Interpretacja indywidualna z dnia 25 listopada 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.714.2025.1.AKR

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla eksportu towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką specjalizującą się w produkcji elektroniki z blisko (…)letnim doświadczeniem na rynku. Spółka oferuje pełen zakres rozwiązań dla branży inżynieryjnej i produkcyjnej – od projektowania i prototypowania, przez produkcję seryjną, aż po usługi posprzedażowe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT-UE na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka sprzedaje swoje produkty głównie kontrahentom zagranicznym. W przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów spoza UE towary są transportowane z terytorium Polski do odbiorców w krajach trzecich. Transakcje te spełniają definicję eksportu towarów, wskazaną w art. 2 pkt 8 ustawy VAT i dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez Spółkę. Przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie eksportu towarów do kontrahentów spoza UE.

Zdarza się, że towary przed dostarczeniem do odbiorcy z powodów logistycznych trafiają najpierw do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, działającego w imieniu kontrahenta. Niezależnie od tego, transport zawsze rozpoczyna się na terytorium Polski i kończy poza granicami UE.

W celu zastosowania stawki 0% VAT Spółka gromadzi dokumentację potwierdzającą wywóz towarów poza UE, współpracuje z agencjami celnymi i pozyskuje dokumenty poprzez systemy informatyczne KAS. Zasadniczo odprawa odbywa się przed polskimi organami celnymi, co skutkuje uzyskaniem dokumentu CC529C (dawniej: IE-529) przy rozpoczęciu procedury oraz dokumentu CC599C (dawniej: IE-599) przy jej zakończeniu, choć zdarza się, że Spółka z różnych przyczyn nie dysponuje tymi dokumentami w ustawowych terminach.

Aktualna praktyka rozliczeniowa Wnioskodawcy polega na tym, że jeżeli dokument CC599C zostanie uzyskany przed terminem złożenia deklaracji VAT, stosowana jest stawka 0% na podstawie art. 41 ust. 4, 6 i 6a Ustawy VAT, natomiast w przypadku braku tego dokumentu, przy posiadaniu CC529C, eksport jest wykazywany w kolejnym okresie pod warunkiem uzyskania potwierdzenia wywozu przed złożeniem deklaracji za ten okres, a gdy żaden dokument potwierdzający procedurę wywozu (IE-529/CC529C) ani dokument potwierdzający wywóz (IE-599/CC599C) nie zostanie pozyskany, transakcja rozliczana jest według stawki krajowej z możliwością późniejszej korekty zgodnie z art. 41 ust. 9 Ustawy VAT – w rozliczeniu za okres, w którym Spółka uzyskała dokumenty.

Okoliczności biznesowe sprawiają, że Spółka doświadcza powtarzających się trudności w terminowym pozyskiwaniu dokumentów IE-599/CC599C, wynikających m.in. z opóźnień po stronie agencji celnych, kontrahentów lub z awarii systemów w krajach trzecich, i stoi na stanowisku, że w przypadku braku wskazanych wprost dokumentów możliwe jest zastosowanie stawki 0% przy posiadaniu innych dowodów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza UE. Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenie Spółki w realizacji transakcji eksportowych, w zależności od ich charakteru, Spółka może dysponować różnymi zestawami dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium UE.

W zależności od charakteru transakcji Spółka gromadzi różne zestawy dokumentów:

Wariant I

W ramach tego wariantu Spółka posiada lub będzie posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Oświadczenie kontrahenta o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw. Oświadczenie będzie zawierać datę wystawienia oraz dane umożliwiające identyfikację poszczególnych dostaw, takie jak numer faktury, data dostawy, oznaczenie symbolu oraz ilość towaru (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie I).

Wariant II

W ramach tego wariantu Spółka posiada lub będzie posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Dokument transportowy (list CMR) podpisany przez przewoźnika oraz osobę reprezentującą nabywcę lub pracownika magazynu działającego w jego imieniu (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie II).

Wariant III

W ramach tego wariantu Spółka posiada lub będzie posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Potwierdzenie zapłaty za fakturę;

4)Dokument transportowy (list CMR) podpisany przez przewoźnika oraz osobę reprezentującą nabywcę lub pracownika magazynu działającego w jego imieniu (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie III).

