Rozwiązywanie umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika
Zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników można podzielić na 2 rodzaje: zwolnienia grupowe i zwolnienia indywidualne.
Katarzyna Konieczna
Ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 z późn.zm., zwana dalej ustawą o zwolnieniach grupowych) dotyczy tylko pracodawców zatrudniających co najmniej 20 pracowników.
Na mocy tej ustawy można rozwiązać umowę o pracę, jeżeli następuje zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych lub związanych ze zmianami organizacyjnymi, produkcyjnymi albo technologicznymi (także gdy te zmiany następują w celu poprawy warunków pracy lub warunków środowiska naturalnego) oraz w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.
PRZYKŁAD
Pracodawca z powodu spadku liczby klientów i wzrostu cen za surowce musi dokonać zwolnień w fabryce. Zatrudnia 18 pracowników na 1/2 etatu, 12 pracowników na 1/4 etatu. Do tego pracodawcy mają zastosowanie przepisy ustawy o zwolnieniach grupowych.
Mimo że w przeliczeniu na pełne etaty pracodawca zatrudnia 12 pracowników, w rozumieniu ustawy zatrudnia 30 osób. Nie dokonuje się w tym przypadku przeliczenia na pełne etaty.
