Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.946.2025.2.AM

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej ustalenia czy w ramach planowanej transakcji będą Państwo świadczyli usługę na rzecz Kontrahenta posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz sposobu udokumentowania ww. transakcji, tj. braku obowiązku wykazywania podatku VAT na wystawianych fakturach. Uzupełnili go Państwo pismem z 12 listopada 2025 r. (wpływ 13 listopada 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym dnia (…) 2024 r. i do tej pory nie podejmował działań związanych z prowadzeniem aktywnej działalności gospodarczej.

Spółka rozważa możliwość zawarcia współpracy ze spółką, która posiada siedzibę w Indiach (dalej również: „Kontrahent”), tj. zawarcie umowy na świadczenie przez Spółkę usług doradztwa biznesowego na rzecz Kontrahenta.

Przed ewentualnym rozpoczęciem świadczenia usług, Spółka planuje dokonać zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT. Kontrahent zaś jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce.

W ostatnich latach Kontrahent rozszerzył swoją działalność na rynek polski. W celu usprawnienia działalności oraz ułatwienia komunikacji z klientami końcowymi, Kontrahent rozpoczął współpracę z innym polskim podmiotem (dalej również: „polski podmiot”). W ramach ww. współpracy polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta w celu ich dalszego przetransportowania do klientów końcowych Kontrahenta (dalej również jako: „usługa magazynowania”). Do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

Do obowiązków polskiego podmiotu zaś należą m.in.:

1.zaplanowanie wysyłek towaru Kontrahenta zgodnie z datami wskazanymi w systemie oraz informacji przekazanych bezpośrednio przez Kontrahenta,

2.weryfikacja czy liczba otrzymanych towarów zgadza się z dokumentacją,

3.zorganizowanie transportu odbiorczego zgodnie z harmonogramem dostaw oraz wytycznymi klientów końcowych,

4.pakowanie i przepakowanie towarów do nowych kontenerów logistycznych dostarczonych przez klientów końcowych,

5.załadunek towarów do odbioru,

6.sporządzenie dowodów dostawy,

Opisana powyższej współpraca nie wpływa na relację między Kontrahentem a klientem końcowym, tj. polski podmiot w żadnym momencie nie staje się właścicielem towarów dostarczanych przez Kontrahenta, a jedynie odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta.

Ze względu na powyższe Spółka ma wątpliwości, czy Kontrahent na gruncie Ustawy o VAT będzie uznawany za podmiot posiadający siedzibę na terytorium kraju trzeciego, czy też posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP. W konsekwencji przed ewentualnym podjęciem współpracy, Spółka chciałaby się upewnić, czy na fakturach dokumentujących naliczenie wynagrodzenie na świadczenie usług doradztwa biznesowego powinien być wykazywany podatek VAT.

W piśmie z 12 listopada 2025 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na pytania w wezwaniu udzielił następujących odpowiedzi:

Pytanie nr 1: Czy są Państwo podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.)?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, na ten moment Spółka nie rozpoczęła jeszcze działalności gospodarczej. Niemniej planowana współpraca z kontrahentem będzie spełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym Spółka spełni definicję podatnika z art. 28a ustawy o VAT.

Pytanie nr 2: Czy Kontrahent, na rzecz którego zamierzają Państwo świadczyć usługi doradztwa biznesowego, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT?

Odpowiedź: W związku z opisaną w opisie zdarzenia przyszłego usługą magazynowania świadczoną przez polski podmiot na rzecz Kontrahenta oraz planowaną współpracą między Spółką a Kontrahentem polegającą na świadczeniu usług doradztwa biznesowego przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, Kontrahent spełnia definicję podatnika z art. 28a ustawy o VAT.

Pytanie nr 3: Czy planują Państwo świadczyć usługi, objęte zakresem zadanego pytania, także na rzecz innych podmiotów niż Kontrahent z siedzibą w Indiach, o którym mowa w opisie sprawy?

Odpowiedź: Na moment składania wniosku oraz niniejszej odpowiedzi na wezwanie, Wnioskodawca planuje świadczyć usługi, objęte zakresem zadanego pytania, wyłącznie na rzecz Kontrahenta z siedzibą w Indiach.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest świadomy, iż w przypadku podjęcia takiej współpracy, nie będzie ona objęta interpretacją wydaną na tle niniejszego zdarzenia przyszłego.