Wariant IV

W ramach tego wariantu Spółka posiada lub będzie posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Potwierdzenie zapłaty za fakturę;

4)Oświadczenie kontrahenta o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw. Oświadczenie będzie zawierać datę wystawienia oraz dane umożliwiające identyfikację poszczególnych dostaw, takie jak numer faktury, data dostawy, oznaczenie symbolu oraz ilość towaru (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie IV).

Potwierdzenie zapłaty w ramach Wariantu III oraz IV zawsze są dokumentami potwierdzającymi dostawę już dokonaną – nigdy nie będą to potwierdzenia płatności za przyszłe dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 9a uVAT. W umowach zawieranych z kontrahentami kontrahenci ci zawsze zastrzegają, że płatności dokonają dopiero po otrzymaniu towarów.

Pytania

1.Czy eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie I powinien być opodatkowany stawką 0% VAT w okresie wywozu, jeśli opisane dokumenty zostaną otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

2.Czy eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie II powinien być opodatkowany stawką 0% VAT w okresie wywozu, jeśli opisane dokumenty zostaną otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

3.Czy eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie III powinien być opodatkowany stawką 0% VAT w okresie wywozu, jeśli opisane dokumenty zostaną otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

4.Czy eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie IV powinien być opodatkowany stawką 0% VAT w okresie wywozu, jeśli opisane dokumenty zostaną otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie I powinien być opodatkowany stawką 0% VAT.

2.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie II powinny być opodatkowany stawką 0% VAT.

3.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie III powinien być opodatkowany stawką 0% VAT.

4.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie IV powinien być opodatkowany stawką 0% VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. eksport towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 8 Ustawy VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez (a) dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni), lub (b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (tzw. eksport pośredni) – jeśli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a Ustawy VAT, stawka podatku wynosi 0%.

Na mocy art. 41 ust. 6 Ustawy VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE.

Art. 41 ust. 6a Ustawy VAT, precyzuje, że dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru są w szczególności:

1.Dokument elektroniczny z systemu obsługi zgłoszeń wywozowych lub jego wydruk potwierdzony przez organ celny.

2.Dokument elektroniczny pochodzący z systemu obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza systemem, pod warunkiem zapewnienia jego autentyczności.

3.Papierowe zgłoszenie wywozowe złożone poza systemem teleinformatycznym lub jego kopia potwierdzona przez organ celny.

Jeżeli ww. warunek z ust. 6 nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 Ustawy VAT, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 Ustawy VAT).

Dodatkowo, zgodnie z art. 41 ust. 8 Ustawy VAT, możliwość zastosowania trybu z art. 41 ust. 7 jest uzależniona od posiadania dokumentu celnego potwierdzającego procedurę wywozu.

W przypadku otrzymania przez podatnika dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7, podatnik jest upoważniony do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał te dokumenty, co wynika z art. 41 ust. 9 Ustawy VAT.

Z kolei, według art. 41 ust. 11 Ustawy VAT, przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w eksporcie pośrednim towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b Ustawy VAT, jeśli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przy czym przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z opisu zaistniałych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych wynika, że dokonywane przez Spółkę transakcje stanowią eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 Ustawy VAT – zależnie od okoliczności eksport klasyfikowany jest jako eksport bezpośredni albo pośredni. Transakcja taka podlega w związku z tym opodatkowaniu stawką 0% VAT, o ile Spółka będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 Ustawy VAT.

W powyższym kontekście należy podkreślić, że sformułowanie „w szczególności” zawarte w art. 41 ust. 6a Ustawy VAT zawierającym listę dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza UE, wskazuje, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty (nie jest wyczerpujący, enumeratywny), a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granicę Unii Europejskiej. Dokumenty wskazane w tym przepisie nie należą zatem do jedynych, których posiadanie uprawnia do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu. Istnieje zatem możliwość zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie w przypadku posiadania innych dokumentów, jeśli jednoznacznie potwierdzają one fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Takie rozumienie ww. przepisów potwierdza treść uzasadnienia projektu ustawy z 7 grudnia 2012 r. zmieniającej m.in. Ustawę VAT z dniem 1 kwietnia 2013 r. (druk sejmowy 805, pkt 35 uzasadnienia): „Proponowana zmiana w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT określa otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza Unię Europejską, o których mowa w ust. 6 tego artykułu”.

