Prawo do odszkodowania

Pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nie określony przysługuje możliwość wyboru między żądaniem zasądzenia odszkodowania a roszczeniami - uznania wypowiedzenia za bezskuteczne albo przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach, jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu. Trzeba jednak podkreślić, że sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika odnośnie do uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeśli ustali, że uwzględnienie tego żądania jest niemożliwe lub niecelowe i orzeka wówczas o odszkodowaniu. Powyższe nie dotyczy kobiet w ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego, pracowników w wieku przedemerytalnym oraz pracowników chronionych na podstawie przepisów szczególnych, chyba że także w tym przypadku przywrócenie do pracy jest niemożliwe z powodu upadłości lub likwidacji pracodawcy. Ponadto, jak podnosił Sąd Najwyższy w uchwale z 30 marca 1994 r. (sygn. akt I PZP 40/93) „sąd może uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy zgłoszonego przez pracownika objętego ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy z mocy art. 32 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 55, poz. 234) wówczas, gdy roszczenie to okaże się nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa”. Takie zasądzenie odszkodowania zamiast przywrócenia do pracy może być uzasadnione np. istnieniem w zakładzie pracy poważnego konfliktu pomiędzy pracownikiem a jego przełożonymi.