Pytanie nr 4: Na czym konkretnie polega działalność gospodarcza prowadzona przez Kontrahenta w kraju siedziby działalności gospodarczej, tj. w Indiach (należy ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości opisać)?

Odpowiedź: Działalność gospodarcza prowadzona przez Kontrahenta w Indiach polega na (…).

Pytanie nr 5: W jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza w kraju siedziby działalności gospodarczej Kontrahenta (należy ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Kontrahent prowadzi działalność w Indiach np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, czy w kraju siedziby Kontrahent korzysta z jakichś magazynów, czy w kraju siedziby odbywa się produkcja towarów sprzedawanych przez Kontrahenta, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)?

Odpowiedź: Działalność gospodarcza Kontrahenta w Indiach jest zorganizowana w sposób kompleksowy i obejmuje pełny proces produkcyjny. Kontrahent posiada na terytorium Indii własną siedzibę główną oraz kilka nowoczesnych zakładów produkcyjnych wyposażonych w zaawansowane zaplecze techniczne i technologiczne, w których odbywa się (…).

W Indiach Kontrahent zatrudnia wykwalifikowany personel inżynieryjny, techniczny oraz administracyjny. Działalność prowadzona w kraju siedziby obejmuje zatem zarówno procesy produkcyjne, jak i funkcje wspierające, takie jak rozwój produktów czy administracja.

Pytanie nr 6: Czy Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż siedziba jego działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to należy wskazać:

a)Gdzie (na terytorium jakiego kraju) to stałe miejsce prowadzenia działalności się znajduje?

b)Czy usługi, objęte zakresem postawionego we wniosku pytania świadczone są przez Państwa dla ww. stałego miejsca prowadzenia działalności?

Odpowiedź: Spółka nie posiada wiedzy, czy Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż siedziba jego działalności gospodarczej, w tym w innym kraju europejskim.

Ze względu jednak na fakt, iż planowana współpraca będzie polegała na świadczeniu usług doradztwa biznesowego przez Spółkę, tj. podmiot zarejestrowany w Polsce na rzecz Kontrahenta, tj. podmiot zarejestrowany w Indiach, kwestia posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju innym niż Polska nie powinno mieć wpływu na zadane przez Spółkę pytanie.

W odniesieniu zaś do posiadania przez Kontrahenta stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, Wnioskodawca zadając we wniosku pytanie był przekonany, iż w ramach wydanej interpretacji Organ dokona analizy, czy Kontrahent posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski.

W związku z powyższym oraz z uwagi na zadane w wezwaniu pytania, Spółka modyfikuje złożony dnia 30 września 2025 r. wniosek poprzez dodanie do niego dodatkowego pytania.

Pytanie nr 7: Czy Kontrahent dokonuje sprzedaży towarów z terytorium Polski? Jeżeli tak, to przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) planuje dokonywać ww. sprzedaży?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego: polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta w celu ich dalszego przetransportowania do klientów końcowych Kontrahenta (dalej również jako: „usługa magazynowania”).

Do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta, (…)

Do obowiązków polskiego podmiotu zaś należą m.in.: (…)

5.załadunek towarów do odbioru,

6.sporządzenie dowodów dostawy.

W związku z powyższym należy wskazać, iż zamówione przez klientów końcowych towary, w momencie ich transportu do nabywców znajdują się na terenie Polski, tym samym Kontrahent dokonuje sprzedaży towarów z terytorium Polski na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Spółka nie jest w stanie wskazać jak długo Kontrahent planuje dokonywać ww. sprzedaży, gdyż wg najlepszej wiedzy Spółki, Kontrahent zawarł umowę z polskim podmiotem na czas nieokreślony.