Ww. stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie zarówno w wyrokach sądów administracyjnych, jak i w licznych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2022 r., sygn. akt 0113-KDIPT1-2.4012.386.2022.1.JS, Dyrektor KIS wskazał, że katalog dokumentów z art. 41 ust. 6a Ustawy VAT jest katalogiem otwartym i że do wykazania eksportu może zostać wykorzystany każdy wiarygodny dokument potwierdzający faktyczny wywóz towarów poza terytorium UE. Sprawa dotyczyła spółki dokonującej dostaw towarów z Polski poza UE przez przewoźnika działającego na jej zlecenie lub zlecenie nabywcy towarów. Spółka ta nie dysponowała dokumentem celnym wydanym przez polskie organy celne, potwierdzającym zakończenie procedury wywozu (komunikatem IE 599). Dyrektor KIS za prawidłowe uznał stanowisko spółki, zgodnie z którym do potwierdzenia wywozu towaru poza terytorium UE i do spełnienia warunków wskazanych w art. 41 ust. 6 i ust. 6a Ustawy VAT, a tym samym do opodatkowania eksportu towarów 0% stawką VAT, wystarczające jest posiadanie innych niż wskazane w art. 41 ust. 6a dokumentów, z których wynika wywóz towarów poza UE (jako przykład wskazane zostały: oświadczenie nabywcy towarów o tym, że będące przedmiotem dostawy towary zostały dostarczone do miejsca poza UE, dokument wydany przez administrację celną państwa innego niż Polska, potwierdzający wywóz towarów poza obszar celny UE, dokument wydany przez administrację celną kraju trzeciego, nienależącego do UE, w związku z przywozem i odprawą w tym kraju towarów będących przedmiotem dostawy).

Podobne stanowisko aprobujące możliwość zastosowania stawki 0% w sytuacji możliwości udokumentowania eksportu dokumentami spoza katalogu z art. 41 ust. 6a Ustawy VAT, Dyrektor KIS zajął także przykładowo w interpretacjach indywidualnych z dnia 21 marca 2023 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.11.2023.2.AKS; z dnia 15 lutego 2023 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012. 862.2022.1.PRP; z dnia 27 stycznia 2023 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.530.2022.1.JK; z dnia 26 stycznia 2023 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.618.2022.2.MPU; z dnia 18 stycznia 2023 r. sygn. 0111-KDIB3-3. 4012.573.2022.2.MAZ; z dnia 11 stycznia 2023 r. 0111-KDIB3-3.4012.616.2022.2.AM.

Powyższy pogląd podzielany jest także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo WSA w Kielcach w wyroku z dnia 20 lutego 2025 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Ke 547/24 wskazał, że „Należy również zauważyć, że na gruncie wspólnotowych przepisów celnych potwierdzenie wywozu towarów może się odbywać nie tylko poprzez uzyskanie komunikatu IE-599, lecz dopuszczalne jest także w tym zakresie powoływanie się na tzw. dowody alternatywne, których katalog nie jest katalogiem zamkniętym.

Skoro zatem przepisy celne nie ograniczają możliwości potwierdzenia wywozu towarów w inny sposób niż przy pomocy odpowiedniego komunikatu, wprowadzonego do systemu organów celnych, to tym bardziej możliwości tego rodzaju nie można wykluczyć na gruncie ustawy o VAT, tym bardziej, że art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, nie dostarcza do tego żadnych podstaw. Nieuprawnionym jest zatem stanowisko organu interpretacyjnego, że wyłącznie dokumenty urzędowe, w których właściwe organy celne (polskie lub z innych państw członkowskich UE) potwierdziły wywóz towarów poza terytorium UE, dają podstawę do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% względem eksportu towarów.

