Wypowiedzenie musi być konkretne

Obowiązek ujawnienia przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony ma umożliwić pracownikowi obronę przed postawionymi mu zarzutami, a sądowi pracy - sprawdzenie zgodności wypowiedzenia z prawem. Realizacja powyższego celu wymaga więc podania przyczyny w sposób konkretny, chociaż art. 30 § 4 k.p. wyraźnie tego nie przewiduje. Jednak w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów niższych instancji utrwalił się już pogląd, według którego, jeżeli dla dokonania określonej czynności wymagana jest przyczyna uzasadniająca tę czynność, to powinna być ona wskazana w taki sposób, by możliwe było sprawdzenie jej istnienia i zasadności. Poważne znaczenie w ugruntowaniu tego stanowiska miała uchwała Sądu Najwyższego z 27 czerwca 1985 r. (sygn. akt III PZP 10/85), gdzie wskazano, że konkretność przyczyny wypowiedzenia wymaga jej sprecyzowania. Nie wystarczy natomiast ogólnikowy zwrot lub powtórzenie wyrażeń ustawowych (np. naruszenie obowiązków pracowniczych), jeżeli nie jest to połączone z wykazaniem konkretnych okoliczności, które taki ogólny wniosek uzasadniają.