Pytanie nr 8: Czy Kontrahent posiada na terytorium Polski miejsce prowadzenia działalności charakteryzujące się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego? Jeżeli tak, to należy jednoznacznie wskazać czy struktura ta umożliwia odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych dla własnych potrzeb tego miejsca prowadzenia działalności?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego: W ramach ww. współpracy polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta w celu ich dalszego przetransportowania do klientów końcowych Kontrahenta (dalej również jako: „usługa magazynowania”). Do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

Do obowiązków polskiego podmiotu zaś należą m.in.:

1.zaplanowanie wysyłek towaru Kontrahenta zgodnie z datami wskazanymi w systemie oraz informacji przekazanych bezpośrednio przez Kontrahenta,

2.weryfikacja czy liczba otrzymanych towarów zgadza się z dokumentacją,

3.zorganizowanie transportu odbiorczego zgodnie z harmonogramem dostaw oraz wytycznymi klientów końcowych,

4.pakowanie i przepakowanie towarów do nowych kontenerów logistycznych dostarczonych przez klientów końcowych,

5.załadunek towarów do odbioru,

6.sporządzenie dowodów dostawy.

Opisana powyższej współpraca nie wpływa na relację między Kontrahentem a klientem końcowym, tj. polski podmiot w żadnym momencie nie staje się właścicielem towarów dostarczanych przez Kontrahenta, a jedynie odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta.

Zgodnie z powyższym, zdaniem Spółki, Kontrahent nie posiada na terytorium Polski miejsca prowadzenia działalności charakteryzujące się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

Poza ww. umową w ramach, której polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta oraz odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta, Wnioskodawca nie ma wiedzy o innym miejscu prowadzenia działalności na terytorium Polski przez Kontrahenta, które charakteryzowałoby się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

Niemniej w związku z dodaniem do wniosku pytania, o którym mowa w odpowiedzi na pytanie nr 6 niniejszego pisma, Wnioskodawca liczy, iż Organ wskaże ewentualną prawidłowość ww. stanowiska Spółki.

Pytanie nr 9: Czy Kontrahent posiada na terytorium Polski infrastrukturę umożliwiającą zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego: W ramach ww. współpracy polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta w celu ich dalszego przetransportowania do klientów końcowych Kontrahenta (dalej również jako: „usługa magazynowania”).

Do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

Do obowiązków polskiego podmiotu zaś należą m.in.:

1.zaplanowanie wysyłek towaru Kontrahenta zgodnie z datami wskazanymi w systemie oraz informacji przekazanych bezpośrednio przez Kontrahenta,

2.weryfikacja czy liczba otrzymanych towarów zgadza się z dokumentacją,

3.zorganizowanie transportu odbiorczego zgodnie z harmonogramem dostaw oraz wytycznymi klientów końcowych,

4.pakowanie i przepakowanie towarów do nowych kontenerów logistycznych dostarczonych przez klientów końcowych,

5.załadunek towarów do odbioru,

6.sporządzenie dowodów dostawy.

Opisana powyższej współpraca nie wpływa na relację między Kontrahentem a klientem końcowym, tj. polski podmiot w żadnym momencie nie staje się właścicielem towarów dostarczanych przez Kontrahenta, a jedynie odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta.

Zgodnie z powyższym, zdaniem Spółki, Kontrahent nie posiada na terytorium Polski infrastruktury umożliwiającej zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych.

Poza ww. umową w ramach, której polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta oraz odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta, Wnioskodawca nie ma wiedzy o innej infrastrukturze, które umożliwiałaby zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych na terytorium Polski.

Niemniej w związku z dodaniem do wniosku pytania, o którym mowa w odpowiedzi na pytanie nr 6 niniejszego pisma, Wnioskodawca liczy, iż Organ wskaże ewentualną prawidłowość ww. stanowiska Spółki.

Pytanie nr 10: Czy wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności Kontrahenta zapadają w siedzibie jego działalności, tj. w Indiach (a nie w Polsce)?

Odpowiedź: Według najlepszej wiedzy Spółki, wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności Kontrahenta zapadają w siedzibie jego działalności, tj. w Indiach.

Pytanie nr 11: W związku z informacją w opisie sprawy, że:

proszę wskazać:

a)czy Kontrahent posiada nieograniczony wstęp do magazynu, w którym przechowywane są towary, o których mowa we wniosku, prawo do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są ww. towary?

Odpowiedź: Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki Kontrahent nie posiada nieograniczonego wstępu do magazynu, w którym przechowywane są towary, o których mowa we wniosku, prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są ww. towary.