Tożsame stanowisko prezentowane jest w doktrynie prawa podatkowego, w której wskazuje się, że: „Z dniem 1.04.2013 r. ustawodawca postanowił wskazać przykładowe dokumenty potwierdzające eksport (wywóz) towarów. Nastąpiło to w dodanym do komentowanego artykułu ust. 6a. Wyliczenie tam zawarte ma charakter jedynie przykładowy. W żadnej mierze nie określa ono wyczerpującego katalogu dowodów potwierdzających (mogących potwierdzić) wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Także innymi dowodami (dokumentami) niż wymienione w przepisie można potwierdzać fakt wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.” (A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XIX, Warszawa 2025, art. 41.)

Z obowiązujących przepisów nie wynika, aby możliwość zastosowania stawki 0% była uzależniona wyłącznie od posiadania dokumentów określonego rodzaju. Mając na uwadze powyższe, użycie przez ustawodawcę w art. 41 ust. 6a Ustawy VAT zwrotu „w szczególności” należy interpretować jako ustanowienie katalogu otwartego. Wskazane w przepisie dokumenty mają zatem charakter przykładowy i służą jedynie zobrazowaniu rodzajów dowodów, które mogą potwierdzać dokonanie dostawy oraz faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 stycznia 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1374/2; z dnia 22 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 1182/23; WSA w Białymstoku z dnia 17 lipca 2024 r., sygn. akt I SA/Bk 200/24; WSA w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2023 r., sygn. akt I SA/Bd 553/23; WSA we Wrocławiu z 6 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 740/23). Stanowisko wojewódzkich sądów administracyjnych jest w tym zakresie jednolite i powinno zostać uwzględnione w wydawanej interpretacji.

Dla analizowanej sprawy kluczowe jest także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), z którego wynika wprost, że zasada neutralności w stosunku do eksportu towarów wymaga, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne eksportu, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników. Jak wynika z wyroku TSUE z 28 marca 2019 r., sygn. akt C-275/18 (ws. Milan Vinš), niedopełnienie wymogów formalnych procedury eksportu nie może pozbawiać eksportera uprawnienia do zwolnienia z VAT, jeżeli wykazano bezspornie, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki uzyskania zwolnienia, przede wszystkim, że w rzeczywistości doszło do wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej: „art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”. Dla zastosowania określonej preferencji w zakresie stawki podatkowej na gruncie VAT dla eksportu towarów decydujący jest zatem sam fakt wywozu towarów poza granice UE, a nie posiadanie dokumentu CC599C.

Stanowisko takie uzasadnione jest także na gruncie dotychczasowego orzecznictwa NSA, zgodnie z którym, w sytuacji gdy dostawa spełnia bezspornie przesłanki eksportu towarów przewidziane w art. 2 pkt 8 Ustawy VAT, to zasada neutralności podatkowej wymaga, by zastosowanie stawki 0% VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli przez podatnika nie zostały spełnione pewne wymagania formalne (wyroki NSA z 20 dnia grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17; z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17; z dnia 13 maja 2021 r., sygn. akt I FSK 728/18).

Przytaczany powyżej wyrok TSUE sygn. akt C-275/18 jest przywoływany także w wyrokach sądów administracyjnych dotyczących możliwości zastosowania stawki VAT 0% do eksportu towarów. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 września 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 683/23, którym Sąd uchylił niekorzystną dla podatnika interpretację indywidualną. Z wyroku tego wynika dodatkowo, że niedopełnienie wymogów formalnych może doprowadzić do utraty prawa do preferencji VAT w stosunku do transakcji eksportowej tylko w dwóch sytuacjach: (1) w przypadku umyślnego uczestnictwa przez podatnika w oszustwie podatkowym i narażenia na niebezpieczeństwo funkcjonowania wspólnego systemu VAT, (2) gdy niedopełnienie wymogów formalnych skutkuje uniemożliwieniem przedstawienia przekonującego dowodu spełnienia wymogów materialnych, tj. faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium UE. Analogiczny pogląd został wyrażony również w wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 769/23. Podobnie orzekł także WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 24 października 2023 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Bk 282/23 (w wyroku tym również powołano się na wyżej wskazane orzeczenie TSUE ws. Milan Vinš).

