Zakaz wzajemnego zatrudniania pracowników

Niezgodne z zasadami współżycia społecznego oraz z zasadą wolności pracy, i tym samym naruszające prawo osób fizycznych do wyboru miejsca pracy i charakteru zatrudnienia, jest stosowanie w umowie dwóch przedsiębiorców jakichkolwiek ograniczeń polegających na nakładaniu na tę ze stron, która zatrudni pracownika drugiej strony, obowiązku zapłaty kary umownej.

Pomiędzy dwiema spółkami doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług ochrony mienia. W postanowieniu § 12 w punkcie 1 i 2 tej umowy strony umówiły się, że „w czasie trwania umowy oraz okresie jednego roku od jej ustania, bez względu na formę jej rozwiązania, zleceniodawca i zleceniobiorca zobowiązują się do niezatrudniania bez uprzedniej pisemnej zgody aktualnych lub byłych pracowników drugiej strony występujących jako osoby fizyczne bądź jako pracownicy innej firmy. Za pracowników uważa się osoby zatrudnione na umowę o pracę lub umowę-zlecenie. W razie naruszenia zobowiązania określonego w punkcie 1, strona naruszająca zobowiązuje się zapłacić drugiej stronie tytułem kary umownej kwotę 3000 zł za każdego zatrudnionego, z tym że istnieje wymóg pisemnego jej wezwania do rozwiązania umowy z konkretnie wskazanymi osobami. Spełnienie powyższego żądania w terminie 14 dni zwalnia od obowiązku uiszczenia kary umownej”.