Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-1.4011.434.2025.2.AP

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

–nieprawidłowe – w części dotyczącej braku powstania przychodu w związku z wypłaceniem przez bank odsetek ustawowych za opóźnienie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu unieważnionej umowy o kredyt hipoteczny,

–prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 5 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych unieważnienia umowy kredytu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 listopada 2025 r. (data wpływu 25 listopada 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zawarł Pan wraz z żoną w dniu 26 listopada 2007 r. z poprzednikiem prawnym A S.A. umowę nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych B waloryzowany kursem CHF. Na mocy tej umowy bank przyznał Panu i żonie kredyt w kwocie (...) PLN, która w dniu wypłaty kredytu została przeliczona na CHF według kursu kupna z tabeli Banku, co dało kwotę (...) CHF. Kredyt został natomiast wypłacony w PLN w kwocie (...) PLN. Umowa kredytu została w całości spłacona przez Pana i żonę w 2014 r. Z tego tytułu wpłacił Pan wraz z żoną na rzecz banku tytułem rat kapitałowo-odsetkowych kwotę (...) CHF oraz (...) PLN, a tytułem innych świadczeń pieniężnych – (...) PLN.

Pozwem z dnia 2 października 2024 r. skierowanym do Sądu Okręgowego w (...) wystąpił Pan wraz żoną o zapłatę od banku kwot wpłaconych na podstawie umowy kredytu podnosząc, iż była ona nieważna od daty jej zawarcia wskutek wprowadzonych do niej przez bank klauzul abuzywnych, po wyeliminowaniu których umowa nie mogłaby być wykonywana i nie stała się ważna wskutek spłaty przez Pana i żonę całego udzielonego kredytu.

Sprawa ta prowadzona jest przez Sąd Okręgowy w (...) pod sygn. akt (...), w sprawie tej jeszcze nie zapadł wyrok.

Oświadczeniem z dnia 21 marca 2025 r. dokonał Pan wraz z żoną potrącenia przysługującej wierzytelności z tytułu kwot wpłaconych na podstawie nieważnej umowy kredytu w łącznej wysokości (...) PLN (kwoty wpłacone w CHF zostały przeliczone na PLN według kursu średniego NBP z daty 15 listopada 2024 r., tj. daty kiedy nastąpił skutek potrącenia – pierwszy możliwy termin, kiedy potrącenie stało się możliwe) z wierzytelnością banku o zwrot wypłaconego kapitału w kwocie (...) PLN.

Wskutek dokonanego potrącenia wzajemne wierzytelności wzajemnie umorzyły się do kwoty wierzytelności niższej, tj. (...) zł.

Do zwrotu przez bank na Pana i żony rzecz w dalszym ciągu pozostała kwota (...) PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty za okres od 18 listopada 2024 r. do dnia zapłaty.

Uzupełnienie

Wskazał Pan, że zwrot środków pieniężnych przez bank nastąpi na podstawie wyroku sądu.

Sentencja wyroku obejmować będzie obowiązek zapłaty ze strony banku na Pana rzecz (prowadzona między stronami sprawa jest sprawą o zapłatę, z tego względu, że umowa kredy tu została już wykonana, wobec czego nie mógł Pan wystąpić z powództwem o ustalenie). Zasądzona kwota obejmować będzie środki, jakie wpłacił Pan wraz z żoną na rzecz banku na podstawie umowy kredytu (raty kredytu, ubezpieczenie, prowizja). Z kolei uzasadnienie wyroku zawierać będzie ustalenie sądu co do abuzywności postanowień umowy kredytu oraz stwierdzenie, że po tym, jak te postanowienia umowne zostaną wyeliminowane z umowy, to ta umowa nie mogłaby być realizowana. Tym samym sąd uzna, że umowa kredytu jest nieważna. Podstawą prawną zwrotu środków pieniężnych będą przepisy Kodeksu cywilnego o nienależnym świadczeniu (bezpodstawnym wzbogaceniu).