W orzecznictwie TSUE prezentowane jest także jednolite stanowisko, zgodnie z którym transakcje powinny być opodatkowane przy uwzględnieniu ich cech obiektywnych. Wskazuje się, że „praktyka krajowa wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku, jeśli uzależnia ona prawo do zwolnienia (zastosowania stawki 0% – przyp. Wnioskodawcy) z VAT od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając przesłanek materialnoprawnych, a w szczególności nie biorąc pod uwagę kwestii, czy zostały one spełnione” (por. wyroki TSUE z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt C-653/18 oraz z dnia 17 grudnia 2020 r., sygn. akt C-656/19).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, opartą na stanowisku TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest zatem fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji czego, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT tylko na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił. Spółka podkreśla, że będzie w posiadaniu innych dokumentów dokumentujących dokonanie eksportu towarów.

Stanowisko o braku podstaw do odmowy zastosowania stawki VAT w wysokości 0% wyłącznie z powodu nieposiadania przez podatnika dokumentu IE-599/CC599C pod warunkiem faktycznego dokonania wywozu towarów oraz posiadania na tę okoliczność alternatywnych dowodów znajduje potwierdzenie w jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, przykładowo w następujących wyrokach:

·NSA: z dnia 11 października 2022 r., sygn. akt I FSK 1187/21; z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2022/17; z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17; z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13; z dnia 25 kwietnia 2013 r. sygn. akt I FSK 828/12;

·WSA w Krakowie z dnia 13 lutego 2025 r., sygn. akt I SA/Kr 972/24;

·WSA w Krakowie z dnia 12 października 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 769/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 862/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 14 maja 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 739/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 19 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 732/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 23 kwietnia 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 751/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 21 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 792/23;

·WSA we Wrocławiu z dnia 19 marca 2024 r., sygn. akt I SA/Wr 732/23;

·WSA w Gliwicach z dnia 25 kwietnia 2024 r., sygn. akt I SA/Gl 382/24;

·WSA w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. akt I SA/Rz 401/23;

·WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2024 r., sygn. akt I SA/Rz 488/24;

·WSA w Rzeszowie z dnia 8 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Rz 558/23;

·WSA w Łodzi z dnia 18 czerwca 2025 r., sygn. akt I SA/Łd 223/25;

·WSA w Łodzi z dnia 16 lipca 2025 r., sygn. akt I SA/Łd 200/25.

Bez wątpienia można więc mówić o utrwalonej linii orzeczniczej, którą powinny uwzględnić również organy, których działalność kontrolują sądy administracyjne.

Przenosząc powyższe rozważania na opisane zdarzenia przyszłe i zaistniały stan faktyczny, pomimo iż w każdych opisanych we wniosku Wariantach Spółka nie będzie w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 -3 Ustawy VAT, to jak wynika z przedstawionych wyżej interpretacji i wyroków, nie wyklucza to możliwości zastosowania stawki 0% VAT do opisanych we wniosku transakcji eksportowych. Katalog dokumentów z art. 41 ust. 6a Ustawy VAT jest bowiem katalogiem otwartym, a zatem dopuszczalne są alternatywne dowody stanowiące potwierdzenie wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Tożsame stanowisko prezentowane jest w przytaczanych powyżej wyrokach sądów administracyjnych.

W ocenie Spółki, dokumenty będą potwierdzać faktyczne dokonanie wywozu poza terytorium UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, gromadzona dokumentacja jest wystarczająca do należytego wykazania, że towary opuściły UE. W związku z tym, w przypadku posiadania dokumentów potwierdzających wywóz (oraz komunikatu IE-529/CC529C), zastosowanie mają przepisy art. 41 ust. 6, 7 i 9 ustawy o VAT, w efekcie czego: Wnioskodawca wykazuje eksport w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem otrzymania dokumentów Potwierdzeń Wywozu przed upływem terminu na złożenie deklaracji podatkowej za ten okres.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy:

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że:

Wskazać należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

-wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei, aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT-UE na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Sprzedają Państwo swoje produkty głównie kontrahentom zagranicznym. W przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów spoza UE towary są transportowane z terytorium Polski do odbiorców w krajach trzecich. Transakcje te spełniają definicję eksportu towarów, wskazaną w art. 2 pkt 8 ustawy i dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez Państwa. Przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie eksportu towarów do kontrahentów spoza UE. Zdarza się, że towary przed dostarczeniem do odbiorcy z powodów logistycznych trafiają najpierw do magazynu lub centrum logistycznego podmiotu trzeciego, działającego w imieniu kontrahenta. Niezależnie od tego, transport zawsze rozpoczyna się na terytorium Polski i kończy poza granicami UE. W celu zastosowania stawki 0% VAT gromadzą Państwo dokumentację potwierdzającą wywóz towarów poza UE, współpracują z agencjami celnymi i pozyskują dokumenty poprzez systemy informatyczne KAS. Zasadniczo odprawa odbywa się przed polskimi organami celnymi, co skutkuje uzyskaniem dokumentu CC529C (dawniej: IE-529) przy rozpoczęciu procedury oraz dokumentu CC599C (dawniej: IE-599) przy jej zakończeniu, choć zdarza się, że z różnych przyczyn nie dysponują Państwo tymi dokumentami w ustawowych terminach.

Okoliczności biznesowe sprawiają, że doświadczają Państwo powtarzających się trudności w terminowym pozyskiwaniu dokumentów IE-599/CC599C, wynikających m.in. z opóźnień po stronie agencji celnych, kontrahentów lub z awarii systemów w krajach trzecich i stoją Państwo na stanowisku, że w przypadku braku wskazanych wprost dokumentów możliwe jest zastosowanie stawki 0% przy posiadaniu innych dowodów jednoznacznie potwierdzających wywóz towarów poza UE. Biorąc pod uwagę Państwa dotychczasowe doświadczenie w realizacji transakcji eksportowych, w zależności od ich charakteru, mogą Państwo dysponować różnymi zestawami dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium UE.

W zależności od charakteru transakcji gromadzą Państwo różne zestawy dokumentów:

·W ramach Wariantu I posiadają Państwo lub będą posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Oświadczenie kontrahenta o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw. Oświadczenie będzie zawierać datę wystawienia oraz dane umożliwiające identyfikację poszczególnych dostaw, takie jak numer faktury, data dostawy, oznaczenie symbolu oraz ilość towaru (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie I).

·W ramach Wariantu II posiadają Państwo lub będą posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Dokument transportowy (list CMR) podpisany przez przewoźnika oraz osobę reprezentującą nabywcę lub pracownika magazynu działającego w jego imieniu (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie II).

·W ramach Wariantu III posiadają Państwo lub będą posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Potwierdzenie zapłaty za fakturę;

4)Dokument transportowy (list CMR) podpisany przez przewoźnika oraz osobę reprezentującą nabywcę lub pracownika magazynu działającego w jego imieniu (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie III).

·W ramach Wariantu IV posiadają Państwo lub będą posiadać:

1)Dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529);

2)Fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonany eksport;

3)Potwierdzenie zapłaty za fakturę;

4)Oświadczenie kontrahenta o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw. Oświadczenie będzie zawierać datę wystawienia oraz dane umożliwiające identyfikację poszczególnych dostaw, takie jak numer faktury, data dostawy, oznaczenie symbolu oraz ilość towaru (dalej jako: Potwierdzenie Wywozu w Wariancie IV).

Potwierdzenie zapłaty w ramach Wariantu III oraz IV zawsze są dokumentami potwierdzającymi dostawę już dokonaną – nigdy nie będą to potwierdzenia płatności za przyszłe dostawy w rozumieniu art. 41 ust. 9a ustawy. W umowach zawieranych z kontrahentami kontrahenci ci zawsze zastrzegają, że płatności dokonają dopiero po otrzymaniu towarów.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie I powinien być opodatkowany stawką 0% VAT w okresie wywozu, jeśli opisane w każdym Wariancie dokumenty zostaną otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem, aby mogli Państwo opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% muszą Państwo posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów znajduje się w art. 41 ust. 6a ustawy.

Przy czym, pomimo tego, że katalog dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy ma charakter otwarty, na co wskazuje użyty w ustawie zwrot „w szczególności”, nie można uznać, że jakikolwiek dokument potwierdzający wywóz towarów lub ich dostawę na terytorium państwa trzeciego, oznacza spełnienie warunku, o którym mowa w ww. przepisie.

