Umowy o pracę (cz. 1)
Zatrudniając pracownika, pracodawca proponuje rodzaj umowy o pracę, którą chce z nim zawrzeć. Może zatrudnić go na czas nieokreślony, określony, na czas wykonania określonej pracy albo na zastępstwo. Aby lepiej zapoznać się z pracownikiem i poznać jego możliwości, każdą z tych umów może poprzedzić umową na okres próbny, nie dłuższy niż trzy miesiące. Zatrudnienie danej osoby w firmie wiąże się także z pewnymi obowiązkami, których pracodawca musi dopilnować.
Opracował Przemysław Mańko
Przed podjęciem pracy pracownik powinien przedstawić orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do podjęcia pracy na określonym stanowisku. Bez takiego zaświadczenia pracownik nie może zostać dopuszczony do pracy. Ponadto, zanim pracownik przystąpi do pracy, pracodawca powinien przeszkolić go w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zapoznać z przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej.
Zasady zawierania przedwstępnej umowy o pracę
Pracodawca i przyszły pracownik, zawierając przedwstępną umowę o pracę, zobowiązują się do zawarcia przyszłej umowy o pracę. Zawarcie przedwstępnej umowy o pracę jest uzasadnione w sytuacji, gdy nie można zawrzeć od razu umowy o pracę, np. pracownik jest zatrudniony i obowiązuje go okres wypowiedzenia.
Dopuszczalność zawarcia umowy przedwstępnej
Umowa przedwstępna nie została uregulowana wprost w kodeksie pracy. Jednak w sprawach nieuregulowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Przepisy kodeksu cywilnego przewidują natomiast możliwość zawarcia umowy przedwstępnej (art. 389 § 1 k.c.). Dopuszczalne jest zatem na tej podstawie zawieranie przedwstępnych umów o pracę. W sprawie tej wypowiedział się również SN w postanowieniu z 13 maja 1977 r. (sygn. akt I PZ 23/77, PiZS z 1980 r. nr 2, poz. 77), stwierdzając, że umowy przedwstępne, zobowiązujące do zawarcia umowy o pracę, nie są sprzeczne z zasadami prawa pracy (art. 389 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Podobnie wypowiedział się SN w wyroku z 15 marca 1977 r. (sygn. akt I PRN 22/77, niepublikowany), uznając, że nie ma żadnych przeszkód prawnych, aby strony w umowie przedwstępnej zobowiązały się do zawarcia oznaczonej umowy o pracę.