W ramach współpracy między podmiotami, polski podmiot gwarantuje, iż ma i będzie utrzymywał przez cały czas świadczenia usług kwalifikacje, zdolności, możliwości finansowe, zasoby, pozwolenia, licencje i rejestracje niezbędne do świadczenia usług.

Zgodnie z informacjami wskazanymi w opisie zdarzenia przyszłego, Kontrahent odpowiada za wysyłkę towarów do magazynu, a następnie to polski podmiot odpowiada za logistykę związaną z transakcją sprzedaży towarów przez Kontrahenta.

Kontrahent ma natomiast prawo do przeprowadzenia oględzin nowego magazynu (innego niż ten zatwierdzony przez strony w zawartej umowie), jeśli polski podmiot poinformuje Kontrahenta, a Kontrahent wyrazi na taką zmianę zgodę.

b)czy w magazynie została wydzielona część nieruchomości, która jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez Kontrahenta?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, że w magazynie nie została wydzielona część nieruchomości, która jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez Kontrahenta. Kontrahent w żadnym momencie realizowania współpracy z polskim podmiotem nie korzysta z przestrzeni magazynowej osobiście. Wszelkie działania w związku z rozdysponowaniem przestrzenią magazynową, w tym do rozmieszczania towarów przesłanych przez Kontrahenta odpowiada podmiot polski.

c)przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Kontrahent planuje w ramach współpracy z polskim podmiotem korzystać z ww. przestrzeni magazynowej?

Odpowiedź: Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki, Kontrahent oraz polski podmiot zawarły umowę na czas nieokreślony, w konsekwencji Wnioskodawca nie jest w stanie określić przez jaki czas Kontrahent planuje korzystać z ww. przestrzeni magazynowej.

Pytanie nr 12: Czy Kontrahent posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi polskiego podmiotu? Należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana.

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi polskiego podmiotu.

Pytanie nr 13: Czy Kontrahent ma wpływ na to, jaka część zasobów osobowych polskiego podmiotu ma wykonać czynności w ramach zawartej współpracy? Czy Kontrahent ma wpływ na czas pracy zasobów osobowych polskiego podmiotu? Czy kontrahent ma wpływ na to, które zasoby osobowe polskiego podmiotu mają realizować określone czynności w ramach zawartej współpracy? Należy wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób będzie realizowany.

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie ma wpływu:

·na to, jaka część zasobów osobowych polskiego podmiotu ma wykonać czynności w ramach zawartej współpracy,

·na czas pracy zasobów osobowych polskiego podmiotu,

·na to, które zasoby osobowe polskiego podmiotu mają realizować określone czynności w ramach zawartej współpracy.

Pytanie nr 14: Czy Kontrahent ma wpływ na politykę kadrową polskiego podmiotu? Należy wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany.

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie ma wpływu na politykę kadrową polskiego podmiotu.

Pytanie nr 15: Czy Kontrahent posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi polskiego podmiotu? Należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana.

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi polskiego podmiotu.

Pytanie nr 16: Czy Kontrahent ma wpływ na to, jaka część zasobów technicznych/rzeczowych polskiego podmiotu ma zostać wykorzystana do wykonania danej czynności w ramach zawartej współpracy? Należy wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany.

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie ma wpływu na to, jaka część zasobów technicznych/rzeczowych polskiego podmiotu ma zostać wykorzystana do wykonania danej czynności w ramach zawartej współpracy.

Pytanie nr 17: Czy Kontrahent ma wpływ na rodzaj i stan techniczny urządzeń wykorzystywanych przez polski podmiot przy świadczeniu w ramach zawartej współpracy?

Odpowiedź: Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do obowiązków Kontrahenta należą m.in.:

1.aktualizacja planów produkcyjnych klienta końcowego w systemie,

2.zapewnienie wysyłek do polskiego podmiotu, w sposób zapewniający 5-tygodniowy zapas każdego z towarów sprzedawanych przez Kontrahenta,

3.ubezpieczenie towarów od wszelkiego rodzaju ryzyka,

4.przekazanie polskiemu podmiotowi wszystkich szczegółowych danych, w tym certyfikatów,

5.zapewnienie odpowiedniego zapakowania, sklasyfikowania, zabezpieczenia i znakowania towarów,

6.opłacenie wszelkich podatków, ceł i innych opłat urzędowych dotyczących towarów.

