Ustalanie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przez pracodawcę

Piotr Kruszalski

Jeśli pracodawca zgłasza do ubezpieczenia chorobowego na 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego powyżej 20 ubezpieczonych, jest zobowiązany do ustalania prawa i wysokości oraz wypłaty zasiłku chorobowego w bieżącym roku kalendarzowym. Zasada ta nie ma zastosowania jedynie w przypadku osób uprawnionych do zasiłku za okres po ustaniu ubezpieczenia oraz do pracowników podlegających ubezpieczeniu chorobowemu w Polsce z tytułu zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego. Podmiotem zobowiązanym do ustalania i wypłaty świadczeń chorobowych jest wówczas właściwy oddział ZUS.

Obliczając wysokość zasiłku chorobowego pracodawca musi najpierw ustalić podstawę wymiaru tego zasiłku. Zasadą jest, że uwzględnia w tym celu przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika z 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy. W niektórych jednak przypadkach podstawa wymiaru zasiłku może być również obliczona z krótszego okresu. Obowiązujące przepisy przewidują również sytuacje, gdy podstawa wymiaru może być ustalona na podstawie miesięcznego wynagrodzenia określonego w umowie o pracę, wynagrodzenia uzyskanego za faktycznie przepracowane dni, po uzupełnieniu do pełnego miesiąca, lub nawet wynagrodzenia uzyskanego przez pracownika zatrudnionego na podobnym stanowisku.