Faktoring odwrotny: zmiany w MSSF oraz ryzyko płynności

Od początku tego roku weszły w życie zmiany w MSSF 7 i MSR 7 dotyczące rachunkowości faktoringu odwrotnego, zwanego także finansowaniem dostawców lub finansowaniem łańcucha dostaw. Ponadto w priorytetach dotyczących sprawozdań finansowych za rok 2023 Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) zwrócił uwagę na ten rodzaj umów w kontekście ryzyka płynności. Na prośbę czytelników przedstawiamy ostatnie zmiany w przepisach, a także wskazujemy, co one oznaczają dla podmiotów, które korzystają z faktoringu odwrotnego. Przypominamy też wcześniejsze regulacje dotyczące ww. umów.

Umowy faktoringu odwrotnego są zawierane pomiędzy instytucją finansową (faktorem) a podmiotem będącym dłużnikiem (faktorantem). Ich przedmiotem są przede wszystkim zobowiązania handlowe, choć mogą to być także zobowiązania leasingowe. Opcjonalnie dodatkowymi stronami umowy mogą być dostawcy, których należności są przedmiotem umowy. Celem umów faktoringu odwrotnego jest przede wszystkim wydłużenie terminu spłaty zobowiązania za dostarczone towary lub usługi. Z perspektywy dostawców umowy takie pozwalają na terminowe otrzymanie zapłaty lub nawet na wcześniejsze otrzymanie środków pieniężnych (w kwocie pomniejszonej o dyskonto odzwierciedlające wartość pieniądza w czasie). W efekcie strona (bądź strony) umowy zarządzają w ten sposób kapitałem pracującym, co ma przełożenie na wskaźniki finansowe, a w szczególności na kowenanty kredytowe.