W związku z powyższym do zadań Kontrahenta należy przygotowanie oraz wysłanie towarów z Indii do magazynu w Polsce.

Następnie za całą logistykę odpowiada polski podmiot. W związku z powyższym należy wskazać, iż Kontrahent nie ma wpływu na rodzaj i stan techniczny urządzeń wykorzystywanych przez polski podmiot przy świadczeniu w ramach zawartej współpracy.

Pytania

1.Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca słusznie przyjmuje, że nie świadczy usług dla kontrahenta posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski? (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

2.Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, na wystawianych fakturach VAT dokumentujących świadczenie usług, Spółka będzie zobowiązana do wykazywania podatku VAT na podstawie polskiej Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Kontrahent posiada siedzibę w Indiach. Natomiast ze względu na współpracę Kontrahenta z polskim podmiotem odnośnie usług magazynowania, Spółka zaczęła mieć wątpliwości, czy Kontrahent nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

Zdaniem Wnioskodawcy, relacja między Kontrahentem a polskim podmiotem nie wpływa na stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta. Ustawa o VAT nie wprowadza definicji legalnej „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. Definicja ta została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 77, str. 1 ze zm., dalej również: „Rozporządzenie”). Zgodnie z art. 11 ust. 1-3 Rozporządzenia:

1.Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2.Na użytek stosowania następujących artykułów "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a)art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b)począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c)do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d)art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

3.Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Dodatkowo w art. 53 ust. 1 Rozporządzenia wskazano, iż na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Utrwalona linia interpretacyjna pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, uwzględniająca orzeczenia TSUE, określa, iż o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej można mówić jeżeli występuje:

1.odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz

2.istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa.

W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok z 3 czerwca 2021 r. w sprawie C-931/19, czy NSA np. I FSK 1194/20. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. Zestawiając powyższą definicję z definicją działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT należy stwierdzić, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zatem, zarówno infrastruktura techniczna, jak i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec tego, dla rozpoznania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej koniecznym jest, aby dane miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, ale także aby samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie jest konieczne, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne jest, aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną) cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Co istotne, bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje kwestia, czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, oraz czy jest to infrastruktura „własna”. W wydawanych wyrokach TSUE wskazywał bowiem, że w zależności od okoliczności, dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie członkowskim może nie być konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile zaplecze udostępnione przez podmiot trzeci umożliwia odbiór świadczonych usług i ich wykorzystywanie w działalności gospodarczej usługobiorcy (np. w wyroku C-605/12 w sprawie Welmory Sp. z o.o.). Przy czym, dostępność zaplecza dostarczonego przez inny podmiot musi być porównywalna do dostępności zaplecza własnego.

W wyroku z 13 czerwca 2024 r. o sygn. C–533/22 TSUE zaś zauważył, iż:

1.„nie można uznać, iż spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę mającą siedzibę w innym państwie członkowskim, posiada dla celów określenia miejsca świadczenia tych usług stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym ostatnim państwie członkowskim, z tego tylko powodu, że obie spółki należą do tej samej grupy lub że spółki te są ze sobą związane umową o świadczenie usług.”

2.„spółka będąca podatnikiem VAT, mająca siedzibę działalności gospodarczej w jednym państwie członkowskim, która korzysta z usług świadczonych przez spółkę z siedzibą w innym państwie członkowskim, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w tym ostatnim państwie członkowskim, jeżeli zaplecze personalne i techniczne, którym dysponuje ona w rzeczonym państwie członkowskim, nie jest odrębne od zaplecza, za pomocą którego świadczone są na jej rzecz usługi, lub jeżeli to zaplecze personalne i techniczne zapewnia jedynie wykonywanie czynności przygotowawczych lub pomocniczych.”

Przenosząc powyższe na stan opisanego zdarzenia przyszłego, należy wskazać, iż Kontrahent nie będzie spełniał przesłanek uznających, iż jego stałym miejscem prowadzenia działalności jest Polska. Kontrahent nie organizuje bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w sposób stały.