W tym miejscu należy ponownie odnieść się do art. 2 pkt 8 ustawy, gdzie ustawodawca wyraźnie wskazał, iż o eksporcie towarów możemy mówić wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE zostanie potwierdzony przez „właściwy organ celny określony w przepisach celnych”. Zatem mogą to być dokumenty, które wskazane są w przepisach celnych. W konsekwencji mogą to być dokumenty potwierdzone przez polskie organy celne, ale również przez organy celne z innych państw członkowskich UE.

W trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów (system AES obowiązujący do 30 października 2024 r.):

-komunikat IE-515 – zgłoszenie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-518 – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar;

-komunikat IE-529 – zwolnienie towarów do procedury wywozu;

-komunikat IE-599 – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów.

31 października 2024 r. zostały wprowadzone nowe wersje systemów obsługi procedur wywozowych i tranzytowych (system AES/ECS2 PLUS), zgodnie z którymi w trakcie trwania procedury celnej na kolejnych etapach nadawane są nowe numery komunikatów:

-komunikat CC515C – zgłoszenie towarów do procedury wywozu;

-komunikat CD518C – wynik kontroli dokonanej przez Urząd Celny Wyprowadzenia, tj. urząd, z którego wyjeżdża towar;

-komunikat CC529C – zwolnienie towarów do procedury wywozu;

-komunikat CC599C – potwierdzenie wyprowadzenia towarów lub odmowy zgody na wyprowadzenie towarów.

Co do zasady, zgłoszenia wywozowe towarów z obszaru celnego UE składane są w formie elektronicznej z wykorzystaniem systemu AES (Automatyczny System Eksportu) lub obowiązującego od 31 października 2024 r. systemu AES/ECS2 PLUS. Zgłoszenie celne (wywozowe) w postaci komunikatu IE-515 lub CC515C jest składane przez zgłaszającego do właściwego urzędu wywozu.

Z kolei urząd wyprowadzenia (urząd celny graniczny, przez który towar opuszcza obszar celny Unii Europejskiej) niezwłocznie po tym, jak towar opuścił obszar celny UE przesyła do urzędu wywozu (urzędu, w którym zostało złożone zgłoszenie celne) komunikat IE-518 lub CD518C zawierający wyniki kontroli przeprowadzonej w urzędzie wyprowadzenia. Po otrzymaniu przez urząd wywozu komunikatu IE-518 lub CD518C System generuje automatycznie komunikat IE-599 lub CC599C i przesyła go zgłaszającemu.

Komunikat IE-599 lub CC599C jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium UE przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera. Przy czym, komunikat IE-599 lub CC599C, może być wydany nie tylko przez krajową administrację celną, ale także przez inne unijne organy celne, jeśli odprawa celna wywozowa (eksportowa) miała miejsce na terenie innego państwa członkowskiego.

Z powyższego wynika zatem, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium UE jest:

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany w systemie AES lub obowiązujący od 31 października 2024 r. komunikat CC599C otrzymany w systemie AES/ECS2 PLUS,

-wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny,

-elektroniczny komunikat IE-599 otrzymany poza systemem AES lub komunikat CC599C otrzymany poza systemem AES/ECS2 PLUS, jeżeli jego autentyczność jest zapewniona.

Dokumentem, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy uprawniającym do zastosowania stawki 0% przy eksporcie towarów będzie również zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym lub kopia takiego zgłoszenia potwierdzona przez właściwy urząd celny.

Należy również odwołać się do powołanego przez Państwa wyroku z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, w którym TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Należy jednak wskazać, że ww. wyrok zapadł w okolicznościach, w których podmiot wysyłał przedmioty kolekcjonerskie poza terytorium Unii Europejskiej pocztą i był w stanie wykazać ten fakt za pomocą dokumentów wydanych przez służby pocztowe.

W takich okolicznościach TSUE stwierdził, że: „(...) brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Do powyższego orzeczenia TSUE odwołał się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA także dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Podkreślić należy, że w sprawie będącej przedmiotem ww. rozstrzygnięcia ani organy podatkowe, ani sąd I instancji nie zakwestionowały samego faktu wywozu towarów poza obszar UE. Jedynym powodem odmowy prawa do zastosowania stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a w konsekwencji braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

Jak wskazał NSA, w świetle wyżej cytowanego orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W konsekwencji – w ocenie NSA – „(…) nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana”.

