekazano na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych i mieści się w kwocie uprzednio spłaconej przez Panią oraz nie przekracza różnicy pomiędzy należnością wobec banku sprzed przewalutowania kredytu, a należnością wobec banku po przewalutowaniu kredytu.

„Zwracana kwota” została podzielona na dwie części – część kwoty to zwrot środków, które zostały wpłacone do banku tytułem spłaty rat kredytowo-odsetkowych, a które w wyniku ponownego przeliczenia zobowiązań kredytowych według kursów waluty przyjętych w ugodzie, zostały uznane za nadpłatę kredytu, jak również pozostała część nadpłaty zostaje wypłacona przez Bank jako „kwota dodatkowa” zwracana przez Bank. Kwoty te razem stanowią kwotę nadpłaty kredytu z uwagi na wpłacone do banku przez Panią przez lata spłaty rat kredytowo-odsetkowych.

Przy prawomocnym unieważnieniu kredytu po wydaniu przez Sąd Apelacyjny wyroku utrzymującego wyrok I Instancji w mocy, kwota ta jako kwota nienależna bankowi w związku z unieważnieniem umowy zostałaby Pani zwrócona. Z uwagi na długość postępowania sądowego przed Sądem Apelacyjnym i zakończenie sprawy, strony chciałyby zawrzeć ugodę. Na podstawie ugody cofnie Pani powództwo i zrzeknie się roszczenia a Bank nie będzie od Pani dochodził żadnych dodatkowych kwot z tytułu wypłaty kapitału na Pani rzecz i dokonania zwrotu nadpłaconej części kredytu.

Pytanie Pani sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii, czy w związku z zawarciem ugody kwota nadpłaconych środków zwrócona Pani przez Bank będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu, czy też będzie traktowana jako zwrot świadczenia nienależnego, niepodlegający opodatkowaniu.

Pani stanowisko w sprawie

Raty kredytu były automatycznie pobierane przez bank z Pani wynagrodzenia za pracę, od którego już był pobierany podatek dochodowy, z którego rozliczała się Pani na koniec każdego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, przychodem są m.in. świadczenia uzyskane przez podatnika, jeżeli stanowią przysporzenie majątkowe.

Artykuł 26 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PIT – do przychodów nie zalicza się zwrotu świadczeń nienależnych (art. 410 § 2 k.c.) w zakresie, w jakim zostały zwrócone.

W orzecznictwie i interpretacjach podatkowych (wyroki sądów administracyjnych, interpretacje KIS) już wielokrotnie oceniano zwroty środków z tytułu kredytów frankowych jako zwrot nienależnych świadczeń, nie stanowiących przychodu.

Skoro zwrot ma charakter przywrócenia stanu sprzed zawarcia i wykonania umowy, i nie stanowi dla Pani nowej korzyści, logiczne jest, że nie powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym. Jest to zwrot kwot, jakie wpłaciła Pani nienależnie do banku tytułem spłaty rat kredytowo-odsetkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 1071):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Z treści wniosku wynika, że (...) 2008 r. zawarła Pani z Bankiem X umowę kredytu hipotecznego X spłacanego w ratach annuitetowych, udzielonego w walucie wymienialnej. Wyrokiem z (...) 2023 r. Sąd Okręgowy (...) w sprawie o sygn. akt (...) orzekł o nieważności umowy kredytowej, od którego Bank wniósł apelację, która do dnia dzisiejszego sprawa nie została rozpatrzona przez Sąd Apelacyjny (...).Bank zaproponował ugodę, w ramach której zobowiązał się do zapłaty na Pani rzecz określonej kwoty pieniężnej. „Zwracana kwota” została podzielona na dwie części – część kwoty to zwrot środków, które zostały wpłacone do banku tytułem spłaty rat kredytowo-odsetkowych, a które w wyniku ponownego przeliczenia zobowiązań kredytowych według kursów waluty przyjętych w ugodzie, zostały uznane za nadpłatę kredytu. Pozostała część nadpłaty będzie wypłacona przez Bank jako „kwota dodatkowa”. Podkreśliła Pani, że kwoty te razem stanowią kwotę nadpłaty kredytu wpłaconą do banku w ramach spłat rat kredytowo-odsetkowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że jeśli faktycznie w ramach zawartej ugody otrzyma Pani od banku kwotę zwrotu nadpłaconych środków, która nie przekroczy różnicy pomiędzy dokonanymi przez Panią wpłatami na rzecz banku z tytułu spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, a kwotą kapitału wypłaconego Pani przez bank w ramach umowy kredytu (tj. kwota ta stanowić będzie – na co wskazuje treść wniosku – jedynie zwrot uiszczonej przez Panią nadpłaty ponad kwotę udzielonego kredytu), to jej otrzymanie nie spowoduje po Pani stronie przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać również należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba, która występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i będąca wnioskodawcą. W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani, nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów. W szczególności, interpretacja indywidualna wydana na Pani wniosek nie może rozstrzygać kwestii dotyczącej obowiązku wystawiania przez bank PIT-11 lub PIT-8C.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie zagadnienie objęte wnioskiem w zakresie określonym opisem zdarzenia przyszłego, pytaniem i Pani stanowiskiem, tj. skutki podatkowe wypłaty na Pani rzecz przez Bank środków pieniężnych w związku z zawartą ugodą, przy założeniu, że kwota nadpłaconych środków zwrócona Pani przez Bank nie przekroczy różnicy pomiędzy dokonanymi przez Panią wpłatami na rzecz Banku z tytułu spłaty rat kapitałowo-odsetkowych, a kwotą kapitału wypłaconego Pani przez Bank w ramach umowy kredytu.

Inne kwestie poruszane we wniosku, np. kwestia ewentualnego umorzenia przez Bank części Pani zadłużenia i możliwości skorzystania z zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.), nie były przedmiotem oceny przez tutejszy organ.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Panią chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.