Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 maja 2024 r., sygn. I SAB/Wa 80/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dariusz Pirogowicz sędzia WSA Elżbieta Lenart asesor WSA Anna Milicka - Stojek (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 maja 2024 r. sprawy ze skargi W. Z. na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku dotyczącego udostępnienia akt 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Prezydenta [...] do wydania aktu; 2. stwierdza, że bezczynność Prezydenta [...] nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz W. Z. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W. Z. (dalej jako "skarżący") pismem z 18 stycznia 2024 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta [...] (dalej jako "Prezydent" lub "organ") w przedmiocie rozpoznania wniosku z 27 grudnia 2022 r. o wyjaśnienie przeszkód w przeniesieniu i udostępnieniu akt w formie elektronicznej, o przestanie kopii/skanu metryki pełnych akt postępowania, wyjaśnienia kwestii zaginięcia akt postępowania (wniosku dekretowego i orzeczeń administracyjnych) oraz wskazania podstaw i trybu weryfikacji niesprecyzowanych wątpliwości organu co do zgromadzonych dowodów. Skarżący wyjaśnił, że z uwagi na zignorowanie powyższego wniosku przez organ, w dniu 15 maja 2023 r. skierował ponaglenie do Wojewody Mazowieckiego (dalej jako "Wojewoda"), który postanowieniem z 2 października 2023 r. nr 641/2023 uznał je za zasadne i wyznaczył Prezydentowi termin 2 miesięcy na załatwienie sprawy od doręczenia organowi postanowienia wraz z aktami sprawy. Postanowienie to doręczono organowi w dniu 6 października 2023 r., a więc termin na jego wykonanie upłynął w grudniu 2023 r. Mimo tego do dnia wniesienia skargi Prezydent pozostaje w bezczynności, nie udzielił skarżącemu wyjaśnień, nie udostępnił akt sprawy i ich metryki w formie elektronicznej, ani też nie rozstrzygnął wniosku w drodze postanowienia, naruszając art. 74 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a." Zasadnym jest zatem zarzut pozostawania organu w niemal trzynastomiesięcznej, niczym nieuzasadnionej, świadomej i celowej bezczynności, co implikuje zasadność zarzutu rażącego naruszenia prawa. Uzasadnia to również wniosek o przyznanie na rzecz skarżącego od organu sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", jako uzasadnione zadośćuczynienie za świadomą, celową niczym nieuzasadnioną, niemal trzynastomiesięczną obstrukcję i istotne niedogodności. Zasadzona kwota winna być istotna a nie symboliczna, by spełnić swoją restrykcyjno-kompensacyjną rolę, która zmobilizuje organ do zaprzestania bezprawnych działań w przyszłości. Jeśli zaś chodzi o ewentualną grzywnę, to w przypadku stwierdzenia bezczynności jej orzeczenie jest obowiązkiem sądu, który może jedynie uwzględnić okoliczności sprawy orzekając o jej wysokości. Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku w terminie 14 dni; stwierdzenie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 7, art. 8 § 1, art. 9, art. 10 § 1, art. 12 § 1, art. 35 § 1, art. 36 § 1 i art. 74 § 2 K.p.a.; przyznanie na jego rzecz, na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a., sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. lub wymierzenie organowi grzywny oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania sądowego.