Najem nieruchomości stanowiącej współwłasność kilku osób fizycznych

Najem nieruchomości stanowiącej współwłasność kilku osób fizycznych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności podlegające opodatkowaniu w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są m.in. sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4 pkt 2 ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o usługach, przez pojęcie to należy rozumieć usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej. W Klasyfikacji Wyrobów i Usług wydanej przez Główny Urząd Statystyczny usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiące majątek własny zostały sklasyfikowane w podbranży 70.20.11, natomiast usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym stanowiące majątek własny zostały sklasyfikowane w podbranży 70.20.12.

Jeżeli zatem współwłaścicielami nieruchomości są osoby fizyczne, dla celów podatku od towarów i usług traktuje się je w taki sam sposób, jak inne osoby fizyczne będące podatnikami tego podatku. Wynika to z postanowień działu IV ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w którym mówi się, iż współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się w tym, że własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm podmiotom. Oznacza to, że każdego ze współwłaścicieli należy traktować jako odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Stanowisko to zostało potwierdzone w piśmie Ministerstwa Finansów z 7 grudnia 1994 r. (nr PP3-8218-1732/ /94/MR).