Z treści wniosku wynika, iż w ramach współpracy polski podmiot zobowiązany jest do m.in.:

1.zaplanowanie wysyłek towaru Kontrahenta zgodnie z datami wskazanymi w systemie oraz informacji przekazanych bezpośrednio przez Kontrahenta,

2.weryfikacja czy liczba otrzymanych towarów zgadza się z dokumentacją,

3.zorganizowanie transportu odbiorczego zgodnie z harmonogramem dostaw oraz wytycznymi klientów końcowych,

4.pakowanie i przepakowanie towarów do nowych kontenerów logistycznych dostarczonych przez klientów końcowych,

5.załadunek towarów do odbioru,

6.sporządzenie dowodów dostawy.

Sam Kontrahent odpowiada zaś za najlepsze rozporządzenie towarem w ramach jego transportu z Indii do Polski oraz ostatecznie do klienta końcowego.

Współpraca w żadnym momencie nie reguluje możliwości Kontrahenta do wpływania na personel polskiego podmiotu, czy jego infrastrukturę techniczną. To polski podmiot odpowiada za zatrudnienie oraz podział pracy personelu jak również rozdysponowanie zapleczem technicznym.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Kontrahent nie będzie posiadał żadnych własnych zasobów personalnych czy technicznych na terytorium Polski. Nie będzie również korzystać z personelu usługodawcy, tj. nie będzie sprawować nad tym personelem kontroli porównywalnej do takiej jaką sprawuje się nad własnym zapleczem ani nie będzie posiadać bezpośredniej czy pośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi polskiego podmiotu, tj. kontroli porównywalnej do tej jaką sprawuje nad zapleczem własnym. Zatem kryterium posiadania odpowiedniego zaplecza personalnego oraz technicznego/rzeczowego na terytorium Polski nie zostanie spełnione.

Dodatkowo zgodnie z ustalonymi obowiązkami między stronami usługi magazynowania, należy stwierdzić, iż polski podmiot nie posiada umocowania do zawierania prawnie wiążących umów, jak również możliwości negocjowania warunków handlowych umów zawieranych przez Kontrahenta.

Co równie istotnie, z wyroku TSUE C-333/20 z 7 kwietnia 2022 r. wynika, że z perspektywy określania stałego miejsca prowadzenia działalności istotne jest ustalenie charakteru zaplecza personalnego i technicznego. TSUE orzekł, że to samo zaplecze personalne nie może być wykorzystywane jednocześnie do świadczenia i odbioru tych samych usług. Innymi słowy, co do zasady jeden podmiot nie powinien być uznany za stałe miejsce prowadzenia działalności innego podmiotu, przynajmniej w zakresie tych usług, które świadczy dla tego innego podmiotu.

Tym samym, nabycie przez Kontrahenta usług magazynowania, przy braku innego zaplecza Kontrahenta, nie może wpływać na stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta.

Mając powyższe na uwadze, należy zauważyć, iż Kontrahent posiada siedzibę w Indiach, przy jednoczesnym braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP.

W rezultacie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że słusznie przyjmuje, że nie świadczy usług dla kontrahenta posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, na wystawianych fakturach VAT dokumentujących świadczenie usług, Spółka nie będzie wykazywała podatku VAT na podstawie polskiej Ustawy o VAT, gdyż opisana transakcja nie będzie stanowiła przedmiotu opodatkowania zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie podlega wątpliwości, iż w planowanej transakcji pomiędzy Spółką a Kontrahentem, opisanej w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jako osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka świadcząca usługi doradztwa biznesowego będzie więc stanowiła podatnika w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z powyższym, jeśli Spółka zdecyduje się na rozpoczęcie opisanej w zdarzeniu przyszłym współpracy z Kontrahentem, będzie musiała dopełnić wszelkich obowiązków nakładanych na podatników podatku VAT przez Ustawę o VAT, w tym ewentualne wykazanie podatku VAT na fakturach VAT.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przypadku uznania potencjalnych usług doradztwa biznesowego świadczonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta za jedną z ww. transakcji, Spółka będzie obowiązana do wykazaniaodpowiedniego podatku VAT zgodnie z Ustawą o VAT. W przeciwnym razie, transakcja pozostanie poza opodatkowaniem VAT na gruncie polskich przepisów, tym samym, Spółka nie będzie wykazywała podatku VAT na wystawianych przez siebie fakturach VAT.