Teoria dwóch kondykcji jest powszechnie przyjmowaną w orzecznictwie sądów koncepcją rozliczeń stron w wypadku przesądzenia nieważności umowy kredytu, w związku z czym to najprawdopodobniej ta koncepcja znajdzie zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Ewentualnie może zostać również zastosowana koncepcja salda, polegająca na zwrocie na Pana rzecz nadwyżki ponad kwotę wypłaconego kapitału. Przy obu jednak wariantach uzyska Pan zwrot środków, które wpłacił na podstawie umowy.

Potwierdził Pan, że odsetki ustawowe, które zasądzi Sąd, to odsetki, o których mowa w art. 481 §1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071). Są to odsetki ustawowe za opóźnienie.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1)Czy kwota zasądzona przez sąd od banku na rzecz Pana i żony, po przesłankowym ustaleniu nieważności umowy kredytu (ustalenie to znajdować się będzie w uzasadnieniu wyroku) stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu?

2)Czy zasądzone w tym wyroku od banku odsetki ustawowe za opóźnienie, liczone od kwoty głównej (środków wpłaconych na rzecz banku przez Pana i żonę na podstawie nieważnej umowy kredytu, które podlegają zwrotowi) stanowią przychód podlegający opodatkowaniu?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1

W Pana ocenie, środki pieniężne, które zasądzone zostaną przez sąd od banku na rzecz Pana i żony, w kwocie równej środkom pieniężnym wpłaconym na rzecz banku na podstawie nieważnej umowy kredytu (odsetki, inne należności do uiszczenia, których był Pan zobowiązany na podstawie umowy) nie stanowią przychodu i nie podlegają opodatkowaniu.

Ad. 2

Uważa Pan, że również zasądzone w tym wyroku przez sąd odsetki ustawowe za opóźnienie, liczone od kwoty należności głównej (kwot podlegających zwrotowi przez bank) nie stanowią przychodu i również nie podlegają opodatkowaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniemart. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

· zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

· zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

· świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

· nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

-inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Stwierdzenie nieważności powoduje usunięcie z obrotu prawnego wadliwej czynności prawnej polegającej na zawarciu umowy kredytu hipotecznego. Nieważność umowy kredytu oznacza, że zobowiązania stron umów, banku i klienta, nigdy nie powstały, a strony zobowiązane są zwrócić to, co świadczyły w związku z nieważną umową, jako świadczenia nienależne. Kredytodawca powinien zatem zwrócić wszystkie świadczenia pobrane od kredytobiorcy, a kredytobiorca powinien zwrócić kwotę faktycznie otrzymanego kredytu.

Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie, czyli kompensata wierzytelności, następuje wówczas, jeżeli jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelność, jak i zobowiązanie względem tej drugiej strony. Potrącenie, mimo że dotyczy świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania. Na skutek potrącenia, wierzytelności obydwu stron umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Instytucja potrącenia jest substytutem świadczenia, dzięki któremu dłużnik płaci swój dług i zwalnia się z zobowiązania.

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy przez sąd skutki prawne na gruncie cywilnym występują ex tunc (wstecz), a więc od momentu zawarcia umowy dotkniętej wadliwością (przesłanką nieważności), co oznacza, że umowa kredytu jako nieważna już od chwili jej zawarcia nie wywołuje skutków prawnych. Mamy do czynienia z sytuacją jakby w ogóle nie doszło do jej zawarcia.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że zawarł Pan wraz z żoną w 2007 r. z bankiem umowę o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem CHF. Na mocy tej umowy bank przyznał Panu i żonie kredyt w kwocie (...) PLN, która w dniu wypłaty kredytu została przeliczona na CHF według kursu kupna z tabeli banku, co dało kwotę (...) CHF. Umowa kredytu została w całości spłacona przez Pana i żonę w 2014 r. Z tego tytułu wpłacił Pan wraz z żoną na rzecz banku tytułem rat kapitałowo-odsetkowych kwotę (...) CHF oraz (...) PLN, a tytułem innych świadczeń pieniężnych – (...) PLN.