Należy podkreślić, że zarówno wyrok TSUE C-275/18, jak również wyrok NSA sygn. akt I FSK 2005/17 zapadły w szczególnych okolicznościach związanych z wywozem towarów poza terytorium UE, który był wykonywany przez operatora pocztowego, tj. podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej na podstawie odrębnych przepisów. Zinstytucjonalizowany charakter działalności ww. podmiotów pozwala więc na przyjęcie, że dokumenty wygenerowane przez operatora pocztowego, także w jego systemie elektronicznym mają przymiot dokumentu „urzędowego”, a tym samym jeżeli potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE mogą stanowić dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zauważyć, że zastosowanie stawki VAT 0% w eksporcie towarów jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik posiada dokumenty zawierające potwierdzenie wywozu towarów przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W konsekwencji nie mogą to być takie dokumenty jak m.in. dokument celny potwierdzający procedurę wywozu CC529C (dawniej: IE-529), faktura (lub jej kopia) dokumentująca dokonany eksport, oświadczenie kontrahenta o odbiorze przez niego towarów będących przedmiotem dostaw, dokument transportowy (list CMR) podpisany przez przewoźnika oraz osobę reprezentującą nabywcę lub pracownika magazynu działającego w jego imieniu, potwierdzenie zapłaty za fakturę.

Zatem posiadanych przez Państwa dokumentów wskazanych w Wariantach I-IV, nie można /nie będzie można uznać za dokumenty o charakterze urzędowym, gdyż mają/będą miały one jedynie charakter informacyjny. W ww. dowodach to nie właściwy organ celny krajowy lub innego państwa członkowskiego lecz podmiot gospodarczy, tj. przewoźnik odpowiedzialny za transport towarów, kupujący lub inny podmiot, potwierdzają wywóz towarów poza terytorium UE.

Tym samym, dokumenty opisane w Wariantach I-IV, nie są/nie będą dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium UE, o których mowa w art. 41 ust. 6 w zw. z ust. 6a ustawy. W konsekwencji na podstawie dokumentów opisanych we wniosku w Wariantach I-IV nie mogą /nie będą mogli Państwo zastosować stawki VAT w wysokości 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując stwierdzić należy, że:

1.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie I nie jest/nie będzie opodatkowany stawką 0% VAT.

2.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie II nie jest/nie będzie opodatkowany stawką 0% VAT.

3.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie III nie jest/nie będzie opodatkowany stawką 0% VAT.

4.Eksport udokumentowany dokumentami wskazanymi w Wariancie IV nie jest/nie będzie opodatkowany stawką 0% VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3 i 4 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno -skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi dysponuje/będzie dysponować Wnioskodawca, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków i interpretacji należy wskazać, że zarówno wyroki, jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Przytoczone orzeczenia Organ potraktował jako element Państwa argumentacji, lecz nie mogły mieć one wpływu na ocenę prawną rozpatrywanej sprawy. Nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę. Tym samym, powołane wyroki i interpretacje nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia przyjętego w przedmiotowej sprawie.

Niemniej jednak, odnosząc się do tezy wynikającej z powołanego orzecznictwa, że dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie towarów kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna), należy wskazać, że odnosi się to do sytuacji, w której okoliczność wywozu towaru poza terytorium UE nie była kwestionowana, tj. była ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego. Ze względu na to, że w toku postępowania interpretacyjnego Organ nie wyjaśnia stanu faktycznego (tj. nie przeprowadza postępowania dowodowego), lecz dokonuje oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika, nie sposób uznać, że przesłanka materialnoprawna dla zastosowania stawki 0% (tj. fakt wywozu) została rzeczywiście spełniona. Tym samym nie sposób przyjąć, że podatnik ma prawo do zastosowania stawki VAT 0% pomimo niedopełnienia wymogów formalnych, tj. braku „urzędowego” dokumentu, w którym właściwy organy celny potwierdza wywóz towarów poza UE.

Jednocześnie wyjaśniam, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.