Opisana we wniosku transakcja pomiędzy Spółką a Kontrahentem będzie spełniać definicję świadczenia usług z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, jedynie gdy zostanie uznana za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT)) w myśl art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Kontrahent jest zarejestrowany na potrzeby VAT, a więc jest on podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28b ust. 1-4 ustawy o VAT:

1.Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2.W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

3.W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

4.W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Jako iż zgodnie ze stanowiskiem własnym Spółki odnośnie pytania nr 1, Kontrahent nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejscem świadczenia potencjalnych usług doradztwa biznesowego będą Indie. Co za tym idzie, usługa doradztwa biznesowego nie będzie stanowiła przedmiotu opodatkowania w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka nie będzie wykazywała podatku VAT na fakturach dokumentujących świadczenie usług doradztwa biznesowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 28a ustawy:

Powołany przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 28b ust. 3 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2, i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Jak wynika z opisu sprawy, są Państwo zarejestrowani w Krajowym Rejestrze Sądowym od (…) 2024 r. i do tej pory nie podejmowali Państwo działań związanych z prowadzeniem aktywnej działalności gospodarczej. Rozważają Państwo możliwość zawarcia współpracy ze spółką, która posiada siedzibę w Indiach (dalej również: „Kontrahent”), tj. zawarcie umowy na świadczenie przez Państwa usług doradztwa biznesowego na rzecz Kontrahenta. Przed ewentualnym rozpoczęciem świadczenia usług, planują Państwo dokonać zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT.

W ostatnich latach Kontrahent rozszerzył swoją działalność na rynek polski. W celu usprawnienia działalności oraz ułatwienia komunikacji z klientami końcowymi, Kontrahent rozpoczął współpracę z innym polskim podmiotem (dalej również: „polski podmiot”). W ramach ww. współpracy polski podmiot organizuje przestrzeń magazynową przeznaczoną na przechowanie towarów dostarczanych przez Kontrahenta w celu ich dalszego przetransportowania do klientów końcowych Kontrahenta. Ze względu na współpracę Kontrahenta z polskim podmiotem mają Państwo wątpliwości, czy Kontrahent na gruncie ustawy będzie uznawany za podmiot posiadający siedzibę na terytorium kraju trzeciego, czy też posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Wskazali Państwo, że działalność gospodarcza prowadzona przez Kontrahenta w Indiach polega na (…). Kontrahent spełnia definicję podatnika z art. 28a ustawy o VAT.

Działalność gospodarcza Kontrahenta w Indiach jest zorganizowana w sposób kompleksowy i obejmuje pełny proces produkcyjny. Kontrahent posiada na terytorium Indii własną siedzibę główną oraz kilka nowoczesnych zakładów produkcyjnych wyposażonych w zaawansowane zaplecze techniczne i technologiczne, w których odbywa się (…).

W Indiach Kontrahent zatrudnia wykwalifikowany personel inżynieryjny, techniczny oraz administracyjny. Działalność prowadzona w kraju siedziby obejmuje zatem zarówno procesy produkcyjne, jak i funkcje wspierające, takie jak rozwój produktów czy administracja.

Wskazali Państwo również, że:

·Kontrahent nie posiada na terytorium Polski miejsca prowadzenia działalności charakteryzujące się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

·Kontrahent nie posiada na terytorium Polski infrastruktury umożliwiającej zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych.

·wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności Kontrahenta zapadają w siedzibie jego działalności, tj. w Indiach.

·Kontrahent nie posiada nieograniczonego wstępu do magazynu, w którym przechowywane są towary, o których mowa we wniosku, prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są ww. towary. W magazynie nie została wydzielona część nieruchomości, która jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez Kontrahenta. Kontrahent w żadnym momencie realizowania współpracy z polskim podmiotem nie korzysta z przestrzeni magazynowej osobiście. Wszelkie działania w związku z rozdysponowaniem przestrzenią magazynową, w tym do rozmieszczania towarów przesłanych przez Kontrahenta odpowiada podmiot polski.

·Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi polskiego podmiotu.

·Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi polskiego podmiotu.

·Kontrahent nie ma wpływu:

-na to, jaka część zasobów osobowych polskiego podmiotu ma wykonać czynności w ramach zawartej współpracy,

-na czas pracy zasobów osobowych polskiego podmiotu,

-na to, które zasoby osobowe polskiego podmiotu mają realizować określone czynności w ramach zawartej współpracy.

-na politykę kadrową polskiego podmiotu.

-na to, jaka część zasobów technicznych/rzeczowych polskiego podmiotu ma zostać wykorzystana do wykonania danej czynności w ramach zawartej współpracy.

-na rodzaj i stan techniczny urządzeń wykorzystywanych przez polski podmiot przy świadczeniu w ramach zawartej współpracy.

Odnosząc się kwestii objętej zakresem pytania nr 1 należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej: Rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

W myśl art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 11 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011:

Jak stanowi art. 11 ust. 3 Rozporządzenia 282/2011:

Na podstawie art. 53 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011:

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, C-605/12 Welmory Sp. z o.o, jak również wyrok C-931/19 Titanium Ltd.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia wykonawczego 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Ponadto, orzecznictwo TSUE wskazuje, że nie można wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej mającej siedzibę w innym państwie, wyłącznie opierając się na fakcie, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną. W takim przypadku istotna jest analiza stosunków umownych między rzeczoną spółką, a jej spółką zależną w celu określania czy pierwsza z nich posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym państwie członkowskim. Należy więc uwzględnić szereg kryteriów w celu ustalenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy. Obejmuje to przede wszystkim analizę charakteru i zastosowania świadczonej usługi na rzecz podatnika - usługobiorcy czy też badanie stosunków umownych między spółką dominującą oraz spółką zależną.

Jak Państwo wskazali – Kontrahent jest podatnikiem, w rozumieniu art. 28a ustawy, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Indiach. Z okoliczności sprawy wynika, że obecność Kontrahenta na terytorium Polski nie ma charakteru stałego. Kontrahent nie posiada na terytorium Polski miejsca prowadzenia działalności charakteryzującego się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, a także nie posiada na terytorium Polski infrastruktury umożliwiającej zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych. Wszelkie strategiczne decyzje dotyczące działalności Kontrahenta zapadają w siedzibie jego działalności, tj. w Indiach. Ponadto Kontrahent nie posiada nieograniczonego wstępu do magazynu, w którym przechowywane są towary, prawa do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz prawa do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są ww. towary. W magazynie nie została wydzielona część nieruchomości, która jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez Kontrahenta. Wszelkie działania w związku z rozdysponowaniem przestrzenią magazynową, w tym do rozmieszczania towarów przesłanych przez Kontrahenta odpowiada podmiot polski. Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi polskiego podmiotu. Kontrahent nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi polskiego podmiotu.

W związku z powyższym uznać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy Kontrahent nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym oceniając Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, z którego wynika, że Kontrahent posiada siedzibę w Indiach, przy jednoczesnym braku stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP, zatem nie świadczą Państwo usług dla Kontrahenta posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski, należy uznać je za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej zakresem pytania nr 2 wskazać należy, że zgodnie z art. 106a ustawy:

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy:

W związku z powyższym, udzielając odpowiedzi w kwestii braku obowiązku wykazywania przez Państwa podatku VAT na wystawianych fakturach z tytułu świadczenia ww. usług na rzecz Kontrahenta, w pierwszej kolejności wskazać należy, że skoro Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej w Indiach, i – jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji – nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, to świadczone przez Państwa na rzecz Kontrahenta usługi doradztwa biznesowego będą podlegały opodatkowaniu - zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy – w kraju, w którym Kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w Indiach.

W konsekwencji uznać należy, że usługi doradztwa biznesowego świadczone przez Państwa na rzecz Kontrahenta nie będą opodatkowane na terytorium Polski. Tym samym na wystawionych fakturach dokumentujących świadczenie usług doradztwa biznesowego nie będą Państwo wykazywali stawki i kwoty podatku VAT.

A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.