Zawarcie z członkiem zarządu spółki kapitałowej umowy o pracę w sposób dorozumiany

Osoba pełniąca funkcję członka zarządu spółki kapitałowej jest związana ze spółką na ogół dwoma równoległymi stosunkami prawnymi. Są to: stosunek korporacyjny wynikający z powołania danej osoby na podstawie przepisów kodeksu spółek handlowych (k.s.h.) na stanowisko członka zarządu oraz stosunek pracy wynikający z zatrudnienia członka zarządu w spółce. Przy czym między stosunkiem korporacyjnym powstałym na skutek powołania członka zarządu a stosunkiem pracy nie zachodzi taka relacja, że samo powołanie do pełnienia funkcji przez właściwy organ powoduje automatycznie nawiązanie stosunku pracy¹. Stosunek pracy członka zarządu spółki kapitałowej jest bowiem odrębnym stosunkiem prawnym od członkostwa w zarządzie spółki, w którego zakresie członek zarządu jest osobą trzecią względem spółki i o treści jego praw pracowniczych decyduje treść stosunku pracy. Tak też wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 18 grudnia 2002 r. (I PK 296/02 Pr.Pracy 2003/7-8/49). Podobnie też podnoszono w piśmiennictwie².

A zatem to przepisy prawa pracy decydują o formie, w jakiej powinna być zawarta umowa o pracę członka zarządu oraz o możliwości zawarcia umowy w sposób dorozumiany.

Dowolność formy

Jedną z podstawowych zasad prawa pracy określoną w art. 11 kodeksu pracy (k.p.) jest ustalenie, że nawiązanie stosunku pracy następuje na podstawie zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika. Złożenie oświadczenia woli, o którym mowa w tym przepisie, do swej ważności nie wymaga formy pisemnej i może być złożone również w sposób dorozumiany (). Z przepisów kodeksu pracy nie wynika bowiem nakaz zachowania jakiejkolwiek formy tych oświadczeń pod rygorem nieważności. Powszechnie przyjmuje się więc, że Podobnie wypowiadał się w tym zakresie Sąd Najwyższy w wyroku z 31 sierpnia 1977 r. (sygn. akt I PRN 112/77) stwierdzając, że "nawiązanie stosunku pracy wymaga zgodnego oświadczenia woli pracownika i zakładu pracy. Oświadczenie woli może być wyraźne i ujęte w formie pisemnej, jak tego wymagają przepisy kodeksu pracy, bądź też dorozumiane, wynikające z zachowania się stron. Takie dorozumiane zawarcie umowy o pracę istnieje zwykle wówczas, gdy zakład pracy dopuszcza pracownika do wykonywania pracy i płaci mu wynagrodzenie". Warto także przytoczyć tezę wyroku Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2007 r. (I BP 64/06), gdzie wyraźnie stwierdzono, że "kodeks pracy, mimo wprowadzenia wymagania zachowania formy pisemnej (art. 29 § 2 k.p.), dopuszcza również możliwość nawiązania stosunku pracy w inny sposób (np. przez dopuszczenie do pracy). Umowa o pracę zawarta w innej formie niż forma pisemna nie jest zatem nieważna i jest prawnie skuteczna".