Pozwem z dnia 2 października 2024 r. skierowanym do Sądu wystąpił Pan wraz żoną o zapłatę od banku kwot wpłaconych na podstawie umowy kredytu podnosząc, że była ona nieważna od daty jej zawarcia wskutek wprowadzonych do niej przez bank klauzul abuzywnych, po wyeliminowaniu których umowa nie mogłaby być wykonywana i nie stała się ważna wskutek spłaty przez Pana i żonę całego udzielonego kredytu. W niniejszej sprawie nie zapadł jeszcze wyrok.

Oświadczeniem z dnia 21 marca 2025 r. dokonał Pan wraz z żoną potrącenia przysługującej wierzytelności z tytułu kwot wpłaconych na podstawie nieważnej umowy kredytu w łącznej wysokości (...) PLN (kwoty wpłacone w CHF zostały przeliczone na PLN według kursu średniego NBP z daty 15 listopada 2024 r., tj. daty kiedy nastąpił skutek potrącenia – pierwszy możliwy termin kiedy potrącenie stało się możliwe) z wierzytelnością banku o zwrot wypłaconego kapitału w kwocie (...) PLN. Wskutek dokonanego potrącenia wzajemne wierzytelności wzajemnie umorzyły się do kwoty wierzytelności niższej, tj. (...) zł.

Do zwrotu przez bank na Pana i żony rzecz w dalszym ciągu pozostała kwota (...) PLN wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty za okres od 18 listopada 2024 r. do dnia zapłaty. Wskazał Pan, że zwrot środków pieniężnych przez bank nastąpi na podstawie wyroku sądu. Sentencja wyroku obejmować będzie obowiązek zapłaty ze strony banku na Pana rzecz (prowadzona między stronami sprawa jest sprawą o zapłatę, z tego względu, że umowa kredytu została już wykonana, wobec czego nie mógł Pan wystąpić z powództwem o ustalenie). Zasądzona kwota obejmować będzie środki, jakie wpłacił Pan wraz z żoną na rzecz banku na podstawie umowy kredytu (raty kredytu, ubezpieczenie, prowizja).

Przenosząc powołane przepisy na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w przypadku otrzymania zwrotu kwoty (...) PLN (stanowiącej różnicę wynikającą z dokonanego potrącenia przysługujących wierzytelności z tytułu wpłat dokonanych przez bank oraz Pana i żonę na podstawie nieważnej umowy) na podstawie wyroku sądu, który unieważni umowę kredytową i zasądzi na rzecz Pana ww. zwrot, nie uzyska Pana faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pana majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z wypłatą przez bank ww. zasądzonej kwoty zwrotu w wysokości (...) PLN, nie będzie ona stanowić dla Pana przysporzenia i po Pana stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpi również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Wobec powyższego, w tym zakresie Pana stanowisko uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu odsetek za opóźnienie wypłaty nienależnie pobranych świadczeń z tytułu unieważnionej umowy o kredyt hipoteczny, wskazać należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2025, poz. 1071), zgodnie z którym:

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jak już wcześniej wskazano, z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Kwota otrzymanych odsetek stanowi przychód, gdyż jest niewątpliwie określonym przyrostem w majątku podatnika.

Zwrócić należy jednak uwagę, że nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są: odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia zatem z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionych okolicznościach otrzymanie przez Pana zasądzonych wyrokiem sądu odsetek ustawowych, o których mowa w art. 481 § 1 kodeksu cywilnego stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro w przedstawionych okolicznościach wypłata nienależnie pobranych świadczeń z tytułu unieważnionej umowy o kredyt hipoteczny nie będzie podległa opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki będą zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z wypłatą odsetek ustawowych nie będzie Pan zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego.

Pana stanowisko w tym zakresie uznano za nieprawidłowe z uwagi na fakt, że odsetki za opóźnienie wypłaty nienależnie pobranych świadczeń z tytułu unieważnionej umowy o kredyt hipotecznybędą stanowiły przychód zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy, a nie – jak wynika z Pana stanowiska – „odsetki (…) nie stanowią przychodu”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zastrzec, że interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym zakresem wniosku i odnosi się do przedstawionego opisu sprawy. A zatem, nie dotyczy innych kwestii zawartych we wniosku, które nie były przedmiotem pytań interpretacyjnych.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pana jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pana żony).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego oraz nie analizuje załączonych dokumentów. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.